Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.177.2017.2.KK
z 17 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 10 maja i 6 lipca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 10 maja i 6 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz innej spółki zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny (dalej: „Nabywca”) prawo własności/prawo użytkowania wieczystego kilku działek (dalej: „Nieruchomości”). Na części Nieruchomości posadowione są budynki.

W stosunku do Nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy ustalająca warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku lub zespołu budynków mieszkalnych na części Nieruchomości oraz w zakresie infrastruktury drogowej na pozostałej części Nieruchomości. Podstawowym przedmiotem działalności Nabywcy jest działalność deweloperska polegająca na nabywaniu nieruchomości i budowaniu obiektów o przeznaczeniu komercyjnym i mieszkaniowym.

Z uwagi na przedmiot swojej działalności, po zakupie Nieruchomości Nabywca zamierza zrealizować na Nieruchomościach inwestycję deweloperską. Możliwe jest również zbycie Nieruchomości przez Nabywcę (w stanie z dnia nabycia od Wnioskodawcy, lub też po dokonaniu prac budowlanych, przykładowo rozbiórce części lub całości budynków) na rzecz spółki celowej należącej do grupy kapitałowej, do której należy Nabywca, która odpowiedzialna będzie za realizację planowanej inwestycji.

Od chwili powstania Wnioskodawcy przedmiotem jego zasadniczej i głównej działalności było prowadzenie sprzedaży samochodów (dealerstwa) oraz autoryzowanej stacji serwisowej.

Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy były przez długi czas jednym ze środków niezbędnych do prowadzenia wspomnianej działalności przez Sprzedawcę.

Z przyczyn ekonomicznych Wnioskodawca zmuszony był jednak do zbycia prowadzonej przez siebie działalności dealerskiej na rzecz osoby trzeciej. Zbycie działalności dealerskiej było możliwe, tylko pod warunkiem zapewnienia nowemu nabywcy miejsca do jej prowadzenia. W konsekwencji, obecnie Nieruchomości są przedmiotem umowy najmu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a inną spółką, na rzecz której Wnioskodawca zbył działalność dealerską. Nieruchomości wykorzystywane są w celu prowadzenia przez wspomnianą spółkę działalności w zakresie sprzedaży samochodów oraz autoryzowanego serwisu samochodów. Umowa została zawarta na czas określony do 2018 r.

Przedmiotowa umowa zostanie przeniesiona na Nabywcę wraz ze zbywanymi Nieruchomościami - Nabywca po nabyciu Nieruchomości wstąpi w prawa i obowiązki wynajmującego. Co prawda celem Nabywcy jak wskazano powyżej, jest realizacja na Nieruchomości inwestycji deweloperskiej, niemniej ze względów biznesowych nie ma on możliwości wcześniejszego rozwiązania umowy najmu (obecny najemca nie wyraża zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, ze względu na czas niezbędny do zorganizowania nowego salonu sprzedaży). Niemniej, po zakończeniu okresu obowiązywania umowy najmu, Nieruchomości zostaną przeznaczone przez Najemcę do realizacji inwestycji deweloperskiej (a więc rozpoczęta zostanie realizacja celu, dla którego Nieruchomości zostaną nabyte), lub zostaną zbyte na rzecz spółki celowej, która przedmiotową inwestycję będzie realizować.

Oprócz wynajmu Nieruchomości na rzecz podmiotu trzeciego, Wnioskodawca prowadził do tej pory również działalność w zakresie prowadzenia parkingu na innej nieruchomości dzierżawionej przez Sprzedawcę (z dniem 19 kwietnia 2017 r. Sprzedawca podpisał umowę cesji umowy dzierżawy).

Ani obecnie ani na moment zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości:

• Nieruchomości nie są ani nie będą organizacyjne wyodrębnienie w strukturze Sprzedawcy jako zakład, oddział itp.;
• nie będzie przyporządkowanych wyłącznie do obsługi Nieruchomości pracowników, ani innych składników majątku;
• zakładowy plan kont Sprzedawcy nie zawiera i nie będzie zawierał odrębnych kont analitycznych i syntetycznych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej Nieruchomości;
• nie ma i nie będzie odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który wpływają należności i są spłacane zobowiązania związane wyłącznie z wykorzystywaniem Nieruchomości w przedsiębiorstwie Sprzedawcy.

W związku z nabyciem Nieruchomości przez Nabywcę:

• nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy Sprzedawcy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy;
• nie przejdą umowy zarządzania Nieruchomościami;
• nie przejdą umowy rachunków bankowych związanych z przedsiębiorstwem Sprzedawcy (w tym z Nieruchomościami), a także nie zostaną przeniesione na Spółkę środki finansowe zgromadzone w przedsiębiorstwie Sprzedawcy;
• nie przejdą zobowiązania lub należności związane ze Nieruchomościami lub całym przedsiębiorstwem Sprzedawcy;
• nie dojdzie po przeniesienia nazwy, umów technicznych (np. księgowości);

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży nie stanowią na gruncie ustawy o VAT przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z tym transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. będzie objęta uregulowaniami ustawy o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zgodnie z przepisami ustawy o VAT i w związku z tym transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. podlegać będzie pod przepisy ustawy o VAT).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przepis ten stanowi implementację artykułu 19 Dyrektywy 6/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym, „w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.”

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.; dalej: „KC”). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ KC „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ KC. Niemniej przedmiotowe składniki, aby mogły zostać uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ KC (a co za tym idzie, ustawy o VAT) muszą spełniać kluczowy warunek, tj. stanowić „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia do prowadzenia działalności gospodarczej”. Potwierdza to art. 55² KC, zgodnie z którym „czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych”.

Powyższe stanowisko potwierdza także praktyka organów podatkowych. Przykładowo można wskazać:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.919.2016.2.EJ, w której zostało wskazane, iż: „Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. (...)

Jak wynika bowiem z treści wniosku, transakcja nie będzie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego definiującego przedsiębiorstwo. Wnioskodawca wskazał, że transakcji nie będzie podlegać szereg składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Przedmiotem transakcji będzie jedynie kompleks, składający się z opisanych we wniosku Budynków, Działek i Budowli, natomiast szereg umów związanych z obsługą Kompleksu oraz procesu najmu nie zostanie przeniesionych w ramach planowanej transakcji. W szczególności - jak wynika z treści wniosku - nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę szeregu istotnych składników materialnych i niematerialnych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj.

• praw i obowiązków wynikających z porozumienia z zarządcą specjalnej strefy ekonomicznej w granicach której znajduje się kompleks,
• praw i obowiązków wynikających z umowy o zarządzanie nieruchomością oraz z umowy o świadczenie usług fachowych (obsługa techniczna budynków),
• praw i obowiązków wynikających z umowy o bankowy nadzór inwestycyjny,
• praw i obowiązków wynikających z umowy o prowadzenie rachunków bankowych, na które wpływają środki pieniężne z tytułu wynajmu budynków wraz ze środkami pieniężnymi zgromadzonymi na tych rachunkach bankowych,
• praw i obowiązków z umów kredytowych zawartych z bankiem dotyczących finansowania budowy kompleksu,
• praw i obowiązków związanych z administracją i bieżącą obsługą kompleksu.

Przedmiotem zbycia nie będą też nazwa Spółki oraz księgi rachunkowe.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wskazuje więc, że w przedmiotowej sprawie kompleks, w skład którego wchodzą działki, budynki i budowle nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, gdyż nie będzie on stanowić zespołu składników majątkowych, który wykazywałby cechę zorganizowania. Z wniosku wynika, że intencją Wnioskodawcy i Nabywcy jest objęcie planowaną transakcją wybranych składników majątkowych (kompleksu i innych ściśle związanych z nią składników), nie zaś całego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, działki, budynki i budowle są traktowane przez Wnioskodawcę i będą traktowane przez Nabywcę jako pojedyncze składniki majątku, a nie przedsiębiorstwo zdolne do kontynuowania dotychczasowej działalności Wnioskodawcy.”

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.902.2016.2.ASz, w które wskazał, iż: „Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za zbycie przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.”

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży, nie będą stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, gdyż nie będą one stanowić zespołu składników majątkowych, który wykazywałby cechę zorganizowania. Nieruchomości są traktowane przez Sprzedawcę i będą traktowane przez Nabywcę jako pojedyncze składniki majątku, a nie przedsiębiorstwo zdolne do kontynuowania dotychczasowej działalności.

Podkreślenia wymaga, iż jak wskazano w stanie faktycznym od chwili powstania Sprzedawcy przedmiotem jego zasadniczej i głównej działalności było prowadzenie sprzedaży samochodów (działalności dealerskiej) oraz autoryzowanej stacji serwisowej. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywcy były przez długi czas wyłącznie jednym ze składników niezbędnych do prowadzenia wspomnianej działalności w zakresie działalności dealerskiej. Co więcej, Sprzedawca po zbyciu działalności dealerskiej na rzecz podmiotu trzeciego i wynajmie Nieruchomości na jego rzecz (co zgodnie z opisanym stanem faktycznym ma miejsce do tej pory), prowadził również działalność w zakresie parkingu.

Co istotne jednak, aby móc mówić o nabyciu przedsiębiorstwa ważne jest, aby zamiarem jego nabywcy była kontynuacja dotychczasowej działalności realizowanej przez zbywcę w oparciu o nabywane składniki. Tymczasem, Nabywca nie zamierza kontynuować dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej Sprzedawcy w zakresie wynajmu (działalność w zakresie wynajmu prowadzona będzie wyłącznie do zakończenia okresu obowiązywania obecnej umowy z kontrahentem i nie stanowi ona celu nabycia Nieruchomości). Celem Nabywcy jest realizacja na Nieruchomościach inwestycji deweloperskiej (w tym poprzez przeniesienie Nieruchomości do spółki celowej, która będzie realizować inwestycję), czego dowodem jest treść uzyskanej decyzji o warunkach zabudowy oraz przedmiot działalności Spółki. W konsekwencji, docelowo Nabywca nie będzie kontynuować dotychczasowej działalności Sprzedawcy.

Co więcej, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego na Nabywcę nie przejdą:

• pracownicy Sprzedawcy;
• umowy zarządzania Nieruchomościami;
• umowy rachunków bankowych związanych z przedsiębiorstwem Sprzedawcy (w tym z Nieruchomościami), a także nie zostaną przeniesione na Spółkę środki finansowe zgromadzone w przedsiębiorstwie Sprzedawcy;
• zobowiązania lub należności związane ze Nieruchomościami lub całym przedsiębiorstwem Sprzedawcy;
• nazwy, umowy techniczne (np. księgowości);
• plany finansowe, budżety etc. dotyczące Nieruchomości, jak i całym przedsiębiorstwem Sprzedawcy.

Tym samym, planowana działalność gospodarcza w oparciu o nabyte od Sprzedawcy Nieruchomości będzie mogła być prowadzona przez Nabywcę wyłącznie dzięki zaangażowaniu składników Nabywcy - w celu realizacji inwestycji konieczne będzie zaangażowanie własnych pracowników, zawarcie umów z wykonawcami prac budowlanych, itp. Oczywistym jest, iż Nieruchomość jest istotnym składnikiem niezbędnych do realizacji inwestycji - niemniej bez zaangażowania dodatkowych - wspomnianych w zdaniu poprzednim, aktywów (zawarciu umów itp.) Nabywca nie ma możliwości rozpoczęcia prac inwestycyjnych, a w konsekwencji prowadzenia działalności deweloperskiej i osiągania z jej tytułu przychodów. Również działalność w zakresie najmu będzie prowadzona przez Nabywcę w oparciu o własne zasoby (np. pracowników).

Tym samym, nabyte Nieruchomości nie stanowią całości, w oparciu o którą Nabywca będzie mógł prowadzić planowaną działalność gospodarczą.

Podsumowując powyższe oraz mając na uwadze fakt, iż:

1. prowadzenie planowanej działalności gospodarczej wyłącznie w oparciu o przedmiot sprzedaży (bez zaangażowania innych składników, tj. pracownicy) jest niemożliwe,
2. na Nabywcę nie przejdą wszystkie składniki, o których mowa w powołanym art. 55¹ ust. 1 Kodeksu cywilnego,
3. Nieruchomości nie stanowią całości pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym,
4. celem Nabywcy nie jest kontynuacja dotychczasowej działalności prowadzonej przez Sprzedawcę

Nieruchomości nie będą stanowić przedsiębiorstwa.

Nieruchomości nie będą stanowiły również zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Zgodnie z powyższym na gruncie podatkowym mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa (dalej także: „ZCP”), jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

W związku z tym, że ustawodawca nie definiuje w jaki sposób spełnienie powyższych przesłanek powinno być weryfikowane, konieczne jest odwołanie się do stanowisk organów podatkowych w tym zakresie.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa to przede wszystkim zespół składników materialnych i niematerialnych.

Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2013 r., sygn. IPPPl/443-1076/12-2/MPe:

„(...) zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Zespół składników materialnych i niematerialnych musi być dodatkowo organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. IPPP1-443-702/11-2/MP uznał: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne i niematerialne w tym zobowiązania odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa, obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracownicze.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć funkcje gospodarcze).”

Wyodrębnienie finansowe wymaga więc posiadania takiego systemu ewidencji, który umożliwia przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wynika ze stanowisk organów w indywidualnych interpretacjach przez taki system należy rozumieć odrębne plany finansowe, odrębne budżety oraz prowadzenie zakładowych planów kont, na których księgowane są wyłącznie zdarzenia gospodarcze związane z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Taką interpretację przedstawił przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji z dnia 18 marca 2008 r., sygn. IBPB3/423-100/08/MS/KAN-3205/12/07.

Na dodatkową przesłankę odrębności finansowej zwrócił uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. IP-PB3-423-418/07-2/MB, w której wskazał, że odrębność finansowa wymaga posiadania rachunku bankowego, na który wpływać będą środki generowane przez danego rodzaju działalność gospodarczą oraz z którego regulowane będą zobowiązania związane z tą działalnością. W ten sposób finansowe wyodrębnienie danego zespołu składników majątkowych wykraczać będzie poza wymiar ewidencyjny, co oznaczać będzie, że zapewniona zostanie faktyczna możliwość zarządzania danym zespołem składników majątkowych oraz przypisanymi do tego zespołu składników zasobami ludzkimi, a ewidencyjne wyodrębnienie kont będzie miało wymiar nie tylko informacyjny.

Organy podatkowe precyzują również, jak należy rozumieć zdolność ZCP do działania jako samodzielne przedsiębiorstwo. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2011 r., nr IPPP1-443-702/11-2/MP uznał, iż:

„Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. O wyodrębnieniu funkcjonalnym może np. świadczyć posiadanie własnej grupy kontrahentów, z którymi istnieją bezpośrednie relacje handlowe.”

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, aby uznać część przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT powinny być spełnione następujące przesłanki:

• finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie polegające na istnieniu odrębnych kont dotyczących działalności ZCP;
• organizacyjne wyodrębnienie ZCP w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa jako dział, wydział, oddział itp.; przyporządkowanie pracowników oraz majątku do ZCP;
• możliwość kontynuacji dotychczasowych zadań ZCP, w przypadku przeniesienia na nowy podmiot;
• istnienie w ramach ZCP składników materialnych i niematerialnych.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawcy, na moment zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedawcy. Świadczą o tym następujące cechy:

• Nieruchomości nie są i nie będą organizacyjne wyodrębnienie w strukturze Sprzedawcy jako zakład, oddział itp.;
• Sprzedawca nie ma i nie będzie posiadał przyporządkowanych do Nieruchomości pracowników, ani innych składników majątku;
• nie przejdą zobowiązania lub należności związane ze Nieruchomościami;
• nie przejdą umowy rachunków bankowych Nieruchomościami;
• nie przejdą umowy zarządzania Nieruchomościami.

Biorąc powyższe pod uwagę, zbywane Nieruchomości nie będą stanowić ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W konsekwencji, transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT (nie znajdzie bowiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenia przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.