Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.215.2017.2.BD
z 3 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 26 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłaty wstępnej poniesionej w związku z zawarciem umowy najmu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłaty wstępnej poniesionej w związku z zawarciem umowy najmu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 12 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.215.2017.1.BD wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 26 października 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność Agencji Pracy Tymczasowej. Wnioskodawca zawarł „Umowę zamówienia i dostawy samochodu” - na wynajem długoterminowy samochodu osobowego KIA na 1080 dni. Suma opłat w trakcie całego okresu najmu samochodu nie osiągnie wielkości równej cenie samochodu. Samochód będzie wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa zamówienia i dostawy samochodu stanowi, że wynajmujący (Podatnik) z tytułu wynajmu pojazdu, będzie opłacać wynajmującemu czynsz najmu. W czynsz najmu wliczono koszty i organizację przez wynajmującego obsługi serwisowej wynikającej z normatywnej eksploatacji, jeden komplet opon zimowych oraz ich zmianę, ubezpieczenie OC/AC/NW na cały okres wynajmu, całodobową opiekę i pomoc telefoniczną w uzyskaniu świadczeń należnych z polisy ubezpieczeniowej oraz zobowiązań gwarancyjnych importera Pojazdu, wynajem samochodów zastępczych. W czynsz najmu nie wliczono bieżących opłat eksploatacyjnych (paliwo, żarówki, bezpieczniki, pióra wycieraczek, płyn do spryskiwaczy itp.) oraz napraw nie objętych gwarancją producenta samochodu. Po zakończeniu okresu 1080 dni najmu, Wnioskodawca ma prawo do pierwokupu w/w auta za ustaloną cenę. W umowie zamówienia i dostawy wskazano również na obowiązek uiszczenia kaucji (w tym opłaty wstępnej odpowiadającej wartości 11.000,00 zł). Na dzień sporządzenia wniosku opłata wstępna została zapłacona, a Faktura za opłatę wstępną zostanie wystawiona w miesiącu sierpniu 2017 r., po czym dopiero będzie możliwe zawarcie właściwej umowy wynajmu.

Z uzupełnienia wniosku wynika również, że opłata wstępna ma charakter bezzwrotny i jej zapłata była warunkiem podpisania umowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zadziała prawidłowo rozpoznając koszt uzyskania przychodu z tytułu opłaty wstępnej jednorazowo w sierpniu 2017 r.? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; winno być: Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.) opłata wstępna ma charakter samoistny i bezzwrotny względem rat wynajmu ustalanych w okresie trwania umowy wynajmu. Opłata dotyczy nie tyle samego trwania usługi wynajmu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie przedmiotu wynajmu. Jest to zatem opłata jednorazowa o odmiennym charakterze niż raty wynajmu - dlatego należy zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, nie proporcjonalnie do okresu trwania umowy najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje podział na dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z tym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się w sposób bezpośredni na uzyskanie konkretnych przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, że pośrednie koszty uzyskania przychodów stanowią takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w bezpośrednim związku z konkretnymi przychodami podatnika, ale mają wpływ na ich powstawanie.

Natomiast kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w art. 15 ust. 4d updop, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e updop, który stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w celu prowadzenia działalności gospodarczej zawarł umowę na wynajem długoterminowy samochodu osobowego. Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca będzie opłacał czynsz z tytułu wynajmu pojazdu. Z zamówienia wynika również, że Spółka ma obowiązek uiszczenia opłaty wstępnej warunkującej zawarcie umowy. W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonał zapłaty ww. opłaty. Z uzupełnienia wniosku wynika również, że opłata wstępna ma charakter bezzwrotny. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłaty wstępnej jednorazowo w dacie poniesienia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem (opłatą wstępną), jaki Wnioskodawca poniósł w celu zawarcia umowy najmu samochodu osobowego, wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatek ten będzie przy tym stanowił pośredni koszt działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, albowiem mimo, że dotyczy on konkretnej umowy niemożliwym jest powiązanie go z konkretnym, późniejszym przychodem z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, skoro opłata wstępna jest wydatkiem bezzwrotnym warunkującym zawarcie umowy, to należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania usługi najmu, lecz warunkuje prawo do skorzystania z niego. W związku z tym wstępną opłatę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że wydatek z tytułu opłaty wstępnej powinien zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu i zostać potrącony w dacie jego poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.