Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.288.2018.2.PC
z 16 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 9 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym zalicza ona do kosztów uzyskania przychodów Wynagrodzenie wypłacane Kontrahentowi zgodnie z Porozumieniem, proporcjonalnie do okresu, którego dotyczy Porozumienie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym zalicza ona do kosztów uzyskania przychodów Wynagrodzenie wypłacane Kontrahentowi zgodnie z Porozumieniem, proporcjonalnie do okresu, którego dotyczy Porozumienie. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.288.2018.1.PC, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka, podlegająca w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, prowadzi działalność w na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie dwóch zezwoleń. Spółka zawarła z kontrahentem z siedzibą poza Polską (dalej: „Kontrahent”) porozumienie dotyczące współpracy w kolejnych latach (dalej: „Porozumienie”). Okres obowiązywania Porozumienia przekracza rok podatkowy. Porozumienie zostało zwarte na czas określony i nie ma w nim wzmianki o możliwości jego rozwiązania lub przedłużenia. Zgodnie z zawartym Porozumieniem, Kontrahent zobowiązał się do nabycia we wskazanych latach określonej, minimalnej liczby towarów Spółki. W związku ze znaczącym zwiększeniem współpracy, Spółka jednocześnie zobowiązała się do zapłaty tzw. „signing bonus” stanowiącego bezzwrotne wynagrodzenie dla Kontrahenta za zawarcie umowy (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie ma charakter opłaty motywacyjnej - przez wzgląd na silną konkurencję panującą w tej branży pozwala na utrzymanie kontrahentów przez dłuższy czas. Wynagrodzenie zostało wypłacone w 2017 r., zgodnie z Porozumieniem w dwóch częściach, na rachunki bankowe dwóch podmiotów z grupy Kontrahenta. Wartość wydatku dla celów bilansowych jest rozliczana w czasie (w okresie na jaki zawarto Porozumienie). Spółka traktuje wskazany wydatek jako koszt strefowy, tj. związany z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej, z tytułu której dochody korzystają z przyznanego Spółce zwolnienia podatkowego.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. Organu 9 sierpnia 2018 r., Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że porozumienie, na podstawie którego Spółka wypłaca wynagrodzenie Kontrahentowi, może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym zalicza ona do kosztów uzyskania przychodów Wynagrodzenie wypłacane Kontrahentowi zgodnie z Porozumieniem, proporcjonalnie do okresu, którego dotyczy Porozumienie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone Wynagrodzenie, jako koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami oraz dotyczący okresu obowiązywania Porozumienia (okresu przekraczającego rok podatkowy) stanowi koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu obowiązywania Porozumienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W ocenie Spółki, Wynagrodzenie spełnia warunki umożliwiające zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów. Po pierwsze zapłata Wynagrodzenia pozwoliła Spółce znacząco zwiększyć współpracę z Kontrahentem, co przyczyni się na zwiększenie sprzedaży i przychodów. Wynagrodzenie nie stanowi wydatku mieszczącego się w katalogu art. 16 ust. 1 updop.

Jak stanowi art. 15 ust. 4 updop, koszty bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Natomiast, mając na uwadze art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zdaniem Spółki, Wynagrodzenia nie można ściśle powiązać z określonym przychodem, a zatem będą do niego mieć zastosowanie zasady zaliczania w koszty określone w art. 15 ust. 4d updop. Wynagrodzenie zostało poniesione jednorazowo przez Spółkę, odnosi się jednak do całego okresu obowiązywania Porozumienia, który to okres przekracza jeden rok podatkowy. Zastosowanie zatem znajdzie art. 15 ust. 4d zdanie drugie updop, a Wynagrodzenie będzie polegać zaliczeniu do kosztów proporcjonalnie do czasu trwania Porozumienia, z którym związana jest ta płatność. Podejście podatkowe będzie w tym zakresie odpowiadać rozpoznaniu (w czasie) Wynagrodzenia dla celów bilansowych. Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 1 marca 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.2.2018.1.KK, jeżeli zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie o rachunkowości, poniesione wydatki w postaci Opłaty motywacyjnej Spółka ujmie w rachunku bilansowym jednorazowo, to analogicznie - również podatkowo - należy przedmiotowe koszty rozpoznawać jednorazowo. Jeżeli zaś Wnioskodawca zdecyduje że wartość wydatku dla celów bilansowych powinna zostać rozliczona w czasie, to w tym samym czasie Wnioskodawca powinien zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wyżej przedstawione stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych indywidulanych interpretacjach podatkowych, przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2015 r., sygn. ILPB3/423-568/14-2/KS, uznał, że wydatki w postaci opłaty motywacyjnej, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Wydatki te jako związane z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przychodów;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 5 marca 2015 r., sygn. IPPB5/423-1269/14-2/KS, w której organ potwierdził m.in., że jeżeli Opłata motywacyjna będzie dotyczyć okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie będzie możliwe określenie, jaka jej część dotyczy danego roku podatkowego, Opłata motywacyjna stanowić będzie koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy.
  
  

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka pragnie przywołać także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 2016 r, sygn. II FSK 3703/13, który dotyczył opłaty motywacyjnej ponoszonej przy zawieraniu umowy, która po upływie pewnego czasu ulegała automatycznemu przedłużeniu na czas nieokreślony. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując podatkowe konsekwencje tej opłaty stwierdził, że Sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że opłata motywacyjna jest wydatkiem o charakterze jednorazowym, nie przypisanym do konkretnego roku podatkowego lub do konkretnych lat podatkowych, a nawet w ogóle nie powiązanym z określonym okresem trwania umowy handlowej, skoro umowa ta po upływie okresu, na jaki pierwotnie została zawarta, w braku innych dyspozycji jej stron zostaje automatycznie przedłużona na dalszy, nieoznaczony czas. Ponieważ opłaty tej nie da się więc przypisać do konkretnych lat podatkowych, nie można jej również odnieść do tych poszczególnych lat, ani częściowo, ani proporcjonalnie. Tym samym uznać ją należy za typowy koszt pośredni, rozpoznawany jednorazowo w dacie poniesienia.

W przypadku Wynagrodzenia, które zostało zapłacone przez Spółkę zgodnie z Porozumieniem, dotyczy konkretnego okresu, na jaki zawarto Porozumienie. W związku z powyższym, Wynagrodzenie stanowić będzie koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, na jaki zawarto Porozumienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.