Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wydzierżawienia gruntu na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wydzierżawienia gruntu na cele rolnicze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę na rzecz osoby fizycznej nieruchomość niezabudowaną ozn. w ewidencji gruntów jako działka nr 1664/92 o pow. 0,1650 ha. Nieruchomość wydzierżawiana jest z przeznaczeniem pod drobne uprawy polowe czyli na cele rolnicze i faktyczne takie jest wykorzystanie tego gruntu. (Na dzierżawionym gruncie uprawiane są grządki, a także posadzono krzewy i drzewa owocowe). W umowie dzierżawy zawarty został paragraf, który mówi, że "wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym". Dzierżawca nie jest rolnikiem. Grunt położony jest na terenie Miasta A. W ewidencji gruntów działka sklasyfikowana została jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe (Bz). Natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego omawiany teren znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami: ZP2 - „tereny zieleni nieurządzonej”; MN1 - „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej".

Ponadto Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, czynnym od 4 października 1993 r., między innymi w zakresie sprzedaży nieruchomości, sprzedaży gruntu, czynszów, dzierżaw, użytkowania wieczystego, usług pogrzebowych, mediów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do czynszu z tytułu dzierżawy powyższego gruntu należy doliczyć podatek VAT, czy z uwagi na sposób korzystania z nieruchomości właściwym jest zastosowanie zwolnienia przewidzianego w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...

Czy dla zwolnienia z podatku VAT istotne jest przeznaczenie terenu w miejscowym planie, czy też jego przeznaczenie przez Wydzierżawiającego pod drobne uprawy polowe, zgodne z faktycznym wykorzystaniem przez Dzierżawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do powyższego stanu faktycznego, czynność ta korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie mają znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę na rzecz osoby fizycznej nieruchomość niezabudowaną ozn. w ewidencji gruntów jako działka nr 1664/92. Nieruchomość wydzierżawiana jest z przeznaczeniem pod drobne uprawy polowe czyli na cele rolnicze i faktyczne takie jest wykorzystanie tego gruntu. Na dzierżawionym gruncie uprawiane są grządki, a także posadzono krzewy i drzewa owocowe. W umowie dzierżawy zawarty został paragraf, który mówi, że "wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym". Dzierżawca nie jest rolnikiem. W ewidencji gruntów działka sklasyfikowana została jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe (Bz). Natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego omawiany teren znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami: ZP2 - „tereny zieleni nieurządzonej”; MN1 - „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej”.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż dzierżawa przedmiotowego gruntu (działki), który jest wykorzystywany na cele rolnicze tj. pod drobne uprawy polowe (grządki, krzewy, drzewa owocowe), stanowi jej użytkowanie na cele rolnicze i korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od zapisów wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego bądź zmiana stanu prawnego, a w szczególności gdy grunt jest przeznaczony na cele pozarolnicze powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoja ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Powrót