Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.201.2017.1.PR
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny - jest nieprawidłowe,
  

• podstawy opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny oraz określenia podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski obejmującą w szczególności działalność restauracyjną oraz handlową. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT”). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytworzył znaki towarowe słowno-graficzne (dalej „Znaki Towarowe”).

W związku z wytworzeniem (zaprojektowaniem) Znaków Towarowych Wnioskodawca poniósł określone koszty, na które składa się m.in. wynagrodzenie za zaprojektowanie Znaków Towarowych, koszty rejestracji i utrzymania ochrony Znaków Towarowych, a także wynagrodzenie kancelarii patentowej. Wydatki związane z wytworzeniem Znaków Towarowych zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

W celu uporządkowania sposobu zarządzania Znakami Towarowymi, Wnioskodawca ma zamiar przekazać w formie darowizny Znaki Towarowe członkowi najbliższej rodziny tj. matce (dalej „Matka Wnioskodawcy”). Matka Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w formie spółek osobowych. Spółki osobowe będą wykorzystywać darowane Znaki Towarowe do prowadzonej przez nie działalności gospodarczej.

W zamiarze Wnioskodawcy przedmiotowa darowizna służyć będzie Wnioskodawcy i Matce Wnioskodawcy do celów prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej. Dzięki zarządzaniu Znakami Towarowymi pod którymi Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przez odrębny podmiot (tj. Matkę Wnioskodawcy), dla której będzie to zasadniczy przedmiot działalności, możliwe jest wzmocnienie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy na rynku. Co więcej, darowizna Znaków Towarowych na rzecz Matki Wnioskodawcy umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania Znakami Towarowymi, poprzez skupienie wszystkich Znaków Towarowych w rękach jednego podmiotu.

Na potrzeby planowanej darowizny zostanie dokonana wycena Znaków Towarowych. Wartość Znaków Towarowych na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i odzwierciedlać będzie ich wartość rynkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy darowizna Znaków Towarowych przez Wnioskodawcę na rzecz Matki Wnioskodawcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w pytaniu nr 1 za nieprawidłowe - jaka będzie podstawa opodatkowania w podatku od towarów i usług czynności darowizny Znaków Towarowych i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania równej wyłącznie kosztowi wytworzenia Znaków Towarowego, a nie zaś innej wartości np. wartości rynkowej Znaków Towarowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

W opisanym zdarzeniu przyszłym, przekazanie w formie darowizny Znaków Towarowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zatem, aby darowizna Znaków Towarowych podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, powinna być uznana za odpłatną dostawę towarów lub za świadczenie usług.

Odpłatną dostawę towarów definiuje art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wskazując, że przez odpłatną dostawę towarów, co do zasady, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dla celów VAT, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Prawa do znaku towarowego stanowi prawo majątkowe. W konsekwencji, Znaki Towarowe nie są rzeczą, ani jakąkolwiek postacią energii, w związku z tym, nie mogą zostać uznane za towar w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym, przedmiotowe prawo nie może być przedmiotem dostawy towarów.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna Znaków Towarowych, dla celów podatku VAT powinna być uznana za świadczenie usług, co potwierdza przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Świadczenie usług, co do zasady, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli jest dokonywane odpłatnie. W przypadku przekazania Znaków Towarowych w formie darowizny, nie dochodzi natomiast do żadnej odpłatności z tytułu przeniesienia prawa, darowizna bowiem ze swej natury jest nieodpłatna. Niemniej, ustawa o VAT przewiduje w szczególnych sytuacjach opodatkowanie nieodpłatnych przekazań towarów i nieodpłatnego świadczenia usług.

I tak, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   
   

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

1. w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
2. w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   
   

Jak wyżej wskazano, Znaki Towarowe nie stanowią towaru, stąd kwalifikacja powinna nastąpić w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jako świadczenie usług.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, kluczowe jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, darowizna Znaków Towarowych na rzecz Matki Wnioskodawcy umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania Znakami Towarowymi. Celem planowanej darowizny jest więc efektywna ochrona, zarządzanie i promocja Znaków Towarowych. Dokonanie darowizny i przeniesienie Znaków Towarowych powinno się przełożyć na zwiększenie efektywności gospodarowania Wnioskodawcy, wzmocnienie jego pozycji rynkowej i pozytywnego wizerunku wśród klientów oraz kontrahentów, a w konsekwencji także wzrost obrotów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż Znaki Towarowe będą nieodpłatnie przekazane nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a więc przekazanie będzie związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i będzie służyło celom Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie stanowić czynności zrównanej z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy VAT. W związku z powyższym, przedmiotowa darowizna nie będzie podlegała opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, literalna interpretacja powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż nieodpłatne świadczenie usług (którym będzie dokonanie darowizny Znaków Towarowych) na cele prowadzonej działalności gospodarczej, jako niewymienionej w zamkniętym katalogu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nie może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W konsekwencji, w związku z faktem, iż darowizna Znaków Towarowych nie może również zostać zaklasyfikowana na gruncie ustawy o VAT jako dostawa towarów, świadczenie takie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo:

1. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 listopada 2013 r., Nr ILPP1/443-702/13-2/HW, w której organ podatkowy wskazał, że „Wnioskodawca dokona darowizny prawa do objętego prawem ochronnym znaku towarowego, jednakże nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W zamiarze Zainteresowanego przedmiotowa darowizna służyć będzie darczyńcy - Wnioskodawcy i obdarowanej w celu prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej”.
   
2. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lutego 2013 r., Nr ILPP1/443-1049/12-2/AI, w której organ podatkowy potwierdził, iż „Wobec powyższego stwierdzić należy, iż z uwagi na niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny części praw ochronnych do znaku towarowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT”.
   
   

Analogiczne stanowisko prezentują m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 4 lipca 2013 r., Nr IPTPP1/443-371/13-2/MW;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2013 r., Nr ILPP1/443-1029/12-2/AW;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 2 listopada 2012 r., Nr ITPP2/443-1070/12/RS;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 marca 2012 r., Nr IPPP2/443-56/12-2/1G.
  
  
  

Ad. 2

W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w pytaniu nr 1 za nieprawidłowe, Wnioskodawca przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska odnośnie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uznania darowizny Znaków Towarowych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego, powinien być koszt wytworzenia Znaków Towarowych przez Wnioskodawcę, tj. kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem oznaczeń identyfikacyjnych, a następnie zarejestrowaniem ich jako znaki towarowe, a także utrzymaniem prawa ochronnego do Znaków Towarowych. Do podstawy opodatkowania w VAT nie należy, zdaniem Wnioskodawcy, wliczać kosztów związanych z dokonaniem darowizny (w tym: kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny Znaków Towarowych przez rzeczoznawcę).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawa opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna
być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. Ch. Beck, Warszawa 2010).

Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi. Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności darowizny Znaków Towarowych na rzecz Matki Wnioskodawcy należy wziąć zatem pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia Znaków Towarowych oraz praw ochronnych na Znaki Towarowe, a następnie ich przekazanie w formie darowizny na rzecz Matki Wnioskodawcy. W konsekwencji, podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z ustanowieniem prawa ochronnego (np. koszty rejestracji znaków, wynagrodzenie grafika, wynagrodzenie kancelarii patentowej), kosztów utrzymywania praw ochronnych z wyłączeniem kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (np. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania powyższej czynności stanowić będą, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT koszty świadczenia tej usługi poniesione przez podatnika, przedstawione powyżej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo:

1. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 marca 2015 r., Nr IPTPP2/45I2-33/I52/PRP w której organ podatkowy wskazał, że podstawa opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę;
   
2. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 listopada 2014 r., Nr ILPP5/443-219/142/PG w której organ podatkowy stwierdził, że „Podstawą opodatkowania tej czynności w myśli art. 29a ust. 5 ustawy - będzie poniesiony przez Zainteresowanego koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaków towarowych (np. koszty projektu).
   
   

Analogiczne stanowisko prezentują m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2017 r., Nr 2461-IBPP1.4512.830.2016.3.BM;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2017 r., Nr 3063-ILPP2-3.4512.136.2016.2.AG;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 28 września 2016 r., Nr IBPP2/4512-453/16-2/JJ;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 23 marca 2016 r., Nr ITPP2/4512-37/15/RS.
  
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny,
  

• prawidłowe - w zakresie podstawy opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca
zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby,
które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte - dla celów podatku od towarów i usług - w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r., poz. 776, z późn. zm.) - znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej - znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej - przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów na kolejne okresy dziesięcioletnie - art. 153 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia,
symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca czynny podatnik VAT prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą obejmującą w szczególności działalność restauracyjną oraz handlową. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytworzył znaki towarowe słowno-graficzne.

W związku z wytworzeniem (zaprojektowaniem) znaków towarowych Wnioskodawca poniósł określone koszty, na które składa się m.in. wynagrodzenie za zaprojektowanie znaków towarowych, koszty rejestracji i utrzymania ochrony znaków towarowych, a także wynagrodzenie kancelarii patentowej. Wydatki związane z wytworzeniem znaków towarowych zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

W celu uporządkowania sposobu zarządzania znakami towarowymi, Wnioskodawca ma zamiar przekazać w formie darowizny znaki towarowe członkowi najbliższej rodziny tj. matce. Matka Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą, w formie spółek osobowych. Spółki osobowe będą wykorzystywać darowane znaki towarowe do prowadzonej przez nie działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy darowizna znaków towarowych przez Wnioskodawcę na rzecz matki Wnioskodawcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że znak towarowy mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem nieodpłatne przekazanie (darowizna) znaku towarowego zalicza się do świadczenia usług. Wnioskodawca dla czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) znaków towarowych będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Znaki towarowe zostały bowiem wytworzone w ramach tej działalności i były w tej działalności wykorzystywane.

Należy również podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna znaków towarowych matce Wnioskodawcy będzie wpisywała się w cel prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca darowizna ta nie będzie miała bezpośredniego wpływu na działalność gospodarczą Wnioskodawcy lecz na działalność gospodarczą matki

Wnioskodawcy, która tymi znakami będzie zarządzać. Aby uznać coś za związane z działalnością gospodarczą związek ten musi być ścisły i bezpośredni, czego w przedmiotowej sprawie brak, gdyż po przekazaniu znaków towarowych, to matka Wnioskodawcy jako odrębny od Wnioskodawcy podmiot i odrębny od Wnioskodawcy podatnik będzie wykorzystywała te znaki w swojej działalności gospodarczej poprzez zarządzanie nimi, a nie Wnioskodawca.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa darowizna służyć będzie Wnioskodawcy i matce Wnioskodawcy do celów prowadzonej przez każdego z nich działalności gospodarczej. Dzięki zarządzaniu znakami towarowymi pod którymi Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przez odrębny podmiot (tj. matkę Wnioskodawcy), dla której będzie to zasadniczy przedmiot działalności, możliwe jest wzmocnienie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy na rynku. Co więcej, darowizna znaków towarowych na rzecz matki Wnioskodawcy umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania znakami towarowymi, poprzez skupienie wszystkich znaków towarowych w rękach jednego podmiotu.

W ocenie tut. Organu, przedstawione okoliczności sprawy wręcz potwierdzają, że darowizna znaków towarowych na rzecz matki Wnioskodawcy będzie jednak stanowiła przekazanie na cel niezwiązany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy lecz z działalnością gospodarczą matki Wnioskodawcy. To bowiem matka Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności będzie wykorzystywać bezpośrednio te znaki towarowe - sam Wnioskodawca wskazał, że zarządzanie znakami będzie stanowiło główny przedmiot działalności matki Wnioskodawcy. Wnioskodawca co prawda będzie na podstawie stosownych umów korzystać z przedmiotowych znaków towarowych jednak nie zmienia to faktu, że ich właścicielem będzie matka Wnioskodawcy, która na gruncie ustawy będzie odrębnym od Wnioskodawcy podatnikiem VAT.

Tak więc, to matka Wnioskodawcy, a nie sam Wnioskodawca będzie wykorzystywać przedmiotowe znaki towarowe do swojej działalności gospodarczej. Brak jest zatem ścisłego i konkretnego związku wykorzystywanych przez matkę Wnioskodawcy darowanych znaków towarowych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wskazany przez Wnioskodawcę związek darowizny matce Wnioskodawcy znaków towarowych jest w ocenie organu daleko pośredni, przez co nie można przyjąć za Wnioskodawcą, że darowizna ta będzie związana z jego prowadzoną działalnością gospodarczą i że przekazana jest na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że darowizna przez Wnioskodawcę znaków towarowych, która zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, przekazanie w formie darowizny znaków towarowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dostawy w formie darowizny znaków towarowych należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również podstawy opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy,
usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Jak wynika z opisu sprawy, w związku z wytworzeniem (zaprojektowaniem) znaków towarowych Wnioskodawca poniósł określone koszty, na które składa się m.in. wynagrodzenie za zaprojektowanie znaków towarowych, koszty rejestracji i utrzymania ochrony znaków towarowych, a także wynagrodzenie kancelarii patentowej. Wydatki związane z wytworzeniem znaków towarowych zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) znaków towarowych, jako podstawę opodatkowania - zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy - przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usług poniesiony przez Wnioskodawcę. Zatem podstawę opodatkowania darowizny znaków towarowych będą stanowiły koszty związane z wytworzeniem, utrzymaniem tych znaków, ich rejestracją w Urzędzie Patentowym z wyłączeniem kosztów związanych z dokonaniem samej darowizny (tj. np. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Nie jest też wykluczone ujęcie w podstawie opodatkowania kosztów związanych z całokształtem działalności Wnioskodawcy, w tym kosztów, które miały miejsce już po rejestracji znaków (z wyłączeniem kosztów związanych z dokonaniem samej darowizny tj. np. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę, co już zaznaczono powyżej), o ile były one związane z wytworzeniem czy utrzymaniem tego znaku. Przy nieodpłatnym świadczeniu należy bowiem usługę wycenić w taki sposób w jaki wyceniono by ją gdyby była świadczona odpłatnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego, powinien być koszt wytworzenia znaków towarowych przez Wnioskodawcę, tj. kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem oznaczeń identyfikacyjnych, a następnie zarejestrowaniem ich jako znaki towarowe, a także utrzymaniem prawa ochronnego do znaków towarowych. Do podstawy opodatkowania w VAT nie należy, zdaniem Wnioskodawcy, wliczać kosztów związanych z dokonaniem darowizny (w tym: kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaków towarowych przez rzeczoznawcę).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii podstawy opodatkowania należało uznać za prawidłowe.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednak zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie przewidują zwolnienia z opodatkowania dostawy znaków towarowych w formie darowizny. Tym samym dostawa znaków towarowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawcy w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych przywołanych dla potwierdzenia jego stanowiska tut. Organ wyjaśnia, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być tożsame. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie właściwych przepisów Ordynacji podatkowej. Interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 pkt 1 tej ustawy, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.