INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia składników majątkowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 maja 2009 r. Wnioskodawca (dalej jako Spółka) zawarł ze spółką M(…) Sp. z o.o. (dalej jako B.) umowę nazwaną przez strony umową przeniesienia.

B. była producentem komponentów do produkcji urządzeń gospodarstwa domowego. Głównym odbiorcą produktów B. były przedsiębiorstwa należące do grupy E(…) (dalej jako E.), z którymi B. realizował ponad 90% swoich obrotów. Działalność produkcyjną B. prowadziła w wybudowanym przez siebie obiekcie produkcyjnym w miejscowości S. na gruncie należącym do E. Grunt był użytkowany przez B. na podstawie umowy najmu. Do produkcji B. wykorzystywała maszyny i urządzenia, których część stanowiła jej własność, a część była używana na podstawie umów leasingu finansowego w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Wartość księgowa netto maszyn i urządzeń oraz innych środków trwałych używanych na podstawie leasingu stanowiła 54% wartości księgowej netto majątku trwałego B. (wg bilansu na dzień 31 grudnia 2008 r.).

W wyniku wyżej wspomnianej umowy przeniesienia, B. dokonała na rzecz Spółki:

• sprzedaży środków trwałych oraz wyposażenia stanowiących jej własność,
• sprzedaży odzieży roboczej, sprzedaży istotnej części zapasów magazynowych, na które składały się: surowce, zakupione części,
• półwyroby, opakowania, gaz do wózków widłowych, pozostałe materiały pomocnicze oraz zmielone odpady produkcyjne.
  
  

Wynagrodzenie należne B. z tytułu sprzedaży powyższych składników majątku zostało określone w art. 2 ust. 4 umowy. B. wystawiła faktury VAT i wykazała w nich należny podatek. Zobowiązała się równocześnie zwrócić nabywcy podatek VAT, gdyby organy podatkowe w sposób prawnie wiążący zdecydowały, że transakcję należy potraktować jako nabycie przedsiębiorstwa (art. 2 ust. 6 umowy).

Zgodnie z treścią umowy, na Spółkę jako nabywcę zostały przeniesione także:

• otwarte zamówienia dotyczące zamówionych, a jeszcze nie dostarczonych surowców,
• prawa i obowiązki wynikające z umów z poddostawcami,
• prawa i obowiązki z tytułu umów ubezpieczenia,
• prawa i wierzytelności wynikające z umów o pracę w trybie art. 23(1) kodeksu pracy.
  
  

Ponadto zgodnie z umową:

• B. zobowiązała się rozwiązać umowy leasingu, na podstawie których używała istotną część parku maszynowego, a Spółka jako nabywca zobowiązał się podjąć negocjacje z leasingodawcami mające na celu bezpośrednie nabycie tych samych aktywów,
• B. zobowiązała się rozwiązać dotychczasową umowę najmu z E., na mocy której używała grunt w miejscowości S., na którym został wybudowany budynek produkcyjny,
• Spółka B. zobowiązała się rozwiązać umowy z grupą E. o dostawy komponentów oraz tzw. narzędzi,
• Spółka B. zobowiązała się do zakończenia swojej działalności pod dotychczasowym adresem, tj. w miejscowości S.
  
  

W wyniku zawarcia umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. i zaksięgowania jej skutków w księgach rachunkowych B. pozostały:

• środki trwałe w leasingu oraz zobowiązania z tytułu leasingu, które zostały następnie wyksięgowane w związku z rozwiązaniem umów leasingowych, do czego B. zobowiązała się w umowie przeniesienia,
• nakłady na budynek wybudowany na gruncie należącym do E., które to nakłady zostały następnie zafakturowane firmie E. w ramach rozliczenia w związku z późniejszym rozwiązaniem umowy najmu, do czego zobowiązała się Spółka B. w umowie przeniesienia,
• zapasy wyrobów gotowych, których w żaden sposób nie obejmowała umowa przeniesienia - zapasy te zostały po dniu 16 maja 2009 r. w całości sprzedane przez B. spółkom grupy E.,
• należności z tytułu dostaw i usług oraz inne,
• środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych,
• rozliczenia międzyokresowe,
• zobowiązania z tytułu pożyczek,
• zobowiązania z tytułu dostaw i usług oraz faktoringu i inne.
  
  

W dniu podpisania umowy strony uznały umowę przeniesienia za dostawę aktywów (art. 2 ust. 6 umowy), która zgodnie z polskimi przepisami o VAT podlega opodatkowaniu VAT. W wyniku wszystkich tych operacji B. zaprzestała prowadzenia działalności produkcyjnej.

Intencją Spółki jako nabywcy wyrażaną w trakcie negocjacji umowy przeniesienia było prowadzenie takiej samej działalności, jaką prowadziła B., na rzecz E., w tym samym obiekcie produkcyjnym, z zastosowaniem maszyn i urządzeń nabytych w ramach umowy przeniesienia oraz z pomocą przejętych od Spółki B. pracowników.

Umowa przeniesienia nie przewidywała cesji na rzecz Spółki:

umowy o dostawy komponentów z grupą E.,

• umowy najmu z E.,
• dotyczącej gruntu w miejscowości S. i znajdującego się na nim budynku produkcyjnego,
• umów leasingu środków trwałych, których stroną była B.
  
  

Umowa przeniesienia nie zawierała również żadnego zapewnienia, iż byli kontrahenci B. zawrą ze Spółką stosowne umowy, tzn. umowy dotyczące dostaw komponentów, umowę najmu i umowy leasingu (bądź odsprzedaży środków trwałych używanych do tej pory przez B. na podstawie umowy leasingu).

W świetle umowy pełne ryzyko ewentualnego niepowodzenia w negocjacjach z byłymi kontrahentami B. ponosiła Spółka, tzn. umowa w szczególności nie uzależniała realizacji transakcji przeniesienia od sukcesu takich negocjacji.

Po zawarciu umowy z 16 maja 2009 r. Spółka podjęła stosowne negocjacje i zawarła umowy z dostawcami, umowę najmu nieruchomości z E. oraz odkupiła od leasingodawców środki trwałe uprzednio wykorzystywane przez B.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja będąca przedmiotem umowy przeniesienia podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez B. tytułem opisanej we wniosku transakcji...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, przedmiotem opodatkowania VAT jest m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W myśl natomiast art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Opodatkowanie dokonanej na podstawie umowy przeniesienia dostawy przez B. było wobec tego prawidłowe, o ile przedmiotem tej transakcji nie było przedsiębiorstwo B. ani jego zorganizowana część.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu tego terminu należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Jak wynika z orzeczeń sądowych (np. wyrok WSA z 29 stycznia 2009 r. sygn. I SA/Ke 465/03) „(…) w kontekście stosowania art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług art. 55¹ k.c. stał się przepisem prawa podatkowego, mimo zamieszczenia go w ustawie wykraczającej poza ramy spraw wymienionych w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej”. Przepis ten stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa
3. rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
4. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
5. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
6. koncesje, licencje i zezwolenia;
7. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
8. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
9. tajemnice przedsiębiorstwa;
10. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
    
    

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu.

Natomiast definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta została w art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT, gdzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa określono jako: „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Na gruncie ustawy o VAT mamy zatem do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.
  
  

Na gruncie zacytowanych przepisów wskazać należy, że tak przedsiębiorstwo, jak i zorganizowana część przedsiębiorstwa muszą stanowić pewną całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Warto w tym kontekście podkreślić, iż zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych, warunek ten nie jest spełniony, jeżeli z przedmiotowej masy majątkowej wyłączone zostaną istotne prawa i zobowiązania wynikające z umów powiązanych ze zbywanym przedsiębiorstwem (zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa).

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 22 marca 2010 r., sygn. IPPB5/423-810/09-4/MB wskazał, iż:

Zdaniem organu konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku mającego stanowić przedsiębiorstwo bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest konieczne przypisania do tego majątku wszelkich zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane.

W sytuacji wnioskodawcy wykluczenie części zobowiązań jak również udziałów w podmiocie trzecim z nabywanego majątku, łamie zasadę przeniesienia agregatu składników należącego do jednego podmiotu na inny podmiot. Pomimo faktu, iż wydzielona część przedsiębiorstwa, w pewnych warunkach mogłaby prowadzić samodzielną działalność gospodarczą nie sposób w świetle art. 4a pkt 3 i 4 updop i art. 551 k.c. uznać tej części za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 13 października 2010 r., sygn. ILPP2/443-1049/10-5/JK wyraził pogląd, iż:

(...) należy wskazać, iż konsekwencją finansowego wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest konieczność przypisania do niej wszelkich zobowiązań związanych z jej działalnością. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane. Jeżeli do przejęcia zobowiązań przez nabywcę wymagana jest zgoda podmiotu zewnętrznego, przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpi jedynie w przypadku uzyskania zgody na przejęcie wszystkich zobowiązań przez nabywcę.

Wyłączenie z masy majątkowej mającej być przedmiotem planowanej transakcji przeniesienia na inną spółkę z ograniczaną odpowiedzialnością trzech działów organizacyjnych, tak istotnych elementów jak wartość zobowiązań, pozbawia wydzielony kompleks majątkowy cech zorganizowanej jego części, powodując jednocześnie, iż nie posiada ona potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego.

W kontekście powyższych uwag, wnioskująca Spółka jest zdania, iż przedstawiona w opisie stanu faktycznego transakcja nie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c., ani też zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu w art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT.

Wynika to w szczególności z faktu, iż z przedmiotu transakcji wyłączone zostały istotne z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa B. prawa i zobowiązania wynikające z części umów, których stroną była B. Uwzględnienia wymagają tu następujące okoliczności:

• B. w ramach umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. nie przeniosła na Spółkę wnioskującą praw i obowiązków wynikających z umowy z grupą E. o dostawy komponentów. Umowa ta gwarantowała B. realizację ponad 90% jej obrotów, była więc istotna z punktu widzenia prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa. Bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, że Spółka podpisała później umowę z grupą E., ponieważ było to efektem negocjacji podjętych przez Spółkę - niezależnie od umowy przeniesienia zawartej w dniu 16 maja 2009 r. z B.,
• B. w ramach umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. nie przeniosła na Spółkę wnioskującą praw obowiązków wynikających z umowy najmu z E., na podstawie której przedsiębiorstwo B. wykorzystywało grunt w S. do potrzeb swojej działalności. Podobnie Sprzedający nie rozliczył ze Spółką nakładów budowlanych poniesione na budowę budynku produkcyjnego służącego działalności produkcyjnej Spółki B. Przedmiot umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. został więc pozbawiony tak istotnego składnika, jakim było prawo do korzystania z powierzchni produkcyjnej. Mimo, iż Spółka podpisała następnie umowę najmu gruntu i budynku z E., było to jednakże wynikiem niezależnych od umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. czynności podjętych przez Spółkę,
• B. w ramach umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. nie przeniosła na Spółkę wnioskującą praw i obowiązków wynikających z umów leasingowych, na podstawie których używała istotną część środków trwałych. Zawarcie przez Spółkę umów, na podstawie których odkupiła przedmioty leasingu od towarzystw leasingowych odbyło się bez udziału B.
  
  

Dodatkowo należy mieć na uwadze inne okoliczności, które w ocenie Spółki przesądzają o braku zorganizowania nabytej przez nią masy majątkowej w stopniu umożliwiającym przyjęcie, że było to przedsiębiorstwo bądź zorganizowana część przedsiębiorstwa:

• B. nie przeniosła na Spółkę ani środków pieniężnych ani należności z tytułu dostaw i usług, a tym samym przedmiot umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. pozbawiony został płynnych środków finansowych niezbędnych do kontynuacji działalności i nie mógłby funkcjonować samodzielnie nie tracąc płynności finansowej, bez zaangażowania własnych środków finansowych nabywcy,
• Strony w umowie przeniesienia nie przeniosły na nabywcę oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo B., w tym nazwy,
• w ramach umowy przeniesienia na Spółkę nie przeniesiono zobowiązań z tytułu dostaw i usług, pożyczek, umów factoringu i innych związanych z prowadzoną wcześniej przez B. działalnością.
  
  

Podkreślenia wymaga też, iż strony w umowie przeniesienia nie określiły ceny za całość przedsiębiorstwa, a jedynie za poszczególne składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży. Ceny te nie uwzględniały w żaden sposób wartości firmy przedsiębiorstwa B. Strony w umowie przeniesienia zgodnie uznały również, że przedmiotem umowy nie jest przedsiębiorstwo, a po dokonaniu transakcji i zaksięgowaniu jej skutków w księgach rachunkowych B. pozostało nadal wiele składników majątkowych.

Spółka podkreśla, iż z uzyskanych przez nią informacji wynika, iż B., po dokonaniu przedmiotowej transakcji, wystąpiła do Ministra Finansów działającego poprzez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w sprawie dotyczącej właściwej kwalifikacji przedmiotu umowy z punktu widzenia VAT. B. przedstawiła przy tym stan faktyczny analogiczny do opisanego w niniejszym wniosku, tzn. odzwierciedlający zapisy umowy przeniesienia z 16 maja 2009 r. W wydanej dla B. interpretacji z 30 grudnia 2009 r., sygn. IBPP1/443-1035/09/BM, Organ podatkowy wskazał, iż:

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż zbycie wymienionych we wniosku składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa Spółki, będących przedmiotem zawartej umowy przeniesienia, nie posiadają ww. cech właściwych dla przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny ani też nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotem zbycia były składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa Spółki, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie miał w tej sprawie zastosowania.

Uzyskanie przez B. – drugą stronę transakcji opisanej w niniejszym wniosku przez Spółkę – interpretacji o zacytowanej powyżej treści stanowi w ocenie Spółki wnioskującej dodatkowy argument potwierdzający reprezentowany przez nią pogląd, iż analizowana transakcja nie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, Spółka jest zdania, że w wyniku umowy przeniesienia z dnia 16 maja 2009 r. nie nabyła przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego, ani też zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a jedynie poszczególne składniki majątkowe i niemajątkowe przedsiębiorstwa B. W związku z tym do opisanej transakcji nie znalazł zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym kontrahent Spółki postąpił prawidłowo, wystawiając fakturę dokumentującą sprzedaż z uwzględnieniem podatku VAT.

Ad. 2

Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez B. tytułem sprzedaży składników majątku przedsiębiorstwa B. na podstawie umowy przeniesienia.

Warunkiem powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, związek nabytych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Przesłanka ta jest w opisanej w stanie faktycznym sytuacji spełniona, albowiem Spółka wykorzystuje nabyte od B. składniki majątkowe dla celów własnej działalności gospodarczej, w ramach której realizuje sprzedaż opodatkowaną.

W analizowanym przypadku nie zrealizowała się również przesłanka negatywna prawa do odliczenia podatku, o której mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Ponieważ jak Spółka wykazała w swoim stanowisku do pytania pierwszego, przedmiotowa transakcja podlegała opodatkowaniu VAT Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT wykazanego przez B. na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.