2018.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.260.2018.1.BS
z 24 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na prowizję dla menedżera, o której mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na prowizję dla menedżera, o której mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), której głównym przedmiotem działalności jest prowadzenie sekcji piłkarskich w różnych grupach wiekowych i uzyskiwanie przychodów związanych z prowadzeniem klubu piłkarskiego.

W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje m.in. transferu zawodników, do których prawa posiada Spółka, do innego klubu zainteresowanego pozyskaniem konkretnego zawodnika. Przy niektórych transferach zawodników Wnioskodawca zobowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia na rzecz menedżera (agenta), przy czym w Spółce mogą występować dwie sytuacje:

W przypadku transferu zawodnika, do którego prawa posiada Wnioskodawca, do innego klubu, który jest zainteresowany jego pozyskaniem, Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia menedżerowi (agentowi) zawodnika, które zostało z nim umówione w przeszłości przy transakcji nabycia przez Wnioskodawcę praw do tego zawodnika. Wynagrodzenie to ustalone jest jako procent od ceny transferowej, którą Wnioskodawca otrzymuje od innego klubu z tytułu dokonanego transferu.
W przypadku transferu zawodnika, do którego prawa posiada Wnioskodawca, do innego klubu, który jest zainteresowany jego pozyskaniem, Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia menedżerowi (agentowi) reprezentującemu interesy Wnioskodawcy przy negocjowaniu umowy transferowej. W tej sytuacji menadżer (agent), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz na podstawie posiadanej licencji menadżera wydanej przez FIFA lub PZPN (ewentualnie inną federację sportową), pośredniczy w całym procesie negocjowania warunków umownych pomiędzy Wnioskodawcą a klubem sportowym, który jest zainteresowany pozyskaniem zawodnika. W przypadku doprowadzenia do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą i określonym klubem sportowym umowy o transfer zawodnika, menedżerowi (agentowi) należna jest ustalona prowizja (wynagrodzenie).

W obu wskazanych wyżej przypadkach, prowizja należna jest menedżerowi (agentowi) w związku z zawarciem umowy pomiędzy Wnioskodawcą a klubem pozyskującym zawodnika, i wypłacana jest menedżerowi (agentowi) z momentem, gdy wymagalne staje się wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu transferu zawodnika do innego klubu sportowego. Zdarza się, że wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od klubu pozyskującego zawodnika wypłacane jest w ratach. Wnioskodawca wystawia fakturę na całą cenę transferu, ale płatność rozłożona jest w czasie, przy czym może rozciągać się nawet na kilka lat. W takich sytuacjach również wynagrodzenie menedżera (agenta) płatne jest w systemie ratalnym i skorelowane jest z terminami zapadalności płatności dokonywanych przez klub sportowy z tytułu ceny transferu na rzecz Wnioskodawcy. Menedżerzy (agenci) wystawiają faktury na cząstkowe płatności, dla których przypada termin płatności w związku z wymagalnością zapłaty określonej części wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy przez klub sportowy, który nabył prawa do zawodnika.

Powyżej wskazany opis zdarzenia dotyczy zarówno stanów faktycznych, które już miały miejsce w przeszłości, jak i zdarzeń przyszłych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca dla obu wskazanych przypadków w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów prowizji dla menedżera (agenta) w całości, na podstawie zawartej z nim umowy w momencie rozpoznania przychodu
z tytułu transferu zawodnika do innego klubu sportowego bez względu na to, że menedżer (agent) wystawia faktury na tę prowizję w kolejnych latach podatkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowizja należna menedżerowi (agentowi) powinna być ujęta w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo na podstawie zawartej z nim umowy w momencie rozpoznania przychodu z tytułu transferu zawodnika do innego klubu. Dla ujęcia kosztu z tytułu prowizji jako kosztu bezpośrednio związanego z przychodami z transferu zawodnika do innego klubu bez znaczenia pozostaje fakt, że menedżer (agent) dokumentuje należną mu prowizję fakturami wystawianymi odrębnie na każdą przypadającą płatność, dla której przypada termin wymagalności w związku z wymagalnością zapłaty określonej części wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy przez klub sportowy, który nabył prawa do zawodnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesionew celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

wydatek został poniesiony przez podatnika,
wydatek ma charakter definitywny (rzeczywisty),
wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
wydatek został właściwie udokumentowany.

Nie ulega wątpliwości, że prowizja wypłacana menedżerowi (agentowi), który pośredniczy w kontaktach pomiędzy Wnioskodawcą a klubem zainteresowanym pozyskaniem zawodnika, ma bezpośredni związek z przychodami z działalności Wnioskodawcy. Menedżer (agent) aktywnie uczestniczy w procesie transferu zawodników.

Stanowiące tym samym wynagrodzenie za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi stanowią koszt uzyskania przychodów.

Analogicznie, wynagrodzenie menedżera (agenta) zawodnika, które wynegocjowane jest na moment nabycia przez Wnioskodawcę praw do zawodnika, ale należne menedżerowi (agentowi) w związku ze zbyciem tych praw do innego klubu sportowego, jest bez wątpienia wydatkiem związanym z przychodami Wnioskodawcy, realizowanymi z transferów zawodników. Bez poniesienia tego wydatku (wynegocjowania warunków przy nabyciu praw) Wnioskodawca nigdy nie uzyskałby przychodu z transferu zawodnika, ponieważ nie doszłoby do nabycia wcześniejszego praw do tego zawodnika. Stąd również ta prowizja jest bezpośrednio związana z przychodem z transferu.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Przepis art. 15 ust. 4b Ustawy CIT stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

–są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4c Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

W ocenie Wnioskodawcy, prowizja należna menedżerowi (agentowi) jest kosztem bezpośrednio związanym z przychodami z transferu zawodników. Koszty te wprost przekładają się na wysokość przychodów z transferu zawodnika z uwagi albo na aktywny udział menedżera (agenta) w procesie negocjowania umowy transferowej, albo w związku z samym posiadaniem praw do danego zawodnika, do których nabycia doszło wcześniej z udziałem menedżera (agenta) zawodnika i następnie realizowaniem przychodu z transferu tego zawodnika do innego klubu sportowego. Co do zasady koszty bezpośrednio związane z przychodami ujmowane są jako koszt na podstawie otrzymanej faktury. Z drugiej strony jednak przepisy nie stoją na przeszkodzie ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów na podstawie innych dowodów, takich jak np. umowa, jak ma to miejsce w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Wnioskodawca nie ma wpływu na termin, w jakim menedżer (agent) wystawia faktury, dokumentujące prowizje. Nawet jeśli menedżer (agent) wystawia faktury na poszczególne cząstkowe płatności, które korespondują z płatnościami ratalnymi, jakie klub pozyskujący zawodnika płaci na rzecz Wnioskodawcy, i faktury te wystawiane są w kolejnych latach podatkowych, to nie powinno to wpływać na moment ujęcia całego wydatku w kosztach uzyskania przychodów. Moment ujęcia w kosztach jest bowiem zależny wyłącznie od charakteru tego wydatku. Jeśli wydatek można bezpośrednio powiązać z przychodem, a podatnik dysponuje dowodami, na podstawie których możliwe jest precyzyjne ustalenie wysokości tego kosztu, to – w ocenie Wnioskodawcy – są to wystarczające przesłanki do ujęcia wydatku jako koszt bezpośrednio związany z przychodem W braku więc faktur, zdaniem Spółki, umowa zawarta z menedżerem (agentem) jest wystarczającą podstawą do ujęcia prowizji należnej menedżerowi (agentowi) jednorazowo jako koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania przychodu z transferu zawodnika, i to niezależnie od tego, że faktury od menedżera (agenta) na poszczególne płatności cząstkowe Wnioskodawca może otrzymywać w kolejnych latach podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. Z powyższego wynika, że aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

wydatek musi być definitywnie poniesiony;
wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;
wydatek powinien być właściwie udokumentowany;
wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

–są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ww. ustawy regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika m.in., że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie sekcji piłkarskich w różnych grupach wiekowych i uzyskiwanie przychodów związanych z prowadzeniem klubu piłkarskiego. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje m.in. transferu zawodników, do których prawa posiada Spółka, do innego klubu zainteresowanego pozyskaniem konkretnego zawodnika. Przy niektórych transferach zawodników Wnioskodawca zobowiązany jest do wypłaty wynagrodzenia na rzecz menedżera (agenta), przy czym w Spółce mogą występować dwie sytuacje:

W przypadku transferu zawodnika, do którego prawa posiada Wnioskodawca, do innego klubu, który jest zainteresowany jego pozyskaniem, Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia menedżerowi (agentowi) zawodnika, które zostało z nim umówione w przeszłości przy transakcji nabycia przez Wnioskodawcę praw do tego zawodnika. Wynagrodzenie to ustalone jest jako procent od ceny transferowej, którą Wnioskodawca otrzymuje od innego klubu z tytułu dokonanego transferu.
W przypadku transferu zawodnika, do którego prawa posiada Wnioskodawca, do innego klubu, który jest zainteresowany jego pozyskaniem, Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia menedżerowi (agentowi) reprezentującemu interesy Wnioskodawcy przy negocjowaniu umowy transferowej. W tej sytuacji menadżer (agent), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz na podstawie posiadanej licencji menadżera wydanej przez FIFA lub PZPN (ewentualnie inną federację sportową), pośredniczy w całym procesie negocjowania warunków umownych pomiędzy Wnioskodawcą a klubem sportowym, który jest zainteresowany pozyskaniem zawodnika. W przypadku doprowadzenia do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą i określonym klubem sportowym umowy o transfer zawodnika, menedżerowi (agentowi) należna jest ustalona prowizja (wynagrodzenie).

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, skoro jak wynika z wniosku prowizja dla menedżera z tytułu pośrednictwa w procesie transferu zawodników dotyczy konkretnej umowy, którą można powiązać z konkretnym przychodem podatkowym Spółki i jest mu należna w momencie gdy wymagalna staje się umowa pomiędzy Wnioskodawcą a klubem przejmującym, to koszty z tytułu ww. prowizji są niewątpliwie związane z osiąganiem przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, które są bezpośrednio związane z przychodami podatkowymi. Koszty te Wnioskodawca może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w momencie gdy wymagalne stało się wynagrodzenie należne Spółce na podstawie zawartej umowy z tytułu transferu zawodnika. Nawet w sytuacji gdy menedżer wystawia faktury częściowe i otrzymuje płatności w ratach, to w przedmiotowej sprawie nie ma to znaczenia, gdyż o powstaniu przychodu podatkowego decyduje moment transferu zawodnika, który określony jest na podstawie zawartej umowy.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz menedżera z tytułu ww. prowizji stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów i mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie rozpoznania przychodu z tytułu transferu zawodnika.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a,
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin