Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.803.2016.4.MZA
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data otrzymania 24 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 4 i 24 listopada oraz 2 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości kwoty ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości kwoty ulgi prorodzinnej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z 17 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.803.2016.1.MZA, z 14 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.803.2016.2.MZA oraz z 2 grudnia 2016 r. 2461-IBPB-2-2.4511.803.2016.3.MZA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 4 i 24 listopada oraz 16 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na wstępie Wnioskodawczyni wskazała, że wraz z małżonkiem wychowała czworo dzieci. Nie są zamożną rodziną. Troje starszych dzieci opuściło już dom rodzinny. Natomiast najmłodszy syn jest na starcie swojej szkolnej drogi. W tym roku rozpoczyna drugi rok nauki w szkole podstawowej. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem chciałaby mu zapewnić jak najlepszy start w dorosłe życie, co w dużej mierze wiąże się z kosztami.

Starszy syn stosunkowo niedawno skończył studia, zatem Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wiedzą jakim było to dla nich obciążeniem. Nauka języka obcego, dodatkowe zajęcia rozwijające zainteresowania najmłodszego syna mogłyby być zrealizowane, gdyby małżonkowie zdobyli nieco dodatkowych funduszy.

Oprócz tego Wnioskodawczyni nadmieniła, że jej syn bardzo często choruje i trudno w tym przypadku nie wspomnieć o pieniądzach, które są niezbędne.

Wnioskodawczyni wskazała, że wychowując dzieci właściwie nigdy nie pracowała zawodowo i ciężar utrzymania domu i rodziny spoczywa na jej małżonku. Miesięczny dochód małżonków jest jednak bardzo skromny, a uzyskane dodatkowe pieniądze byłyby bardzo pomocne ich synowi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wraz z małżonkiem są małżeństwem od 1986 r., mają wspólność małżeńską i przeżyli razem 30 lat. Najstarszy syn urodził się w 1988 r. i od 5 lat nie mieszka z Wnioskodawczynią, jest pełnoletni. Córka urodzona w 1989 r. wyprowadziła się 15 września 2008 r., w 2016 r. skończyła 27 lat i jest pełnoletnia, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie utrzymują z nią kontaktów. Córkę urodzoną w 1991 r. małżonkowie musieli wymeldować sądownie w listopadzie 2009 r.. Z kolei najmłodszy syn jest czwartym i najmłodszym dzieckiem Wnioskodawczyni, urodził się w 2009 r. Podsumowując trójka dzieci Wnioskodawczyni jest już pełnoletnia. Najstarszy syn ma 28 lat, córki lat 27 i lat 25. Każde z ww. dzieci nie mieszka już z Wnioskodawczynią i jest „na swoim”. Wnioskodawczyni wskazała, że ww. dzieci są pełnoletnie, nie są już na utrzymaniu Wnioskodawczyni i jej męża oraz nie mieszkają z nimi od kilku lat.

Tylko mąż Wnioskodawczyni pracuje i w 2014 r. przychód jaki uzyskał to 44.822,52 zł, koszty uzyskania przychodu to kwota 1.335,90 zł, zaś dochód wynosił 43.487,52 zł. Zaliczka pobrana została w wysokości 3.240,00 zł, z kolei składki na ubezpieczenie społeczne zostały opłacone w wysokości 6.636,87 zł a składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 2.944,66 zł. Wnioskodawczyni nie pracuje a ubezpieczenie zdrowotne opłacone ma z zakładzie pracy męża. Wnioskodawczyni wraz z rodziną żyją z jednej pensji, która za wrzesień 2016 r. wynosiła 2.069,69 zł. Z tego Wnioskodawczyni musiała zrobić wszystkie opłaty i wykupić lekarstwa dla męża. Dodała również, że bardzo ciężko jest wyżyć a szkoła też kosztuje, ponieważ są ciągle składki, wycieczki i dodatkowe książki.

W związku z powyższym zdarzeniem następujące pytanie.

Czy przy wspólnym rozliczeniu podatkowym (Wnioskodawczyni i jej małżonka) małżonkowie mogliby odliczyć ulgę podatkową w kwocie 2.700,00 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro syn urodzony w marcu 2009 r. jest czwartym najmłodszym dzieckiem małżonków, to przy wspólnym odliczeniu powinni oni móc odpisać ulgę prorodzinną w wysokości 2.700,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym w 2016 r. – od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2a cyt. ustawy – za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy – odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W myśl natomiast art. 27f ust. 2d ww. ustawy wynika, że za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,
2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 3 przywołanej ustawy – w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Według art. 27f ust. 5 cyt. ustawy – odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy – przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnionym do skorzystania z ulgi jest zatem podatnik, który spełnił poniższe przesłanki, tj.:

• osiągnął dochody opodatkowane według zasad określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
• wykazał podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne),
• w roku podatkowym uzyskał (wspólnie z małżonkiem, z którym pozostawał w związku przez cały rok podatkowy) dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka, tj. 112.000 zł.
  
  

Z przedstawionego zdarzenia wynika, że Wnioskodawczyni jest matką czwórki dzieci, z czego trójka jest już pełnoletnia. Najstarszy syn ma 28 lat, córki mają 27 lat i 25 lat. Każde z ww. dzieci nie mieszka od kilku lat z Wnioskodawczynią i jej mężem. Wnioskodawczyni wskazała, że ww. dzieci są pełnoletnie i nie są już na utrzymaniu rodziców. Czwarte dziecko Wnioskodawczyni – syn – urodził się w 2009 r., jest więc dzieckiem małoletnim i uczy się w szkole. Wnioskodawczyni wychowując dzieci właściwie nigdy nie pracowała zawodowo, ciężar utrzymania domu i rodziny spoczywał na jej małżonku. Tylko mąż Wnioskodawczyni pracuje i w 2014 r. uzyskał dochód 43.487,52 zł. Miesięczny dochód małżonków jest bardzo skromny, a uzyskane dodatkowe pieniądze byłyby bardzo pomocne ich synowi.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy przy wspólnym rozliczeniu podatkowym małżonkowie mogliby odliczyć ulgę podatkową w kwocie 2.700,00 zł.

Aby uzyskać odpowiedź na zadane przez Wnioskodawczynię we wniosku pytanie w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.) – w myśl art. 92 – dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Władza rodzicielska, przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1). Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu). Na podstawie art. 96 § 1 ww. Kodeksu – rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1).

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak zostało wcześniej wyjaśnione, z omawianej ulgi można skorzystać także na pełnoletnie dzieci własne lub przysposobione do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, które w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej, jednakże względem których jest wykonywany obowiązek alimentacyjny (art. 27f ust. 6 ww. ustawy).

Natomiast ograniczenie omawianej ulgi polegające na wprowadzeniu limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje rodziców posiadających jedno dziecko. Przy czym wskazać należy, że przy określaniu na potrzeby ulgi prorodzinnej liczby dzieci (niezależnie od liczby posiadanych dzieci) należy brać pod uwagę – ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z ww. przepisów ustawy – tylko te dzieci, które spełniają wyżej określone kryteria, tj. dzieci małoletnie, w stosunku do których rodzic dysponuje prawem wykonywania władzy rodzicielskiej oraz wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które rodzic utrzymuje w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego.

W tym miejscu wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Stosownie do art. 133 § 1 ww. Kodeksu – rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 135 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro trójka dzieci Wnioskodawczyni, które są już pełnoletnie, nie mieszka z rodzicami od kilku lat ani nie jest na ich utrzymaniu, to Wnioskodawczyni nie będzie miała prawa do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na te dzieci. Wynika to z faktu, że ww. dzieci Wnioskodawczyni nie spełniają wskazanych kryteriów wynikających z art. 27f, w związku z art. 6 ust. 4 pkt 2-3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie są dziećmi małoletnimi a dodatkowo Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem jako rodzice nie utrzymują tej trójki dzieci a więc nie wykonują wobec nich obowiązku alimentacyjnego. Tym samym dzieci te nie mogą być uwzględnione przy określaniu liczby dzieci dla potrzeb ulgi prorodzinnej. Oznacza to, że na potrzeby ulgi prorodzinnej najmłodszy syn traktowany jest jako pierwsze dziecko.

Tym samym w stosunku do małoletniego syna, wobec którego Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wykonują władzę rodzicielską, małżonkowie przy wspólnym rozliczeniu będą mieli możliwość skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka, ale nie w kwocie 2.700,00 zł, lecz w wysokości 1.112,04 zł. Kwota ta wynika wprost z literalnego brzmienia art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który reguluje wysokość ulgi prorodzinnej w zależności od ilości posiadanych dzieci, na które przysługuje ulga prorodzinna.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie czy podane przez Wnioskodawczynię we wniosku informacje są zgodne z prawdą. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy i dokonanie stosownych ustaleń na podstawie zebranych materiałów a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku późniejszego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego, a jedynie ogranicza się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które jest ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.