Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.310.2017.1.MS
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym momencie, w przypadku dodatniej wartości Wskaźnika rentowności, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z Rozliczenia, tj. kwoty wypłaconej na rzecz Finansującego w wysokości różnicy pomiędzy ustalonym w Kontrakcie progiem a nominalną wartością Obligacji i odsetek (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym momencie, w przypadku dodatniej wartości Wskaźnika rentowności, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z Rozliczenia, tj. kwoty wypłaconej na rzecz Finansującego w wysokości różnicy pomiędzy ustalonym w Kontrakcie progiem a nominalną wartością Obligacji i odsetek.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną według prawa polskiego, posiadającą siedzibę na terytorium Polski (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka planuje przeprowadzić projekt inwestycyjny na rynku nieruchomości będąc komandytariuszem w spółce D. sp. z o.o. spółka komandytowa. D. będzie prowadzić projekt inwestycyjny na rynku nieruchomości polegający na budowie budynku (budynków) oraz infrastruktury otaczającej na posiadanym gruncie (dalej: „Projekt"). Docelowo, po zrealizowaniu Projektu lub jego części, planowane jest zbycie Projektu lub też zbycie praw i obowiązków w D. (dalej: „Sprzedaż").

Projekt, poza finansowaniem bankowym, ma zostać częściowo sfinansowany poprzez emisję oprocentowanych obligacji przez Spółkę (dalej: „Obligacje”). Spółka wyemitowała już pierwszą transzę Obligacji, która została objęta przez G. z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Polski (dalej: „Finansujący”). Planowana jest druga transza Obligacji, która zostanie wyemitowana przez Spółkę i będzie objęta przez Finansującego. Nie jest wykluczone, że w przyszłości będzie miała miejsce kolejna emisja Obligacji, które zostaną objęte przez Finansującego. W związku z inwestycją w Projekt, Finansującemu przysługuje m.in. prawo pierwokupu zrealizowanego Projektu (Finansujący ma prawo wskazać podmiot, który dokona pierwokupu).

Dodatkowo, w celu zrównoważenia ryzyka finansowego oraz zapewnienia płynności finansowej, Spółka zawarła kontrakt (kontrakty) dotyczący m.in. pochodnego instrumentu finansowego (dalej: „Kontrakt”) z Finansującym. Kontrakt został zawarty pomiędzy Spółką a Finansującym na zasadach rynkowych.

Finansujący na podstawie kontraktu może zostać wezwany m.in. do zapewnienia dodatkowego finansowania (w postaci objęcia dodatkowych, wyemitowanych obligacji) w przypadku, gdy spełnią się warunki zawarte w Kontrakcie (w szczególności, gdy w wyniku realizacji Projektu Spółce zabraknie bieżących środków na jego realizację).

Kontrakt określa również strumienie płatności należne Wnioskodawcy lub Finansującemu na moment zapadalności (realizacji) Kontraktu (w wyniku zaistnienia zdarzeń wskazanych w Kontrakcie będących podstawą tych płatności). Sposób kalkulacji wysokości płatności z tytułu Kontraktu wynika z osiągniętego rezultatu gotówkowego na wyjściu z inwestycji poprzez Sprzedaż. Rezultat na Sprzedaży uzależniony jest od wartości wskaźnika (wskaźników) instrumentu bazowego (instrumentów bazowych) przyjętych dla Kontraktu, na który składać się będzie m.in. całkowita cena wynikająca ze Sprzedaży (łącznie z uwzględnieniem rozliczeń wynikających ze zmiany kalkulacji ceny przed jak i po Sprzedaży) pomniejszona o całkowitą wartość finansowania zewnętrznego (łącznie z odsetkami, lecz z wyłączeniem części przypadającej na sfinansowanie Projektu wyemitowanymi Obligacjami) oraz pomniejszona o koszty Sprzedaży (dalej: „Wskaźnik rentowności”). Wskaźnik rentowności może osiągać zarówno dodatnią jak i ujemną wartość.

W określonych w Kontrakcie przypadkach, w szczególności w zależności od tego czy wartość Wskaźnika rentowności osiągnie wartość ujemną czy dodatnią oraz w odniesieniu do nominalnej wartości Obligacji wraz z odsetkami, a także przy uwzględnieniu ustalonego w Kontrakcie progu, dojdzie do rozliczeń pomiędzy Spółką a Finansującym (dalej: „Rozliczenie”).

W przypadku, gdy wartość Wskaźnika rentowności będzie mieć wartość dodatnią oraz nominalna wartość Obligacji wraz z odsetkami będzie mniejsza niż ustalony w Kontrakcie próg, na Spółce będzie ciążył obowiązek wypłaty dla Finansującego różnicy pomiędzy ustalonym w Kontrakcie progiem a nominalną wartością Obligacji i odsetek.

W przypadku, gdy wartość Wskaźnika rentowności będzie mieć wartość dodatnią oraz nominalna wartość Obligacji wraz z odsetkami będzie większa niż ustalony w Kontrakcie próg, na Finansującym będzie ciążył obowiązek wypłaty dla Spółki różnicy pomiędzy ustalonym w Kontrakcie progiem a nominalną wartością Obligacji i odsetek.

W przypadku, gdy wartość Wskaźnika rentowności będzie mieć wartość ujemną, Finansujący będzie zobowiązany do dokonania płatności na rzecz Spółki wynoszącą ustaloną w Kontrakcie równowartość wartości nominalnej Obligacji oraz powstałych odsetek, jako rozliczenie określonego udziału Finansującego w stratach poniesionych przez Spółkę w ramach realizacji Projektu.

Zgodnie z postanowieniami Kontaktu, płatność wynikająca z Rozliczenia będzie należna odpowiednio na rzecz Spółki bądź Finansującego, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia dostarczenia Finansującemu przez Spółkę kalkulacji rezultatu osiągniętego na Sprzedaży. W przypadku zakwestionowania kalkulacji, powyższa płatność będzie należna nie później niż w ciągu 14 dni od dnia dostarczenia stronom opinii eksperta w tym zakresie.

Uregulowanie płatności wynikającej z Rozliczenia może nastąpić również poprzez potrącenie wzajemnych zobowiązań Spółki i Finansującego, tj. zobowiązania do dokonania płatności wynikającej z Rozliczenia z innymi zobowiązaniami istniejącymi między Spółką a Finansującym, o ile pomiędzy Spółką a Finansującym będą istnieć inne zobowiązania na moment dokonania Rozliczenia. Dodatkowo, w przypadku płatności należnej od Finansującego na rzecz Spółki, zobowiązanie do dokonania płatności może zostać uregulowane poprzez przeniesienie na Spółkę przez Finansującego zbywalnego prawa majątkowego.

Spółka zaznacza dodatkowo, iż w trakcie prowadzenie Projektu mogą być dokonywane wyceny Kontraktu, które nie będą stanowić faktycznego rozliczenia Kontraktu, a w konsekwencji nie będą podstawą do dokonania Rozliczenia między Spółką a Finansującym.

Celem zastosowania powyższego instrumentu pochodnego z perspektywy Spółki jest przede wszystkim zabezpieczenie pozycji finansowej Spółki poprzez przeniesienie części ryzyka utraty braku płynności na Finansującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W którym momencie, w przypadku płatności Finansującego na rzecz Spółki w związku z osiągnięciem ujemnej wartości Wskaźnika rentowności bądź dodatniej wartości Wskaźnika rentowności przy jednoczesnej nominalnej wartość Obligacji wraz z odsetkami większej niż ustalony w Kontrakcie próg, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy?
2. W którym momencie, w przypadku dodatniej wartości Wskaźnika rentowności, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z Rozliczenia, tj. kwoty wypłaconej na rzecz Finansującego w wysokości różnicy pomiędzy ustalonym w Kontrakcie progiem a nominalną wartością Obligacji i odsetek.
3. Czy wydatki związane z wypłatą kwoty wynikającej z rozliczenia Kontraktu na rzecz Finansującego poniesione przez Spółkę w trakcie realizacji Projektu, będą stanowić koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia, a zatem nie będą powiększać wartości początkowej środków trwałych?
4. Czy w przypadku uregulowania płatności z tytułu Rozliczenia poprzez potrącenie wzajemnych zobowiązań Spółki i Finansującego, tj. zobowiązania do dokonania płatności wynikającej z Rozliczenia oraz innych zobowiązań istniejących między Spółką a Finansującym, Spółka będzie uprawniona na moment dokonania potrącenia do rozpoznania odpowiednio kosztu uzyskania przychodów (w przypadku, gdy płatność z tytułu Rozliczenia będzie należna Finansującemu) bądź przychodu podatkowego (w przypadku, gdy płatność z tytułu Rozliczenia będzie należna Spółce)?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie nr 2. W części dotyczącej pytania nr 1, 3 i 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wypłacona przez Spółkę na rzecz Finansującego w związku z Rozliczeniem w wysokości różnicy pomiędzy ustalonym w Kontrakcie progiem a nominalną wartością Obligacji i odsetek, powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki w momencie faktycznej zapłaty na rzecz Finansującego, zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile myśl przepisów ustawy o CIT nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu albo służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W tym ujęciu kosztami będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim jak i pośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, iż zostały w racjonalny sposób poniesione w celu uzyskania przychodów.

Podsumowując, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, wydatek:

1. musi zostać poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, więc jest bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów
5. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Jak wynika z art. 16 ust 1 pkt 8b ustawy o CIT nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych;

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się w sposób bezpośredni na uzyskanie konkretnych przychodów.

W świetle art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie poniesienia. Kosztami pośrednimi są wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego, w opinii Spółki stwierdzić należy, iż w odniesieniu do wydatku w postaci wypłaty na rzecz Finansującego kwoty wynikającej z Rozliczenia, będzie miała zastosowanie generalna zasada wynikająca z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Kwota wypłacona na rzecz Finansującego z tytułu Rozliczenia nie może być w sposób bezpośredni przypisana do konkretnych przychodów uzyskiwanych przez Spółkę, nie przekłada się bowiem wprost na wysokość uzyskanego przychodu, lecz wynika z zabezpieczenia pozycji finansowej Spółki poprzez przeniesienie części ryzyka utraty braku płynności na Finansującego. Kwota ta stanowić będzie zatem pośredni koszt uzyskania przychodów potrącany w dacie poniesienia wydatku.

Podejście takie zapewnia jednocześnie symetrię rozpoznania przychodu i kosztu pomiędzy stronami kontraktu, co znajduje potwierdzenie na gruncie wskazanych wyżej interpretacji i orzeczeń Sądowych dotyczących zasad rozliczania podatkowego instrumentów finansowych (interpretacje o sygn. IPPB3/4510-13/16-2/AG, IPPB2/4511-578/16-5/MG, ITPB3/4511-285/16-2/KP, wyrok NSA z 9.11.2011 r., II FSK 21/11).

Co więcej, w ocenie Spółki należy również podkreślić, że ewentualne wyceny Kontraktu dokonywane w trakcie prowadzenia Projektu, będą neutralne podatkowo dla Spółki, nie będą bowiem stanowić faktycznego rozliczenia Kontraktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę z złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa. Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.