Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-596/16-1/AW
z 4 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków na wyżywienie w formie cateringu oraz usług gastronomicznych – jest prawidłowe,
• wydatków na wynajem sal konferencyjnych, zakwaterowanie kontrahentów, kosztów dojazdu uczestników na szkolenia – jest prawidłowe,
• wydatków na próbki (karty pamięci, pendrive), które oznaczone są logo produktu Spółki – jest prawidłowe,
• wydatków na próbki (karty pamięci, pendrive), które oznaczone są logo producenta – jest nieprawidłowe.
• wydatków dotyczących organizacji czasu wolnego tj. zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty – jest nieprawidłowe,
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków na wyżywienie w formie cateringu oraz usług gastronomicznych,
• wydatków na wynajem sal konferencyjnych, zakwaterowanie kontrahentów, kosztów dojazdu uczestników na szkolenia,
• wydatków na próbki (karty pamięci, pendrive), które oznaczone są logo produktu Spółki,
• wydatków na próbki (karty pamięci, pendrive), które oznaczone są logo producenta,
• wydatków dotyczących organizacji czasu wolnego tj. zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty.
  
  

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją i sprzedażą pamięci DRAM i Flash. Celem zwiększenia sprzedaży i pozyskiwania nowych kontrahentów Spółka organizuje szkolenia produktowe dla obecnych oraz potencjalnych kontrahentów, w tym dla przedstawicieli firm zagranicznych. Spółka zaprasza na szkolenie wybrane firmy z którymi współpracuje oraz firmy z którymi chce podjąć współpracę lub kieruje informację o szkoleniach zawierającą zaproszenie do udziału w szkoleniu do podmiotów, z którymi pozostaje w stosunkach handlowych, bez względu na osiągany potencjał zakupowy, jak i do podmiotów, z którymi do tej pory nie nawiązała współpracy. W przypadku chęci uczestniczenia w szkoleniu kontrahent wskazuje kto w jego imieniu będzie uczestniczył podając imię, nazwisko i stanowisko. Spółka kieruje zaproszenia do osób decyzyjnych prezesów zarządu, produkt managerów. Najczęściej w szkoleniu uczestniczą dystrybutorzy z danego regionu lub segmentu handlu. Szkolenia trwają kilka dni i odbywają się zarówno w siedzibie firmy, gdzie ma miejsce proces produkcyjny jak również poza siedzibą firmy w wynajętych w tym celu salach konferencyjnych. Osobami szkolącymi są pracownicy Spółki. Celem tych szkoleń jest podniesienie efektywności sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zapoznanie przedsiębiorców i ich pracowników z pełną ofertą oferowanych przez Spółkę produktów, ponadto szczegółowo prezentowane są nowości z oferty firmy i warunki gwarancyjne. Szkolenia te pozwalają Spółce w sposób bezpośredni zaprezentować zalety swoich towarów i ich przewagę nad towarami konkurencji. W trakcie szkoleń przewidziany jest również czas na rozmowy dotyczące bieżącego biznesu, jak również plany na przyszłość.

W związku z organizacją szkolenia Spółka ponosi następujące wydatki:

1. Koszt wynajmu sal konferencyjnych.
2. Zakwaterowanie (nocleg) dla wszystkich uczestników szkolenia.
3. Pokrycie kosztów dojazdu uczestników na szkolenia, w tym koszty przelotu oraz koszty dojazdów do obiektów szkoleniowych.
4. Wyżywienie (w formie cateringu oraz w formie usług gastronomicznych).
5. Koszty próbek przekazywanych uczestnikom szkolenia (karty pamięci, pendrive, które oznaczone są logo produktu Spółki lub logo producenta oraz na opakowaniach naklejane są naklejki z napisem: „Sample – not for sale. Solely for promotional purposes”)
   
   

Spółka ponosi również dodatkowe koszty dotyczące organizacji czasu wolnego tj. zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty.

Wydatki te bowiem mają na celu zachęcić do wzięcia udziału w szkoleniu i przyczyniają się one w ten sposób do zwiększenia frekwencji w szkoleniu, co pozwala na przekazanie wiedzy dotyczącej produktów i usług Spółki szerszemu gronu odbiorców, a w konsekwencji oddziałuje na jakość dystrybucji produktów Spółki i rozmiary sprzedaży. Nie ulega bowiem wątpliwości, że kontrahenci posiadający kompletne informacje na temat produktów Spółki, ich właściwości, możliwych zastosowań, czy też użycia będą w stanie zapewnić bardziej efektywną sprzedaż. Co więcej, klienci bogaci w rzetelne i szczegółowe informacje na temat produktów Spółki, świadomi wszystkich możliwości i opcji, jakie z tymi produktami są związane, chętniej będą po nie sięgać, podczas podejmowania skomplikowanej decyzji o alokacji swoich zasobów pieniężnych albo w produktach Spółki, albo w produktach konkurencji.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również we własnym stanowisku wskazując, że Spółka pokrywa koszty transportu zaproszonych osób, ich zakwaterowania oraz wyżywienia ze względu na lokalizację szkoleń w siedzibie firmy jak i poza nią. Uczestnikami szkolenia są kontrahenci mający siedzibę firmy poza granicami kraju w związku z czym niewiele osób byłoby zainteresowanych uczestnictwem w szkoleniu na własny koszt. Ponadto, standard oferowanych noclegów mieści się w kanonach biznesowych i nie ma na celu proponowania kontrahentom świadczeń luksusowych czy okazałych. Odmienne stanowisko Spółki mogłoby spowodować odmowę uczestnictwa w szkoleniu co negatywnie wpłynęłoby na uzyskanie, czy zabezpieczenie przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją szkolenia produktowego tj. koszty wynajmu sal konferencyjnych, koszty zakwaterowania kontrahentów, koszty dojazdu uczestników na szkolenia, koszty wyżywienia, poczęstunku, koszty wydatków towarzyszących (np. bilety do muzeum, zwiedzanie miasta, quady, narty) oraz koszty próbek przekazywanych uczestnikom mogą być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, organizacja szkoleń produktowych wpłynie na zwiększenie osiąganego przychodu gdyż przyczyni się do podniesienia efektywności sprzedaży. Celem szkoleń nie jest wyłącznie stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki czy też wykreowania pozytywnych relacji z kontrahentami. Szkolenia są ukierunkowane na doprowadzenie do nawiązania i rozbudowania kontaktów gospodarczych. Ponadto, Spółka posiada dokumentację szkolenia w postaci harmonogramu, materiałów oraz prezentacji przedstawianych w trakcie szkoleń.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „u.p.d.o.p”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być - co do zasady - wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednocześnie, należy zauważyć, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. uznaje się te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami danych spotkań.

Ponadto, wskazanie w ww. przepisie jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

W wyroku NSA (w składzie siedmiu sędziów) z 17 czerwca 2013 r. (II FSK 702/11) Sąd orzekł, że tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych stanowiących koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Podkreślił przy tym, że decydującymi kwalifikatorami oceny rozpatrywanych wydatków nie mogą być ani miejsce świadczenia usług gastronomicznych ani też przypisana im cecha bliżej nie określonej „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”. W takiej jednak sytuacji zgodnie z treścią tego przepisu wyjaśnieniu podlega, czy w każdym przypadku wydatki na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych w trakcie spotkań z kontrahentami niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, są kosztami reprezentacji, rozumianej jako występowanie w imieniu i w interesie podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Z oczywistych względów, wydatki takie, dla uznania ich kosztowego charakteru, muszą odpowiadać kryteriom określonym w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc muszą być poczynione w celu uzyskania przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Jeżeli zostaną pozytywnie zweryfikowane jako celowe, nakierowane na osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, natomiast jeżeli ich wyłącznym albo przynajmniej głównym celem jest kreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, stanowią wówczas wydatki poniesione na reprezentację i w konsekwencji do kosztów uzyskania przychodów zaliczone być nie mogą. Konkludując Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych, stanowiących koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz, podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Odnosząc powołane uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka stoi na stanowisku, że ponoszone przez nią w związku z organizacją szkoleń wydatki na:

1. wynajem sal konferencyjnych,
2. zakwaterowanie (nocleg) dla wszystkich uczestników szkolenia,
3. dojazd uczestników na szkolenia, w tym koszt przelotu oraz koszty dojazdów do obiektów szkoleniowych,
4. wyżywienie (w formie cateringu oraz w formie usług gastronomicznych),
5. próbki (karty, pendrive) przekazywane uczestnikom szkolenia,
6. zapewnienie organizacji czasu wolnego, tj. zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty,

nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Wydatki te ponoszone są bowiem w celu podniesienia efektywności sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zapoznanie przedsiębiorców, ich pracowników z pełną ofertą oferowanych przez Spółkę produktów, ponadto szczegółowo prezentowane są nowości z oferty firmy i warunki gwarancyjne. Szkolenia te pozwolą Spółce w sposób bezpośredni zaprezentować zalety swoich towarów i ich przewagę nad towarami konkurencji. Szkolenia te pozwalają Spółce w sposób bezpośredni zaprezentować zalety swoich towarów i ich przewagę nad towarami konkurencji. Zatem, celem tych szkoleń nie jest stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, zarówno usługi gastronomiczne w formie cateringu, jak i usługi gastronomiczne świadczone poza siedzibą Spółki towarzyszą szkoleniu oraz spotkaniom, na których omawiane są wyłącznie sprawy biznesowe, jak ustalanie warunków sprzedaży, przedstawianie oferty, negocjowanie umów. Także organizacja szkoleń związana jest z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą - dzięki nim uzasadnione jest oczekiwanie Spółki, że zwiększy się sprzedaż produktów, zmniejszy się ilość ewentualnych reklamacji, co w konsekwencji przełoży się na zwiększenie jej przychodów (zob. wyrok NSA z 19 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2657/13, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 września 2014 r., IBPBI/2/423-770/14/MS, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 kwietnia 2015 r., nr IBPBI/1/4511-52/15/BK).

W konsekwencji stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów - i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację. Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, wprowadził jedynie wyliczenie przykładowe, a mianowicie odwołał się w szczególności do wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji, wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy również wyjaśnić co należy rozumieć pod pojęciem reklama. Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Wobec braku definicji pojęcia reklamy należy w tym względzie odwołać się do znaczenia tego terminu w języku potocznym. W świetle objaśnień zawartych w „Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III), reklama to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.

Reklama firmy, bądź oferowanych przez nią usług może być prowadzona również poprzez określone prezentowanie logo danego przedsiębiorcy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Nadmienić należy również, że przekazywanie kontrahentom próbek jest formą promowania firmy. Należy jednak zwrócić uwagę na odpowiednie oznakowanie próbki, ponieważ do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki za zakup upominków wręczanych kontrahentom, jeśli posiadają one logo podatnika. Krótko mówiąc, próbki muszą być związane z reklamą danej firmy. Należy więc rozgraniczyć pojęcie reklamy od pojęcia reprezentacji. W sytuacji, gdy próbki nie posiadają logo podatnika, a jedynie nazwę lub logo producenta, to nie reklamują one właściciela firmy, lecz producenta tych wyrobów.

W updop, brak jest pojęcia próbki towaru. Dla celów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm. dalej „ustawa o VAT”) przez próbkę rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika (art. 7 ust. 7 ustawy o VAT):

• ma na celu promocję tego towaru oraz
• nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
  
  

Warunkiem uznania towaru za próbkę jest łączne spełnienie ww. warunków.

Z przedstawionego we wniosku stany faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją i sprzedażą pamięci DRAM i Flash. Celem zwiększenia sprzedaży i pozyskiwania nowych kontrahentów Spółka organizuje szkolenia produktowe dla obecnych oraz potencjalnych kontrahentów, w tym dla przedstawicieli firm zagranicznych. Szkolenia trwają kilka dni i odbywają się zarówno w siedzibie firmy, gdzie ma miejsce proces produkcyjny jak również poza siedzibą firmy w wynajętych w tym celu salach konferencyjnych. Celem szkoleń jest podniesienie efektywności sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zapoznanie przedsiębiorców i ich pracowników z pełną ofertą oferowanych przez Spółkę produktów, ponadto szczegółowo prezentowane są nowości z oferty firmy i warunki gwarancyjne. W związku z organizacją szkolenia Spółka ponosi takie wydatki jak: koszt wynajmu sal konferencyjnych, zakwaterowanie (nocleg) dla wszystkich uczestników szkolenia, pokrycie kosztów dojazdu uczestników na szkolenia, w tym koszty przelotu oraz koszty dojazdów do obiektów szkoleniowych, wyżywienia w formie cateringu oraz w formie usług gastronomicznych, koszty próbek przekazywanych uczestnikom szkolenia (karty pamięci, pendrive, które oznaczone są logo produktu Spółki lub logo producenta oraz na opakowaniach naklejane są naklejki z napisem: „Sample – not for sale. Solely for promotional purposes”). Spółka ponosi również dodatkowe koszty dotyczące organizacji czasu wolnego tj. zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że ponoszone w przedstawionym stanie faktycznym wydatki tj. koszty wynajmu sal konferencyjnych, koszty zakwaterowania kontrahentów, koszty dojazdu uczestników na szkolenia oraz koszty wyżywienia w formie cateringu oraz w formie usług gastronomicznych które prowadzone są w celu podniesienia efektywności sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zapoznanie przedsiębiorców, ich pracowników z pełną ofertą oferowanych przez Spółkę produktów, przyczyniają się do uzyskania, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym, Spółka może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, jako spełniające przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 updop.

Natomiast, odnosząc się do wydatków związanych z organizacją czasu wolnego należy zauważyć, że ich poniesienie nie wiąże się bezpośrednio z prowadzonym szkoleniem, mającym na celu podniesienie efektywności sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zapoznanie przedsiębiorców i ich pracowników z pełną ofertą oferowanych przez Spółkę produktów, jest formą zagospodarowania czasu wolnego po szkoleniu. Wydatki te, w ocenie tut. Organu, mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w związku z ustawowym ich wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Organizując bezpłatne atrakcje takie jak: zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty, Spółka kreuje swój własny wizerunek, tworzy wśród klientów wrażenie podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, jednym słowem kształtuje prestiż i pozytywne postrzeganie firmy w kontaktach zewnętrznych. W związku z powyższym, wydatki związane z organizacją czasu wolnego nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W dalszej kolejności odnosząc się do kwestii wydawanych przez Spółkę kontrahentom próbek tj. karty pamięci, pendrive, które oznaczone są logo produktu Spółki, należy stwierdzić, że mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Poniesione wydatki związane są ściśle z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a ich celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu oferowanych przez Spółkę wyrobów, co sprawia, że związek przyczynowo – skutkowy, o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 updop, jest spełniony. Ponieważ wydatki ponoszone przez Spółkę, jako wydatki na reklamę, nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy, należy stwierdzić, że stanowią one koszt uzyskania przychodu. Natomiast, w odniesieniu do próbek, które oznaczone są logo producenta stwierdzić należy, że nie spełniają one funkcji reklamowej w świetle powyżej przedstawionej definicji reklamy. Przekazywanie bowiem takich wyrobów nie zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych przez Spółkę wyrobów, ich zalet technicznych, a w efekcie nie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi przez Spółkę towarami i tym samym, nie może wpływać na zwiększenie jej przychodów. W sytuacji, gdy próbki nie posiadają logo podatnika, a jedynie nazwę lub logo producenta, to nie reklamują one właściciela firmy, lecz producenta tych wyrobów. Zatem, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, bowiem nie spełniają przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków na wyżywienie w formie cateringu oraz usług gastronomicznych – jest prawidłowe,
• wydatków na wynajem sal konferencyjnych, zakwaterowanie kontrahentów, kosztów dojazdu uczestników na szkolenia – jest prawidłowe,
• wydatków na próbki (karty pamięci, pendrive), które oznaczone są logo produktu Spółki – jest prawidłowe,
• wydatków na próbki (karty pamięci, pendrive), które oznaczone są logo producenta – jest nieprawidłowe,
• wydatków dotyczących organizacji czasu wolnego tj. zwiedzanie muzeów, wybranych zabytków, quady lub narty – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi

na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.