2017.01.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB6.4510.531.2016.2.SO
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 14 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2016 r. (data nadania 14 grudnia 2016 r., data wpływu 19 grudnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 1 grudnia 2016 r. (data nadania 2 grudnia 2016 r., data odbioru 7 grudnia 2016 r.) Nr 1462-IPPB6.4510.531.2016.1.SO o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

uznania wind oraz central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji – jest prawidłowe,
ustalenia wartości początkowej wind oraz central wentylacyjnych – jest prawidłowe,
momentu rozpoczęcia amortyzacji wind oraz central wentylacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wind oraz central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji, ustalenia wartości początkowej oraz momentu rozpoczęcia amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości (biurowca). Współwłaściciele zawarli umowę quoad usum, która reguluje sposób korzystania z biurowca przez wszystkich współwłaścicieli. Przysługująca Wnioskodawcy zgodnie z umową quoad usum część nieruchomości do korzystania jest przez Wnioskodawcę wynajmowana. Współwłaściciele podjęli decyzję o wymianie wind i central wentylacyjnych w biurowcu.

Zgodnie z podjętymi przez Współwłaścicieli ustaleniami, prace inwestycyjne przebiegają dwuetapowo. W I etapie, który został już zakończony, wymienione zostały 4 windy osobowe oraz 4 centrale wentylacyjne. W II etapie zostaną wymienione pozostałe windy osobowe, tj. 8 wind oraz pozostałe 4 centrale wentylacyjne obsługujące część wieżową.

Wszystkie wymieniane w ramach I etapu windy umożliwiają dojazd wyłącznie do lokali wynajmowanych przez Wnioskodawcę. Centrale wentylacyjne, które zostały wymienione w ramach I etapu dotyczą obsługi lokali wynajmowanych głównie przez Wnioskodawcę (w ok. 93,85%), a w pozostałej części wykorzystane są wspólnie przez wszystkich Współwłaścicieli, w tym również przez Wnioskodawcę.

Współwłaściciele, w tym Wnioskodawca, podjęli decyzję, że Wnioskodawca dokona wymiany wind i central wentylacyjnych na swój koszt. Przy czym, po zakończeniu II etapu, pozostali Współwłaściciele nabędą od Wnioskodawcy udział we współwłasności powyższych urządzeń (według klucza podziału we współwłasności biurowca).

W związku z zakończeniem I etapu, Wnioskodawca poniósł koszt wybudowania nowych wind, oraz central wentylacyjnych, co jest udokumentowane wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy fakturami VAT.

Centrale wentylacyjne zostały przyjęte do używania z dniem 30.09.2015 r., natomiast windy odpowiednio: winda C z dniem 14.12.2015 r., winda D z dniem 29.02.2016 r., winda A z dniem 28.04.2016 r., winda B z dniem 30.06.2016 r. oraz zostały zakwalifikowane przez Wnioskodawcę jako część składowa biurowca. W związku z tym dokonane zostało zwiększenie wartości początkowej biurowca odpowiednio w miesiącu wrześniu 2015 r., grudniu 2015 r., lutym 2016 r., kwietniu 2016 r., czerwcu 2016 r. w kwocie odpowiadającej poniesionym kosztom przez Wnioskodawcę.

Obecnie Wnioskodawca doszedł jednak do wniosku, że decyzja, iż przedmiotowe windy i centrale wentylacyjne są częścią składową budynku i wydatki poniesione na ich zakup i montaż powiększają wartość początkową, była błędna. W ocenie Wnioskodawcy, windy oraz centrale wentylacyjne, które zostały zakupione w ramach etapu I, są urządzeniami kompletnymi. Windy oraz centrale wentylacyjne mogą być w każdej chwili zdemontowane bez uszczerbku dla budynku i samych urządzeń, a następnie zamontowane w innym budynku. Windy i centrale wentylacyjne są obecnie wykorzystywane do obsługi lokali wynajmowanych przez Wnioskodawcę.

Pismem z dnia 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) Spółka uzupełniła opis stanu faktycznego o następujące informacje.

Zawarta pomiędzy wszystkimi współwłaścicielami biurowca umowa quoad usum określa, które pomieszczenia nieruchomości są w wyłącznym użytkowaniu którego właściciela. Umowa nie reguluje wprost kwestii ponoszenia kosztów i osiągania przychodów związanych z przyznaną danemu współwłaścicielowi do wyłącznego korzystania częścią nieruchomości. Kwestia ta wynika wprost z charakteru prawnego umowy quoad usum. W przypadku umowy quoad usum przyznanie określonej części nieruchomości danemu współwłaścicielowi do wyłącznego użytkowania oznacza automatycznie uzyskanie prawa przez danego współwłaściciela do czerpania pożytków (uzyskiwania przychodów) z tej części nieruchomości oraz ponoszenia kosztów związanych z tą częścią nieruchomości.

Potwierdzono, że windy oraz centrale wentylacyjne do momentu nabycia przez pozostałych Współwłaścicieli udziału we współwłasności wind i central wentylacyjnych są wyłączną własnością Wnioskodawcy oraz Wnioskodawca dokonał wymiany wind i central wentylacyjnych, ponosząc 100% kosztów z tym związanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca uprawniony jest do uznania wind oraz central wentylacyjnych, które zostały wymienione w ramach I etapu, za środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatkowych według odpowiednich stawek określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT)?
Czy wartość początkową wind oraz central wentylacyjnych, od których będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, stanowić będzie (do czasu zbycia udziału we współwłasności) pełna wartość poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów na budowę i montaż nowych wind i central wentylacyjnych?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania wind i central za odrębne środki trwałe, czy ujawnienie tych środków trwałych miało miejsce w momencie błędnego zaliczenia poniesionych w związku z ich zakupem i montażem kosztów do wartości początkowej budynku, a w konsekwencji czy Spółka będzie uprawniona do uznania za koszt podatkowy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (wind i central wentylacyjnych) począwszy: od października 2015 dla central wentylacyjnych, od stycznia 2016 dla windy C, od marca 2016 dla windy D, od maja 2016 r, dla windy A, począwszy od lipca 2016 dla windy B tj. od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwiększenie wartości początkowej budynku?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 1

Przedmiotowe windy oraz centrale wentylacyjne (wymienione w ramach I etapu) jako urządzenie kompletne i zdatne do użytku mogą być potraktowane jako odrębny środek trwały. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dany składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

stanowić własność lub współwłasność podatnika oraz być nabyty przez podatnika,
być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Koszt nabycia i montażu wind oraz central wentylacyjnych wymienionych w ramach I etapu został poniesiony w 100% przez Spółkę. Przedmiotowe windy oraz centrale wentylacyjne zostały w przeszłości błędnie uznane przez Wnioskodawcę jako część składowa budynku. Obecnie, w ocenie Wnioskodawcy windy oraz centrale wentylacyjne stanowią samodzielne urządzenia, które aż do momentu planowanej w przyszłości odsprzedaży udziału we własności przedmiotowych urządzeń na rzecz innych współwłaścicieli budynku, stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy.

Co prawda Ustawodawca nie określił jak należy rozumieć określone w tym punkcie warunki, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie.

Przedmiotowe windy wymienione w ramach I etapu są urządzeniami zamontowanymi w biurowcu, zostały poddane procedurze odbioru technicznego i zostały dopuszczone do użytku przez właściwy Urząd Dozoru Technicznego. Zgodnie z Klasyfikację Środków Trwałych (dalej: ,,KŚT”) zawartą w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w sprawie klasyfikacji środków trwałych, do grupy 6 rodzaj 640 zalicza się dźwigi osobowe i towarowe. Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych wind. Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż windy nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku. Winda jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach bez zmiany jego przeznaczenia.

Wymienione w ramach I etapu centrale wentylacyjne AHU są to samodzielne, kompleksowe urządzenia zamontowane w ramach całego systemu wentylacji dla biurowca na kondygnacji technicznej. Centrala AHU jest dużą metalową skrzynią zawierającą osobne wentylatory do doprowadzanego i usuwanego powietrza, nagrzewnicę, chłodnicę, układ odzysku ciepła/chłodu, komorę lub rząd filtrów powietrza, tłumik hałasów, komorę mieszania i przepustnicę. Urządzenia te zaliczane są do podgrupy 65 KŚT, tj. Urządzenia przemysłowe rodzaj 652, jako urządzenie wentylacyjne. Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych central wentylacyjnych. Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż centrale wentylacyjne nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku. Centrala wentylacyjna jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany jego przeznaczenia.

W ocenie Wnioskodawcy zamontowane w biurowcu windy i centrale wentylacyjne stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji dźwigów oraz central wentylacyjnych po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należy uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Dodatkowo, zgodnie z planami Wnioskodawcy, przedmiotowe windy oraz centrale wentylacyjne będą używane przez Wnioskodawcę przez okres dłuższy niż rok.

Windy, jak również centrale wentylacyjne wymienione w biurowcu w ramach etapu I, którego współwłaścicielem jest Wnioskodawca, są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami z tytułu wynajmu powierzchni biurowej, bowiem służą obsłudze lokali wynajmowanych przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, zamontowane w biurowcu windy i centrale wentylacyjne w ramach I etapu spełniają wszystkie warunki przewidziane w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji mogą zostać uznane prze Wnioskodawcę za środki trwałe w rozumieniu ustawy o CIT.

Możliwość uznania wind za środki trwałe potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 października 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-619/13/BG, zgodnie z którą: „W myśl cyt. powyżej art. 16a ust. 1 updop, środek trwały o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok podlega amortyzacji, w sytuacji gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem oraz spełnia wszystkie wymagania prawne niezbędne dla jego użytkowania. Reasumując, stwierdzić należy, iż urządzenia (dźwigi osobowe) jako spełniające przesłanki wynikające z art. 16a ust. 1 updop, stanowią odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji wg stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”.

Takie samo stanowisko potwierdziły:

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 maja 2014 r., sygn. ITPB1/415-212/14/PSZ;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lutego 2012 r., sygn. IPPB1/415-1053/11-2/ES;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 23 grudnia 2014 r., sygn. IPTPB3/423-297/14-6/GG;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 lutego 2016 r., sygn. ILPB4/4510-1-570/15-2/DS.

W zakresie central wentylacyjnych, możliwość traktowania ich jako środki trwałe potwierdza przykładowo interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z 23 kwietnia 2014 roku o sygn. IPPB5/423-365/14-2/IŚ, zgodnie z którą: „Podsumowując powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że wskazane w we wniosku Składniki Majątkowe (w tym centrale wentylacyjne AHU - dopisek Wnioskodawcy), stanowiące elementy wyposażenia Budynku, podlegać będą amortyzacji, według stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe”.

Takie samo stanowisko potwierdziły:

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 października 2013 r., sygn. IBPBI/1/415-638/13/ZK;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2015 r. ILPB1/415-1219/14-2/AG.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 2

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Koszty poniesione na wymianę wind oraz central wentylacyjnych w ramach I etapu zostały poniesione wyłącznie przez Wnioskodawcę. Z tego względu należy uznać, że aż do momentu planowanej w przyszłości odsprzedaży udziału we własności przedmiotowych wind oraz central wentylacyjnych na rzecz innych współwłaścicieli biurowca, to Wnioskodawca jest jedynym właścicielem tych urządzeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość początkową wind oraz central wentylacyjnych wymienionych w etapie I od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowić będzie (do czasu zbycia udziału we współwłasności) pełna wartość poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów na budowę i montaż nowych wind i central wentylacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie do pytania nr 3

W ocenie Wnioskodawcy, ujawnienie środków trwałych w postaci wind i central wentylacyjnych wymienionych w ramach Etapu I miało miejsce już w momencie błędnego zaliczenia poniesionych w związku z ich wymianą kosztów do wartości początkowej biurowca. Zatem Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty in plus odpisów amortyzacyjnych (rozpoczęcia amortyzacji nowych środków trwałych w postaci wind i central klimatyzacyjnych wymienionych w ramach I Etapu) ze skutkiem od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwiększenie wartości początkowej budynku, tj. od października 2015 r. dla central wentylacyjnych, od stycznia 2016 r. dla windy C, od marca 2016 r. dla windy D, od maja 2016 r. dla windy A, począwszy od lipca 2016 r. dla windy B.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym nie doszło do ujawnienia nowych środków trwałych w postaci wind i central wentylacyjnych niewprowadzonych uprzednio do ewidencji środków trwałych.

Przedmiotowe windy oraz centrale wentylacyjne zostały ujawnione z chwilą oddania ich do użytkowania, co zostało zamanifestowane przez Wnioskodawcę poprzez zwiększenie wartości początkowej budynku. Innymi słowy, wymienione w ramach I Etapu windy i centrale wentylacyjne zostały ujawnione w ewidencji środków trwałych, choć nie jako samodzielne środki trwałe, ale jako ulepszenie innego środka trwałego (biurowca).

Powyższe potwierdza przykładowo interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 roku o sygn. ILPB4/423-28/14-3/DS, zgodnie z którą: „Powyższe wskazanie przesądza również o możliwości dokonania stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów (przez ich zwiększenie) w zakresie odpisów amortyzacyjnych dotyczących omawianych środków trwałych dokonanych od ich wartości początkowej – za okresy miesięczne – odpowiednio od 1 kwietnia 2010 r. (kocioł) i od 1 października 2012 r. (rurociąg) do dnia korekty. Jednocześnie nie znajdzie tu zastosowania art. 16d ust. 2 zdanie drugie w zw. z art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie mamy w niniejszej sprawie do czynienia z ujawnieniem niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych, tylko z błędnym ich wprowadzeniem, tj. Spółka – w dacie oddania kotła i rurociągu do używania – wprowadziła je nie jako odrębne środki trwałe, a jako ulepszenie istniejącego już środka trwałego – HS”.

W konsekwencji zatem należy uznać, iż Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania korekty in plus odpisów amortyzacyjnych (rozpoczęcia amortyzacji nowych środków trwałych w postaci wind i central wentylacyjnych wymienionych w ramach I Etapu) ze skutkiem od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwiększenie wartości początkowej budynku, tj. od października 2015 r. dla central wentylacyjnych, od stycznia 2016 r. dla windy C, od marca 2016 r. dla windy D, od maja 2016 r. dla windy A, począwszy od lipca 2016 r. dla windy B.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

uznania wind oraz central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji – jest prawidłowe,
ustalenia wartości początkowej wind oraz central wentylacyjnych – jest prawidłowe,
momentu rozpoczęcia amortyzacji wind i central wentylacyjnych – jest nieprawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1

Na wstępie tut. organ odnosi się do uznania wind oraz central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe mogące podlegać amortyzacji. Należy wskazać, że obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego ciąży na podatniku. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych, zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności bądź wątpliwości dotyczących poprawnej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do właściwego Urzędu Statystycznego, który udzieli informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych, m.in. również Klasyfikacji Środków Trwałych.

Tut. organ nie odnosi się więc do kwestii „technicznej” możliwości uznania wind oraz central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe. Wnioskodawca wskazał: „W ocenie Wnioskodawcy, windy oraz centrale wentylacyjne, które zostały zakupione w ramach etapu I, są urządzeniami kompletnymi. Windy oraz centrale wentylacyjne mogą być w każdej chwili zdemontowane bez uszczerbku dla budynku i samych urządzeń, a następnie zamontowane w innym budynku”.

W związku z powyższym, organ przyjmuje za Spółką, że windy oraz centrale wentylacyjne mogą zostać zakwalifikowane jako odrębne środki trwałe. Organ odniesie się natomiast do możliwości amortyzacji środka trwałego na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888).

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

Na podstawie powyższego wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik majątku, decyduje sam podatnik,
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
nie są wymienione w katalogu środków trwałych wskazanych w art. 16c ww. ustawy (środków trwałych niepodlegających amortyzacji).

Środki trwałe opisane we wniosku, zdaniem Spółki, spełniają wszystkie wymienione przesłanki. Należy więc rozpatrzyć kwestię możliwości amortyzacji tych środków trwałych, biorąc pod uwagę umowę quoad usum podpisaną przez Spółkę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości. Współwłaściciele zawarli umowę quoad usum regulującą kwestię korzystania z biurowca. Jednocześnie Spółka wskazała, że jest wyłącznym właścicielem wind oraz central wentylacyjnych, które mają być przedmiotem amortyzacji oraz poniosła 100% kosztów związanych z ich wymianą.

Zgodnie z treścią art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Stosownie natomiast do art. 206 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Według art. 207 Kodeksu cywilnego, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Zasada ta może ulec odpowiedniej modyfikacji w sytuacji, gdy dochodzi do dokonania podziału rzeczy do korzystania. Umowa quoad usum (umowa o podziale nieruchomości do korzystania) polega na tym, że każdy ze współwłaścicieli otrzymuje do wyłącznego korzystania część nieruchomości wspólnej, co wiąże się z prawem do pobierania pożytków z tej części oraz obowiązkiem ponoszenia wydatków. Umowa quoad usum może kształtować stosunki wzajemne między współwłaścicielami na tle korzystania z rzeczy wspólnej inaczej niż wynika to z przywołanego art. 206 Kodeksu cywilnego. Powyższe oznacza, że zawarcie umowy quoad usum powoduje, że poszczególni współwłaściciele są uprawnionymi do korzystania wyłącznie z tych części nieruchomości, które zostały im przyznane w ramach zawartej umowy. Nie oznacza to jednak, że stali się właścicielami tej części nieruchomości. Zauważyć należy, że nawet jeśli zawarta zostanie umowa o podziale nieruchomości do korzystania – nieruchomość ta nadal jest współwłasnością ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Nie oznacza to jednak, że Wnioskodawca nie ma prawa do amortyzacji wind i central wentylacyjnych jako odrębnych środków trwałych. Art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie stanowi, że jedną z podstawowych przesłanek zaliczenia składnika majątku do środków trwałych danego podatnika jest prawo własności. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że windy oraz centrale wentylacyjne, do momentu nabycia przez pozostałych Współwłaścicieli udziału we współwłasności, są wyłączną własnością Wnioskodawcy. Oznacza to, że – po spełnieniu pozostałych przesłanek – Wnioskodawca jest uprawniony do uznania wind oraz central wentylacyjnych za środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatkowych.

Stosownie do art. 16i ust. 1 odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Wykaz stawek amortyzacyjnych znajduje się w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Po wprowadzeniu składników majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także poprawnym zaklasyfikowaniu do odpowiedniej grupy środków trwałych, Wnioskodawca obowiązany jest do stosowania właściwej stawki amortyzacji określonej w Wykazie.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 2

Istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup lub wytworzenie danego środka trwałego. Podstawę amortyzacji stanowi wartość początkowa, od której naliczane są odpisy amortyzacyjne. Ustalenie wartości początkowej ma więc podstawowe znaczenie dla prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Odpisy amortyzacyjne są iloczynem dwóch czynników – rocznej stopy amortyzacji oraz wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Stopy amortyzacji określa załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową ustala się natomiast zgodnie z art. 16g ust. 1, który stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się (m.in.):

w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;
w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Innymi słowy, wartością początkową środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych jest suma nakładów poniesionych na wytworzenie lub zakup do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych do użytkowania.

Ustawodawca zdefiniował pojęcia zarówno ceny nabycia, jak i kosztu wytworzenia, aby podatnik mógł bez żadnych wątpliwości samodzielnie ustalić wartość początkową. I tak, stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług (…).

Za koszt wytworzenia natomiast, zgodnie z art. 16g ust. 4 ww. ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych, rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Ustawodawca wskazuje także, że wartość początkową składników majątku powiększa się o wydatki poniesione na ich montaż (art. 16g ust. 6).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania za wartość początkową wind i central wentylacyjnych pełnej wartości poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów należy uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 3

Wnioskodawca wskazał, że pierwotnie windy oraz centrale wentylacyjne będące przedmiotem wniosku początkowo zaliczono do wartości początkowej całej nieruchomości. Jak wskazano we wcześniejszej części interpretacji, Spółka jest uprawniona do uznania wind oraz central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji. W związku z powyższym należy ustalić moment, od którego Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1 najpóźniej w miesiącu przekazania ich do użytkowania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Z wniosku wynika, że windy oraz centrale wentylacyjne zostały przyjęte do użytkowania już wcześniej oraz zakwalifikowane przez Wnioskodawcę jako część składowa biurowca. Nie zostały jednak wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że ujawnienie środków trwałych w postaci wind i central wentylacyjnych miało miejsce w momencie błędnego zaliczenia kosztów do wartości początkowej biurowca. Art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie wskazuje, że późniejszy termin wprowadzenia składników majątku do ewidencji uważa się za ujawnienie środka trwałego. Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 4 odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tak więc na gruncie prawa podatkowego, skoro późniejsze wprowadzenie składników majątku do ewidencji środków trwałych (bez żadnych wyjątków) jest ujawnieniem, należy tak również potraktować uznanie przez Wnioskodawcę wind i central wentylacyjnych za odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji.

Błędne jest zatem stanowisko Spółki, że powinna rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych ze skutkiem od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwiększenie wartości początkowej budynku (tj. od października 2015 r. dla central wentylacyjnych, od stycznia 2016 r. dla windy C, od marca 2016 r. dla windy D, od maja 2016 r. dla windy A, od lipca 2016 r. dla windy D) i dokonać korekty z tym związanej. Nie ma możliwości wprowadzenia składników majątku do ewidencji środków trwałych z mocą wsteczną, stąd nie jest także możliwe rozpoczęcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych ze skutkiem od miesięcy, w których Spółka zakwalifikowała przedmiotowe windy oraz centrale wentylacyjne do wartości początkowej budynku.

Zdaniem tut. organu, Spółka powinna dokonać zmniejszenia wartości początkowej biurowca o wartość, o którą została powiększona w wyniku zaliczenia wind oraz central wentylacyjnych do wartości początkowej oraz pomniejszyć koszty uzyskania przychodów o tę część odpisów amortyzacyjnych, która została zaliczona do kosztów w związku ze zwiększeniem wartości początkowej biurowca.

Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoczęcia amortyzacji wind oraz central wentylacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia tych składników majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 4, nie zaś ze skutkiem od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwiększenie wartości początkowej budynku.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest zatem nieprawidłowe.

Ustosunkowując się natomiast do indywidualnych interpretacji prawa podatkowego powołanych we wniosku, organ zwraca uwagę, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.; art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem każdego organu administracji finansowej jest działanie zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Odmienne zatem rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa (por. I SA/Po 355/12 z dnia 21 czerwca 2012 r.; III SA/Wa 2883/11 z dnia 11 czerwca 2012 r., III SA/Wa 2756/11 z 17 lipca 2012 r.). Jednocześnie organ wskazuje, że rozstrzygnięcia zawarte w powołanych przez Wnioskodawcę interpretacjach, na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej mogą być zmienione przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin