Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.557.2017.1.KOM
z 22 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym nadanym w dniu 13 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży składników majątkowych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (Pyt. nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży składników majątkowych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Nieruchomość będąca przedmiotem planowanej transakcji

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - Strona niniejszego wspólnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (dalej: Wnioskodawca 1 lub Sprzedający) jest właścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę nr 13/2, o powierzchni 4,2690 ha, dla której sposób korzystania oznaczono w księdze wieczystej jako „tereny przemysłowe” (dalej: Nieruchomość). Nieruchomość jest zabudowana trzema budynkami: (i) budynkiem o przeznaczeniu produkcyjno-magazynowo-biurowym oraz (ii) dwoma budynkami pomocniczymi (dalej razem jako: Budynki).

Dla Nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Poza Budynkami, na Nieruchomości znajdują się budowle i inne naniesienia, które są związane z Budynkami i stanowią tzw. obiekty pomocnicze.

Sprzedający nabył Nieruchomość od C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 7 lipca 2014 r., przed notariuszem. Przedmiotowa sprzedaż była opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, w oparciu o art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tj. strony złożyły zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania. Sprzedający obniżył VAT należny o kwotę podatku naliczonego z tytułu ww. transakcji.

Od daty nabycia Nieruchomości przez Sprzedającego, Budynki, budowle, naniesienia, urządzenia i infrastruktura Nieruchomości zasadniczo nie były przedmiotem istotnych ulepszeń ze strony Sprzedającego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (nawet jeśli takie ulepszenia miały miejsce, to ich wartość nie stanowiła co najmniej 30% wartości początkowej tych Budynków lub budowli; w tym zakresie, w stosunku do poniesionych wydatków Sprzedającemu przysługiwało prawo do obniżenia VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Nieruchomość nie ma żadnej nazwy używanej komercyjnie, natomiast nazwa Nieruchomości funkcjonująca w wewnętrznym portfolio grupy kapitałowej U. to P.

Sprzedający

Nieruchomość stanowi składnik majątku Sprzedającego wykorzystywany dla celów świadczenia opodatkowanych podatkiem VAT odpłatnych usług najmu, na podstawie zawartych z najemcami umów. Obecnie Sprzedający świadczy usługi najmu na rzecz dwóch podmiotów, w tym na rzecz Kupującego (jak zdefiniowano poniżej). Łącznie, umowy najmu obejmują całą powierzchnię budynku o przeznaczeniu produkcyjno-magazynowo-biurowym z wyjątkiem powierzchni serwisowych i technicznych.

Poza wynajmem Nieruchomości, Sprzedawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej i nie posiada innych istotnych aktywów, w szczególności nie posiada żadnych innych nieruchomości.

Nieruchomość nie stanowi formalnie odrębnego przedsiębiorstwa ani organizacyjnie wydzielonej części przedsiębiorstwa Sprzedającego w ramach prowadzonej przez niego działalności. W szczególności, Nieruchomość nie została wyodrębniona w formie oddziału, wydziału, dywizji, pionu lub jakiejkolwiek innej jednostki organizacyjnej w dokumentach korporacyjnych (np. umowie spółki) ani w dokumentach wewnętrznych Sprzedającego (np. regulaminach wewnętrznych, schemacie organizacyjnym lub w innych dokumentach wewnętrznych Sprzedającego o podobnym charakterze). Wnioskodawca 1 nie zgłosił również Nieruchomości jako odrębnego podatnika czy płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych lub składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne.

Nieruchomość nie została również wyodrębniona w ramach Sprzedającego na płaszczyźnie finansowej, m.in. dlatego że działalność gospodarcza Sprzedającego ograniczona jest do wynajmu Nieruchomości i jej przychody i koszty związane są głównie z tą działalnością.

Sprzedający jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym na dzień dostawy Nieruchomości.

Sprzedający jest stroną umowy o zarządzanie Nieruchomością, którą zawarł z D. sp. z o.o. (obecnie C. sp. z o.o.; dalej: Umowa o zarządzanie Nieruchomością).

Ponadto, Sprzedający w chwili obecnej jest stroną następujących umów dotyczących Nieruchomości:

• o dostawę mediów do Nieruchomości (energia elektryczna, dostawy oleju opałowego do kotłowni, łącza telekomunikacyjne),
• na wywóz odpadów,
• odbiór ścieków,
• usługi administracji i zarządzania obiektem,
  
• usługi ochrony.
  
  

Umowy tego rodzaju zostały zawarte przez Sprzedającego i nie będą przez niego kontynuowane po zbyciu Nieruchomości. Żadne uprawnienia i obowiązki Sprzedającego w zakresie tych umów nie przejdą na Kupującego w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości.

Niezależnie od powyższego, Sprzedający jest stroną umów związanych z bieżącą działalnością Spółki, np. umowa o usługi księgowe, umowy o usługi doradcze.

Sprzedający nie zatrudnia pracowników, dla których Nieruchomość stanowiłaby zakład pracy, który z chwilą planowanej sprzedaży Nieruchomości z mocy prawa przeszedłby na Kupującego zgodnie z art. 23¹ Kodeksu pracy.

Kupujący

Sprzedający zamierza zbyć Nieruchomość na rzecz H. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca 2 lub Kupujący). Kupujący jest podatnikiem VAT czynnym i będzie podatnikiem VAT czynnym na dzień zawarcia Umowy Sprzedaży Nieruchomości.

Kupujący jest jednym z dwóch najemców powierzchni w Nieruchomości. W zakresie, w jakim Kupujący jest najemcą powierzchni w Nieruchomości, Kupujący dokonał określonych nakładów na Nieruchomość (Budynki), które zakwalifikował dla celów podatku dochodowego jako inwestycję w obcych środkach trwałych.

W związku z najmem powierzchni w Nieruchomości od Sprzedającego, Kupujący jest również stroną umowy o usługi telekomunikacyjne zawartej przez Kupującego z dostawcą takich usług. W zakresie pozostałych usług świadczonych przez podmioty trzecie, które to usługi są konieczne do korzystania przez Kupującego z przedmiotu najmu, to umowy w tym zakresie są zawarte przez Sprzedającego i Sprzedający obciąża Kupującego w odpowiednim zakresie kosztami tych usług (tzw. refaktury).

Planowana transakcja

Wnioskodawcy zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej: Umowa Sprzedaży Nieruchomości). W związku z zawarciem Umowy Sprzedaży Nieruchomości, Kupujący z mocy prawa wstąpi w stosunek najmu z najemcami powierzchni w Nieruchomości, (art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego), przy czym w zakresie umowy najmu łączącej Sprzedającego i Kupującego dojdzie do wygaśnięcia stosunku najmu w ramach tzw. kontuzji (Kupujący stanie się jednocześnie najemcą i wynajmującym).

W związku ze sprzedażą Nieruchomości, Sprzedający rozwiąże ewentualne umowy, których jest stroną, zawarte z różnymi podmiotami, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Nieruchomości, dokonując rozliczenia należności i zobowiązań z nich wynikających. Po sprzedaży Nieruchomości obowiązek prawidłowego funkcjonowania Nieruchomości będzie spoczywał na Kupującym.

Przedmiotem planowanej transakcji nie będą:

• żadne uprawnienia i obowiązki Sprzedającego z umów zawartych przez Sprzedającego (innych niż umowy najmu), w tym w szczególności z Umowy o zarządzanie Nieruchomością, z umów o dostawy mediów do Nieruchomości, umów o wywóz odpadów, itp.;
• należności Sprzedającego, w tym wynikające z innych umów najmu;
• zobowiązania Sprzedającego,
• środki pieniężne na rachunkach bankowych lub w kasie Sprzedającego;
• księgi.
  
  

Co do zasady zawarciu Umowy nie będzie towarzyszyła umowa przelewu praw, na podstawie której Kupujący nabyłby od Sprzedającego przykładowo gwarancje budowlane (gwarancje jakości udzielone Sprzedającemu lub nabyte przez Sprzedającego, dotyczące robót budowlanych, wszelkie umowne oraz ustawowe prawa i roszczenia Sprzedającego względem wykonawców i podwykonawców robót na terenie Nieruchomości, a także wszelkie zabezpieczenia ustanowione w związku z nimi, jak również wszelkie przyszłe gwarancje jakości udzielone Sprzedającemu w związku z robotami wykonywanymi na terenie Nieruchomości), w zakresie, w jakim każde z nich będzie przenoszalne. Nie można jednak wykluczyć, że w jednostkowych przypadkach dojdzie do przelewu praw z tytułu gwarancji budowlanych lub rękojmi za wykonane roboty budowlane, prace remontowe, itp.

W trakcie trwania umowy najmu Kupujący dokonywał, jako inwestor, robót budowlanych i innych prac, zmierzających do dostosowania wynajmowanej powierzchni do swoich potrzeb. W stosunku do niektórych z tych prac, Sprzedający nabył majątkowe prawa autorskie do dokumentacji wytworzonej w związku z takimi pracami. W ramach planowanej transakcji, majątkowe prawa autorskie do tych dokumentacji projektowych zostaną przeniesione na Kupującego. Przeniesieniu będą podlegały majątkowe prawa autorskie związane z pracami zmierzającymi do dostosowania wynajmowanej przez Kupującego powierzchni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że przedmiotem planowanej dostawy na podstawie Umowy Sprzedaży Nieruchomości będą składniki majątkowe nie stanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawców, przedmiotem planowanej umowy sprzedaży nie będą składniki majątkowe stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Przedsiębiorstwo

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z doktryną nie oznacza to jednak, iż nie należy się w tym zakresie odwoływać do Kodeksu cywilnego. Sędzia NSA Janusz Zubrzycki w Leksykonie VAT 2010 [Oficyna Wydawnicza „Unimex”, Wrocław 2010] podkreśla, że „ustawa o VAT nie określa w treści swych postanowień definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. Przedmiotową definicję „przedsiębiorstwa” zawiera art. 55¹ K.c.”.

Zgodnie z tym poglądem, powszechnie przyjętym w orzecznictwie sądowym oraz interpretacjach organów podatkowych, w celu określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwa wykorzystać należy uregulowania art. 55¹ Kodeksu cywilnego (tak m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 368/09, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 grudnia 2001 r., sygn. akt III RN 163/00, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacjach z dnia 2 czerwca 2010 r. nr ITPP1/443-250a/10/DM oraz z dnia 27 maja 2010 r. nr ITPP2/443-166a/10/AP).

Zgodnie z art. 55¹ KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Przedmiot planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości, w ocenie Wnioskodawców, nie wyczerpuje przytoczonej powyżej definicji przedsiębiorstwa. W przypadku planowanej transakcji nie można mówić w szczególności o zdolności przenoszonego majątku do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. W szczególności, planowanej sprzedaży nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników wchodzących w skład definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedającego wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności składników finansowych. Wnioskodawcy podkreślają, że przedmiotem nabycia będzie Nieruchomość, zaś pozostałe składniki majątkowe pozostaną przy sprzedającym (przykładowo, umowy dotyczące bieżącej obsługi Sprzedającego, np. umowa o usługi księgowe, należności - w tym wynikające z umów najmu, zobowiązania kredytowe, środki pieniężne na rachunkach bankowych lub w kasie, księgi czy umowa najmu siedziby Sprzedającego, oprogramowanie księgowe). W konsekwencji, część składników majątkowych wskazanych jako niezbędne z punktu widzenia definicji przedsiębiorstwa i prowadzenia działalności gospodarczej, nie zostanie przeniesiona na Kupującego.

Ponadto, nie jest możliwe zidentyfikowanie zorganizowanego zbioru składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności, gdy składnikiem majątkowym branym po uwagę dla celów tej identyfikacji jest nieruchomość.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawców, zbywana Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 4a pkt 4 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych, aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

(i) istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych;

(ii) zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

(iii) składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

(iv) zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W świetle powyższego, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest tylko sumą jego składników, lecz ich zorganizowanym zespołem. Aby uznać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być zatem wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (tak przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2012 r. nr IBPP3/443-1122/11/AM, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2012 r. nr IPTPP2/443-850/11-2/PR, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2011 r. nr ILPP2/443-1309/11-2/AKr, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 listopada 2011 r. nr IPPP1/443-1372/11-2/AW).

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, nie można - zdaniem Wnioskodawców - uznać, iż Nieruchomość stanowi zespół elementów ani że elementy te łączą więzi, pozwalające uznać Nieruchomość za wyodrębnione na płaszczyźnie:

(i) organizacyjnej

Zdaniem Wnioskodawców, odrębność organizacyjna oznacza możliwość ustalenia w każdym momencie, które składniki majątkowe przedsiębiorstwa przynależą do danej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Co więcej, odrębność organizacyjna wymaga, aby możliwe było przyporządkowanie do takiego odrębnego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych odrębnej dokumentacji, łącznie z księgami rachunkowymi, umowami stanowiącymi źródło praw i obowiązków dotyczących wyłącznie zakresu działalności prowadzonej przez ten zespół składników, bądź wyłącznie z wykorzystaniem tego zespołu.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zbywana w ramach planowanej sprzedaży Nieruchomość nie została formalnie wydzielone w strukturze organizacyjnej Sprzedającego. Nieruchomość nie stanowi odrębnego oddziału, wydziału, dywizji, pionu lub jakiejkolwiek innej jednostki organizacyjnej w dokumentach korporacyjnych (np. umowie spółki) ani w dokumentach wewnętrznych Sprzedającego (np. regulaminach wewnętrznych, schemacie organizacyjnym lub w innych dokumentach wewnętrznych Sprzedającego o podobnym charakterze). Sprzedający nie zgłosił również Nieruchomości jako odrębnego podatnika czy płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych lub składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne.

Tym samym, nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym Nieruchomości stanowiącej przedmiot planowanej sprzedaży.

(ii) finansowej

Odrębność finansową, zdaniem Wnioskodawców, należy rozpatrywać w kontekście co najmniej takiego prowadzenia ksiąg rachunkowych, który pozwalałby na bieżące rozdzielenie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów całego przedsiębiorstwa. Jednakże, Nieruchomość nie została wyodrębniona na płaszczyźnie finansowej, również dlatego, że działalność Spółki jest w istocie ograniczona do wynajmu Nieruchomości. W konsekwencji, w rozważanym zdarzeniu przyszłym nie można wskazać odrębności finansowej Nieruchomości jako przedmiotu planowanej sprzedaży.

(iii) funkcjonalnej

Odrębność funkcjonalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zdaniem Wnioskodawców, oznacza, że wyodrębnione składniki muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo.

W ocenie Wnioskodawców, fakt, że Sprzedający jest stroną umów niezbędnych do funkcjonowania Nieruchomości, a Kupujący (obecnie najemca części Nieruchomości) nie stanie się stroną tych umów, lecz zawrze inne umowy po nabyciu Nieruchomości, powoduje, że Nieruchomość nie może być uznana za wyodrębnioną funkcjonalnie.

W świetle powyższego, Nieruchomość nie spełnia przesłanek wyodrębnienia na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Zdaniem Wnioskodawców, w szczególności następujące okoliczności zdarzenia przyszłego jednoznacznie wskazują, że Nieruchomość nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy:

(i) na Nieruchomość składają się w istocie jedynie środki trwałe (prawo własności gruntu, którego częścią składową są trzy Budynki, a ponadto budowle, infrastruktura i naniesienia);

(ii) Nieruchomość jest w istocie tylko sumą poszczególnych środków trwałych (prawo własności Nieruchomości), niebędących zorganizowanym zespołem składników powiązanych funkcjonalnie i organizacyjnie;

(iii) Nieruchomość nie jest wyodrębniona w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej Sprzedającego;

(iv) z funkcjonalnego punktu widzenia, sama Nieruchomość nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, bowiem nie posiada potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy; dodatkowo, w ramach planowanej sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia na Kupującego praw Sprzedającego z Umowy o zarządzanie Nieruchomością i dostawcami mediów do Nieruchomości, a także innych wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego aktywów i pasywów Wnioskodawcy;

(v) do Nieruchomości nie są przydzieleni konkretni pracownicy Sprzedającego (Sprzedający nie zatrudnia żadnych pracowników).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawców, Nieruchomość nie jest wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań, która mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W efekcie, Nieruchomość nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o PDOP art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Konkluzji tej nie zmienia także fakt, że Nieruchomość stanowi jedyny istotny składnik majątku Sprzedającego, wykorzystywany dla celów świadczenia odpłatnych usług najmu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawców, przedmiotem planowanej Umowy Sprzedaży Nieruchomości będzie Nieruchomość niestanowiąca przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pyt. nr 1 jest prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe stosownie do art. 14 c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa odstąpiono od uzasadnienia prawnego stanowiska Wnioskodawcy.

Organ informuje, że w zakresie pyt. nr 2 i 3 zawartych we wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.