INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1457/11 z dnia 17.02.2012 r. (data wpływu 02.05.2012 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.11.2010 r. (data wpływu 05.11.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11.01.2011 r. (data nadania 11.01.2011 r., data wpływu 12.01.2011 r.) na wezwanie z dnia 03.01.2011 r. Nr IPPB5/423-750/10-2/AS (data nadania 03.01.2011 r., data odbioru 05.01.2011 r.) oraz pismem z dnia 13.01.2011 r. (data nadania 14.01.2011 r., data wpływu 17.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacanych pracownikom gotówkowo w urzędach pocztowych – jest prawidłowe,

• skutków postawienia pracownikowi do dyspozycji ww. należności – jest prawidłowe,

• momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu delegacji wobec złożenia przez pracownika stosownych dokumentów w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatków na składki ubezpieczeniowe (bądź ich część) należności faktoringowych w związku z zawartymi porozumieniami trójstronnymi, uiszczane przez Spółkę w sytuacji, gdy za dany okres ochrony ubezpieczeniowej nie zostanie opłacona składka ubezpieczeniowa w całości przez Klienta jako ubezpieczającego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka S.A., wypłaca swoim pracownikom z tytułu wykonywanej pracy należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm., zwanej dalej: „ustawa o pdof”).

W stosunku do niektórych z tych należności, np. z tytułu używania przez pracownika pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy istnieją ustalone ustawowo bądź też wewnętrznie (regulaminy) terminy wypłaty do 10-tego następnego miesiąca.

W przypadku wypłacanych pracownikom należności z tytułu delegacji krajowych i zagranicznych, np. zwrot kosztów przejazdu, diety, ryczałty, zgodnie z przepisami ogólnie obowiązującymi jak również aktami zarządu wewnętrznego pracownik składa stosowne dokumenty w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży służbowej. Do takiego rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki (nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami). Przedmiotowe należności, zgodnie z dyspozycją pracownika wypłacane są na konta bankowe, bądź też gotówkowo w kasach Urzędów Pocztowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., zwanej dalej „ustawa o CIT”) Spółka ma prawo zaliczyć przedmiotowe wydatki, przy założeniu dokonania ich wypłaty bądź postawienia do dyspozycji w ww. terminach do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne.

Należności wypłacane gotówką w Urzędach Pocztowych są zaliczane do Ogólnego Rachunku Miesięcznego (dalej: „ORM”) będącego raportem kasowym obejmującym całość obrotów kasowych danego Urzędu Pocztowego za okres jednego miesiąca. Na koniec miesiąca rachunek ten jest zamykany i przesyłany w terminie do 3 dnia następnego miesiąca wraz ze wszystkimi załącznikami do jednostki zajmującej się księgowaniem zdarzeń gospodarczych oraz ich kwalifikacją podatkową. Jednostka księgująca nie ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wyliczonych i przekazanych do Urzędów Pocztowych należności przed dokonaniem wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych.

Przykład:

Pracownicy przedłożyli pracodawcy rachunki za używanie pojazdu prywatnego do celów służbowych. Rachunki dotyczą miesiąca lutego. Zgodnie z wewnętrznymi przepisami rachunek musi być sporządzony przez pracownika w terminie 1 dnia roboczego od zakończeniu miesiąca. Pracownicy przedłożyli pracodawcy rachunki w powyższym terminie tj. do 1 marca. Rachunki te były załącznikami do zestawienia należności z tego tytułu dla pewnej grupy pracowników. Przedłożone rachunki zostały sprawdzone przez właściwą komórkę działającą w ramach Spółki i zatwierdzone do wypłaty i przekazane wraz z zestawieniem do wypłaty w Urzędzie Pocztowym. Po otrzymaniu zestawień wraz z zatwierdzonymi rachunkami Urząd Pocztowy dokonuje wypłaty na rzecz pracownika i zalicza powyższą wypłatę do „ORM” (Ogólny Rachunek Miesięczny) w miesiącu, w którym nastąpiła wypłata, tj. w tym przypadku - w marcu. Następnie zestawienie wraz z załącznikami (rachunkami) oraz z ORM przekazywane jest do jednostki Spółki, która zajmuje się księgowaniem zdarzeń gospodarczych oraz ich kwalifikacją podatkową. Dopiero w tym momencie, tj. na początku miesiąca kwietnia, istnieje możliwość prawidłowego zakwalifikowania przedmiotowych wypłat do kosztów uzyskania przychodu. W tym czasie bowiem jednostka dokonująca kwalifikacji podatkowej pozyskuje informację, czy przedmiotowe należności zostały postawione do dyspozycji bądź też zostały wypłacone w terminach o których mowa w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka zamierza wprowadzić konieczność potwierdzania przez pracownika Urzędu Pocztowego w formie maila faktu otrzymania zestawień, list, rachunków czy też innych dokumentów, na podstawie których dokonywana jest wypłata pracownikom należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof. Potwierdzenia te przesyłane będą do pracowników zajmujących się kwalifikacją podatkową tych wydatków i będą dawały możliwość określenia precyzyjnie momentu, w którym to pracownik miał możliwość odebrania przysługujących mu należności. Przewiduje się, że otrzymanie przedmiotowych potwierdzeń przed wpływem do jednostek zajmujących się ewidencją i kwalifikacją zdarzeń gospodarczych Ogólnego Rachunku Miesięcznego pozwoliłoby na ujęcie w kosztach uzyskania przychodu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof w miesiącu, w którym zostały one wypłacone bądź też postawione do dyspozycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka ma prawo do ujęcia należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof, wypłacanych gotówkowo pracownikom za pośrednictwem Urzędów Pocztowych, które zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminach wynikających z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony w miesiącu, w którym zostały faktycznie wypłacone lub postawione do dyspozycji...
2. Czy za datę postawienia pracownikowi do dyspozycji należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof można uznać datę otrzymania (potwierdzoną e-mailem) przez Urząd Pocztowy dokumentów, stanowiących podstawę do wypłaty przedmiotowych należności...
3. Czy miesiącem uprawniającym do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu delegacji, (tj. miesiącem, za który przedmiotowe należności są należne) jest miesiąc, w którym dokonano ich faktycznej wypłaty bądź pozostawiono je do dyspozycji pod warunkiem, że rozliczenie, rozumiane jako złożenie przez pracownika stosownych dokumentów, nastąpiło w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w obecnym stanie prawnym należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. zwanej dalej: „ustawa o pdof”) oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 57.

W myśl § 8a ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, rozliczenie kosztów podróży przez pracownika jest dokonywane w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży (odpowiednio § 13 ust. 3 i 4 rozporządzenia dot. podróży służbowej poza granicami kraju).

W sytuacji, gdy przedmiotowe należności wypłacane są w terminach określonych powyżej, podatnik ma prawo ujęcia ich do miesiąca, za który są należne.

Należy zauważyć, że - w opinii Wnioskodawcy - wystarczające jest w przedmiotowym przypadku dokonanie w wyznaczonym terminie rozliczenia kosztów podróży jedynie ze strony pracownika, tj. przedłożenie pracodawcy stosownych dokumentów poświadczających zakończenie podróży służbowej.

Nie oznacza to jednak, w ocenie Wnioskodawcy, braku możliwości ujęcia przedmiotowych należności w kosztach uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały postawione do dyspozycji lub wypłacone. Celem ustawodawcy przy wprowadzaniu powyższych uregulowań było bowiem wyeliminowanie sytuacji, w której pracodawcy zaliczaliby do kosztów uzyskania przychodów należności, które nie zostały faktycznie wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownikom.

Z uwagi na fakt, iż Spółka jest bardzo dużym podmiotem, proces związany z rozliczaniem wszelkich zdarzeń gospodarczych (w tym również rozliczeń z pracownikami) jest często zdecydowanie dłuższy, niż w małych podmiotach gospodarczych. Przy obecnie posiadanym systemie rozliczeń brak jest możliwości pozyskania wcześniej, niż przed zakończeniem miesiąca rozliczeniowego, danych z ORM. Rachunek ten zamykany jest bowiem na koniec miesiąca i nie jest technicznie możliwe bieżące pozyskiwanie wyrywkowych danych dotyczących przeprowadzonych operacji w danym miesiącu.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy koszty delegacji służbowej zostały rozliczone - przez co rozumiemy fakt, że pracownik przedłożył stosowne dokumenty w terminie 14 dni od zakończenia podróży służbowej, to pracodawca ma prawo ująć te wydatki w kosztach uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, tj. w miesiącu, w którym należności z tytułu delegacji zostały definitywnie uregulowane bądź postawione do dyspozycji.

W odniesieniu do kwestii potwierdzenia faktu postawienia należności do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony uważamy, że przesłana elektronicznie informacja z Urzędu Pocztowego do właściwej jednostki zajmującej się kwalifikacją podatkową o otrzymaniu zestawień, list, rachunków itp. zatwierdzonych do wypłaty stanowi wystarczającą przesłankę do uznania postawienia do dyspozycji pracownika przedmiotowych należności. Od tego momentu bowiem pracownik ma możliwość podjęcia naliczonych należności.

Reasumując należy stwierdzić, że pierwszym okresem, w którym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszystkie opisane we wniosku należności jest miesiąc, w którym nastąpiła ich faktyczna wypłata bądź też postawienie do dyspozycji pracownika. Nie ma natomiast podstaw do kwestionowania w ciągu roku podatkowego możliwości ewentualnego późniejszego ujęcia w kosztach takich wydatków. Działania takie są często bowiem niezależne od woli podatnika i nieuzasadnione byłoby w takim przypadku dokonywanie korekty (zwiększenia) kosztów poprzednich miesięcy. Takie podejście pozostaje również bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za dany rok podatkowy z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 25 ust. 1 updop zaliczki miesięczne należy wpłacać narastająco tj. w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku Organ podatkowy wydał w dniu 25.01.2011 r. indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego Nr IPPB5/423-750/10-5/AS i Nr IPPB5/423-750/10-6/AS, uznające stanowisko Strony w zakresie:

• określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu należności, o których mowa w art. 12. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacanych pracownikom gotówkowo w urzędach pocztowych – za nieprawidłowe,

• skutków postawienia pracownikowi do dyspozycji ww. należności – za nieprawidłowe,

• momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu delegacji wobec złożenia przez pracownika stosownych dokumentów w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji – za nieprawidłowe.
  
  

Organ podatkowy w uzasadnieniu do swoich stanowisk wskazał, że podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy przy tym ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m. in. tzw. „koszty pracownicze”.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

Nadmienić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Także wydatki pracodawcy na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek finansowanych przez płatnika, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) w części finansowanej przez płatnika składek stanowią koszty pracownicze.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Materia ta nie jest jednak przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Wskazać bowiem należy, że przedmiotowy wniosek dotyczy określenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodu Spółki z tytułu należności, o których mowa w art. 12. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacanych pracownikom gotówkowo w urzędach pocztowych. W zakresie samej kwalifikacji prawnopodatkowej ponoszonych poszczególnych kosztów pracowniczych Spółka może zwrócić się do tut. Organu z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów wprawa podatkowego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynikało, że Spółka wypłaca swoim pracownikom z tytułu wykonywanej pracy należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., zwanej dalej: „ustawa o pdof”).

W stosunku do niektórych z tych należności, np. z tytułu używania przez pracownika pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy istnieją ustalone ustawowo bądź też wewnętrznie (regulaminy) terminy wypłaty do 10-tego następnego miesiąca.

W przypadku wypłacanych pracownikom należności z tytułu delegacji krajowych i zagranicznych, np. zwrot kosztów przejazdu, diety, ryczałty, zgodnie z przepisami ogólnie obowiązującymi jak również aktami zarządu wewnętrznego pracownik składa stosowne dokumenty w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży służbowej. Do takiego rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki (nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami).

Przedmiotowe należności, zgodnie z dyspozycją pracownika wypłacane są na konta bankowe, bądź też gotówkowo w kasach Urzędów Pocztowych. Należności wypłacane gotówką w Urzędach Pocztowych są zaliczane do Ogólnego Rachunku Miesięcznego (dalej: „ORM”) będącego raportem kasowym obejmującym całość obrotów kasowych danego Urzędu Pocztowego za okres jednego miesiąca. Na koniec miesiąca rachunek ten jest zamykany i przesyłany w terminie do 3 dnia następnego miesiąca wraz ze wszystkimi załącznikami do jednostki zajmującej się księgowaniem zdarzeń gospodarczych oraz ich kwalifikacją podatkową. Jak wskazał Wnioskodawca jednostka księgująca nie ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wyliczonych i przekazanych do Urzędów Pocztowych należności przed dokonaniem wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych.

Wnioskodawca podał przy tym następujący przykład:

Pracownicy przedłożyli pracodawcy rachunki za używanie pojazdu prywatnego do celów służbowych. Rachunki dotyczą miesiąca lutego. Zgodnie z wewnętrznymi przepisami rachunek musi być sporządzony przez pracownika w terminie 1 dnia roboczego od zakończeniu miesiąca. Pracownicy przedłożyli pracodawcy rachunki w powyższym terminie tj. do 1 marca. Rachunki te były załącznikami do zestawienia należności z tego tytułu dla pewnej grupy pracowników. Przedłożone rachunki zostały sprawdzone przez właściwą komórkę działającą w ramach Spółki i zatwierdzone do wypłaty i przekazane wraz z zestawieniem do wypłaty w Urzędzie Pocztowym. Po otrzymaniu zestawień wraz z zatwierdzonymi rachunkami Urząd Pocztowy dokonuje wypłaty na rzecz pracownika i zalicza powyższą wypłatę do „ORM” (Ogólny Rachunek Miesięczny) w miesiącu, w którym nastąpiła wypłata, tj. w tym przypadku - w marcu. Następnie zestawienie wraz z załącznikami (rachunkami) oraz z ORM przekazywane jest do jednostki Spółki, która zajmuje się księgowaniem zdarzeń gospodarczych oraz ich kwalifikacją podatkową. Dopiero w tym momencie, tj. na początku miesiąca kwietnia, istnieje możliwość prawidłowego zakwalifikowania przedmiotowych wypłat do kosztów uzyskania przychodu. W tym czasie bowiem jednostka dokonująca kwalifikacji podatkowej pozyskuje informację, czy przedmiotowe należności zostały postawione do dyspozycji bądź też zostały wypłacone w terminach o których mowa w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazał, że w związku z powyższym Spółka zamierza wprowadzić konieczność potwierdzania przez pracownika Urzędu Pocztowego w formie maila faktu otrzymania zestawień, list, rachunków czy też innych dokumentów, na podstawie których dokonywana jest wypłata pracownikom należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof. Potwierdzenia te przesyłane będą do pracowników zajmujących się kwalifikacją podatkową tych wydatków i będą dawały możliwość określenia precyzyjnie momentu, w którym to pracownik miał możliwość odebrania przysługujących mu należności. Przewiduje się, że otrzymanie przedmiotowych potwierdzeń przed wpływem do jednostek zajmujących się ewidencją i kwalifikacją zdarzeń gospodarczych Ogólnego Rachunku Miesięcznego pozwoliłoby na ujęcie w kosztach uzyskania przychodu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof w miesiącu, w którym zostały one wypłacone bądź też postawione do dyspozycji.

W przedmiotowych sprawach Organ podatkowy wskazał na art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego należności z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2, 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Zatem pracodawca w takiej sytuacji określone koszty pracownicze zaliczy do kosztów podatkowych w miesiącu faktycznej wypłaty.

Powyższy przepis art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza bowiem, że o zakwalifikowaniu wydatków z tytułu wynagrodzeń oraz innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń jako kosztów uzyskania przychodów, decyduje data ich faktycznej wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji osób uprawnionych, a nie fakt ich naliczenia i zarachowania.

Nawiązując do przedstawionego we wniosku stanowiska Spółki Organ podatkowy stwierdził, że powyższa regulacja prawna ma charakter warunkowy, a nie alternatywny. Przywołanych przepisów nie można interpretować z uwagi na stosowane przez Spółkę rozwiązania księgowe wbrew woli ustawodawcy w ten sposób, że cyt.: „pierwszym okresem, w którym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszystkie opisane we wniosku należności jest miesiąc, w którym nastąpiła ich faktyczna wypłata bądź też postawienie do dyspozycji pracownika. Nie ma natomiast podstaw do kwestionowania w ciągu roku podatkowego możliwości ewentualnego późniejszego ujęcia w kosztach takich wydatków”. Argumentem uzasadniającym działanie contra legem podatnika nie może być przy tym fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca: „Działania takie są często (bowiem) niezależne od woli podatnika (...)”.

W oparciu o przywołane przepisy prawa należało zatem stwierdzić, że o zakwalifikowaniu wydatków z tytułu wynagrodzeń oraz innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń jako kosztów uzyskania przychodów, decyduje data ich faktycznej wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji osób uprawnionych, a nie fakt ich naliczenia i zarachowania.

Wnioskodawca ma zatem prawo do ujęcia należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacanych gotówkowo pracownikom za pośrednictwem Urzędów Pocztowych w miesiącu, w którym zostały faktycznie wypłacone i przepisy prawa podatkowego w powyższym zakresie są niezmienne w ciągu całego roku podatkowego.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacanych pracownikom gotówkowo w urzędach pocztowych należało uznać za nieprawidłowe.

Co prawda przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują pojęcia „postawienie do dyspozycji” jednak zgodnie z wykładnią funkcjonalną przez pojęcie to należy rozumieć możliwość dysponowania tymi środkami przez uprawnionych, a uprawnionymi do dysponowania nimi są w tym konkretnym przypadku pracownicy.

Podkreślenia w niniejszej sprawie wymagał fakt, że kwalifikacja wydatków na należności pracownicze, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako kosztów podatkowych Spółki dokonywana jest na podstawie przepisów prawa podatkowego, które stanowi autonomiczną gałąź prawa.

Z uwagi na fakt, iż prawo podatkowe nie posługuje się pojęciem „kosztów” w kategorii ekonomicznej czy rachunkowej, lecz specyficzną i właściwą tylko sobie kategorią kosztów uzyskania przychodów, podatkowe ujęcie kosztów różni się znacznie od ujęcia ekonomicznego, czy rachunkowego. Z tego też względu stosowany przez Spółkę proces księgowania poszczególnych wydatków w ramach „Ogólnych Rachunków Miesięcznych” i okresowe raporty kasowe obejmujące całość obrotów kasowych danego urzędu pocztowego nie mogą determinować kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów i momentu ich ujęcia w k.u.p.

Co istotne, same zapisy ujęte w ewidencji księgowej nie są wystarczające do uznania wydatków tam wskazanych za koszt uzyskania przychodu, ponieważ to art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w celu jego osiągnięcia, tj. rzeczywistych i z nim związanych.

Ewidencja rachunkowa, do której prowadzenia osoba prawna jest zobligowana na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych służy zatem do weryfikacji tego, czy dany wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że w myśl przywołanego art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ewidencja ta prowadzona być powinna zgodnie z odrębnymi przepisami (tj. ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...)”.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości stanowi, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Podstawą takich zapisów są zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1. zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,
2. zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,
3. wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki
   
   

Podstawą zapisów mogą być również dowody księgowe sporządzone przez jednostkę, wymienione w art. 20 ust. 3 ustawy o rachunkowości:

1. zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione;
2. korygujące poprzednie zapisy;
3. zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego;
4. rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.
   
   

Ponadto, w szczególnym przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (art. 20 ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
   
   

Należy jednak wskazać, że w myśl art. 21 ust. 1a ustawy o rachunkowości można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowania zapisów księgowych.

W oparciu o powyższe stwierdzić należało, że w przedmiotowych sprawach wobec należności wypłacanych pracownikom gotówkowo w urzędach pocztowych za datę postawienia pracownikowi do dyspozycji należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać datę wypłacenia przedmiotowych należności, bowiem z tym momentem zaistniała możliwość dysponowania środkami przez uprawnionego pracownika.

Fakt otrzymania przez Urząd Pocztowy zestawień, list, rachunków czy też innych dokumentów, na podstawie których dokonywana jest wypłata pracownikom należności (potwierdzany przez pracownika Urzędu Pocztowego w formie e-maila ) ma zapewne swoje uzasadnienie księgowe i związany jest ze stosowanym systemem rozliczeń Spółki, ale takiego zdarzenia faktycznego nie można utożsamiać z „postawieniem pracownikowi do dyspozycji należności”. Dopiero faktyczna wypłata gotówki uprawnionemu pracownikowi powoduje, że może on swobodnie dysponować przyznanymi środkami.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków postawienia pracownikowi do dyspozycji należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowych sprawach, jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z przepisami ogólnie obowiązującymi jak również aktami zarządu wewnętrznego termin, w jakim pracownik składa stosowne dokumenty potrzebne do rozliczenia delegacji wynosi 14 dni od dnia zakończenia podróży służbowej.

Nawiązując do przywołanego powyżej przepisu art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zauważyć należy, że zgodnie z przyjętą regulacją prawną koszty Spółki związane z delegacją pracownika (podróżą krajową lub zagraniczną) jako należności z tytułu stosunku pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2, 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Pracodawca w takiej sytuacji określone koszty pracownicze zaliczy do kosztów podatkowych w miesiącu faktycznej wypłaty, ponieważ o podatkowym zakwalifikowaniu wydatków z tytułu wynagrodzeń oraz innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń jako kosztów uzyskania przychodów decyduje data ich wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji osobie uprawnionej, a nie fakt rozliczenia delegacji służbowej przez pracownika. Z uwagi na powyższe stwierdzić należy jednoznacznie, że przepisy prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów nie uzależniają momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu delegacji od złożenia przez pracownika stosownych dokumentów w terminie określonym zgodnie z przepisami ogólnie obowiązującymi jak również aktami zarządu wewnętrznego. Należy mieć przy tym na uwadze, że obowiązek udokumentowania dla celów podatkowych poniesienia danego kosztu spoczywa na Spółce, która wywodzi z tego faktu określone skutki prawne.

Momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu podróży służbowej (delegacji krajowej lub zagranicznej) nie może jednak determinować sam fakt formalnego rozliczenia przez pracownika delegacji w postaci złożenia przez pracownika stosownych dokumentów w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji.

Jak zasygnalizowano powyżej, z racji tego, że prawo podatkowe nie posługuje się pojęciem „kosztów” w kategorii ekonomicznej czy rachunkowej, lecz specyficzną i właściwą tylko sobie kategorią kosztów uzyskania przychodów, podatkowe ujęcie kosztów różni się znacznie od ujęcia ekonomicznego, czy rachunkowego. Z tego też względu przyjęty przez Spółkę sposób rozliczania przez pracownika delegacji krajowych i zagranicznych w terminie określonym zgodnie z przepisami ogólnie obowiązującymi jak również aktami zarządu wewnętrznego, nie może determinować kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów i momentu ich ujęcia w k.u.p.

Podsumowując, o zakwalifikowaniu wydatków z tytułu delegacji służbowej jako kosztów uzyskania przychodów decyduje data ich faktycznej wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji osób uprawnionych i żaden z przepisów prawa podatkowego nie uzależnia określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów od formalnego rozliczenia przez pracownika delegacji w postaci złożenia stosownych dokumentów w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji, zatem powyższy warunek wskazany przez Wnioskodawcę podatkowo staje się indyferentny.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu delegacji wobec złożenia przez pracownika stosownych dokumentów w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego Nr IPPB5/423-750/10-5/AS i Nr IPPB5/423-750/10-6/AS doręczono Wnioskodawcy w dniu 31.01.2011 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w dniu 14 lutego 2011 r. (data wpływu 16 lutego 2011 r.) pismami znak: xx/2011 i yy/2011 wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w pisemnych interpretacjach o sygnaturach Nr IPPB5/423-750/10-5/AS i Nr IPPB5/423-750/10-6/AS, doręczonych Poczcie Polskiej w dniu 31.01.2011 r., wydanych w związku ze złożonym przez Spółkę wnioskiem z dnia 05.11.2011 r., w których Organ podatkowy uznał za nieprawidłowe stanowisko Spółki w zakresie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego dotyczącego określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów Spółki w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (zwanej dalej ‚„pdop”) z tytułu należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., zwanej dalej pdof”).

Wskazane interpretacje zdaniem Spółki zostały wydane z naruszeniem art. 15 ust. 4g oraz 16 ust. 1 pkt 57 pdop poprzez błędną ich wykładnię.

Po dokonaniu analizy uzasadnienia zarzutów przytoczonych w wezwaniach do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedziach na wezwania do usunięcia naruszenia prawa zawartych w pismach z dnia 15 marca 2011 r. Nr IPPB5/423-750/10-9/AS i Nr IPPB5/423-750/10-10/AS.

Odpowiedzi na wezwania do usunięcia naruszenia prawa Nr IPPB5/423-750/10-9/AS i Nr IPPB5/423-750/10-10/AS doręczono w dniu 17 marca 2011 r.

Na powyższe interpretacje przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 25 stycznia 2011 r. Nr IPPB5/423-750/10-5/AS i Nr IPPB5/423-750/10-6/AS Spółka S.A. reprezentowana przez Panią XX, złożyła pismami znak: xx/2011 i yy/2011 z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data stempla pocztowego 18 kwietnia 2011 r., data wpływu 19 kwietnia 2011 r.), skargi na ww. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej Nr IPPB5/423-750/10-5/AS i Nr IPPB5/423-750/10-6/AS.

W dniu 17.02.2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie sygn. akt III SA/Wa 1457/11 po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki S.A. na interpretacje indywidualne Ministra Finansów

• z dnia 25.01.2011 r. Nr IPPB5/423-750/10-5/AS,
• z dnia 25.01.2011 r. Nr IPPB5/423-750/10-6/AS

w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych:

1. uchylił zaskarżone interpretacje indywidualne,
2. stwierdził, że uchylone interpretacje indywidualne nie mogą być wykonana w całości,
3. zasądził od Ministra Finansów na rzecz Spółki S.A. kwotę 400 zł (słownie: czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
   
   

W uzasadnieniu do wyroku Sąd wskazał, że skargi okazały się uzasadnione, albowiem wydane przez Ministra Finansów interpretacje podatkowe naruszały prawo.

Stosownie do art. 14c § 1 i § 2 O.p. interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Z przepisów powyższych wynika wyraźnie, że negatywna ocena stanowiska wnioskodawcy obliguje Ministra Finansów zarówno do oceny tego stanowiska jak i wskazania prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Ocena ta nie może być fragmentaryczna, lecz winna w sposób wyczerpujący odnieść się do stanowiska wnioskodawcy wskazując stanowisko prawidłowe.

Sąd zaznaczył, że w przedmiotowych sprawach istotę sporu stanowi zagadnienie, czy przedstawione przez Skarżącą w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym okoliczności dotyczące wypłaty pracownikom w kasach Urzędów Pocztowych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o u.p.d.o.f. wypełniają określone w art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p. znamiona użytego tam terminu „postawione do dyspozycji”.

W ocenie Sądu na tle przedstawionego przez Skarżącą stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie znajduje uzasadnienia stwierdzenie zawarte w zaskarżonych interpretacjach, że Skarżąca fakt otrzymania przez Urząd Pocztowy zestawień, list, rachunków czy też innych dokumentów, na podstawie których dokonywana jest wypłata pracownikom należności (potwierdzany przez pracownika Urzędu Pocztowego w formie e-maila ) utożsamia z „postawieniem pracownikowi do dyspozycji należności”.

W tym miejscu Sąd przypomniał, iż Skarżąca wskazała we wniosku o udzielenie interpretacji, na przykładzie rozliczenia rachunków za używanie pojazdu prywatnego do celów służbowych, iż przedłożone przez pracowników rachunki po sprawdzeniu przez właściwą komórkę działającą w ramach Spółki, zatwierdzeniu do wypłaty, zostają przekazane wraz z zestawieniem do wypłaty w Urzędzie Pocztowym. Po otrzymaniu zestawień wraz z zatwierdzonymi rachunkami Urząd Pocztowy dokonuje ich wypłaty na rzecz pracownika. Dalej Skarżąca wskazuje, że zamierza wprowadzić konieczność potwierdzania przez pracownika Urzędu Pocztowego w formie maila faktu otrzymania zestawień, list, rachunków czy też innych dokumentów, na podstawie których dokonywana jest wypłata pracownikom należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o u.p.d.o.f. Potwierdzenia te przesyłane będą pracownikom zajmującym się kwalifikacją podatkową tych wydatków i będą dawały możliwość określenia precyzyjnie momentu, w którym to pracownik miał możliwość odebrania przysługujących mu należności, co pozwoliłoby na ujęcie w kosztach uzyskania przychodu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. w miesiącu, w którym zostały one wypłacone bądź też postawione do dyspozycji.

Zdaniem Sądu opisane wyżej zdarzenie wskazuje wyraźnie, iż dokumenty przedstawione przez pracownika zostają sprawdzone i zatwierdzone do wypłaty przez właściwą komórkę, a następnie zostają przekazane wraz z zestawieniem do wypłaty w Urzędzie Pocztowym. A zatem po otrzymaniu przez Urząd Pocztowy powyższych dokumentów wraz z zestawieniem następuje dyspozycja wypłaty tych należności pracownikom. Natomiast potwierdzenie w formie maila faktu otrzymania zestawień, list, rachunków czy też innych dokumentów, na podstawie których dokonywana jest wypłata należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. ma umożliwić precyzyjne określenie momentu, w którym to pracownik miał możliwość odebrania przysługujących mu należności.

Tym samym, wbrew stanowisku Ministra Finansów, Skarżąca identyfikuje okoliczności, w których pracownik miał możliwość odebrania przysługujących mu należności z terminem postawienia do dyspozycji określonym w art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p.

W ocenie Sądu stanowisko Skarżącej w tym zakresie jest prawidłowe.

Należy bowiem podzielić pogląd prezentowany w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 3039/10, iż „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik (pracownik) - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji. Nie można terminu „postawienia do dyspozycji” utożsamiać, jak to uczynił organ w zaskarżonych interpretacjach, z faktyczną wypłatą gotówki uprawnionemu pracownikowi, gdyż ustawodawca w art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p. oddzielił terminy „wypłacone” oraz „postawione do dyspozycji”, odróżniając tym samym zdarzenia objęte tymi pojęciami.

Sąd zaznaczył, że ponownie udzielając interpretacji, Organ podatkowy zobowiązany będzie uwzględnić przedstawioną wyżej ocenę prawną.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd uchylił zaskarżone interpretacje. Zakres, w jakim uchylone interpretacje nie podlegają wykonaniu określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a., zaś o kosztach postępowania postanowiono na podstawie art. 200 tej ustawy.

W wykonaniu zarządzenia z dnia 27.04.2012 r. sekretariat Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przesłał do tut. Organu w dniu 27.01.2012 r. (data wpływu 02.05.2012 r.) odpis prawomocnego wyroku z dnia 17.02.2012 r. wraz z uzasadnieniem w sprawie sygn. akt III SA/Wa 1457/11 ze skarg Spółki S.A. oraz zwrócił akta administracyjne Nr IPPB5/423-750/10-5/AS, IPPB5/423-750/10-6/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17.02.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1457/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacanych pracownikom gotówkowo w urzędach pocztowych – za prawidłowe,

• skutków postawienia pracownikowi do dyspozycji ww. należności – za prawidłowe,

• momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów należności z tytułu delegacji wobec złożenia przez pracownika stosownych dokumentów w terminie 14 dni od daty zakończenia delegacji – za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.