Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-175/16-4/IP
z 26 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 12 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.) oraz 13 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług dzierżawy nieruchomości przeznaczonych na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług dzierżawy nieruchomości przeznaczonych na cele rolnicze. Wniosek został uzupełniony w dniach 12 lipca 2016 r. oraz 13 lipca 2016 r. o wyjaśnienie omyłki pisarskiej oraz o adres e-Puap.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 października 2015 r. Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę na rzecz osoby fizycznej poniżej opisane nieruchomości niezabudowane oznaczone w ewidencji gruntów jako:

1. działka nr 712/5 o pow. 2,10 ha obręb wsi (...),
2. działka nr 712/6 o pow. 3,0491 ha obręb wsi (...),
3. działka nr 712/8 o pow. 0,2197 ha obręb wsi (...),
4. działka nr 813/1 o pow. 1,6661 ha obręb wsi (...),
5. działka nr 813/2 o pow. 1,2831 ha obręb wsi (...),
6. działka nr 813/3 o pow. 1,0505 ha obręb wsi (...),
7. działka nr 813/4 o pow. 1,2893 ha obręb wsi (...).
   
   

Powyższe nieruchomości wydzierżawione zostały z przeznaczeniem na cele rolnicze. dzierżawca, który jest rolnikiem, na wydzierżawionym terenie prowadzi produkcję roślinną. Ponadto w umowie dzierżawy zawarte zostały zapisy, które zobowiązują dzierżawcę do używania przedmiotu dzierżawy zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki w celu wykonywania na nim działalności rolniczej, uprawiać i użytkować grunty utrzymując je w odpowiedniej kulturze rolnej, a wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z wydzierżawiającym.

Zgodnie z danymi z ewidencji gruntów, działka sklasyfikowana została jako tereny rolne R-V. Natomiast wg zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi (...), przyjętego uchwałą Rady Gminy z dnia 24 lutego 2010 r. (Dz. Urz. Woj. z 2010 r., Nr 139, poz. 2137 z dnia 29 lipca 2010 r.), teren na którym zlokalizowane są ww. nieruchomości znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami:

P-7 tereny przemysłowe przeznacza się na następujące funkcje odnoszące się do zagospodarowania:

• podstawowe:
  1. przemysł, rozumiany jako obiekty i urządzenia produkcji przemysłowej oraz obiekty i urządzenia transportu i logistyki, w tym stacje paliw oraz składy i magazyny, a także obiekty socjalne i administracji,
  2. usługi, podstawowe, ponadpodstawowe oraz usługi rzemiosła,
• uzupełniające:
  1. urządzenia sportowe i rekreacyjne,
  2. urządzenia towarzyszące oraz zieleń – „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej”.
  
  

Czynsz dzierżawny płatny jest w terminie do dnia 30 września 2016 r., a o wysokości czynszu dzierżawca zostanie powiadomiony na piśmie na 2 tygodnie przed terminem płatności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność dzierżawy nieruchomości, opisanych w zdarzeniu przyszłym, przeznaczonych w drodze umowy zawartej przez Gminę z rolnikiem na prowadzenie działalności rolniczej, będzie podlegała opodatkowaniu VAT przy czym, korzystać będzie ze zwolnienia określonego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dzierżawa gruntu będzie podlegała zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Co do zasady dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 146a pkt 1, podstawowa stawka podatku VAT w odniesieniu do art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 w związku z art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w dniu 20 grudnia 2013 r. wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722, z późn. zm.) zwane dalej rozporządzeniem. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W tym miejscu wskazać należy, że o ile w art. 2 pkt 15 ww. ustawy ustawodawca zawarł definicję działalności rolniczej wskazując, że ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o działalności rolniczej należy przez to rozumieć produkcję roślinną i zwierzęcą, o tyle ani we wspomnianej ustawie, ani w wydanym na jej podstawie rozporządzeniu nie zdefiniował pojęcia „wykorzystywanych” na cele rolnicze. Posługując się zatem wykładnią językową zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (SJP) przez słowo „przeznaczenie” rozumieć należy „praktyczny cel, do którego jest coś przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy, ma zastosowanie a także praktyczne, użytkowe przeznaczenie”. A zatem można przyjąć, że dzierżawa gruntu na cele rolnicze dotyczy faktycznego wykorzystywania nieruchomości, a nie ich przeznaczenia w planie miejscowym lub ewidencji gruntów i budynków. Stanowisko Gminy znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Za brakiem ograniczeń podmiotowo-przedmiotowych w związku z dzierżawą gruntów na cele rolnicze, wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 listopada 2011 r,, sygn. akt I FSK 216/11, gdzie Sąd podkreślił, że „(...) w przypadku nieruchomości gruntowej o jej rolniczym przeznaczeniu świadczy faktyczne prowadzenie działalności rolniczej na danym gruncie, o czym, tak jak w rozpoznawanej sprawie świadczyć mogą postanowienia zawartej umowy dzierżawy. Akty prawa miejscowego nie stanowią wiarygodnego źródła informacji na ten temat, gdyż regulują jedynie uprawnienie do prowadzenia określonej działalności, w tym działalności rolniczej, nie dając jednak gwarancji, że taka działalność jest faktycznie prowadzona”. Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się też organ podatkowy w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 grudnia 2012 r., sygn. IBPP2/443-961/12/IK oraz z dnia 14 stycznia 2013 r., sygn. IBPP4/443-470/12/BPi, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 czerwca 2013 r., sygn. ITPP2/443-224/13/KT, jak również Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 lutego 2014 r., sygn. ILPP1/443-1095/13-4/JSK.

W świetle powyżej przedstawionych argumentów, Gmina jest zdania, że w przedmiotowych okolicznościach dzierżawa powyższych nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie cytowanych wyżej przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenia usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736) zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy i czynność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazuje na cele, o których mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 1 października 2015 r. Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę na rzecz osoby fizycznej nieruchomości niezabudowane z przeznaczeniem na cele rolnicze. Dzierżawca, który jest rolnikiem, na wydzierżawionym terenie prowadzi produkcję roślinną. Ponadto w umowie dzierżawy zawarte zostały zapisy, które zobowiązują dzierżawcę do używania przedmiotu dzierżawy zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki w celu wykonywania na nim działalności rolniczej, uprawiać i użytkować grunty utrzymując je w odpowiedniej kulturze rolnej, a wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z wydzierżawiającym. Zgodnie z danymi z ewidencji gruntów działka sklasyfikowana została jako tereny rolne R-V. Natomiast wg zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi, teren na którym zlokalizowane są ww. nieruchomości znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami:

P-7 tereny przemysłowe przeznacza się na następujące funkcje odnoszące się do zagospodarowania:

• podstawowe:
  1. przemysł, rozumiany jako obiekty i urządzenia produkcji przemysłowej oraz obiekty i urządzenia transportu i logistyki, w tym stacje paliw oraz składy i magazyny, a także obiekty socjalne i administracji,
  2. usługi, podstawowe, ponadpodstawowe oraz usługi rzemiosła,
• uzupełniające:
  1. urządzenia sportowe i rekreacyjne,
  2. urządzenia towarzyszące oraz zieleń – „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej”.
  
  

Czynsz dzierżawny płatny jest w terminie do dnia 30 września 2016 r., a o wysokości czynszu dzierżawca zostanie powiadomiony na piśmie na 2 tygodnie przed terminem płatności.

W przedstawionej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy czynność dzierżawy nieruchomości przeznaczonych w drodze umowy zawartej przez Gminę z rolnikiem na prowadzenie działalności rolniczej, będzie podlegała opodatkowaniu VAT, przy czym korzystać będzie ze zwolnienia określonego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Jak wynika z powołanego przepisu, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Ponadto należy zauważyć, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze. Bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tych gruntów zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, np. jako obiektów i urządzeń produkcji przemysłowej, obiektów i urządzeń transportu i logistyki lub urządzeń sportowych i rekreacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro na działkach, będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, prowadzona będzie wyłącznie działalność rolnicza – produkcja roślinna – a w umowie dzierżawy zawarte zostały zapisy, które zobowiązują dzierżawcę do używania przedmiotu dzierżawy zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki w celu wykonywania na nim działalności rolniczej, uprawiania i użytkowania gruntów utrzymując je w odpowiedniej kulturze rolnej to dzierżawa opisanych gruntów będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Podsumowując, dzierżawa nieruchomości opisanych w zdarzeniu przyszłym, przeznaczonych w drodze umowy zawartej przez Gminę z rolnikiem na prowadzenie działalności rolniczej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.