Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-3.4512.136.2016.2.AG
z 17 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego. Wniosek uzupełniono w dniu 15 grudnia 2016 r. o uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa szczególnego oraz o informację dotyczącą adresu elektronicznego (w systemie ePUAP).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorca (...) (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (…). Jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 23 grudnia 2015 r. przedsiębiorca uzyskał na mocy decyzji Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej prawo ochronne na wytworzony przez siebie słowno-graficzny znak towarowy, który wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowe prawo ochronne zostało udzielone do dnia 22 stycznia 2025 r., z możliwością przedłużenia na dalsze okresy.

Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, w którym to celu Wnioskodawca poniósł w przeszłości w szczególności następujące koszty: koszty zaprojektowania znaku, koszty rejestracji znaku, w tym koszty obsługi odpowiednich specjalistów związanej z rejestracją znaku oraz koszty utrzymywania ochrony znaku.

Wnioskodawca rozważa w najbliższej przyszłości przekazanie całości praw ochronnych do znaku towarowego w drodze darowizny na rzecz swojego syna również prowadzącego działalność gospodarczą.

Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski. W umowie darowizny praw zostanie określona ich wartość odpowiadająca wartości rynkowej, która zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez osoby specjalizujące się w wycenie znaku towarowego.

Planowane czynności nie będą zmierzały do unikania opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku darowizny znaku towarowego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług koszt wytworzenia tego znaku towarowego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku darowizny znaku towarowego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług – koszt wytworzenia tego znaku towarowego przez Wnioskodawcę.

1. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołane wyżej przepisy wskazują, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki: za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca, będący właścicielem praw ochronnych do znaku towarowego prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że prawo ochronne na znak towarowy co do zasady mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie przedmiotowych praw będzie kwalifikowane w rozumieniu ustawy o VAT jako świadczenie usług.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować dla potrzeb ustawy o VAT jako odpłatne świadczenie usług.

W świetle powyżej cytowanych przepisów, a także dominującej obecnie linii orzeczniczej opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa. Zatem przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Z kolei przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W związku z tym, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Zgodnie z planowaną umową darowizny, w zamian za przeniesienie praw do znaku towarowego Wnioskodawca nie otrzyma jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, a znak towarowy będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym tego typu darowizna nie będzie miała wpływu na przyszłą sprzedaż, wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów Wnioskodawcy, a zatem nie będzie związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, ww. czynność – zdaniem Wnioskodawcy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Z analizy tego przepisu wynika, że podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest koszt tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawa VAT nie definiuje przy tym pojęcia „kosztu świadczenia usługi”. W związku z tym, że Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usługi powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia. Zdaniem Wnioskodawcy, istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi, tym samym ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na nieodpłatnym przekazaniu wartości niematerialnej i prawnej należy wziąć pod uwagę wyłącznie koszty faktycznie poniesione przez podatnika i bezpośrednio związane z nabyciem danej wartości niematerialnej i prawnej. Podstawa opodatkowania nie powinna przy tym obejmować ewentualnych dodatkowych kosztów poniesionych w związku z samą umową darowizny np. ewentualne koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę na potrzeby umowy darowizny itp.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenia jego stanowiska poprzez wydanie indywidualne interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku – należnego z tytułu danej transakcji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 23 grudnia 2015 r. Zainteresowany uzyskał na mocy decyzji Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej prawo ochronne na wytworzony przez siebie słowno-graficzny znak towarowy, który wykorzystuje dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowe prawo ochronne zostało udzielone do dnia 22 stycznia 2025 r., z możliwością przedłużenia na dalsze okresy. Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, w którym to celu Zainteresowany poniósł w przeszłości w szczególności następujące koszty: koszty zaprojektowania znaku, koszty rejestracji znaku, w tym koszty obsługi odpowiednich specjalistów związanej z rejestracją znaku oraz koszty utrzymywania ochrony znaku. Wnioskodawca rozważa w najbliższej przyszłości przekazanie całości praw ochronnych do znaku towarowego w drodze darowizny na rzecz swojego syna również prowadzącego działalność gospodarczą. Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski. W umowie darowizny praw zostanie określona ich wartość odpowiadająca wartości rynkowej, która zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez osoby specjalizujące się w wycenie znaku towarowego. Ponadto jak wskazał Zainteresowany, zgodnie z planowaną umową darowizny, w zamian za przeniesienie praw do znaku towarowego Wnioskodawca nie otrzyma od syna (obdarowanego) jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, a znak towarowy będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez syna działalności gospodarczej. W związku z tym, tego typu darowizna nie będzie miała wpływu na przyszłą sprzedaż, wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów Wnioskodawcy, a zatem nie będzie związana z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W związku z powyższym ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Zainteresowany ma wątpliwości dotyczące stwierdzenia, czy prawidłowym jest stanowisko, że w przypadku darowizny znaku towarowego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – koszt wytworzenia tego znaku towarowego przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy,
że w przypadku nieodpłatnego przekazania (darowizny) znaku towarowego, o ile czynność ta będzie – jak wskazał Wnioskodawca – podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podstawą opodatkowania – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem, zarejestrowaniem i utrzymaniem znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny (tj. np. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Podsumowując, odpowiadając na zadane pytanie należy stwierdzić, że z tytułu dokonania darowizny znaku towarowego na rzecz syna – podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie wartość ustalona zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, tj. koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika, przez który rozumieć należy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wytworzenia znaku towarowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zaznacza ponadto, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na zredagowane przez Wnioskodawcę pytanie udzielono w oparciu o informacje zawarte we wniosku, w tym przede wszystkim o wskazanie Wnioskodawcy, że planowana darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. W związku z powyższym, w przypadku zmiany okoliczności sprawy, udzielona odpowiedź straci swoją aktualność.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.