Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.522.2017.1.PS
z 21 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2017 r. (data wpływu 1 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług prowadzenia Rejestru Świadectw Pochodzenia oraz prawa do odliczenia podatku z faktur korygujących dokumentujących ww. usługi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług prowadzenia Rejestru Świadectw Pochodzenia oraz prawa do odliczenia podatku z faktur korygujących dokumentujących ww. usługi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie m. in. produkcji papieru i celulozowej masy włóknistej, w szczególności jest producentem papierów do produkcji tektury falistej.

W celu pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną, dla wyżej wskazanej zasadniczej działalności gospodarczej prowadzonej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, Spółka pozyskała koncesję na produkcję energii elektrycznej i jest, w rozumieniu ustawy dnia 10 kwietnia 2009 r. Prawo Energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220, ze zm.), producentem energii.

Całość generowanej przez Spółkę energii elektrycznej, poza sporadycznymi przypadkami oddawania energii do sieci publicznego operatora, zużywana jest do celów zasadniczej działalności produkcyjnej, objętej zezwoleniem strefowym. Dodatkowo, Spółka w ograniczonym zakresie działa jako dystrybutor energii do odbiorców końcowych.

Energia elektryczna, w odniesieniu do której Spóła jest w rozumieniu prawa energetycznego producentem energii, uzyskiwana jest w znacznej części (ponad 75%) z biomasy, zarówno stanowiącej odpady produkcyjne zasadniczego procesu produkcyjnego (odpady po korowaniu i mieleniu drewna), jak i nabywanej od dostawców zewnętrznych. Ponadto do wytwarzania energii elektrycznej wykorzystywana jest także para wysokoprężna powstająca w procesie regeneracji chemikaliów, w ramach procesu technologicznego Spółki.

W rezultacie wytwarzania energii z biomasy oraz metodą skojarzonej generacji ciepła i energii elektrycznej, Spółka ma prawo wystąpić do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wydanie świadectw pochodzenia energii, odpowiednio z odnawialnych źródeł energii i z wysokosprawnej kogeneracji. Świadectwa te stanowią urzędowe potwierdzenie pochodzenia energii ze wskazanych źródeł.

Zgodnie z Prawem energetycznym, w celu zapewnienia odpowiedniego udziału energii odnawialnej i energii z wysokosprawnej kogeneracji, spółki dostarczające energię ostatecznym odbiorcom, zobowiązane są uzyskać bądź poprzez wytworzenie takiej energii we własnym zakresie, bądź nabywając świadectwa od producentów takiej energii i umorzyć świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych oraz z wysokosprawnej kogeneracji odpowiadające określonej w przepisach części dostarczonej energii.

W konsekwencji, Spółka zobowiązana jest umorzyć odpowiednią ilość świadectw w przypadku zbywania przez siebie energii ostatecznym odbiorcom. Pozostałe do jej dyspozycji, nieumorzone świadectwa ma prawo zbyć.

W związku z powyższym, w ramach swojej działalności gospodarczej, Spółka nabywała w okresie listopad 2011 r. - grudzień 2016 r. od Towarowej Giełdy Energii S. A. (dalej: „TGE”, „Giełda”) usługi świadczone przez Rejestr Świadectw Pochodzenia (RŚP). Spółka jest członkiem RŚP.

Po grudniu 2016 r. Spółka również dokonuje nabyć powyższych usług świadczonych przez Rejestr Świadectw Pochodzenia (RŚP).

Zgodnie ze statutem Giełdy, przedmiotem działalności TGE jest m. in. prowadzenie rejestru świadectw pochodzenia na podstawie art. 9e ust. 9 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, prowadzenie rejestru świadectw pochodzenia z kogeneracji na podstawie art. 9m ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne; prowadzenie rejestru świadectw pochodzenia biogazu na podstawie art. 9o ust. 8 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne; prowadzenie rejestru świadectw efektywności energetycznej na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej.

Rejestr Świadectw Pochodzenia (RŚP) jest integralnym elementem systemu wsparcia producentów energii elektrycznej z OZE i kogeneracji.

Do głównych zadań RŚP należy:

• identyfikacja podmiotów, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia (dalej: ŚP),
• identyfikacja przysługujących praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia oraz odpowiadającej tym prawom ilości energii elektrycznej,
• rejestracja świadectw pochodzenia oraz wynikających z nich praw majątkowych,
• ewidencjonowanie transakcji zawieranych w obrocie prawami majątkowymi oraz stanu posiadania praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia,
• wystawianie dokumentów potwierdzających stan posiadania praw majątkowych w rejestrze, które następnie wykorzystywane są przez URE w procesie umarzania świadectw pochodzenia.

Zgodnie z Regulaminem RŚP, przez ewidencję Świadectw Pochodzenia i wynikających z nich praw majątkowych rozumie się wykonywanie przez Giełdę czynności polegających na rejestrowaniu Świadectw Pochodzenia i wynikających z nich praw majątkowych w odpowiednich instrumentach, a w szczególności na:

1. dokonywaniu wpisu do Rejestru wydanych Świadectw Pochodzenia,
2. rejestrowaniu zmian stanów posiadania praw majątkowych w następstwie zawartych transakcji,
3. przeprowadzaniu procesu umarzania Świadectw Pochodzenia i wygasania wynikających z nich praw majątkowych.

W związku z prowadzeniem RŚP giełda pobiera od członków RŚP tzw. Opłaty Rejestrowe. Opłaty są ustalone w załączniku nr 1 do Regulaminu RŚP.

W związku z powyższym, Spółka otrzymywała faktury wystawione przez TGE z następującymi tytułami dot. Opłat Rejestrowych, dla których obowiązek podatkowy w VAT po stronie świadczącego usługę - TGE powstał w okresie od grudnia 2011 r. do grudnia 2016 r.:

• Opłaty za usługi świadczone przez Rejestr Świadectw Pochodzenia z Kogeneracji (opłata za wpis ŚP do Rejestru i wystawienie praw majątkowych PMEC, opłata za wpis ŚP do Rejestru i wystawienie praw majątkowych PMMET, opłata za umorzenie ŚP PMGM, ŚP PMEC, ŚP PMMET, opłata za umorzenie ŚP PMGM, opłata za umorzenie ŚP PMEC, Opłata za umorzenie ŚP PMMET).
• Opłaty za usługi świadczone przez Rejestr Świadectw Pochodzenia (PMOZE_A, PMOZE, PMOZE-BIO, PMBG) (opłata za umorzenie ŚP-PMOZE, opłata za wpis ŚP do Rejestru i wystawienie praw majątkowych PMOZE_A, opłata za wydanie dokumentu potwierdzającego posiadanie praw majątkowych - PMOZE_A)

Sprzedaż powyższych usług była pierwotnie wykazana przez TGE na fakturach jako zwolniona od VAT. Zgodnie z adnotacją na fakturze, zwolnienie od VAT wynikało z art. 43 Ustawy o VAT. W konsekwencji, Spółka nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego.

Jednakże TGE doszła do wniosku, że usługi przez nią świadczone nie mieszczą się w zakresie zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 Ustawy o VAT i powinny być wykazane ze stawką podstawową, tj. 23 %.

W związku z tym, Spółka otrzymała od TGE zbiorcze faktury korygujące z wykazanym VAT ze stawką 23% od tych usług za nieprzedawniony okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w VAT po stronie TGE (tj. okres od grudnia 2011 r. (tj. usługi z datą sprzedaży za okres 1 listopada 2011 r. - 30 listopada 2011 r. udokumentowane fakturą VAT z datą wystawienia faktury VAT w dniu 2 grudnia 2011 r. do grudnia 2016 r. (usługi z datą sprzedaży za okres 1 grudnia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. udokumentowane odpowiednio fakturą VAT z datą wystawienia w dniu 5 stycznia 2017 r.).

Spółka traktuje wydatki związane z nabyciem usług świadczonych przez Rejestr Świadectw Pochodzenia (RŚP) jako związane z wyłącznie z działalnością opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, opłaty uiszczane przez Spółkę na rzecz TGE za usługi świadczone przez Rejestr Świadectw Pochodzenia podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i pkt 41 Ustawy o VAT lub art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, czy też są opodatkowane według podstawowej stawki podatku VAT?
• Jeśli opisane w stanie faktycznym opłaty nie podlegają zwolnieniu od opodatkowania VAT, czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od tych opłat w momencie otrzymania zbiorczych faktur korygujących rozliczenia za nieprzedawniony okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w VAT po stronie TGE (tj. w okresie od grudnia 2011 r. do grudnia 2016 r.) lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, tj. na podstawie art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Rejestr Świadectw Pochodzenia nie podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i pkt 41 oraz art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT. Przedmiotowe usługi powinny zostać wykazane z podstawową stawką podatku VAT (tj. z 23%).

Spółka będzie mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego od Opłat Rejestrowych w momencie otrzymania zbiorczych faktur korygujących rozliczenia za nieprzedawniony okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w VAT po stronie TGE (tj. w okresie od grudnia 2011 r. do grudnia 2016 r.) lub jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych na podstawie art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1 i ust. 11 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania 1:

Zgodnie ze stanowiskiem podkreślanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 Ustawy o VAT, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT (por. interpretacja DIS w Warszawie z dnia 25 września 2015 r., sygn.: IPPP1/4512-691/15-2/JL).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług podlegają zwolnieniu od opodatkowania VAT.

W opinii Spółki, usługi świadczone przez TGE w ramach RŚP nie mieszczą się w zakresie powyższego przepisu. Uiszczane przez Spółkę Opłaty Rejestrowe nie były dokonywane za prowadzenie depozytów pieniężnych, ani rachunków pieniężnych. Nie stanowiły one również opłat za wszelkiego rodzaju transakcje płatnicze, przekazy i transfery pieniężne. Nie można również, zdaniem Wnioskodawcy, uznać, że są one opłatami za usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Niewątpliwie, opłaty nie są również pobierane za usługi świadczone przez TGE w zakresie długów, czeków i weksli.

Warto zaznaczyć ponadto, że rozliczeniami pieniężnymi w związku z transakcjami giełdowymi zawieranymi pomiędzy uczestnikami Giełdy zajmuje się Izba Rozliczeniowa Giełd Towarowych S. A. (IRGiT). IRGiT prowadzi rozliczenia i rozrachunek transakcji zawieranych na TGE, wykorzystując nowoczesne systemy informatyczne i własne modele rozrachunku. Podczas procesu rozliczeń ustalana jest wartość zobowiązań i należności z tytułu każdej zawartej transakcji, następnie wartości te są łączone i ustalone zostaje ostateczne saldo płatności. W opinii Spółki, przedstawione Opłaty Rejestrowe pobierane w ramach RŚP stanowią jedynie opłaty za czynności administracyjno-techniczne wykonywane przez TGE.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT, usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94, z póżn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Kluczowe natomiast dla określenia, czy art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT może zostać zastosowany, jest określenie, czy Świadectwa Pochodzenia stanowią instrument finansowy. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r, o obrocie instrumentami finansowymi bowiem nie wymienia wprost Świadectw Pochodzenia jako instrumentów finansowych.

Z kolei, Ustawa z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 719) (dalej: „Ustawa o giełdach towarowych”) dalej rozróżnia pojęcie instrumentu finansowego (art. 2 pkt 1a Ustawy o giełdach towarowych) i towarów giełdowych (art. 2 pkt 2 pkt d ustawy o giełdach towarowych). Zgodnie z art. 2 pkt 2 lit. d Ustawy o giełdach towarowych, za towary giełdowe rozumie się dopuszczone do obrotu na danej giełdzie towarowej, do obrotu organizowanego zgodnie z odrębnymi przepisami, prawa majątkowe wynikające ze świadectw, o których mowa w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, oraz ze świadectw pochodzenia i świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, o których mowa w ustawie z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365).

Tak więc prawo majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia nie stanowi instrumentu finansowego. Takie stanowisko potwierdzane jest - przykładowo - w następujących indywidulanych interpretacjach podatkowych:

• Interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z dnia 23 marca 2016 r., sygn.: IPPP1/4512-96/16-2/EK DIS Warszawa (prawidłowa),
• Interpretacja DIS w Warszawie z dnia 25 września 2015 r., sygn.: IPPP1/4512-691/15-2/JL,
• Interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z dnia 9 października 2013 r., sygn.: IPPP3/443-646/13-2/SM,
• Interpretacja DIS w Warszawie z dnia 8 maja 2012 r., sygn.: IPPP3/443-329/12-2/BH.

W konsekwencji, w opinii Spółki, w przypadku usług świadczonych przez TGE w ramach RŚP nie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT.

Co więcej, nawet jednocześnie gdyby przyjąć, że prawo majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia stanowi instrument finansowy, to zwolnienie od opodatkowania VAT nie znajdzie zastosowania na podstawie art. 43 ust. 16 pkt 5 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT, nie będzie znajdowało zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione od podatku. Z uwagi na to, że świadectwa pochodzenia są potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w koncesjonowanych, odnawialnych źródłach energii lub w źródłach pracujących w skojarzeniu (w wysokosprawnej kogeneracji) prawo majątkowe wynikające z takiego świadectwa mogą zostać uznane za „mierniki wielkości energii”. W konsekwencji, zwolnienie od VAT również w takim przypadku nie znajdzie zastosowania.

Ponadto, z uwagi na charakter opłat pobieranych przez TGE, które zbliżają je do opłat za czynności de facto administracyjno-techniczne (opłaty za wpis do Świadectw Pochodzenia do Rejestru i wystawienie praw majątkowych, opłata za umorzenie Świadectw Pochodzenia, opłata za wydanie dokumentu potwierdzającego posiadanie praw majątkowych), można uznać, że opłaty te związane są z usługami przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi, które wskazane zostały wprost w art. 43 ust. 1 pkt 41 Ustawy o VAT jako wyłączone ze zwolnienia z VAT.

Ponadto, Spółka rozważyła również możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Jednakże, zwolnienie takie nie znajdzie zastosowania, z uwagi na fakt, że nawet, jeśli uznać, że opłaty pobierane przez TGE w ramach prowadzenia RŚP stanowią jedynie element wymienionych usług, stanowiąc odrębną całość, to w opinii Wnioskodawcy, usługi TGE odnoszą się do dostaw i świadczenia usług, które zgodnie z Ustawą o VAT podlegają opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku, a nie usługi zwolnionej, co jest wymagane w powyższym przepisie, jak również TGE nie wykonuje czynności na rzecz podmiotu, który świadczy usługi zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 Ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że w opinii Spółki, nie występują przesłanki dla zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 Ustawy o VAT, nie będzie miał również zastosowania przepis art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT.

Spółka wskazuje również, że zgodnie z wydaną na wniosek wspólny, na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r Ordynacja podatkowa, interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r., sygn.: 0114-KDIP4.4012.85.2017.1.MP dla TGE i kontrahentów TGE, m. in. opłaty związane ze świadczeniem przez TGE usług w zakresie prowadzenia Rejestru Świadectw Pochodzenia podlegają opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

Z uwagi na to, że Opłaty Rejestrowe pobierane przez TGE powinny podlegać opodatkowaniu VAT, zdaniem Spółki, nie będzie zachodzić przesłanka wynikającą z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zgodnie z którą nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Spółka otrzymała zbiorcze faktury korygujące VAT dokumentujące usługi, dla których obowiązek podatkowy po stronie TGE powstał w okresie grudzień 2011 r. - grudzień 2016 r.. Okres korygowany wynika z faktu, że zobowiązania podatkowe wynikające z tego okresu nie uległy przedawnieniu na podstawie art. 70 § 1 Ordynacja podatkowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy Ustawy o VAT nie wskazują wprost, w którym momencie należy ująć (zbiorczą) fakturę korygującą zwiększającą podatek należny lub/i podstawę opodatkowania (korekty in plus). Ustawodawca uregulował jedynie w przepisie art. 86 ust. 19a i ust. 19b Ustawy o VAT, moment ujęcia faktury korygującej, która obniża podstawę opodatkowania, wobec tego przepisy te nie mają zastosowania w analizowanym przypadku.

W myśl art. 86 ust. 10 oraz art. 86 ust. 10b pkt 1 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, jednakże nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 11 Ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w powyższym terminie, może on obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z uwagi na brak szczególnych zasad odliczenia VAT z faktur korygujących podwyższających podatek należny lub/i podstawę opodatkowania, Spółka powinna stosować zasady ogólne dotyczące odliczenia podatku VAT od otrzymanych faktur.

Spółce zatem będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego ze zbiorczych faktur korygujących w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała zbiorczą fakturę korygującą, bądź w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych licząc od okresu, w którym tę korektę otrzymała, zgodnie z art. 86 ust. 10, ust. 10b ust. 1 i ust. 11 Ustawy o VAT.

Takie stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2016 r., sygn.: IPPP3/4512-98/16-2/ISZ, interpretacja DIS w Warszawie z dnia 15 września 2014 r., sygn.: IPPP1/443-727/14-2/EK.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z wydaną na wniosek wspólny, na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r Ordynacja podatkowa, interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r., sygn.: 0114-KDIP4.4012.85.2017.1.MP dla TGE i kontrahentów TGE, w odniesieniu do faktur korygujących dotyczących faktur pierwotnych dokumentujących m. in. opłaty z tytułu prowadzenia Rejestru Świadectw Pochodzenia w sytuacji, gdy od momentu wystawienia faktur pierwotnych i ujęcia ich w deklaracji nie upłynie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, kontrahentom TGE przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach określonych w art. 86 ust. 10, 10b oraz ust. 11 Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. Bazując na powyższym stanowisku, Spółka zatem ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z uproszczonych faktur korygujących jednorazowo w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymała zbiorcze faktury korygujące lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.