Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/269/MZO/14/RD-26730
z 1 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 07 maja 2013 r. Nr ILPB3/423-62/13-2/JG w ten sposób, iż uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 lutego 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją konferencji, szkoleń/warsztatów tematycznych oraz spotkań z kontrahentami - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 06 lutego 2013 r. Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego i opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie dystrybucji preparatów leczniczych przeznaczonych dla zwierząt, w tym produktów spełniających wymogi określone w art. 2 pkt 32 ustawy z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm., dalej: Prawo farmaceutyczne).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje: konferencje, szkolenia/warsztaty tematyczne, jak również spotkania biznesowe jej pracowników z kontrahentami.

Konferencje organizowane są dla odbiorców towarów handlowych Spółki, przy czym są to zarówno odbiorcy bezpośredni (np. hurtownie prowadzące obrót produktami leczniczymi nabytymi bezpośrednio od Spółki), jak i odbiorcy pośredni (np. podmioty uprawnione do wystawiania recept - lekarze weterynarii). Celem organizowanych przez Spółkę konferencji jest przekazywanie i pozyskiwanie wiedzy dotyczącej dystrybuowanych przez nią produktów, w tym m.in.:

• przekazywanie zaawansowanej, specjalistycznej wiedzy związanej z oferowanymi przez Spółkę produktami (lekami);
• informowanie o nowościach asortymentowych Spółki oraz możliwościach ich zastosowania;
• pozyskiwanie informacji o ewentualnym występowaniu niepożądanych działań w wyniku użycia produktów dystrybuowanych przez Spółkę;
• wymiana informacji na temat zakupionych przez kontrahentów Spółki produktów.
  
  

Organizowane przez Spółkę konferencje prowadzone są przez specjalistów w danej dziedzinie, którzy otrzymują od Spółki wynagrodzenie za przeprowadzenie zajęć (np. na podstawie zawartej umowy o dzieło). Udział w konferencji dla jej uczestników jest - co do zasady - bezpłatny.

Spółka jest odpowiedzialna za organizację „logistyki” związanej z konferencją (w tym m.in. za wynajęcie sali). Organizowane konferencje trwają zazwyczaj dwa dni. Na czas trwania konferencji Spółka zapewnia uczestnikom i prelegentom catering/wyżywienie. Koszty ewentualnego noclegu uczestnicy są zobowiązani ponieść we własnym zakresie. Podczas konferencji, uczestnicy otrzymują materiały szkoleniowe i reklamowe, związane z działalnością Spółki i oferowanymi przez nią produktami.

Spółka organizuje również warsztaty tematyczne i szkolenia np. z zakresu anestezjologii czy dermatologii zwierząt. Warsztaty tematyczne są skierowane do kontrahentów bezpośrednich, jak i pośrednich Spółki. Tego rodzaju szkolenia/warsztaty odbywają się w lecznicach (o ile pozwalają na to warunki) lub w wynajętych przez Spółkę salach wykładowych. Zajęcia prowadzone są przez wykładowców zewnętrznych lub przez lekarzy weterynarii zatrudnionych przez Spółkę i trwają ok. 8 godzin. Podczas tego rodzaju spotkań, oprócz specjalistycznej wiedzy uczestnikom przekazywane są informacje związane z dystrybuowanymi przez Spółkę produktami handlowymi. Spółka jako organizator zapewnia podczas warsztatów napoje, słodycze lub też zamawia catering oraz zapewnia jednorazowe naczynia.

Współpracujący ze Spółką lekarze weterynarii odpowiedzialni są za obsługę lecznic oraz hurtowni weterynaryjnych znajdujących się na terenie całej Polski. Z uwagi na to, że w lecznicach zazwyczaj nie ma dogodnych warunków do przeprowadzania rozmów dotyczących współpracy danego podmiotu ze Spółką lekarze zapraszają właściciela lub kierownika lecznicy na spotkanie do restauracji celem omówienia dotychczasowej współpracy oraz omówienia jej dalszego przebiegu. Na tego rodzaju spotkaniach biznesowych, zgodnie z przyjętym zwyczajem, z karty zamawiane są posiłki, natomiast osoba zapraszająca reguluje rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, jakie ponosi Spółka w związku z organizacją konferencji, szkoleń/warsztatów tematycznych oraz spotkań biznesowych stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.; dalej: updop)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki związane z organizacją konferencji, szkoleń/warsztatów tematycznych oraz spotkań z kontrahentami, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. W ocenie Spółki, omawiane działania, z którymi związane są koszty będące przedmiotem niniejszego wniosku, są działaniami, o których mowa w art. 52 ust. 1 Prawa farmaceutycznego, tj. są działaniami polegającymi na informowaniu oraz zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mającymi na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży oraz konsumpcji produktów leczniczych. Innymi słowy, działania te stanowią reklamę produktów dystrybuowanych przez Spółkę, a koszty tych działań stanowią koszty reklamy tych produktów.

W konsekwencji, ponoszenie omawianych kosztów reklamy ma związek z podlegającymi opodatkowaniu przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę z tytułu dystrybucji produktów a koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w świetle art. 15 ust. 1 updop.

Wnioskodawca wskazał, że omawiane koszty nie zostały wskazane w „negatywnym” katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop. W świetle tego przepisu wyłączeniu z kosztów podatkowych nie podlegają koszty reklamy, a jedynie koszty reprezentacji (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop). Ponieważ omawiane wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, a reklamowy - wyłączenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop - nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z konferencjami, szkoleniami/warsztatami tematycznymi oraz spotkaniami biznesowymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Warunkiem zakwalifikowania danego wydatku do kosztów podatkowych jest m.in. jego związek z osiąganymi przychodami - wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą po wyłączeniu zastrzeżonych w updop, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z osiąganymi przychodami lub źródłami tych przychodów. Jednocześnie, związek kosztu z przychodami lub ich źródłami może mieć zarówno bezpośredni, jak i pośredni charakter.

Przykładem kosztu pośredniego są wydatki ponoszone przez podatników w związku z działalnością reklamową. Tego rodzaju działalność - realizowana za pomocą rozmaitych działań, form środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu - przyczynia się bowiem do zwiększania ogólnego popytu na produkty czy usługi, co ma przełożenie na osiągane przez podatnika przychody.

Wnioskodawca wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji działalności reklamowej, w tym w szczególności reklamy produktów leczniczych, których dystrybutorem jest Spółka. Dlatego też w przedstawionym stanie faktycznym należy posłużyć się definicją reklamy zawartą w art. 52 ust. 1 Prawa farmaceutycznego. Zgodnie z tym przepisem, reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Prawa farmaceutycznego, reklama obejmuje w szczególności m.in.:

• reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi;
• odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych;
• sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi;
• sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.
  
  

Dla działalności reklamowej Prawo farmaceutyczne przewiduje szereg ograniczeń, m.in. określając w art. 58 ust. 1 Prawa farmaceutycznego, iż zabrania się kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania.

W opinii Spółki w świetle powyższej definicji reklamy, należy uznać, iż organizowane przez Spółkę konferencje, szkolenia/warsztaty tematyczne oraz spotkania biznesowe stanowią działania reklamowe, których celem jest przede wszystkim zachęcanie do stosowania produktów dystrybuowanych przez Spółkę i tym samym, zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży oraz konsumpcji produktów Spółki.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż udostępnianie przez Spółkę na rzecz uczestników omawianych spotkań wyżywienia stanowi ich element, który nie jest jednak ich zasadniczym celem i nie może być uznany za przejaw gościnności wykraczający poza główne cele organizowanych spotkań. Celem ponoszenia przez Spółkę wydatków na wyżywienie uczestników spotkania jest zapewnienie, aby uczestnicy konferencji, szkolenia/warsztatu czy spotkania biznesowego skupili się na przekazywanych informacjach obejmujących reklamę i promocję produktów Spółki.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, omawiane wydatki (w tym wydatki na wyżywienie) stanowią koszty działań reklamowych spełniających wymogi określone w art. 15 ust. 1 updop.

Jednocześnie, omawiane wydatki nie są - w ocenie Spółki - objęte dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, który przewiduje, że kosztami uzyskania przychodów nie są koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Pojęcie reprezentacji - nie zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - było przedmiotem wykładni zarówno sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych. W praktyce obecnie pojęciu „reprezentacja” nadaje się dwa zasadnicze znaczenia.

Zgodnie z jedną z wykładni tego pojęcia: „reprezentacja to ogólnie okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Transponując tę definicję na potrzeby prawa podatkowego reprezentacją będą wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje. Nie będzie reprezentacją wydatek poczyniony w restauracji na koszt posiłku zwyczajowo przyjętego w obecnych realiach życia gospodarczego” (tak NSA w wyroku z 25 maja 2012 r. sygn. II FSK 2200/10).

Z drugiej strony, NSA w wyroku z 25 stycznia 2012 r. (sygn. II FSK 1445/10) wskazał, iż: „koszty reprezentacji, […] to wydatki związane z przedstawicielstwem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, bez względu na ich wystawność lub miejsce świadczenia”.

Zdaniem Spółki, niezależnie od tego, którą z powyższych definicji pojęcia „reprezentacja” uznać za bardziej właściwą, wydatki ponoszone w związku z organizacją konferencji, szkoleń/warsztatów tematycznych oraz spotkaniami biznesowymi nie stanowią wydatków o charakterze reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Spółka podkreśliła, że udostępnianie przez Spółkę wyżywienia uczestnikom konferencji, spotkań/warsztatów tematycznych oraz spotkań biznesowych nie ma charakteru działania wystawnego czy okazałego. Ponadto, jak wskazano powyżej - nie ma ono na celu budowania wizerunku Spółki, lecz stanowi jeden z elementów działań o charakterze reklamowym dotyczących produktów dystrybuowanych przez Spółkę.

Ponadto, organizowanie przez Spółkę omawianych spotkań (w tym zapewnienie wyżywienia ich uczestnikom) nie jest działaniem związanym z przedstawicielstwem Spółki, lecz działaniem o charakterze reklamowym, dotyczącym jej produktów, ukierunkowanym na maksymalizację wielkości sprzedaży tych produktów. Wynika to z faktu, iż czynności dokonywane przez współpracowników oraz pracowników Spółki w trakcie konferencji, spotkań/warsztatów tematycznych czy też spotkań biznesowych nie mają charakteru występowania przez te osoby w imieniu Spółki.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, omawiane wydatki (w tym wydatki na wyżywienie) nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, a tym samym stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretacje organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 07 maja 2013 r. interpretację indywidualną (ILPB3/423-62/13-2/JG), w której uznał stanowisko Spółki w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 07 maja 2013 r. Nr ILPB3/423-62/13-2/JG, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, nie przesądza o ich wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Także w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2442/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. Jednocześnie w wyroku tym Sąd orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych. Ponadto Sąd zaznaczył, że na podatniku spoczywać będzie ciężar wykazania, że określone wydatki poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz, że nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, że celem spotkań biznesowych jest omówienie dotychczasowej współpracy oraz omówienie jej dalszego przebiegu. Natomiast celem szkoleń/warsztatów tematycznych jest m.in. informowanie o nowościach asortymentowych i przekazywanie wiedzy nt. dystrybuowanych przez Spółkę produktów.

Podkreślić przy tym należy, że o tym, czy dane spotkanie z dotychczasowym kontrahentem, konferencja, szkolenie lub warsztaty ma charakter reprezentacyjny - decyduje jego indywidualny charakter, bowiem ograniczenie spotkania jedynie do utrzymania relacji z dotychczasowym kontrahentem bez omawiania spraw handlowych mieści się w pojęciu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Zatem wydatki ponoszone przez Spółkę na konferencje, szkolenia/warsztaty tematyczne oraz spotkania z kontrahentami, których głównym celem jest zachęcanie do stosowania produktów dystrybuowanych przez Spółkę, należy zaliczyć na podstawie art. 15 ust. 1 updop do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.