Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-176/15/BK
z 15 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 października 2015 r.), uzupełnionym 29 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu „Pakietu kafeteryjnego”, stanowiącego element wynagrodzenia Kontrahentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatku z tytułu zakupu „Pakietu kafeteryjnego”, stanowiącego element wynagrodzenia Kontrahentów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-1-/4510-176/15/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 grudnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna w ramach swojej działalności zawiera umowy handlowe dotyczące świadczenia usług doradczych przez osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, (dalej: „Kontrahenci”). Ww. osoby fizyczne będące wysoko wykwalifikowaną kadrą menedżerską świadczą na rzecz Spółki określony typ usług związany m.in. z doradztwem biznesowym, inwestycyjnym, podatkowym itp. Za świadczenie ww. usług Kontrahenci otrzymują wynagrodzenie podstawowe oraz wynagrodzenie dodatkowe. W ramach dodatkowego wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez kontrahenta usług, Spółka wydaje kontrahentom świadczenia niepieniężne stanowiące określoną kwotę pieniężną. Świadczenia niepieniężne stanowią tzw. „pakiet/program kafeteryjny”. „Pakiet kafeteryjny” może obejmować zarówno kontrahentów, jak i członków ich rodzin. Ma on na celu odnalezienie na rynku, pozyskanie oraz utrzymanie relacji z jak najlepszymi Kontrahentami - współpracownikami. Dzisiejsze warunki

gospodarcze wymagają, aby oferować swoim Kontrahentom oraz członkom ich rodzin różnegorodzaju świadczenia dodatkowe, np. w postaci kart medycznych, czy kart multisport. W ten sposób Kontrahenci Wnioskodawcy uzyskują dodatkową motywację do współpracy. Otrzymane świadczenia stanowią dla Kontrahentów dodatkowe wynagrodzenie o charakterze niepieniężnym, co bezpośrednio przedkłada się na wzrost przychodów Wnioskodawcy, a także wzmocnienie pozycji na rynku.

„Pakiet kafeteryjny” ten składa się z następujących elementów:

• opłacania składek z tytułu ubezpieczeń,
• opłacania kosztów pakietów medycznych,
• karty sportowych typu multisport,
• finansowania indywidualnych szkoleń zw. z przedmiotem działalności Kontrahentów,
• innych form świadczeń, np. w postaci finansowania kursów językowych, zabiegów rehabilitacyjnych itp.
  
  

Kontrahent Spółki może w sposób dowolny dysponować „pakietem kafeteryjnym”, z zastrzeżeniem, że może go wykorzystać wyłącznie na ww. cele. Cały proces jest odpowiednio dokumentowany oraz archiwizowany. Przydzielenie „pakietu kafeteryjnego” wiąże się ze specjalną procedurą, polegającą na wyborze danych Kontrahentów, którym przysługują określone „benefity”. Wybór jest dokonywany na podstawie odpowiedniego regulaminu oraz uchwały Rady Nadzorczej Wnioskodawcy. „Pakiet kafeteryjny” nie przysługuje wszystkim Kontrahentom Wnioskodawcy, ale jedynie wybranym, wykazującym się szczególną wartością dla Spółki, co jest oceniane na podstawie wykonywanych przez nich usług. Głównym celem „pakietu kafeteryjnego” jest motywowanie Kontrahentów do bardziej wydajnej i ściślejszej współpracy ze Spółką. Świadczenia te są ważnym elementem polityki kadrowej przedsiębiorstwa. Spółka współpracuje z wysokiej klasy specjalistami, trudno dostępnymi na rynku pracy, dlatego musi stosować system zachęt pozapłacowych, który pozwoli utrzymać pozyskanych współpracowników.

Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że w wypadku Wnioskodawcy umowy zawarte z Kontrahentami polegają na stałym świadczeniu usług doradczych przez osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą oraz, że są to umowy zlecenia.

„Pakiety kafeteryjne” budują również wizerunek Wnioskodawcy, jako dbającego nie tylko o swoich współpracowników, ale również o członków ich rodzin.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 23 grudnia 2015 r. wskazano, że fakt przyznania i wysokość wynagrodzenia w postaci tzw. „Pakietu kafeteryjnego” wynika z postanowień umów cywilnoprawnych zawartych przez Wnioskodawcę z Kontrahentami. Wynagrodzenie to stanowi cześć należności przysługujących Kontrahentom z tytułu świadczonych przez nich na rzecz Wnioskodawcy usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług składających się na „Pakiet kafeteryjny” na rzecz Kontrahentów lub na rzecz członków ich rodzin będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z ww. opisanym „Pakietem kafeteryjnym” stanowią koszty uzyskania przychodów, których definicja znajduje się w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki te w sposób „pośredni” przedkładają się na uzyskanie konkretnych przychodów Spółki. Według art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodu są takie koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W licznych orzeczeniach oraz interpretacjach podatkowych, powyższy przepis jest tłumaczony w ten sposób, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskana przychodu, to musi on mieć racjonalny i gospodarczo uzasadniony związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podmiotu ponoszącego dany koszt. Ponadto, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy, tzn. poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła.

Jak twierdzi Wnioskodawca, wydatki związane z „Pakietem kafeteryjnym” mają racjonalny oraz gospodarczo uzasadniony związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tak, jak to zostało wykazane w opisie zdarzenia przyszłego, dzisiejsze warunki rynkowe wymagają, aby oferować swoim kontrahentom określone benefity oraz świadczenia dodatkowe, które zachęcają do zawiązywania relacji biznesowych z określonymi podmiotami.

Trzeba również odnieść się do celowości wydatku związanego z „Pakietem kafeteryjnym”. Należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodu są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów (tzw. koszty bezpośrednie), jak i te, których nie można wprost alokować do określonych przychodów (tzw. koszty pośrednie). Wnioskodawca wskazuje, że wielokrotnie w odniesieniu do ww. podziału wypowiadało się orzecznictwo, m.in. w wyroku WSA w Warszawie z 25 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 656/08, stwierdzono że Każdy koszt, który został poniesiony w sposób bezpośredni lub pośredni, rzeczywisty lub potencjalny (tzn. w intencji podatnika poniesiony w celu zwiększenia przychodu, choćby niezasadnie z punktu widzenia ekonomicznego), może być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Koszty związane z „Pakietem kafeteryjnym” nie przekładają się wprost na zwiększenie przychodu. Nie należy jednak zapominać o tym, że powodują one w sposób „pośredni” zwiększenie przychodów w postaci współpracy z wyspecjalizowaną kadrą menedżerską - Kontrahentami. Nikt bowiem nie kwestionuje zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą wynagrodzenia, które również w sposób „pośredni” wpływa na zwiększenie przychodów danego przedsiębiorstwa. Tym samym nie powinno budzić wątpliwości, że wynagrodzenie dodatkowe w formie niepieniężnej świadczone na rzecz Kontrahenta również stanowi wydatek „pośredni” stanowiący koszt podatkowy. W niniejszym przypadku nie tyle chodzi o specjalistyczną prasę, czy lekturę, ale o usługi świadczone przez wysoko wykwalifikowaną kadrę menadżerską, która przekazuje swoją wiedzę poprzez wykonywaną pracę, na którą składają się szeroko pojęte usługi doradcze.

Podsumowując powyższe, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT..
  
  

Według Spółki wydatki związane z „pakietem kafeteryjnym” - pakietem motywacyjnym, wyczerpują przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca w celu wykazania tego faktu pragnie odnieść się osobno do każdego punku.

1. Wydatki związane z „Pakietem kafeteryjnym” są w całości pokrywane z majątku Spółki;
2. Koszty takiego wydatku nie są zwracane w żadnej postaci;
3. Tak jak to zostało wykazane wcześniej takie wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, co jest podyktowane warunkami rynkowymi oraz konkurencją;
4. Wydatki związane z „Pakietem kafeteryjnym” w sposób pośredni wpływają na wielkość osiągniętego przychodu. Niezaprzeczalnym jest fakt, iż wysoko wykwalifikowana kadra wpływa na zwiększenie przychodów w postaci podejmowania trafnych i właściwych decyzji biznesowych, czy gospodarczych. Ponadto, takie wydatki nie tyle wpływają na osiągniecie przychodów, ale również na ich zabezpieczenie, ponieważ w dłużej perspektywie czasu Kontrahenci Wnioskodawcy, nie zrezygnują ze współpracy ze Spółką;
5. Spółka w sposób odpowiedni dokumentuje wydatki związane z „Pakietem kafeteryjnym”, ma to również związek z całą procedurą przyznania „Pakietu kafeteryjnego” wyborem uprawnionych Kontrahentów, a także przekazaniem środków na usługi zw. z pakietem;
6. Omawiane wydatki nie znajdują się w katalogu określonym w art. 16 ustawy o CIT.
   
   

Dla celów niniejszego wniosku o interpretację należy również przyjrzeć się samemu pojęciu „Pakietu kafeteryjnemu”.

W polskiej literaturze przedmiotu „kafeteria”, jest pojmowana jako wyraz uelastyczniania pakietów wynagrodzeń w obrębie organizacji. Utożsamiana jest z kaskadową budową wynagrodzeń i zróżnicowaniem w przekroju grup oraz stanowisk pracy (S. Borkowska, „Strategie wynagrodzeń” /W:/ Oficyna Ekonomiczna, Kraków, 2001 r., s. 51-52). Decyzja dotycząca wyboru określonych profitów należy do zatrudnionego, z kolei pracodawca decyduje, jakie przywileje i o jakiej wartości zostaną zaprezentowane pracownikom na liście, z której dany pracownik wybiera dany profit (M. Strózik-Rytowska, D. Anisimowicz, „Menu motywacyjne czyli kafeteryjne systemy świadczeń pozafinansowych" /W:/ „Personel i Zarządzanie", 2006 r. nr 8., s. 71,72).

Mając na uwadze powyższe definicje oraz opis zdarzenia przyszłego można stwierdzić, że „Pakiet kafeteryjny” składa się z różnego rodzaju świadczeń pozapłacowych, tzw. „benefitów”, która stanowią dla Kontrahentów Wnioskodawcy dodatkowy element wynagrodzenia za wykonywaną przez nich pracę. Na ww. „Pakiet kafeteryjny” składają się m.in. takie elementy jak pakiet medyczny, karta sportowa, czy inne np. w postaci kursów językowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, o możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów wielokrotnie wypowiadały się Organy podatkowe. Dla przykładu Wnioskodawca wskazał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 13 grudnia 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-1160/10/PC, w której Organ zezwolił na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z finansowaniem pakietów medycznych na rzecz swoich pracowników, jak również z 8 listopada 2013 r., Znak: BPBI/2/423-1065/13/PC, w której Organ nie tyle zezwolił na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem pakietów medycznych na rzecz swoich pracowników, ale również na rzecz członków rodzin pracowników.

Jak wskazuje Wnioskodawca, w innych interpretacjach, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 marca 2013 r., Znak: ILPB3/423-491/12-5/AO zezwolono na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, środków przekazywanych na rzecz pracowników związanych z zakupem karnetów na basen oraz inne zajęcia sportowe. Ten sam Dyrektor 28 lipca 2014 r. wydał interpretację indywidualną Znak: ILPB3/423-197/14-2/PR, w której potwierdził, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki związane z szeroko pojętymi zajęciami rekreacyjno-sportowymi, składającymi się z takim elementów jak bilety do kin, teatrów, a także karnety sportowe.

Warto w tym miejscu przywołać również interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 listopada 2009 r. Znak: IPPB1/415-705/09-4/AM, gdzie zezwolono na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z kursami językowymi, z których korzystali pracownicy Wnioskodawcy.

W innej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 sierpnia 2015 r., nr IBPB-1-3/4510-108/15/SK zezwolono na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, wydatków zw. z „szeregiem programów motywacyjnych”, bez podziału na jego konkretne elementy.

W ten sposób, zdaniem Wnioskodawcy, można zrozumieć, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć każdy wydatek związany z programem motywacyjnym (programem kafeteryjnym), jeżeli wypełnia on definicję zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe interpretacje, Wnioskodawca zaznacza, że zostały one wydane w innym stanie faktycznym, a także innym opisie zdarzenia przyszłego. Dotyczyły one głównie relacji jaka zachodzi pomiędzy pracodawcą, a pracownikami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm., dalej: „kodeks pracy”). Jednak w kontekście niniejszego wniosku o interpretację należy mieć na uwadze art. 20 Konstytucji RP, według którego „Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej (...)”. Przywołany artykuł oznacza, iż podmioty obrotu gospodarczego mogą w sposób dowolny kształtować swoje relacje gospodarcze, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa. Na tej podstawie ww. podmioty mogą zawiązywać różnego rodzaju formy zatrudnienia, które nie są jedynie ograniczone do stosunku pracy, unormowanego w kodeksie pracy. W tym miejscu należy wymienić takie formy współpracy jak umowa zlecenia, umowa o dzieło, które są określone w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2014 r. poz. 121 ze zm.), czy umowa nienazwana jaką jest kontakt menadżerki, co do której stosuje się przepisy ww. kodeksu. Na podstawie art. 3531 Kodeksu cywilnego, w ramach swobody umów mogą być również zawierane takie umowy cywilno-prawno-handlowe, które w wypadku Wnioskodawcy polegają na stałym świadczeniu usług doradczych przez osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą.

Jak to zostało wykazane, w polskim porządku prawnym istnieje wiele form współpracy gospodarczej, polegającej nie tyle na istnieniu standardowego stosunku pracy, ale również kontraktów cywilno-prawnych, które coraz częściej pojawiają się w dzisiejszych realiach życia gospodarczego.

Świadczy to o tym, że na gruncie polskich ustaw podatkowych, tym bardziej ustawy o CIT, nie sposób rozdzielać możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pakietami motywacyjnymi na rzecz pracowników, od sytuacji kiedy określone pakiety motywacyjne przysługują Kontrahentom Wnioskodawcy, którzy są związani ze Spółką na innej podstawie niż stosunek pracy. Zdaniem Wnioskodawcy za koszty można uznać, także wydatki dotyczące zakupu „Pakietów kafeteryjnych” dla członków rodzin kontrahentów. Świadczenie to bowiem jest związane z umową zlecania, jaka łączy Kontrahenta z Wnioskodawcą (gdyby nie ta umowa, członkowie rodzin nie partycypowaliby w nabytych pakietach). Nie ulega wątpliwości, że wydatki na zakup „Pakietów kafeteryjnych” dla kontrahentów oraz członków ich rodzin ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu pozyskania i utrzymania specjalistów, których usługi znacznie przyczyniają się do uzyskiwanych przez Spółkę przychodów. W istocie wpływa to na zwiększenie motywacji Kontrahentów do pracy, gdyż pakiety wpływają na lojalność wobec Wnioskodawcy i tym samym budują wizerunek Wnioskodawcy jako dbającego nie tylko o swoich współpracowników, ale również o członków ich rodzin. - To z kolei skutkuje wyższą efektywnością oraz rzutuje na zmniejszenie fluktuacji współpracowników. Współpraca spółki z Kontrahentem jest efektywniejsza, trwalsza i bardziej satysfakcjonująca obie strony. Wydatki na zakup przedmiotowego pakietu dla kontrahentów oraz ich rodzin stanowią przejaw i wyraz starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej, samopoczucia i satysfakcji jej współpracowników oraz ich najbliższych osób, co w konsekwencji przekłada się na zwiększanie wydajności świadczonych usług z przełożeniem na uzyskiwane przychody.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stwierdza, że jego zdaniem, również wydatki na zakup „Pakietów kafeteryjnych”, w części przypadającej na członków rodzin kontrahentów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, gdyż spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie są wymienione w negatywnym katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzają również Organy podatkowe, m.in.

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 10 kwietnia 2015 r. Znak: IBPBI/2/4510-58/15/IŻ,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z 4 grudnia 2009 r. Znak: ILPB3/423-801/09-5/JG, czy
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2014 r. Znak: IPPB5/423-818/14-3/AM.
  
  

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie poniesie związane z „Pakietem kafeteryjnym” - programem motywacyjnym, który jest realizowany na rzecz Kontrahentów Spółki jak i na rzecz członków ich rodziny, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Spółka Akcyjna w ramach swojej działalności zawiera umowy handlowe dotyczące świadczenia usług doradczych przez osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, (dalej: „Kontrahenci”). Ww. osoby fizyczne będące wysoko wykwalifikowaną kadrą menedżerską świadczą na rzecz Spółki określony typ usług związany m.in. z doradztwem biznesowym, inwestycyjnym, podatkowym itp. Za świadczenie ww. usług Kontrahenci otrzymują wynagrodzenie podstawowe oraz wynagrodzenie dodatkowe. W ramach dodatkowego wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez kontrahenta usług, Spółka wydaje kontrahentom świadczenia niepieniężne stanowiące określoną kwotę pieniężną. Świadczenia niepieniężne stanowią tzw. „pakiet/program kafeteryjny”. „Pakiet kafeteryjny” może obejmować zarówno kontrahentów, jak i członków ich rodzin. Ma on na celu odnalezienie na rynku, pozyskanie oraz

utrzymanie relacji z jak najlepszymi Kontrahentami - współpracownikami. Dzisiejsze warunki gospodarcze wymagają, aby oferować swoim Kontrahentom oraz członkom ich rodzin różnego rodzaju świadczenia dodatkowe, np. w postaci kart medycznych, czy kart multisport. W ten sposób Kontrahenci Wnioskodawcy uzyskują dodatkową motywację do współpracy. Otrzymane świadczenia stanowią dla Kontrahentów dodatkowe wynagrodzenie o charakterze niepieniężnym, co bezpośrednio przedkłada się na wzrost przychodów Wnioskodawcy, a także wzmocnienie pozycji na rynku. „Pakiet kafeteryjny” ten składa się z następujących elementów:

• opłacania składek z tytułu ubezpieczeń,
• opłacania kosztów pakietów medycznych,
• karty sportowych typu multisport,
• finansowania indywidualnych szkoleń zw. z przedmiotem działalności Kontrahentów,
• innych form świadczeń, np. w postaci finansowania kursów językowych, zabiegów rehabilitacyjnych itp.
  
  

Kontrahent Spółki może w sposób dowolny dysponować „pakietem kafeteryjnym”, z zastrzeżeniem, że może ją wykorzystać wyłącznie na ww. cele. Cały proces jest odpowiednio dokumentowany oraz archiwizowany. Przydzielenie „pakietu kafeteryjnego” wiąże się ze specjalną procedurą polegającą na wyborze danych Kontrahentów, którym przysługują określone „benefity”. Wybór jest dokonywany na podstawie odpowiedniego regulaminu oraz uchwały Rady Nadzorczej Wnioskodawcy. „Pakiet kafeteryjny” nie przysługuje wszystkim Kontrahentom Wnioskodawcy, ale jedynie wybranym, wykazującym się szczególną wartością dla Spółki, co jest oceniane na podstawie wykonywanych przez nich usług. Głównym celem „pakietu kafeteryjnego” jest motywowanie Kontrahentów do bardziej wydajnej i ściślejszej współpracy ze Spółką. Świadczenia te są ważnym elementem polityki kadrowej przedsiębiorstwa. Spółka współpracuje z wysokiej klasy specjalistami, trudno dostępnymi na rynku pracy, dlatego musi stosować system zachęt pozapłacowych, który pozwoli utrzymać pozyskanych współpracowników.

Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że w wypadku Wnioskodawcy umowy zawarte z kontrahentami polegają na stałym świadczeniu usług doradczych przez osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą oraz że są to umowy-zlecenia.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 23 grudnia 2015 r. wskazano, że fakt przyznania i wysokość wynagrodzenia w postaci tzw. pakietu kafeteryjnego wynika z postanowień umów cywilnoprawnych zawartych przez Wnioskodawcę z kontrahentami. Wynagrodzenie to stanowi cześć należności przysługujących kontrahentom z tytułu świadczonych przez niech na rzecz Wnioskodawcy usług.

Mając powyższe na względzie oraz przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że wydatki jakie Wnioskodawca zamierza ponosić na rzecz kontrahentów w postaci tzw. „pakietu kafeteryjnego” będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z cyt. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem niezależnie od tego jakie świadczenia obejmuje dany pakiet, stanowi one dla takiego kontrahenta należne mu oraz podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie, w związku ze świadczeniem usług na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartych z nim umów - zlecenia.

Dodatkowo, wynagrodzenie to spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem przysługuje ono wybranym Kontrahentom Wnioskodawcy, wykazującym się szczególną wartością dla Spółki, co jest oceniane na podstawie wykonywanych przez nich usług. Przyznanie dodatkowego wynagrodzenia niepieniężnego w postaci „pakietu kafeteryjnego” ma jednocześnie na celu motywowanie Kontrahentów do bardziej wydajnej i ściślejszej współpracy ze Spółką. Jak wskazał Wnioskodawca wysoko wykwalifikowana kadra wpływa na zwiększenie przychodów w postaci podejmowania trafnych i właściwych decyzji biznesowych, czy gospodarczych. Ponadto, takie wydatki te wpływają na zabezpieczenie przychodów w przyszłości, ponieważ w dłużej perspektywie czasu Kontrahenci Wnioskodawcy, nie zrezygnują ze współpracy ze Spółką.

Nadmienić przy tym należy, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, brak jest w tym względzie podstaw prawnych do stosowania analogii pomiędzy wynagrodzeniem przysługującym pracownikom zatrudnionym przez Wnioskodawcę na umowę o pracę oraz wskazanym we wniosku wynagrodzeniem wypłacanym kontrahentom. Odmienna jest bowiem w obu przypadkach podstawa przyznania i wypłaty wynagrodzeń za czynności wykonywane na rzecz Wnioskodawcy oraz prawnopodatkowa kwalifikacja tych przysporzeń po stronie pracowników (przychody z umowy o pracę) i kontrahentów Wnioskodawcy (przychody z działalności gospodarczej).

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu „pakietu kafeteryjnego”, stanowiącego element wynagrodzenia Kontrahentów – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do stanu faktycznego, z którego jednoznacznie wynikało, że „fakt przyznania i wysokość wynagrodzenia w postaci tzw. „Pakietu kafeteryjnego” wynika z postanowień umów cywilnoprawnych zawartych przez Wnioskodawcę z Kontrahentami. Wynagrodzenie to stanowi cześć należności przysługujących Kontrahentom z tytułu świadczonych przez nich na rzecz Wnioskodawcy usług”.

Zauważyć także należy, że zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.