Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.334.2018.1.RK
z 29 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia Wynagrodzenia za świadczone usługi marketingowo-analityczne do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku w Spółce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia Wynagrodzenia za świadczone usługi marketingowo-analityczne do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku w Spółce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest komplementariuszem w Spółce komandytowej - Sp. z o.o. Sp. K. (dalej: Spółka), zobowiązanym do uwzględnienia przychodów i kosztów tej spółki komandytowej w proporcji do posiadanego udziału. Wnioskodawca, jak i Spółka posiadają siedzibę działalności gospodarczej (siedzibę i zarząd) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność w szeroko pojętej branży rolno-spożywczej, w szczególności w zakresie produkcji i przetwórstwa mięsa.

Spółka planuje podpisywanie umów (dalej: Umowy), których przedmiotem będzie wykonywanie określonych czynności przez tzw. organizatorów sieci detalicznych (dalej: Organizatorzy). Organizatorzy są franczyzodawcami zrzeszającymi niezależnych przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego towarami (dalej: Sklepy). Sklepy są jednostkami tworzącymi Sieć pracującymi w ramach jednolitych standardów i procedur na podstawie umowy franczyzowej, które zaopatrują się w wyroby m. in. Spółki u Dystrybutorów. W imieniu i na rzecz Organizatorów mogą też działać tzw. Spółki Regionalne - podmioty gospodarcze, które na mocy zawartej z Organizatorem umowy działają na ściśle określonym terenie.

Organizatorzy nie nabywają produktów Spółki. Nabywają je Sklepy (nie bezpośrednio u Spółki, lecz u Dystrybutorów), na których działania Organizatorzy mają wpływ, będące jednak osobnymi podmiotami gospodarczymi i osobnymi podatnikami VAT w rozumieniu ustawy VAT Organizatorzy nie są powiązani ze Spółką ani Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm., dalej: ustawa CIT). Organizatorzy nie posiadają miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy CIT.

Przedmiotem Umów ma być m. in. organizacja akcji promocyjnych na zasadach określonych w Umowach. Umowy zawierać będą następujące postanowienia, dalej zbiorczo nazywane jako:

Usługi:

1. Spółka zleca a Organizator zobowiązuje się do wykonywania na rzecz Spółki usługi mającej na celu umożliwienie Spółce prawidłowej komunikacji pomiędzy Spółką a Sklepami i Spółkami Regionalnymi, pomoc w kształtowaniu polityki handlowej Spółki poprzez przekazywanie informacji o aktualnych trendach sprzedaży Produktów Spółki w Sklepach Sieci, utrzymanie wśród Sklepów oraz klientów Sklepów Sieci znajomości asortymentu Spółki, w tym zapewnienia współpracy pomiędzy Spółkami Regionalnymi a Spółką oraz bieżącej koordynacji współpracy pomiędzy Spółką a Spółkami Regionalnymi i Sklepami w zakresie objętym niniejszą Umową, w przypadku zgłoszenia takiej konieczności przez Spółkę.
   
2. W wykonaniu powyższej usługi Organizator zobowiązuje się między innymi do:
   1. Koordynowania komunikacji pomiędzy Spółką a Sklepami i Spółkami Regionalnymi w szczególności poprzez przekazywanie Sklepom bieżących List Asortymentowych otrzymanych od Spółki, a także innych komunikatów Spółki skierowanych do Sklepów Sieci dotyczących jej Produktów.
      
   2. Sporządzania i udostępniania informacji o aktualnych trendach sprzedaży Produktów Spółki w Sklepach Sieci poprzez:
      • sporządzanie i przekazywanie informacji o poziomie zakupów Produktów Spółki u poszczególnych Dystrybutorów i w poszczególnych Regionach a także przez poszczególne Sklepy oraz koordynacji działań pomiędzy Dystrybutorami, Spółkami Regionalnymi i Sklepami zmierzających do ustalenia obrotów Produktami Spółki u Dystrybutorów. Informacja będzie sporządzona w postaci zestawienia Obrotów netto Produktami Spółki w danym kwartale z poszczególnymi Dystrybutorami w rozbiciu na Spółki Regionalne i Sklepy z podaniem numerów NIP Sklepów, i przesłana Spółce w określony w Umowie sposób. Informacja ta także będzie podstawą do naliczenia Obrotu netto zgodnie z odrębnymi postanowieniami Umowy;
        
      • sporządzanie i przekazywanie Spółce raportu dotyczącego sprzedaży Produktów Spółki w danym kwartale w układzie oraz w zakresie szczegółowo określonym w załączniku do Umowy, obrazującego ranking sprzedaży Produktów Spółki w Sieci, w celu umożliwienia Spółce badania aktualnych trendów sprzedaży jej produktów w Sieci.
   3. Świadczenia usług polegających na utrzymaniu ekspozycji ustalonej minimalnej liczby SKU (ang stock keeping unit-jednostki magazynowe produktu - przypis Wnioskodawcy niezawarty w Umowach) w danych grupach asortymentowych w Sklepach Sieci Strony ustalają minimalną liczbę SKU Spółki w poszczególnych formatach Sklepów Sieci w zależności od formatu Sklepu wyrażonego w m².
      
   4. Świadczenia usług polegających na utrzymaniu ekspozycji w Sklepach asortymentu mięsa produkowanego przez Spółkę z oznaczeniem marki producenta na etykiecie cenowej.
      
      
      

Wykonanie Usług będzie udokumentowane korespondencją mailową, raportami z kontroli wykonania usług, zdjęciami ekspozycji.

Zgodnie z zamiarem stron Umów, Usługi mają wpływać na osiągnięcie wysokiego poziomu sprzedaży Produktów Spółki. Strony zamierzają więc przewidzieć w Umowach, iż wynagrodzenie wypłacane Organizatorowi będzie uzależnione od Obrotu netto produktami Spółki w danym kwartale rozliczeniowym. Przez „Obrót netto” należy rozumieć wartość zakupów produktów Spółki nabytych przez Sklepy Sieci dokonane przez Sklepy Sieci u Dystrybutorów.

Wydatki na Wynagrodzenia:

• zostaną poniesione przez Spółkę, tj. pokryte z zasobów majątkowych Spółki (nie zostaną poniesione na działalność podatnika przez podmioty inne niż Spółka).
  

• będą definitywne (rzeczywiste), tj. wartość Wydatków nie zostanie Spółce zwrócona.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca przy rozliczaniu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy CIT może proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku w Spółce zaliczyć Wynagrodzenie do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy rozliczaniu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm., dalej: ustawa CIT) Wnioskodawca może proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku w Spółce zaliczyć Wynagrodzenie do kosztów uzyskania przychodów.

Art. 5 ustawy CIT stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (tu: Spółka) łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Zasadę tę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Regulacje te stanowią konsekwencję faktu, iż na gruncie przepisów ustawy CIT spółki niebędące osobami prawnymi w rozumieniu art. 4a pkt 14 ustawy CIT nie posiadają statusu podatników CIT (są transparentne podatkowo). Wynika z nich, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, konsekwencje podatkowe (klasyfikacja przychodu/kosztu/dochodu itp.) nie są rozpoznawane przez spółki niebędące osobami prawnymi (te nie są podatnikami), ale „przypadają” na każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

Jeżeli więc Wynagrodzenie spełnia warunki zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów wskazane w ustawie CIT, Wnioskodawca, będący podatnikiem CIT może rozpoznać je jako koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego w Spółce prawa do udziału w zysku (udziału).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Jak podkreśla się w orzecznictwie i praktyce organów podatkowych, przepis ten należy rozumieć w tej sposób, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony przez podatnika, czyli w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
   
2. musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
3. winien pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
4. musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
5. musi być właściwie udokumentowany;
   
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Tak, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 maja 2018 r, sygn. akt 0111-KDIB1-2.4010.52.2018.2.MM.

Jak wskazała Spółka, wydatki na Wynagrodzenia:

• zostaną poniesione przez Spółkę, tj. pokryte z zasobów majątkowych Spółki (nie zostaną poniesione na działalność podatnika przez podmioty inne niż Spółka),
  

• będą definitywne (rzeczywiste), tj. wartość Wydatków nie zostanie Spółce zwrócona.
  
  
  

Przesądza to o spełnieniu warunków 1 i 2. Również warunek 5 należy uznać za spełniony - wykonanie Usług zostanie potwierdzone prawidłowo wystawioną fakturą, a niezależnie od tego ma być dokumentowane korespondencją mailową, raportami, ale także zdjęciami ekspozycji, cyklicznie wykonywanymi audytami kontrolnymi w wybranych Sklepach. Są to środki udokumentowania wyświadczenia Usług adekwatne do ich charakteru, którego istotnym założeniem jest podejmowanie działań wywierających skutki „w terenie” (w Sklepach).

Jednocześnie w art. 16 ust. 1 ustawy CIT brak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków o podobnym charakterze, tj. na usługi reklamowo-analityczne Należy więc ocenić spełnienie pozostałych warunków, tj. związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a ściślej - poniesienia wydatków w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Podstawowym kryterium uprawniającym podatnika do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest więc intencja nabywcy wykorzystania nabywanego zasobu w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i obiektywna możliwość zaistnienia takiego związku. Przejawienie się takiego związku dopiero po pewnym czasie lub nawet nieosiągnięcie, z przyczyn obiektywnych, przychodu w związku z danym wydatkiem, nie pozbawia uprawnienia do zaliczenia tego wydatku do kosztów podatkowych.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo przytoczyć można wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 3532/13. Sąd uznał w nim, że: „kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust.1 ustawy podatkowej przyjąć trzeba cel poniesionego kosztu. Kryterium to wiąże się z koniecznością badania zamiaru podatnika, czy był on skierowany na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła; a tym samym czy występuje związek przyczynowy, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na możliwość powstania lub zwiększenia osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest, aby ocena zakwalifikowania określonego kosztu jako kosztu podatkowego dokonywana była z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj., że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty.

Zasady dotyczące kosztów uzyskania przychodów mają w założeniu uwzględnić istotę i cel prowadzenia działalności gospodarczej, premiując wydatki służące jej rozwojowi i generowaniu przychodów, stąd nawet takie rodzaje działań, które doraźnie powodują jedynie wydatki lub wręcz straty, mogą być elementem strategii gospodarczej i nie muszą stać w sprzeczności z działaniami w celu osiągnięcia przychodów, gdy w dalszej perspektywie mają służyć zwiększaniu zysków podmiotu gospodarczego”.

Na podstawie Umów będą świadczone konkretne usługi, wśród których można w szczególności wyróżnić:

• Usługi „reklamowe”, tj. konkretne czynności mające na celu promocję Spółki i jej produktów (np. pkt 2 lit. a, c i d opisu stanu faktycznego).
  

• Usługi „analityczne”, tj. dostarczanie Spółce istotnych informacji dotyczących sprzedaży jej produktów, pozwalających identyfikować produkty sprzedające się stosunkowo dobrze lub lokalizacje, w których wolumen obrotu produktami Spółki jest niższy lub wyższy (np. pkt 1, 2 lit. b opisu stanu faktycznego).
  
  
  

Można oczekiwać, że na wzrost obrotu produktami Spółki przełożą się zarówno działania „reklamowe” (odpowiednie eksponowanie produktów Spółki, co ułatwia klientom Sklepów podjęcie decyzji o ich wyborze), jak i „analityczne” (dostarczanie Spółce informacji o jej produktach, które nie są dostępne w przypadku sprzedaży do np. hurtowni, gdzie Spółka nie otrzymuje informacji o dalszym obrocie tymi produktami. Informacje takie pomagają identyfikować produkty cieszące się szczególnym zainteresowaniem konsumentów pod względem sprzedaży, co umożliwia Spółce np. planowanie produkcji, podjęcie odpowiednich działań logistycznych w tych rejonach kraju, gdzie produkty Spółki sprzedają się dobrze, wdrożyć odpowiednie działania marketingowe i sprzedażowe).

Wynagrodzenie określone w relacji do obrotu produktami Spółki jest więc zapłatą za określone działania, które mają przynieść efekt w postaci wzrostu wolumenu sprzedaży. Określenie wysokości Wynagrodzenia jako % od obrotu stanowi wyraz zmotywowania Organizatora do efektywnego wykonywania powierzonych zadań, co przełoży się na cenę jego usług. W konsekwencji Wynagrodzenie należy uznać za wydatek związany z przychodami (mający przyczynić się do ich powstania/zwiększenia). Mają one bowiem, w założeniu, doprowadzić do zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów Spółki w Sklepach, a co za tym idzie – są wydatkiem poniesionym w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów ze źródła przychodów (innego niż „zyski kapitałowe”).

Znajduje to potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, które, ogólnie rzecz ujmując, dopuszczają rozpoznawanie kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia usług marketingowych podobnych do ww. Usług. Przykładowo można przytoczyć interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-110/16/AW. Dotyczyła ona opłat m. in. za usługi polegające na „należytej ekspozycji w swoich sklepach towarów Wnioskodawcy” czy „utrzymaniu stałej dostępności wybranych towarów Wnioskodawcy”. W opisanym w niej stanie faktycznym sposób określania wynagrodzenia był także podobny do przewidzianego w Umowie w kluczowym aspekcie, tzn. określony jako % od obrotu. Uznano w niej za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym „ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu zawartej umowy handlowej dotyczącej m. in. realizacji przez Partnera Handlowego działań marketingowych w zakresie aktywnego wspierania sprzedaży towarów z oferty Wnioskodawcy (m. in. zachęcanie klientów Partnera Handlowego do zakupu towarów z oferty Wnioskodawcy oraz budowanie i utrwalanie pozycji rynkowej Wnioskodawcy) - mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy CIT, ponieważ spełniają przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Sam sposób ustalania ceny przez Partnera Handlowego za wykonane przez niego usługi marketingowe jest sprawą umowną pomiędzy stronami umowy handlowej i nie ma wpływu na zaliczenie przez Wnioskodawcę ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu”.

Praktyka organów podatkowych dopuszcza nawet rozpoznanie kosztu nawet gdy mowa nie o zapłacie za usługę, a o rabacie przyznanym kontrahentom bez związku z wyświadczeniem przez nich usług na rzecz ponoszącego wydatek; tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.24.2017.1.EN. Przedmiotem interpretacji była sytuacja w istotnych aspektach podobna do sytuacji Spółki (wynagrodzenie jako „określony % obrotów lub od sprzedaży”), gdzie jednak w opisie stanu faktycznego zaznaczono, że nie zawsze wypłacie bonusu będą towarzyszyły konkretne działania reklamowe. Oznacza to, że związek wypłacanych wynagrodzeń z przychodami podatnika ma charakter nawet „luźniejszy” niż w przypadku Spółki, gdzie za wypłatą wynagrodzenia mają iść zawsze konkretne działania. Podatnik stanął na stanowisku, że przyznane przez niego bonusy pieniężne będą stanowiły koszt podatkowy. Spółka będzie miała prawo rozpoznać go w momencie jego poniesienia, argumentując, że „nie jest możliwe przypisanie kwoty udzielonego rabatu pośredniego bezpośrednio do konkretnych przychodów osiągniętych przez Spółkę. Dlatego też wartość rabatu pośredniego winna zostać uznana za koszt pośrednio związany z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wypłacane rabaty pośrednie będą potrącalne w kwocie netto, w dacie ich poniesienia.” Stanowisko to zostało uznane za prawidłowe w całości.

Podsumowując, wydatki na wypłatę Wynagrodzeń będą spełniać wymogi uznania za koszty uzyskania przychodów, tj.

1. zostaną poniesione przez podatnika,
   
2. będą definitywne,
   
3. będą pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
   
4. będą poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów i mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
   
5. będą właściwie udokumentowane,
   
6. nie będą znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Końcowo, z uwagi na brak powiązań między Wnioskodawcą ani Spółką a Organizatorami w rozumieniu ar. 11 ustawy CIT i nieposiadanie przez Organizatorów miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy CIT, nie znajduje zastosowanie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ustawy CIT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia Wynagrodzenia za świadczone usługi marketingowo-analityczne do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku w Spółce uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawianego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.