Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-67/15/AJ
z 23 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 4 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych przez Spółkę na badanie sprawozdania finansowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych przez Spółkę na badanie sprawozdania finansowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Właścicielem Spółki Akcyjnej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka”) jest firma „A” z siedzibą w Niemczech. Spółka „A” jako spółka matka przygotowuje skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy zgodnie z wymogami Niemieckiego Prawa Handlowego (HBII). Koncepcja grupy jako podmiotu korporacyjnego wymaga przekształcenia lokalnych sprawozdań finansowych (np. obowiązujących w Polsce) wg jednego wzoru.

W związku z powyższym, dla celów konsolidacji Grupy oraz dla różnych potrzeb właściciela, Spółka zobowiązana jest do okresowego (tj. co półrocznego, rocznego) sporządzania wg wzoru przesłanego przez właściciela tzw. pakietów konsolidacyjnych, sprawozdań finansowych, prognoz. W ramach przesłanych wytycznych, procedur i wzorów formularzy, Spółka przekształca m.in. bilans, rachunek wyników, informacje podatkowe, informacje o sprzedaży, należnościach i zobowiązaniach. Pakiet konsolidacyjny jest przygotowywany zgodnie z grupową polityką rachunkowości. Sprawozdanie finansowe sporządzone wg wzoru przesłanego przez właściciela jest badane przez polski podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych. Spółka otrzymuje raport z badania. Koszty badania sprawozdań finansowych ponosi Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki jakie są ponoszone przez Spółkę na badanie sprawozdania finansowego sporządzonego wg wzoru przesłanego przez właściciela, stanowią dla niej koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. z 2000 r. Dz.U. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: PDOP) (winno być: Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).

Zdaniem Spółki, wydatki jakie ponosi na badanie sprawozdania finansowego według wytycznych i wzorów wskazanych przez właściciela stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 PDOP.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Są to więc wszelkiego rodzaju wydatki jakie Spółka ponosi po wyłączeniu kosztów bezpośrednio zastrzeżonych w ustawie, których celem jest osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Istotne jest również, aby ponoszone wydatki pozostawały w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służyły zabezpieczeniu funkcjonowania danego źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z funkcjonowaniem Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty badania sprawozdania finansowego które nie mają charakteru obligatoryjnego, nałożonego ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, według wzoru i metodologii wskazanej przez właściciela są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ nie znajdują się w negatywnym katalogu kosztów, tj. w art. 16 ust. 1 UPDOP. Są to wydatki pośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, co w konsekwencji należy uznać jako koszty podatkowe.

Prezentując dane finansowe wg wzoru określonego dla wszystkich spółek w grupie (spółki z grupy działają na rynkach międzynarodowych), Spółka ma możliwość porównania swojej pozycji w Grupie. Zweryfikowane dane umożliwiają Spółce porównywanie swoich wyników do wyników innych Spółek w Grupie oraz podejmowania i korygowania decyzji zarządczych. Przynależność do Grupy wpływa pośrednio na wysokość osiąganych przez nią przychodów poprzez np. negocjowanie na szczeblu Grupy lepszych warunków np. kupieckich, kredytowych (efekt skali). Spółka może również porównać własne dane z danymi przedstawianymi przez inne podmioty z Grupy. Pozwala to na analizę tych danych, m.in. w celu określenia rentowności, porównywalności kosztów i przychodów, oraz wprowadzania stosownych korekt jak również dla celów rachunkowości zarządczej i budżetowania. Spółka korzysta z doświadczenia i wiedzy innych Spółek z Grupy, co w konsekwencji również pośrednio wpływa na zachowanie, zabezpieczenie oraz osiąganie przez nią przychodów.

Ponadto inny stopień szczegółowości danych i ich prezentacji powodują, że Spółka uzyskuje dodatkowe informacje które nie są zawarte w sprawozdaniu sporządzanym zgodnie z ustawową o rachunkowości, a które to dane są przydatne dla celów analiz i zarządzania strategicznego. Sprawozdania skonsolidowane Spółka może również prezentować różnym zewnętrznym instytucjom (bankom, instytucjom finansowym, ubezpieczeniowym, dostawcom, odbiorcom, itd.). Przedstawione powyżej argumenty uzasadniają, w ocenie Spółki, zaliczenie wydatków ponoszonych na badanie sprawozdania finansowego sporządzonego wg wzoru przesłanego przez właściciela, do kosztów podatkowych, ponieważ widać ich przełożenie na ewentualne przychody Spółki. Wydatki te mają ponadto umożliwić zachowanie w stanie niepogorszonym Spółki jako takiej (są wydatkiem poniesionym w celu zachowania źródła przychodu).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

1.interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 kwietnia 2010 r. Znak: ITPB3/423 141/10/DK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 lipca 2009 r. Znak: IPPB3/423-204/09-3/JG, oraz z 10 lipca 2008 r. Znak: IP-PB3-423-581/08-3/MŚ,

2.wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 marca 2005 r., sygn.

akt I SA/Wr 1728/03, w którym sąd uznał tego typu wydatki za koszty uzyskania przychodów. W uzasadnieniu do wyroku sąd wskazał, że: Wydatek strony poniesiony na sporządzenie nieobowiązkowego (w świetle przepisów ustawy o rachunkowości) sprawozdania finansowego wg wymogów i zasad obowiązujących w międzynarodowej Grupie kapitałowej, której skarżąca jest członkiem, mimo, iż trudno jest przypisać go nawet potencjalnym przychodom, nie jest pozbawiony-racjonalności. Nie ulega wątpliwości, że sporządzenie skonsolidowanego sprawozdania finansowego, opartego na przebadaniu jednostek organizacyjnych, które funkcjonują jako części międzynarodowych struktur pozwala na szybką ocenę kondycji finansowej poszczególnych firm i ich sytuacji ekonomicznej. Bilans taki ustala konieczny warunek do podjęcia niezbędnych decyzji, które mają wpływ na sytuację ekonomiczną firmy jednostkowej i tym samym na wysokość uzyskanych przez nią dochodów (wyrok NSA z dnia 17.01.2001 r. sygn. akt MISA 1743/99, niepubl., Komentarz; 2004 Podatek dochodowy od osób prawnych, wyd. Unimex B. Dauter str. 300). Jak wynika z akt sprawy strona skarżąca przyjęła procedury sprawozdawcze Grupy „F” dotyczące wytycznych i zasad sprawozdawczości finansowej, układu sprawozdań finansowych, zasad dotyczących systemu raportowania danych finansowych, w związku z czym podjęła się realizacji przyjęcia systemu raportowania wewnętrznego zgodnego z procedurami stosowanymi w Grupie, przygotowania dodatkowych sprawozdań finansowych wg zasad przyjętych w Grupie, prezentacji sprawozdań w systemie zunifikowanym (uniwersalnym), zapewnienia weryfikacji przygotowanych sprawozdań przez niezależnego audytora (tzw. badanie sprawozdania finansowego zgodnie z wymogami Grupy „F”). Przyjęcie procedur i zasad obowiązujących w Grupie stanowiło dla strony skarżącej szansę na zdobycie zagranicznych rynków zbytu, a w związku z tym zwiększenie sprzedaży i wartości eksportu. Przed podzleceniem jakiejkolwiek części kontraktu w ramach Grupy strona zlecająca zobowiązana jest do weryfikacji sytuacji finansowej potencjalnego zleceniobiorcy, możliwych źródeł finansowania jego bieżącej działalności operacyjnej, mocy produkcyjnych potencjalnego zleceniobiorcy, stopnia obecnego wykorzystania tych mocy produkcyjnych i innych czynników mogących mieć wpływ na przebieg realizacji kontraktu. Weryfikacja ta możliwa jest tylko w sytuacji, gdy weryfikowana spółka przedstawi m.in. sprawozdanie finansowe w formacie uniwersalnym - czytelnym dla innych spółek Grupy, uwiarygodni sprawozdanie swoje finansowe przedstawieniem opinii audytora, dostarczy bieżące dane dotyczące produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych itp.

W związku z powyższym przeprowadzone badanie skonsolidowane jest sporządzane w interesie Spółki (a nie wyłącznie w interesie udziałowca) i w celu uzyskania, zachowania czy zabezpieczenia przez nią przychodów podatkowych, daje dodatkowe możliwości oceny jej sytuacji finansowej, jest dodatkowym narzędziem kontroli, pozwala lepiej przeanalizować jej rozwój na przestrzeni ostatnich lat, co w konsekwencji powoduje, że zdaniem Wnioskodawcy poniesiony wydatek należy uznać za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Każdy wydatek wymaga zatem indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania podatnika.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym przed 23 września 2015 r.), celem badania sprawozdania finansowego jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej opinii wraz z raportem o tym, czy sprawozdanie finansowe jest zgodne z zastosowanymi zasadami (polityką) rachunkowości oraz czy rzetelnie i jasno przedstawia sytuację majątkową i finansową, jak też wynik finansowy badanej jednostki. Natomiast zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy o rachunkowości w brzemieniu obowiązującym od 23 września 2015 r. celem badania sprawozdania finansowego jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej opinii wraz z raportem o tym, czy sprawozdanie finansowe rzetelnie i jasno przedstawia sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy badanej jednostki zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami ustawy i przyjętymi zasadami (polityką) rachunkowości.

Zauważyć przy tym należy, że art. 65 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu ustawy z dnia 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1333), która weszła w życie 23 września 2015 r., ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2016 r.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady, nie wyklucza z kosztów uzyskania przychodów wydatków na badanie oraz przegląd sprawozdań finansowych, które nie mają charakteru obligatoryjnego, nałożonego ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Wydatki takie muszą jednak wypełnić generalną regułę art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym dopiero w takim przypadku można je uznać za koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami. Innymi słowy sam fakt braku wyłączenia tego rodzaju wydatków w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy, nie daje podstaw do automatycznego zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka ponosi wydatki na przeprowadzanie badania sprawozdania finansowego, sporządzanego według metodologii wskazanej przez Grupę, zgodnie z wymogami Niemieckiego Prawa Handlowego. Koncepcja grupy jako podmiotu korporacyjnego wymaga przekształcenia lokalnych sprawozdań finansowych (np. obowiązujących w Polsce) wg jednego wzoru. W związku z powyższym, dla celów konsolidacji Grupy oraz dla różnych potrzeb właściciela, Spółka zobowiązana jest do okresowego (tj. co półrocznego, rocznego) sporządzania wg wzoru przesłanego przez właściciela tzw. pakietów konsolidacyjnych, sprawozdań finansowych, prognoz. W ramach przesłanych wytycznych, procedur i wzorów formularzy, Spółka przekształca m.in. bilans, rachunek wyników, informacje podatkowe, informacje o sprzedaży, należnościach i zobowiązaniach. Pakiet konsolidacyjny jest przygotowywany zgodnie z grupową polityką rachunkowości. Sprawozdanie finansowe sporządzone wg wzoru przesłanego przez właściciela jest badane przez polski podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych. Spółka otrzymuje raport z badania. Koszty badania sprawozdań finansowych ponosi Spółka. Spółka wskazała, że zweryfikowane dane umożliwiają jej porównanie swoich wyników do wyników innych spółek w Grupie oraz podejmowanie i korygowanie decyzji zarządczych. Uzyskane dane są przydatne również dla celów rachunkowości zarządczej i budżetowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli wskazane we wniosku okoliczności pozwolą na udowodnienie, że przeprowadzone badanie jest sporządzane w interesie Spółki i w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przez nią przychodów podatkowych, w związku z jej działalnością (a nie wyłącznie w interesie Spółki A), to poniesiony z ww. tytułu wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.