Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-224/13/KT
z 7 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 28 maja i 7 czerwca 2013 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności dzierżawy gruntów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 maja i 7 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności dzierżawy gruntów.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd jest podatnikiem podatku od towarów i usług od 2001 r. Przedmiotem dzierżawy są grunty komunalne, otrzymane przez Gminę z mocy prawa [decyzja wydana przez Wojewodę w 1991 r. na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 i Nr 43, poz. 25) w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy]. W ewidencji gruntów i budynków działki te oznaczone są symbolem B-R (grunty rolne zabudowane), a inne jako B-R i Ps (pastwiska trwałe). Na nieruchomościach tych posadowione są budynki mieszkalne oraz inne budynki (szopy, garaże). Są to stare powojenne budynki drewniane zamieszkałe przez osoby fizyczne (nieprowadzące działalności gospodarczej). Nie są własnością Gminy, ani też osób zamieszkujących je (użytkownicy nie są w posiadaniu aktów prawnych, pozwalających na ustanowienie tytułu własności do tych budynków), dlatego też Gmina nie ponosiła na nie żadnych nakładów. Umowy na dzierżawę gruntów komunalnych Gmina zawiera na czas określony – maksymalnie na trzy lata. Z umów dzierżawy wynika, że wydzierżawiający oddaje dzierżawcom nieruchomości do użytkowania, a oni będą wykorzystywali nieruchomości zgodnie z celem dzierżawy. Jedna z działek dzierżawiona jest zgodnie z umową, jako działka siedliskowa. W pozostałych umowach grunty oddaje się w dzierżawę celem użytkowania (umowy te pozwalają dzierżawcom zamieszkiwać zajmowane przez nich budynki mieszkalne, znajdujące się na tych nieruchomościach). Dzierżawcy tych gruntów przy domach sadzą kwiaty ozdobne oraz sieją niewielkie ilości warzyw dla własnego użytku. Działka, na której stoi garaż, wydzierżawiona jest osobie fizycznej, która jest rolnikiem (grunt oraz budynek wykorzystuje do działalności rolniczej - składuje i przechowuje bele z sianem dla zwierząt), jednak w umowie nie jest wskazany cel dzierżawy, jako rolniczy. Ponadto we wszystkich umowach dzierżawy widnieje zapis, że dzierżawcy nie mają prawa poddzierżawiać przedmiotowej nieruchomości osobom trzecim, wznosić na tej działce budynków lub innych budowli oraz dokonywać zadrzewień bez pisemnej zgody wydzierżawiającego. Zgodnie z umową, dzierżawcy zobowiązani są również do zapłaty raz w roku, na rachunek wydzierżawiającego, czynszu. Od powyższych umów dzierżawy odprowadzany jest podatek od towarów i usług w wysokości 23%.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy usługi dzierżawy tych gruntów będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, w oparciu o dyspozycje art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi dzierżawy przedmiotowych gruntowy będą opodatkowane 23% stawką podatku, gdyż dzierżawy dokonywane na cele inne niż rolnicze, jako że nie spełniają przesłanki do ich zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stawka podatku, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w przepisach § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 247 ze zm.).

Na podstawie ust. 1 pkt 4 tego paragrafu, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Powołane przez Urząd rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), które obowiązywało od dnia 1 stycznia 2011 r. do 5 kwietnia 2011 r., regulowało powyższe kwestie w analogiczny sposób, również w § 13 ust. 1 pkt 4.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, 23%. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Należy zaznaczyć, że strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem świadczenia. Jeżeli przedmiotem tym jest usługa dzierżawy nieruchomości, wówczas cel, na jaki zostaje wydzierżawiany np. grunt, winien wynikać bezpośrednio z treści zawartej umowy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 tej ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Zatem, posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Urząd jest podatnikiem podatku od towarów i usług od 2001 r. Przedmiotem dzierżawy są grunty komunalne, otrzymane przez Gminę z mocy prawa. W ewidencji gruntów i budynków działki te oznaczone są symbolem B-R (grunty rolne zabudowane), a inne jako B-R i Ps (pastwiska trwałe). Posadowione są na nich budynki mieszkalne oraz inne budynki (szopy, garaże). Są to stare powojenne budynki drewniane zamieszkałe przez osoby fizyczne (nieprowadzące działalności gospodarczej). Nie są własnością Gminy, ani też osób zamieszkujących je (użytkownicy nie posiadają aktów prawnych, pozwalających na ustanowienie tytułu własności do tych budynków) Gmina nie ponosiła na nie żadnych nakładów. Umowy dzierżawy Gmina zawiera na czas określony – maksymalnie na trzy lata. Wynika z nich, że wydzierżawiający oddaje dzierżawcom nieruchomości do użytkowania i wykorzystywania zgodnie z celem dzierżawy. Jedna z działek wydzierżawiona jest zgodnie z umową, jako działka siedliskowa. W pozostałych umowach grunty oddaje się w dzierżawę celem użytkowania (umowy te pozwalają dzierżawcom zamieszkiwać zajmowane przez nich budynki mieszkalne, znajdujące się na tych nieruchomościach). Dzierżawcy tych gruntów przy domach sadzą kwiaty ozdobne oraz sieją niewielkie ilości warzyw dla własnego użytku. Działka, na której stoi garaż, wydzierżawiona jest osobie fizycznej, która jest rolnikiem (grunt oraz budynek wykorzystuje do działalności rolniczej - składuje i przechowuje bele z sianem dla zwierząt), jednak w umowie nie wskazano celu dzierżawy, jako rolniczego. Od powyższych umów dzierżawy odprowadzany jest podatek od towarów i usług w wysokości 23%.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż jeżeli zawarte przez Gminę umowy dzierżawy pozwalają dzierżawcom na zamieszkiwanie zajmowanych przez nich budynków mieszkalnych lub na użytkowanie innych budynków, znajdujących się na tych nieruchomościach, to niezależnie od okoliczności faktycznego wykorzystywania przedmiotowych gruntów na cele, które można uznać za rolnicze (uprawa kwiatów, warzyw), czy w działalności rolniczej (przechowywanie siana dla zwierząt gospodarskich), ich dzierżawa – jak słusznie uznał Urząd - nie podlega zwolnieniu określonemu w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., a opodatkowaniu 23% stawką podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazuje się, iż niniejszą interpretację tut. organ wydał w oparciu o stan faktyczny, z którego nie wynika, aby przedmiotowe grunty zostały wydzierżawione na cele rolnicze, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości rejestracji Urzędu jako podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska, ani nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.