INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.09.2011 r. (data wpływu 29.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów:

• w przypadku wypełnienia dyspozycji wynikającej z przepisu art. 15 ust. 4b – jest nieprawidłowe,
• w przypadku wypełnienia dyspozycji wynikającej z przepisu art. 15 ust. 4c – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług budowlanych. W tym samym czasie Spółka realizuje zazwyczaj wiele inwestycji. W czasie realizacji inwestycji Spółka ewidencjonuje koszty przypadające na tą inwestycję na koncie bilansowym (roboty w toku). Zawierane przez Spółkę z klientami umowy o usługi budowlane przewidują płatności ratalne (rozłożone w czasie, zazwyczaj w zależności od zaawansowania prac). Przy wystawianiu faktur dotyczących poszczególnych etapów rozpoznawana jest jako koszt bilansowy i koszt podatkowy odpowiednia część kosztów związanych z realizacją danego etapu.

Z uwagi na skomplikowany proces rozliczania kontraktów budowlanych oraz dużą ilość dokumentów kosztowych i częste ich otrzymywanie z pewnym opóźnieniem zdarza się, że po zakończeniu projektu bądź jego poszczególnego etapu koszty go dotyczące nie zostają wraz z wystawieniem faktury sprzedaży przeksięgowane na konto wynikowe oraz rozpoznane jako koszty podatkowe, a sytuacja taka identyfikowana jest dopiero po upływie dłuższego czasu. Zdarza się, że identyfikacja tego typu kosztów następuje już po zakończeniu roku, w którym zamknięty został kontrakt i w którym wystawiono ostatnią fakturę sprzedaży z tego tytułu. Jednocześnie wynagrodzenie ryczałtowe, na jakim oparte są zawierane przez Spółkę kontrakty budowlane, wyklucza możliwość wystawienia dodatkowej faktury sprzedaży obejmującej tego typu koszty. Sytuacja taka dotyczy m. in. kosztów poniesionych i kontraktów zamkniętych w latach 2007, 2008 i 2009.

Wśród rodzajów kosztów, jakie są identyfikowane po zamknięciu kontraktu bądź jego etapu przeważają następujące pozycje:

• koszty robót budowlanych, instalacyjnych i prac wykończeniowych
• koszty materiałów budowlanych
• koszty wyposażenia budynków, np. zakupu wind, okien
• koszty najmu sprzętu, w tym budowlanego, służącego wykonaniu ściśle określonej inwestycji
• koszty opłat administracyjnych związanych z konkretną budową
• koszty zorganizowania zaplecza budowlanego dla ściśle określonej inwestycji (np. Toi-Toi)
• koszty zagospodarowania terenu inwestycji
• koszty wywozu odpadów ze ściśle określonej inwestycji
• koszty usunięcia usterek warunkujące odbiór wykonanych prac przez przedstawicieli inwestora.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wobec nierozpoznania opisanych powyżej kosztów jako kosztów podatkowych w dacie uzyskania przychodu, którego koszty te dotyczyły, w jakiej dacie Spółka powinna obecnie rozpoznać przedmiotowe koszty jako koszty uzyskania przychodów, przeksięgowując je jednocześnie w księgach rachunkowych na konto wynikowe (kosztowe).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia żródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony z własnych zasobów majątkowych podatnika;
• wydatek musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie zwrócona podatnikowi w jakikolwiek sposób;
• wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą; wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przez podatnika przychodów;
• wydatek musi być właściwie udokumentowany;
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszelkie wydatki — po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, tj. wymienionych w negatywnym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów — o ile pozostają w związku przyczynowo — skutkowym z przychodami. Mowa tu o kosztach bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem oraz o kosztach dotyczących całokształtu działalności Spółki, czyli związanych z jej funkcjonowaniem.

Przedmiotowe wydatki, opisane w niniejszym wniosku, spełniają powyższe kryteria, tj.:

1. sfinansowane zostały z majątku Spółki
2. mają charakter bezzwrotny
3. pozostają w oczywistym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, a ich poniesienie stanowiło warunek uzyskania przez Spółkę ściśle określonych przychodów
4. udokumentowane zostały wystawionymi przez kontrahentów fakturami i rachunkami
5. nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 16 updop.
   
   

Wydatki te stanowią więc dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b — 4e updop ustawodawca rozróżnia wśród kosztów uzyskania przychodów koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami, nie definiując tych pojęć.

Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotowe koszty stanowią koszty bezpośrednio związane z jej przychodami, bowiem można wskazać ściśle określone co do kwoty i czasu ich uzyskania przychody, których warunkiem uzyskania było poniesienie kosztów będących przedmiotem niniejszego wniosku. Koszty te dotyczą bowiem konkretnych etapów realizacji inwestycji, za które to etapy przewidziane zostało w kontraktach określone wynagrodzenie i wystawione zostały możliwe do zidentyfikowania faktury sprzedaży.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b updop, koszty bezpośrednio związane z przychodami podatnika odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4c updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

W świetle art. 15 ust. 4e updop za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, iż przeksięgowując w roku 2011 przedmiotowe wydatki na konto wynikowe (kosztowe) w swoich księgach rachunkowych, będzie ona miała prawo do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonanie korekty zeznania podatkowego CIT-8 złożonego za rok następujący po roku, w którym osiągnęła przychody, których dotyczą przedmiotowe koszty. Przykładowo przeksięgowując w roku 2011 na konto kosztowe wydatki dotyczące przychodów uzyskanych w roku 2007, Spółka powinna dokonać korekty zeznania za rok 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych istotne jest właściwe określenie momentu potrącalności kosztów. Zasady podatkowego rozpoznawania momentu potrącalności wydatków stanowiących w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4 i 4a – 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Generalnym aktem prawnym określającym zasady funkcjonowania kosztów w przedsiębiorstwie jest ustawia z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm., dalej: u.rach). Przepisy ustawy o rachunkowości nie są jednak podatkotwórcze, co nie oznacza jednak, iż w pewnych obszarach rozwiązania przyjęte w rachunkowości niejako wprost (automatycznie) przekładają się na skutki rachunku podatkowego.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w tym względzie zawierają trzy odrębne reguły, tj.:

• zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami – zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
  
  

W myśl art. 15 ust. 4b:

• jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, to koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania - są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody;
• jeżeli podatnicy nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego, to koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego w terminie do dnia złożenia zeznania nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania – także są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
  
  

Art. 15 ust. 4c określa natomiast, że jeżeli koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, zostały poniesione po dniu, o którym mowa w art. 15 ust. 4b, to wówczas takie koszty należy uwzględnić przy obliczeniu dochodu za rok podatkowy następujący po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie;

• zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami – art. 15 ust. 4d ustawy stanowi, że są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą;

• i nie mająca w niniejszej sprawie zastosowania zasada dotycząca poniesionych kosztów prac rozwojowych - art. 15 ust. 4a - są kosztem w roku podatkowym, w którym prace zostały zakończone, o ile nie mogą być uznane za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 3.
  
  

W świetle wyżej wskazanych zasad data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym. Wydatki poniesione przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem jednak, że ich poniesienie miało na celu osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Wszystkie zatem koszty muszą się łączyć z przychodem, część w sposób bezpośredni a część w sposób pośredni. W prawie podatkowym nie ma jednej normy, jednoznacznie przesądzającej, które koszty są związane bezpośrednio, a które pośrednio z przychodami. Analiza ta nie może być dokonana in abstracto, lecz musi brać pod uwagę okoliczności każdego konkretnego przypadku. Ocena tej kwestii musi być dokonywana niezależnie, w każdym indywidualnym przypadku, nie ma bowiem jednej reguły kwalifikacji kosztów w różnych stanach faktycznych.

Jednocześnie w art. 15 ust. 4e ustawodawca wyjaśnił, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust.4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż wskazane w ww. przepisie określenie, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości. Dodatkowym potwierdzeniem na słuszność powyższego stwierdzenia jest też art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyraźnie wskazuje, że księgi rachunkowe prowadzone zgodnie z ustawą o rachunkowości powinny zapewnić określenie wysokości dochodu do opodatkowania (straty) i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja) - ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm., dalej: u.rach) (art. 21 ust. 6 u.rach). A zapis księgowy powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 u.rach).

Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze czy innym dowodzie księgowym powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zdefiniowano pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Ogólne znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. I tak, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu W wyroku z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 517/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wypowiadając się w zakresie podziału kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednie lub pośrednie uznał, iż koszty bezpośrednie są to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast, kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Zatem, w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosując powyższe kryteria kwalifikacji kosztów przyjęte w art. 15 ust. 4, 4b-c, wydatki wymienione przez Wnioskodawcę, będzie można uznać za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym ze świadczenia usług budowlanych przychodem. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że po zakończeniu projektu bądź jego poszczególnego etapu koszty go dotyczące nie zostają wraz z wystawieniem faktury sprzedaży przeksięgowane na konto wynikowe oraz rozpoznane jako koszty podatkowe, a sytuacja taka identyfikowana jest dopiero po upływie dłuższego czasu. Zdarza się, że identyfikacja tego typu kosztów następuje już po zakończeniu roku, w którym zamknięty został kontrakt i w którym wystawiono ostatnią fakturę sprzedaży z tego tytułu. Jednocześnie wynagrodzenie ryczałtowe, na jakim oparte są zawierane przez Spółkę kontrakty budowlane, wyklucza możliwość wystawienia dodatkowej faktury sprzedaży obejmującej tego typu koszty. Sytuacja taka dotyczy m. in. kosztów poniesionych i kontraktów zamkniętych w latach 2007, 2008 i 2009. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że jego zdaniem wymienione we wniosku wydatki stanowią koszty bezpośrednio związane z jej przychodami, bowiem można wskazać ściśle określone co do kwoty i czasu ich uzyskania przychody, których warunkiem uzyskania było poniesienie kosztów będących przedmiotem niniejszego wniosku. Koszty te dotyczą bowiem konkretnych etapów realizacji inwestycji, za które to etapy przewidziane zostało w kontraktach określone wynagrodzenie i wystawione zostały możliwe do zidentyfikowania faktury sprzedaży.

Zatem, należy uznać, że generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem. Dlatego, też gdy Spółka, może wskazać ściśle określone co do kwoty i czasu ich uzyskania przychody, których warunkiem uzyskania było poniesienie wymienionych kosztów, należy więc przyporządkować koszt do przychodów danego roku podatkowego. Zatem w oparciu o powyższe, należy uznać, że ponoszone przez Spółkę wydatki uznane za koszty bezpośrednio związane z przychodami:

1. poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
2. odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
   • sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są zobowiązani do złożenia takiego sprawozdania, albo
   • złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego.
   Koszty w powyższych przypadkach są potrącalne w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody.
3. Koszty bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w poprzednim punkcie, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.
   
   

Zatem przeksięgowując w roku 2011 przedmiotowe wydatki na konto wynikowe (kosztowe) w swoich księgach rachunkowych, będzie ona miała prawo do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonanie korekty zeznania podatkowego CIT-8 złożonego za rok następujący po roku, w którym osiągnęła przychody, których dotyczą przedmiotowe koszty. Przykładowo przeksięgowując w roku 2011 na konto kosztowe wydatki dotyczące przychodów uzyskanych w roku 2007, Spółka powinna dokonać korekty zeznania za rok 2008, w sytuacji gdy wypełniona zostanie dyspozycja wynikająca z przepisu art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tej części stanowisko podatnika, należy uznać za prawidłowe. W pozostałych przypadkach, tj. gdy wypełniona zostanie dyspozycja przepisu art. 15 ust. 4b, koszty są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, należy skorygować zeznanie podatkowe CIT-8 dotyczące przychodów uzyskanych w roku 2007, w zeznaniu złożonym za ten rok.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.