Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-95/16/AW
z 14 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania wartości początkowej środków trwałych, uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania wartości początkowej środków trwałych. Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 11 marca 2016 r. Nr ITPB3/4510-95/16-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 1 kwietniu 2016 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się budową oraz rozwojem projektów farm wiatrowych. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca otrzyma od innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) wkład niepieniężny stanowiący projekt budowy farmy wiatrowej, w skład którego wchodzić będą m.in. kompleksowe projekty budowlane (budowa drogi dojazdowej, budowa przyłącza elektroenergetycznego, budowa zespołu elektrowni wiatrowych), raport wietrzności, raport rocznej produkcji energii, raport z monitoringu chiropterologicznego, dokumentacja o warunkach gruntowo-wodnych podłoża, umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, opinia na temat potencjalnego wpływu na ptaki, raport o oddziaływaniu na środowisko, decyzje administracyjne (np. decyzja wójta o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia) (dalej: Projekt).

Wartość aportu zostanie określona zgodnie z jego wartością (rynkową) przez niezależny, wykwalifikowany w tym zakresie podmiot. Tak ustalona wartość aportu zostanie uwzględniona w umowie spółki Wnioskodawcy. Przedmiot aportu nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zamian za wniesienie Projektu Wnioskodawca wyda Spółce udziały własne.

Wnioskodawca planuje kontynuację rozwoju Projektu. W związku z tym, planuje ponieść dodatkowe nakłady i przeprowadzić wszelkie prace umożliwiające Wnioskodawcy realizację Projektu, tj. wybudowanie samodzielnej i zdatnej do użytkowania farmy wiatrowej (dalej: Farma Wiatrowa).

Po zakończeniu Projektu oraz dopełnieniu wszystkich formalności budowlanych, Wnioskodawca wprowadzi poszczególne elementy Farmy Wiatrowej (np. turbiny, wieże wraz z fundamentami) do ewidencji jako odrębne środki trwałe, które będą podlegały amortyzacji dla celów podatkowych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza określić wartość początkową wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej jako sumę wartości rynkowej Projektu wniesionego w drodze aportu oraz wartości dalszych nakładów na wybudowanie farmy wiatrowej (kosztów wytworzenia), ponoszonych przez Wnioskodawcę aż do ukończenia budowy Farmy Wiatrowej.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że zwrot ,.łączna wartość początkowa wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej” użyty we wniosku oznacza sumę wartości początkowych wszystkich elementów składających się na Farmę Wiatrową, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać zakwalifikowane jako środki trwałe, tj. np. turbina, gondola, wieża wraz z fundamentami.

W złożonym wniosku Wnioskodawca dąży do uzyskania wyjaśnień, co do sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych, które zostaną w przyszłości wprowadzone do odpowiedniej ewidencji, od której to wartości obliczana będzie wysokość odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy suma wartości początkowych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej będzie równa:

• sumie nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na wytworzenie wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej;
  
  oraz
  
• wartości rynkowej Projektu określonej na moment wniesienia aportu (która w całości zostanie alokowana do poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej)?

Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, że – jego zdaniem – uznać należy, że przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych składających się na Farmę Wiatrową Wnioskodawcy konieczne będzie uwzględnienie dwóch elementów, tj.:

• wartości nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na realizację Projektu stanowiącego w momencie jego wniesienia inwestycję w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. nakładów na wytworzenie danego środka trwałego;
  
  oraz
  
• alokowanej do danego środka trwałego wartości odpowiadającej części wartości rynkowej Projektu wniesionego aportem do Spółki – alokacja zostanie oparta o klucz obliczony jako stosunek wydatków na dany środek trwały do sumy wydatków na wszystkie środki trwałe, które składać się będą na Farmę Wiatrową. Innymi słowy, jeżeli wszystkie wydatki na realizację Farmy Wiatrowej wyniosłyby 100 jednostek, a kwota przeznaczona przez Wnioskodawcę na wytworzenie jednego ze środków trwałych wyniosłaby 30 jednostek, to miałby on prawo do przypisania 30% wartości rynkowej Projektu do wartości początkowej tego środka trwałego.

W przypadku uznania za prawidłowe stanowiska Spółki suma wartości początkowych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej będzie równa:

• sumie nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na wytworzenie wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej;
  
  oraz
  
• wartości rynkowej Projektu określonej na moment wniesienia aportu (która w całości zostanie alokowana do poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej).

Zdaniem Wnioskodawcy – ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku – suma wartości początkowych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej będzie równa:

• sumie nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na wytworzenie wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej;
  
  oraz
  
• wartości rynkowej Projektu określonej na moment wniesienia aportu (która w całości zostanie alokowana do poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. w art. 16 ust. 1 pkt 1 – wydatki na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   

•  o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

• w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia (pkt 2);
• w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni – ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej (pkt 4).

Stosownie do treści art. 16g ust. 4 za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

Należy ponadto podkreślić, że mocą art. 16g ust. 4 omawianej ustawy, wyraźnie wyłączono z kosztu wytworzenia środka trwałego koszty ogólne zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych, w tym odsetki od pożyczek (kredytów) i prowizje, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wydatki te nie są bowiem bezpośrednio związane z realizacją inwestycji, ale z całokształtem działalności podatnika.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka nabyła – w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) – projekt budowy farmy wiatrowej, w skład którego wchodzić będą m.in. kompleksowe projekty budowlane (budowa drogi dojazdowej, budowa przyłącza elektroenergetycznego, budowa zespołu elektrowni wiatrowych), raport wietrzności, raport rocznej produkcji energii, raport z monitoringu chiropterologicznego, dokumentacja o warunkach gruntowo-wodnych podłoża, umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, opinia na temat potencjalnego wpływu na ptaki, raport o oddziaływaniu na środowisko, decyzje administracyjne (np. decyzja wójta o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia). Wartość aportu zostanie określona zgodnie z jego wartością (rynkową) przez niezależny, wykwalifikowany w tym zakresie podmiot. Przedmiot aportu nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Następnie – po nabyciu aportu – Spółka planuje kontynuację rozwoju Projektu. W związku z tym, zamierza ponieść dodatkowe nakłady. Po zakończeniu Projektu oraz dopełnieniu wszystkich formalności budowlanych, Wnioskodawca wprowadzi poszczególne elementy Farmy Wiatrowej (np. turbiny, wieże wraz z fundamentami) do ewidencji jako odrębne środki trwałe, które będą podlegały amortyzacji dla celów podatkowych.

W odniesieniu do powyższych okoliczności zauważyć także należy, że przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.) nie określają zasad wyceny wkładów niepieniężnych wnoszonych do spółek kapitałowych. W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wyceny wnoszonych do spółki dóbr dokonują sami wspólnicy. Przyjmuje się, że przedmiot aportu powinien zostać wyceniony w wartości rynkowej. Wyceny dokonuje się na dzień zawarcia umowy spółki. Umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot wkładu niepieniężnego, osobę wspólnika wnoszącego aport oraz liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące kwestii ustalania wartości początkowej nie regulują wprost określenia wartości początkowej wniesionego aportu i następnie kontynuacji inwestycji. Niemniej jednak systematyka ustawy wskazuje, że można przyjąć za odpowiednie dla przedmiotowej sprawy przepisy o określeniu wartości początkowej dla wnoszonych w formie aportu środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych). Jednocześnie wartość ta podlega podwyższeniu o poniesione przez Spółkę wydatki na wytworzenie środków trwałych poniesione do dnia oddania ich do używania.

W świetle powyższego wartość początkową środków trwałych należy określić jako sumę

• wartości wniesionego aportem projektu budowy farmy wiatrowej – określonej na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz
• wartości poniesionych przez Spółkę nakładów (dotyczących przedmiotowych środków trwałych) od momentu nabycia do czasu oddania do używania środków trwałych (jako koszt wytworzenia) na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Podkreślenia przy tym wymaga, że już w momencie otrzymania przez Spółkę aportu, Wnioskodawca powinien dokonać właściwego podziału przedmiotu aportu na poszczególne inwestycje (tj. środki trwałe w budowie).

Następnie, do tak określonej „wartości wyjściowej” wszystkich inwestycji należy przyporządkować bieżące koszty dotyczące powstających środków trwałych dające się zaliczyć do kosztów wytworzenia zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W momencie, gdy poszczególne inwestycje spełnią warunki uznania ich za środki trwałe w myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy (przede wszystkim będą kompletne i zdatne do użytku), Spółka powinna ustalić wartość początkową powstałych środków trwałych jako sumę ww. kosztów.

Reasumując, należy stwierdzić, że na wartość początkową środków trwałych powstałych w wyniku przeprowadzenia inwestycji, po ich zakończeniu, składać się będzie przypisana do poszczególnych inwestycji (środków trwałych w budowie) wartość składników majątku nabytych w drodze aportu oraz wartość kosztów poniesionych przez Spółkę w trakcie realizacji i odpowiednio rozdzielonych na poszczególne inwestycje (środki trwałe w budowie) w zależności, której inwestycji dotyczą.

Tym samym, suma ustalonych – prawidłowo, tj. zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wartości początkowych poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej będzie równa sumie nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę na wytworzenie wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej oraz wartości rynkowej Projektu określonej na moment wniesienia aportu.

Jednocześnie nadmienić należy, że z uwagi na zakres wniosku – a w szczególności treść pytania wyznaczającego zakres żądania Wnioskodawcy – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład Farmy Wiatrowej. Nie rozstrzyga ona natomiast o kwalifikacji poszczególnych aktywów do środków trwałych Spółki, ani też o wysokości odpisów amortyzacyjnych oraz sposobie alokacji ponoszonych wydatków do wartości początkowej poszczególnych środków trwałych.

Podkreślić przy tym należy, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Zatem pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztu wytworzenia może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym unormowane zostały w Ordynacji podatkowej. Na mocy art. 187 § 1 tego aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy). W myśl art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Szczególną moc dowodową, omawiana ustawa nadaje m.in.: księgom podatkowym, które stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów, pod warunkiem, że są prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy (art. 193 § 1).

Końcowo, ustosunkowując się do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych konieczne jest wskazanie, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Co więcej rozstrzygnięcia w nich dokonane nie są rozbieżne z niniejszą interpretacja indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.