2017.09.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.270.2017.1.EC
z 22 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

możliwości opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej w zakresie najmu tzw. podatkiem liniowym – jest prawidłowe,
skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej w zakresie najmu tzw. podatkiem liniowym oraz w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe .

Pan M. T. (dalej "Wnioskodawca") jest osobą fizyczną, niebędącą polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca ma status rezydenta podatkowego w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca planuje nabyć udział wynoszący 1/2 w zabudowanej nieruchomości (dalej „Nieruchomość”). Nieruchomość zabudowana jest kamienicą (dalej „Budynek”). Całkowita powierzchnia użytkowa Budynku wynosi 1 800.97 m². Budynek składa się z 5 kondygnacji. W jego skład wchodzą m.in. lokale mieszkalne i użytkowe:

łączna powierzchnia lokali mieszkalnych wynosi 1 147,95 m²,

łączna powierzchnia lokali niemieszkalnych wynosi 477.45 m²,

pozostała powierzchnia Budynku wynosi 175.57 m².

Dotychczasowym właścicielem Nieruchomości jest ojciec Wnioskodawcy (dalej „Właściciel’). Powierzchnia lokali mieszkalnych obejmuje między innymi mieszkanie Właściciela oraz apartamenty będące przedmiotem najmu przez Właściciela na rzecz firmy prowadzącej działalność w zakresie najmu krótkoterminowego i długoterminowego. Z kolei powierzchnia użytkowa budynku obejmuje m.in. lokale użytkowe wynajmowane na rzecz podmiotu prowadzącego sklep odzieżowy oraz podmiotu prowadzącego kawiarnię.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie polskiej Kwalifikacji Obiektów Budowlanych budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana dla celów mieszkalnych. W celu ustalenia charakteru Nieruchomości, Właściciel wystąpił do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego z wnioskiem o wydanie opinii interpretacyjnej. Urząd Statystyczny w dniu 26 maja 2017 r. wydał opinię interpretacyjną (dalej „Opinia’’), zgodnie z którą ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej Budynku jest wykorzystywana na cele mieszkalne i w związku z tym Budynek należy zaklasyfikować jako budynek mieszkalny.

Zgodnie z Opinią Budynek mieści się w grupowaniach:

PK.OB grupa 112 klasa 1122 ..Budynki o trzech i więcej mieszkaniach”
PKWiU 41.00.13.0 „Budynki o trzech i więcej mieszkaniach”
KST grupa 1 rodzaj 110 „Budynki mieszkalne”.

Po nabyciu udziału w Nieruchomości Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej (w ramach indywidualnej działalności gospodarczej lub w ramach spółki osobowej). Działalność gospodarcza polegałaby na wynajmie powierzchni w Budynku. Wnioskodawca zakłada, że posiadany przez niego udział w Budynku zostałby wpisany do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i podlegałby amortyzacji (Wnioskodawca dokonywałby odpisów amortyzacyjnych, które zaliczane byłyby do kosztów uzyskania przychodów).

Wnioskodawcę interesuje to, czy przy prowadząc tego rodzaju działalność mógłby wybrać sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych z takiej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT zakładając, że złożyłby pisemne oświadczenie o wyborze tego sposobu opodatkowania zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 9a Ustawy PIT.

Wnioskodawca wyjaśnia, że dotychczas nie prowadzi działalności gospodarczej i zakłada, że - poza wynajmowaniem powierzchni i czerpaniem dochodów z najmu - nie prowadziłby w Polsce innych rodzajów działalności oraz nie byłby wspólnikiem w innych spółkach osobowych działających w Polsce.

Wnioskodawca chciałby też dowiedzieć się, czy fakt rozpoczęcia tego rodzaju działalności gospodarczej może mieć znaczenie w razie dokonywania zbycia udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę, jeśli do ewentualnego zbycia doszłoby po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi nabycie udziału w Nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca prosi o odpowiedź na zadane we wniosku pytania przy uwzględnieniu obowiązującego obecnie stanu prawnego. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę z tego, że w przyszłości przepisy podatkowe mogą ulec zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z najmu na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT (19% PIT), jeśli będzie prowadzić działalność gospodarczą w Polsce polegającą na wynajmie (indywidualnie lub w ramach spółki osobowej)?
Czy zbycie udziału w Nieruchomości po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi nabycie udziału w Nieruchomości, będzie skutkować powstaniem u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca uważa, że będzie miał prawo do wyboru opodatkowania dochodów uzyskiwanych z najmu na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT, jeśli będzie prowadzić działalność gospodarczą (indywidualnie lub w ramach spółki osobowej) polegającą na wynajmowaniu powierzchni znajdującej się w Budynku i złoży odpowiednie oświadczenie zgodnie z art. 9a Ustawy PIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne zbycie udziału w Nieruchomości po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi planowane nabycie udziału w Nieruchomości, nie będzie skutkować powstaniem u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wspólne uzasadnienie stanowiska ad. 1 i 2:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 Ustawy PIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

W myśl art. 4a Ustawy PIT, art. 3 ust. 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zastosowanie znajdą regulacje art. 6 Konwencji. Zgodnie z tym przepisem dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji, określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Regulacje odnoszące się do opodatkowania majątku nieruchomego mają zastosowanie w szczególności do zbycia udziału w nieruchomości (tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2014 r., znak IBPBII/2/415-207/14/JG).

Z powyższego wynika, że ewentualne zbycie przez Wnioskodawcę udziału w Nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu - zgodnie z art. 6 Konwencji - w Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Zgodnie z art. 9a ust. 1 Ustawy PIT dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 Ustawy PIT, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z kolei zgodnie z art. 9a ust. 2 Ustawy PIT podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT, przy spełnieniu przesłanek określonych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 30c Ustawy PIT podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7 Ustawy PIT, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d Ustawy PIT, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez niego z tytułu wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości będą mogły być opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT, po spełnieniu przez Wnioskodawcę przesłanek określonych w art. 9a Ustawy PIT (m.in. złożenia pisemnego oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego).

Z uwagi na to, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości należy rozważyć, czy ewentualne przychody uzyskiwane z tytułu wykorzystywania udziału w Nieruchomości - w tym z jego zbycia - będą uznawane za przychody określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT (tj. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej), czy też przychody określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Ustawy PIT za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł.
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2c Ustawy PIT do przychodów, o których mowa w powyższym przepisie nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e Ustawy PIT stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT niezależnie od tego, czy budynek stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej oraz czy był w tej działalności wykorzystywany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT. źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku. licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Należy podkreślić, że ustawodawca przewidział szczególne regulacje odnoszące się do zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Zgodnie z art. 10 ust. 3 Ustawy PIT, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższych przepisów wynika, iż dla ustalenia, czy przychód ze sprzedaży udziału w nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi przychód podlegający opodatkowaniu znaczenie ma moment zbycia udziału w nieruchomości. Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami, odpłatne zbycie wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, o ile zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku zabudowana jest Budynkiem, który należy zaklasyfikować jako budynek mieszkalny. W Opinii wydanej na rzecz Właściciela Urząd Statystyczny potwierdził, że z uwagi na fakt, iż ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej Budynku jest wykorzystywana na cele mieszkalne, Budynek ten stanowi budynek mieszkalny w rozumieniu PKOB, KŚT oraz PKWiU.

Mając na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z ewentualnego odpłatnego zbycia udziału w Nieruchomości (zabudowanej budynkiem mieszkalnym) stanowiłby przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT, o ile odpłatne zbycie nastąpiłoby przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi nabycie. Natomiast jeżeli zbycie udziału w Nieruchomości nastąpiłoby po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi jego nabycie, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia udziału w Nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w Nieruchomości w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy prezentowane jest również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe na gruncie zbliżonych stanów faktycznych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 czerwca 2017r., znak 0115-KDIT3.4011.41.2017.ŁAW, organ podatkowy stwierdził: „Przenosząc przywołane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż wydzielonej nieruchomości gruntowej zabudowanej częścią budynku mieszkalnego - tzw. oficyną (Nieruchomość 2), nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej - o ile w istocie charakter mieszkalny zbywanej nieruchomość będzie zachowany do czasu jej sprzedaży. Jak zostało bowiem wskazane, zbycie budynku mieszkalnego oraz gruntu związanego z tym budynkiem podlega wyłączeniu z przychodów z działalności gospodarczej na mocy cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego oraz związanego z nim gruntu stanowiłby przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, o ile odpłatne zbycie nastąpiłoby przed upływem 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie. Natomiast przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia ww. nieruchomości, które nastąpiło po tym okresie co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - nie może stanowić źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu."

Analogiczne stanowisko organów podatkowych prezentowane jest w przypadku zbycia nieruchomości przez spółkę osobową, w której wspólnikiem jest osoba fizyczna. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 października 2016 r., znak 2461-IBPB-1-1.4511.463.2016.2.MJ, organ podatkowy stwierdził: „W konsekwencji, jeżeli w istocie, jak wskazano we wniosku, budynek będący przedmiotem planowanej sprzedaży jest budynkiem mieszkalnym, to zważywszy, że sprzedaż ta nastąpi po upływie pięciu lat. licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość została nabyta, nie będzie ona skutkować powstaniem u Wnioskodawcy przychodu podatkowego ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f

Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą przez spółkę komandytową, której jest wspólnikiem, opisanego we wniosku budynku, wraz z gruntem, na którym jest wybudowany."

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe zasady znajdą zastosowanie również w przypadku skorzystania przez niego z prawa do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z najmu na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT, tj. w formie podatku liniowego 19%. Podobny pogląd prezentują organy podatkowe, w tym m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 lutego 2016 r., znak ITPB1/4511-1289/15/AK: „Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 23 stycznia 2001 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: "Najem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi" PKD 6820Z. Rozlicza się z działalności w formie podatku liniowego 19% i jest Vat-owcem. (...)

Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że kwota uzyskana ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec tego sprzedaż tę należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia ww. lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, albowiem do sprzedaży ww. lokalu dojdzie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie."

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również inne interpretacje organów podatkowych, w tym:

interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 maja 2017 r., znak 0113-KDIPT2-2.4011.17.2017.1.EC: „Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalno-usługowego, w którym powierzchnia użytkowa części mieszkalnej przekracza połowę całkowitej powierzchni użytkowej lokalu, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) Reasumując, odpłatne zbycie lokalu usługowo-mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie, dokonane po upływie pięcioletniego terminu od daty jego nabycia, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2017 r., znak 3063-1LPB1 -1.4511.365.2016.1 .PP: „Tym samym uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego oraz związanego z nim gruntu stanowiłby przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, o ile odpłatne zbycie nastąpiłoby przed upływem 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie. Natomiast przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia ww. nieruchomości, które nastąpiło po tym okresie - co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - nie może stanowić źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu’

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 października 2015 r., znak IBPB-1-1/4511-350/15/ESZ: „Dokonana przez Wnioskodawcę w 2015 r. sprzedaż nieruchomości o charakterze mieszkalnym (kamienicy), nie skutkuje również powstaniem przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiła ona po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości. Należy bowiem wskazać, że ww. pięcioletni termin w odniesieniu do nieruchomości nabytej w 2007 r. miną! z dniem 31 grudnia 2012 r.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości wskazanej w treści wniosku, ponieważ sprzedaż ta nie skutkuje powstaniem przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."’

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 kwietnia 2016 r., znak ILPB1/4511-1-43/16-3/TW: ,Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że zbycie nieruchomości przez spółkę komandytową, której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem, po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym dochód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu."

W konsekwencji, w przypadku planowanego przez Wnioskodawcę zbycia udziału w Nieruchomości zabudowanej budynkiem o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT powstanie tylko wtedy, gdy odpłatne zbycie nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym udział będzie nabyty. Jeżeli jednak zbycie udziału w Nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym udział zostanie nabyty, wówczas przychód Wnioskodawcy nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a przytoczonej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Zamierza nabyć udział wynoszący ½ w zabudowanej nieruchomości położonej w Polsce. Nieruchomość zabudowana jest kamienicą, która sklasyfikowana jest jako budynek mieszkalny. Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej (indywidualnie lub w ramach spóło osobowej) polegającej na wynajmie powierzchni budynku. Posiadany przez niego udział w budynku zostałby wpisany do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i podlegałby amortyzacji.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie w dniu 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840).

W przypadku, gdy Polska jest stroną umów o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, umowy takie mają pierwszeństwo w stosowaniu przed zapisami ustawy odnośnie ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 umowy, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie, poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej (art. 7 ust. 3 ww. umowy).

Jednocześnie art. 7 ust. 7 umowy stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub zyski majątkowe, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Takim przepisem szczególnym jest art. 6 umowy regulujący zasady opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego.

Na podstawie art. 6 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Konwencji).

Zgodnie z art. 6 ust. 3 postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Art. 6 ust. 4 stanowi, iż postanowienia ust. 1 i 3 stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z powyżej wyrażonymi zasadami, państwo miejsca położenia majątku nieruchomego dysponuje pełnym prawem do nakładania podatku na dochody z niego uzyskiwane przez osoby będące rezydentami innych państw.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, regulując kwestie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego, nie definiują samego pojęcia majątku nieruchomego. Postanowienia umów stanowią jedynie, iż określenie to posiada takie znaczenie, jakie daje mu prawo tego umawiającego się państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony. Nie znaczy to jednak, że każde z państw może całkowicie dowolnie rozstrzygać co stanowi majątek nieruchomy w rozumieniu umowy.

W celu uniknięcia rozbieżności interpretacyjnych umowy określają rodzaje mienia i prawa, które państwa muszą zawsze traktować jako majątek nieruchomy. Określenie to obejmuje więc, co do zasady, mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi czy prawa użytkowania nieruchomości. Jednocześnie należy podkreślić, że prawo państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony do nałożenia podatku na dochód uzyskiwany z nieruchomości ma zawsze pierwszeństwo przed prawem państwa rezydencji.

Bezcelowe jest rozpatrywanie w przedmiotowej sprawie czy Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce zakład, bowiem na podstawie powyżej zacytowanego przepisu zyski Wnioskodawcy osiągane z majątku nieruchomego położonego w Polsce będą opodatkowane zgodnie z art. 6 ww. umowy.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów polskiego prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego położonego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wskazać należy, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może również złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 5 ww. ustawy, jeżeli podatnik:

prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną,
jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą praną

- wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że przychód z najmu osiągany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej może być opodatkowany według stawki podatku 19%, o której mowa w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile nie wystąpiły u Wnioskodawcy ustawowe przesłanki uniemożliwiające opodatkowanie dochodów w tej formie.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości stanowiącej środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

pozarolnicza działalność gospodarcza,
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w przyszłości zamierza sprzedać udział w Kamienicy, która została wpisana do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej Budynku jest wykorzystywana na cele mieszkalne i w związku z tym budynek należy zakwalifikować jako budynek mieszkalny. Zbycie udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od daty nabycia nieruchomości.

Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że z uwagi na wyłączenie określone przepisem art. 10 ust. 3 i art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży środka trwałego, będącego nieruchomością mieszkalną, będzie stanowił przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8, nie zaś ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Przy czym, przychód ten powstanie jedynie w przypadku, gdy odpłatne zbycie takiego nieruchomości mieszkalnej nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie lub wybudowanie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin