INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2011 r. (data wpływu 03.10.2011 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 13.12.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie konsekwencji zawarcia umowy cash poolingu, w tym:

• ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,

• powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy pdop – jest prawidłowe,

• ustalenia, czy odsetki przysługujące/obciążające Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie będą stanowiły dla Spółki przychody podatkowe/koszty uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji - jest prawidłowe,

• zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy pdop o niedostatecznej kapitalizacji – jest prawidłowe,

• poboru zryczałtowanego podatku dochodowego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie konsekwencji zawarcia umowy cash poolingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka należy do grupy kapitałowej B. i zamierza przystąpić do wielostronnej umowy Multi Target Balancing (dalej: „Umowa”), stanowiącej umowę tzw. cash poolingu, tj. grupowego kompleksowego zarządzania płynnością finansową. Stronami Umowy są już dwie polskie spółki należące do grupy B. Liderem systemu cash poolingu uregulowanego Umową dla polskich podmiotów jest BS. (dalej: „BS.” lub „Lider”) - francuski podmiot należący do grupy B. BS. nie jest bankiem ani instytucją bankową oraz nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) w Polsce.

Uczestnikami sytemu cash poolingu, do którego przystąpi Spółka, będą wyłącznie podmioty polskie.

Przedmiotowy system cash poolingu (dalej: ,,System”) organizowany jest przez bank w Londynie (dalej: „Bank”), który zapewnia techniczną obsługę transferów środków pieniężnych uczestników Systemu.

Obecnie Spółka posiada w filii Banku w W. rachunek prowadzony w PLN, który jest wykorzystywany do rozliczeń finansowych Spółki (należności i zobowiązań Spółki). W ramach realizacji Umowy, Spółka otworzy w brytyjskiej filii Banku dwa tzw. podstawowe rachunki bankowe, tj. rachunek prowadzony w PLN i rachunek prowadzony w EUR. Londyński rachunek Spółki prowadzony w PLN będzie równocześnie tzw. rachunkiem lustrzanym w. rachunku Spółki prowadzonego w PLN, tj. saldo w. rachunku na koniec dnia będzie automatycznie przenoszone na saldo rachunku londyńskiego. Natomiast londyński rachunek Spółki prowadzony w EUR będzie wykorzystywany przez nią do rozliczeń finansowych prowadzonych w EUR i nie będzie posiadał korespondującego z nim rachunku w., tj. nie będzie tzw. rachunkiem lustrzanym.

Równolegle, w tym samym Banku działają tzw. rachunki nadrzędne, tj. rachunek BS. w PLN i rachunek BS. w EUR, które są wykorzystywane przez BS. do zarządzania płynnością finansową grupy. W przyszłości, o ile zajdzie taka konieczność, System może zostać rozbudowany o dodatkowe waluty. W takim przypadku, Spółka będzie mogła otworzyć dodatkowe rachunki na potrzeby Systemu, które będą prowadzone w tych nowych walutach.

Po przystąpieniu Spółki do Systemu, jego faktyczne działanie polegało będzie na zautomatyzowanych transferach sald dodatnich (tj. sald powyżej ustalonego poziomu) istniejących na rachunkach podstawowych Spółki (lub innych uczestników Systemu), na koniec dnia rozliczeniowego, na odpowiednie rachunki nadrzędne lidera BS.. W przypadku zaś wystąpienia na koniec dnia rozliczeniowego salda ujemnego (tj. poniżej ustalonego poziomu) na rachunkach podstawowych Spółki (lub innych uczestników), nastąpi automatyczne przekazanie środków pieniężnych z odpowiedniego rachunku nadrzędnego Lidera na rachunki podstawowe Spółki (lub innych uczestników), w kwotach niezbędnych dla uzyskania ustalonych poziomów środków na tych rachunkach. Poziom środków, który jest punktem odniesienia przy ustalaniu czy saldo danego rachunku podstawowego jest dodatnie (kredytowe) czy ujemne (debetowe) wynosi obecnie zero.

Przekazywanie środków pieniężnych w ramach Systemu jest procesem zautomatyzowanym i będzie wykonywane bez odrębnej decyzji Spółki, w zakresie transferów środków z jej rachunków podstawowych lub na jej rachunki podstawowe. Transfer środków pieniężnych z danego rachunku podstawowego Spółki będzie następował na podstawie Umowy, bez konieczności zawierania przez Spółkę odrębnych umów z Liderem lub pozostałymi uczestnikami Systemu. BS. pełni funkcję lidera Systemu posiadającego rachunki nadrzędne (w PLN i w EUR), służące kumulowaniu nadwyżek finansowych uczestników Systemu oraz redystrybucji za pośrednictwem Banku nadwyżek pieniężnych na rachunki uczestników, wykazujące salda debetowe.

Transfery środków finansowych w ramach Systemu będą dokonywane przy wykorzystaniu rachunków prowadzonych w tej samej walucie co transferowane środki, w związku z czym nie będzie dochodziło do przewalutowywania przelewanych środków.

Dodatkową funkcjonalnością Systemu będzie możliwość bezgotówkowego regulowania wzajemnych zobowiązań/należności pomiędzy jego uczestnikami. Możliwość ta będzie realizowana w ten sposób, że BS. po otrzymaniu stosownej dyspozycji od uczestnika Systemu, który będzie chciał uregulować swoje zobowiązanie wobec innego uczestnika Systemu, będzie odpowiednio pomniejszać/powiększać saldo środków posiadanych przez tych uczestników w ramach Systemu o kwotę tego zobowiązania/należności. Jedną z zalet takiego rozwiązania jest ograniczenie kosztów bankowych związanych z dokonywaniem przelewów wzajemnych zobowiązań uczestników Systemu.

Środki pieniężne przelewane w ramach Systemu będą podlegały odsetkom obciążającym uczestników Systemu lub BS. Dlatego, w zależności od sald wykazywanych na rachunkach podstawowych Spółki, będzie ona obciążana odsetkami z tytułu korzystania ze środków finansowych udostępnionych jej w ramach Systemu lub też na rzecz Spółki będą naliczane odsetki należne w związku z przelewaniem nadwyżek jej środków finansowych na rachunki Lidera.

Odsetki będą kalkulowane przez Lidera codziennie, zgodnie z ustalonym oprocentowaniem. Następnie, po zakończeniu miesiąca, odsetki naliczone Spółce (z tytułu udostępnienia nadwyżki jej środków finansowych) oraz od Spółki (z tytułu korzystania ze środków udostępnionych jej w ramach Systemu) zostaną zsumowane, i w ten sposób ustalona zostanie łączna kwota odsetek za dany miesiąc naliczonych Spółce lub podlegających zapłacie. Pierwszego dnia kolejnego miesiąca tak ustalona łączna kwota odsetek będzie dopisywana przez Lidera do rozrachunków Lidera ze Spółką, tj. powiększy lub pomniejszy wartość salda środków Spółki posiadanych w ramach Systemu (zostanie „skapitalizowana” do tej wartości).

Celem uczestnictwa w Systemie jest uzyskanie przez Spółkę korzystniejszego oprocentowania nadwyżek finansowych, zgromadzonych na jej rachunkach podstawowych, przekazywanych na rachunek nadrzędny Lidera, w porównaniu do warunków oferowanych przez banki, w wyniku wykorzystania efektu skali skumulowanych środków pieniężnych na rachunkach nadrzędnych. Jednocześnie, celem Spółki jest również ograniczenie kosztów odsetkowych związanych z ewentualnym ujemnym saldem na jej rachunkach podstawowych.

Poprzez uczestnictwo w Systemie oprocentowanie salda debetowego na rachunku podstawowym, pokrytego transferem z rachunku nadrzędnego prowadzonego przez Lidera, powinno być korzystniejsze od oprocentowania na zwykłym rachunku bankowym. Z kolei, według wiedzy Wnioskodawcy, korzyść lidera Systemu polega na minimalizowaniu poziomu zewnętrznego zadłużenia Lidera i podmiotów z grupy B., a w konsekwencji na minimalizowaniu kosztów finansowych grupy.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka ustala różnice kursowe dla celów podatkowych według tzw. metody podatkowej, tj. na podstawie przepisów art. 15a ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy środki przelewane każdego dnia roboczego w celu wyrównania ujemnych lub dodatnich sald rachunków podstawowych Spółki do ustalonego poziomu (dalej jako: „kwoty bazowe”) transferowane w ramach Systemu będą stanowiły dla Spółki przychody podatkowe/koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”)...
2. Czy transfery kwot bazowych w walucie pomiędzy rachunkami podstawowymi Spółki a rachunkami nadrzędnymi Lidera będą powodowały dla Spółki powstanie różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT...
3. Czy odsetki przysługujące/obciążające Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie będą stanowiły dla Spółki przychody podatkowe/koszty uzyskania przychodów w podatku CIT w momencie ich kapitalizacji...
4. Czy odsetki obciążające Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie będą podlegały ograniczeniom w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT...
5. Czy Spółka będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od odsetek obciążających Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Transfery kwot bazowych (wyrównujących każdego dnia roboczego salda rachunków podstawowych Spółki do ustalonego poziomu) dokonywane w ramach Systemu nie będą stanowiły dla Spółki przychodów podatkowych ani kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku CIT.
2. Transfery kwot bazowych pomiędzy walutowym rachunkiem podstawowym Spółki a walutowym rachunkiem nadrzędnym Lidera nie będą powodowały dla Spółki powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT.
3. Odsetki przysługujące Spółce w związku z wyrównaniem sald jej rachunków podstawowych do ustalonego poziomu w przypadku posiadania nadwyżek finansowych będą stanowiły dla Spółki przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem CIT w momencie ich kapitalizacji. Analogicznie, odsetki obciążające Spółkę w związku z wyrównaniem ujemnych sald rachunków podstawowych Spółki do ustalonego poziomu będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji.
4. W odniesieniu do odsetek obciążających Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie nie znajdą zastosowania ograniczenia w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT.
5. W przypadku, gdy odsetki obciążające Spółkę od środków transferowanych na jej rachunki podstawowe w ramach Systemu będą należne polskim uczestnikom Systemu (tj. transferowane w ramach Systemu kwoty będą pochodziły od tych polskich podmiotów), przy ich kapitalizacji Spółka nie będzie zobowiązania do pobierania podatku u źródła.Natomiast w odniesieniu do odsetek obciążających Spółkę od środków transferowanych na jej rachunki podstawowe z rachunków Lidera (tj. podmiotu francuskiego nieposiadającego siedziby ani zarządu na terytorium Polski), które nie będą pochodziły od polskich uczestników Systemu, Spółka również nie będzie zobowiązania do pobrania podatku u źródła, jeżeli na moment kapitalizacji tych odsetek Spółka będzie posiadała aktualny certyfikat francuskiej rezydencji podatkowej BS.
   
   

Opisane stanowisko Spółka opiera na następującej argumentacji:

Ad. 1. Neutralny charakter przekazywanych kwot bazowych dla celów podatku CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami podatkowymi są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się natomiast zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym obciążającym faktyczny przyrost majątkowy (dochód). Dlatego, za przychód podatkowy należy uznać tylko taką wartość, która definitywnie wchodzi do majątku podatnika. W konsekwencji, za przychody podatkowe uznawane są tylko uzyskane definitywnie bezzwrotne przysporzenia majątkowe. Z drugiej strony, za koszty podatkowe można uznać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi.

Spółka zwraca uwagę, że przepływy środków pieniężnych, jakie będą dokonywane pomiędzy rachunkami podstawowymi Spółki a rachunkami nadrzędnymi Lidera w ramach Systemu, będą miały charakter korzystania przez Spółkę ze środków należących do tych innych podmiotów biorących udział w Systemie lub też udostępniania środków Spółki tym innym podmiotom. W wyniku dokonywanych transferów nie będzie natomiast dochodziło do trwałego przeniesienia środków finansowych na inny podmiot. Transfery będą więc miały charakter zwrotny i nie będą skutkowały ani trwałym przysporzeniem majątkowym po stronie Spółki, ani trwałym przekazaniem środków finansowych na rzecz innego podmiotu.

W związku z tym, zdaniem Spółki, transfery środków pieniężnych z rachunków nadrzędnych Lidera, wyrównujące ujemne saldo rachunków podstawowych Spółki do ustalonego poziomu, nie będą stanowiły przychodów podatkowych, gdyż nie będą to definitywne przysporzenia majątkowe. Jednocześnie, transfery nadwyżek środków pieniężnych z rachunków podstawowych Spółki na rachunki nadrzędne Lidera nie będą, w ocenie Spółki, stanowiły kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku CIT, gdyż nie będą to wydatki definitywne.

Spółka zaznacza, że podobne stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej 24 maja 2011 r. (sygn. IPPB5/423-159/11-7/JC), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji wydanej 26 października 2010 r. (sygn. ILPB3/423-650/10-2/MM), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji wydanej 27 września 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-849/10/PP).

Ad. 2. Brak różnic kursowych w związku z transferami kwot bazowych pomiędzy walutowym rachunkiem podstawowym Spółki a walutowym rachunkiem nadrzędnym Lidera.

W celu ustalenia, czy w przypadku transferu środków pieniężnych w walucie obcej pomiędzy walutowym rachunkiem podstawowym Spółki a rachunkiem nadrzędnym Lidera dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych, należy odnieść się do przepisu art. 15a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe. W art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT przewidziano natomiast zamknięty katalog sytuacji, w których dochodzi do powstania dodatnich lub ujemnych różnic kursowych dla celów podatkowych. Są to wyłącznie przypadki gdy:

• wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu otrzymania;

• wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego poniesienia dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;

• wartość środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;

• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu;

• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.
  
  

Zdaniem Spółki, transfery kwot bazowych w walucie pomiędzy jej rachunkiem podstawowym a rachunkiem nadrzędnym Lidera nie będą wiązały się z zaistnieniem żadnej z powyższych sytuacji, a w konsekwencji nie będą skutkowały powstaniem różnic kursowych dla celów podatkowych.

W szczególności, jak wskazano w punkcie 1 wniosku, w ocenie Wnioskodawcy transfery kwot bazowych z rachunków nadrzędnych Lidera, wyrównujące ujemne saldo rachunków podstawowych Spółki do ustalonego poziomu, nie będą stanowiły przychodów podatkowych Spółki, gdyż nie będą to definitywne przysporzenia majątkowe. Analogicznie, transfery nadwyżek środków pieniężnych z rachunków podstawowych Spółki na rachunki nadrzędne Lidera nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki dla celów podatku CIT, gdyż nie będą to wydatki definitywne. W związku z tym, transfery kwot bazowych pomiędzy walutowym rachunkiem podstawowym Spółki a rachunkiem nadrzędnym Lidera w ramach Systemu nie będą wiązały się z zaistnieniem sytuacji określonych w art. 15a ust. 2 pkt l i 2 lub art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o CIT.

Ponadto, zdaniem Spółki, Umowa regulująca funkcjonowanie Systemu (ani sam faktyczny sposób jego funkcjonowania) nie wyczerpuje znamion umowy pożyczki, gdyż w Systemie nie będzie można określić stron potencjalnej umowy pożyczki ani konkretnej kwoty pieniędzy, która miałaby być jej przedmiotem (szczegółową argumentację w tym zakresie Spółka przedstawia w punkcie 3). W rezultacie, zdaniem Spółki, transfery kwot bazowych pomiędzy rachunkami podstawowymi Spółki a rachunkami nadrzędnymi Lidera w ramach Systemu nie będą powodowały również zaistnienia sytuacji określonych w art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz w art. 15a ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o CIT.

Odnosząc się do przepisów art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest, odpowiednio, niższa lub wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Z przepisów tych wynika, że skutek w postaci powstania dodatnich lub ujemnych różnic kursowych wiąże się z następującymi zdarzeniami: zapłatą albo inną formą wypływu środków lub wartości pieniężnych wyrażonych w walucie obcej.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 15a ust. 7 ustawy o CIT za dzień zapłaty, o którym mowa powyżej, uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Odnosząc powyższe do analizowanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że transferowane kwoty bazowe z rachunków podstawowych Spółki na rachunki nadrzędne Lidera nie będą zapłatą gdyż nie będą stanowiły uregulowania zobowiązań Spółki .

Drugą kwestią pozostaje ustalenie, czy transfer kwot bazowych z rachunków Spółki w ramach Systemu może zostać zakwalifikowany jako „inna forma wypływu środków pieniężnych”. W opinii Spółki, samo techniczne przeksięgowanie kwot bazowych z rachunków podstawowych Spółki na rachunki nadrzędne nie może być rozumiane jako wypływ środków pieniężnych, o którym mowa w przepisach art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT. Spółka w wyniku tej operacji nie traci bowiem władztwa nad tymi środkami, w szczególności nie dochodzi do ich definitywnego przekazania innemu uczestnikowi Systemu. Spółka podkreśla, że przeksięgowanie kwot bazowych stanowi wyłącznie czynność techniczną, niezbędną do funkcjonowania Systemu. Skalkulowanie różnic kursowych dla celów podatkowych w opisanej sytuacji byłoby sprzeczne z ideą przepisu art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, czyli ustalaniem różnic kursowych dla celów podatkowych wyłącznie w przypadkach gdy różnice te się „realizują”. Natomiast sytuacja, w której dochodzi wyłącznie do technicznego przeksięgowania kwot bazowych między rachunkami z zachowaniem pełnego władztwa nad tymi środkami przez ten sam podmiot, w ocenie Spółki nie stanowi „wypływu środków pieniężnych”, o jakim mowa w przepisie art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż przepływy kwot bazowych w walutach pomiędzy jej rachunkiem podstawowym a stosownym rachunkiem nadrzędnym Lidera nie będą wiązały się z zaistnieniem żadnej z sytuacji określonej w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT. W konsekwencji, zdaniem Spółki, powyższe przepływy nie będą powodowały dla Spółki powstania różnic kursowych dla celów CIT.

Spółka podkreśla, że wskazane wyżej uwagi dotyczą przepływu kwot bazowych pomiędzy jej rachunkiem podstawowym a rachunkiem nadrzędnym Lidera, nie odnoszą się natomiast do przypadków, gdy za pośrednictwem Systemu będzie dochodziło do regulowania rozrachunków Spółki w walutach z innymi uczestnikami Systemu oraz przypadku kapitalizacji odsetek stanowiących przychód podatkowy lub koszt podatkowy Spółki powstały w związku z korzystaniem przez Spółkę z Systemu (w ocenie Spółki, w odniesieniu do takich sytuacji zastosowanie będą miały przepisy ogólne dotyczące rozpoznawania różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ustawy o CIT).

Jednocześnie Spółka nadmienia, iż w odniesieniu do podobnych stanów faktycznych organy podatkowe przyjmowały jednolite stanowisko, zgodnie z którym transfery środków pieniężnych w walucie w ramach cash poolingu pomiędzy rachunkami uczestników a rachunkami lidera nie prowadzą do powstania podatkowych różnic kursowych. Stanowisko takie prezentują m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji wydanej 5 lipca 2010 r. (sygn. ITPB3/423-164b/10/MK), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji wydanej 10 lutego 2009 r. (sygn. ILPB3/423-758/08-3/HS), czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 23 lutego 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-205/09/BG).

Ad. 3. Zaliczenie odsetek do przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku CIT.

Niezależnie od stanowiska przedstawionego w punkcie 1 wniosku, Spółka zwraca uwagę, że zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się m.in.:

• pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),

• kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).
  
  

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz pkt 11 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się m.in.:

• wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),

• naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
  
  

Powołane przepisy wskazują, że odsetki nie stanowią przychodów podatkowych lub, odpowiednio, kosztów uzyskania przychodów, o ile nie są one faktycznie zapłacone lub skapitalizowane. Tym samym, odsetki, które zostały faktycznie zapłacone lub skapitalizowane należy, co do zasady, zaklasyfikować do przychodów lub kosztów podatkowych na zasadzie kasowej (z wyjątkiem sytuacji, do których odnosi się art. 16g ust. 3 i ust. 4 ustawy o CIT, gdy odsetki zapłacone przez podatnika lub skapitalizowane, będące składnikiem ceny nabycia/kosztu wytworzenia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, stanowią element wartości początkowej tych składników majątkowych).

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z uczestnictwem w Systemie, Spółce będą naliczane odsetki za korzystanie z udostępnionych jej środków finansowych lub w związku z przekazaniem przez Spółkę nadwyżek środków finansowych. Odsetki będą podlegać kapitalizacji do wartości salda środków Spółki posiadanych w ramach Systemu.

W świetle powołanych wyżej przepisów, a także ogólnej zasady, zgodnie z którą do kosztów podatkowych zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia ich źródła, w ocenie Spółki, odsetki, którymi Spółka będzie obciążana, będą stanowiły dla niej koszty uzyskania przychodów dla celów podatku CIT w momencie ich kapitalizacji (chyba że zastosowanie znajdą przepisy art. 16g ust. 3 lub ust. 4 ustawy o CIT).

Jednocześnie, Spółka stoi na stanowisku, że odsetki naliczone Spółce z tytułu udostępnienia nadwyżek środków finansowych w ramach Systemu będą stanowiły przychody podatkowe, do rozpoznania których Spółka będzie zobowiązana w momencie kapitalizacji odsetek.

Spółka zauważa, że takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji wydanej 24 maja 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-159/11-7/JC), w interpretacji wydanej 26 października 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-650/10-2/MM), a także w interpretacji wydanej 27 września 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-849/10/PP).

Ad. 4. Brak zastosowania ograniczeń w zakresie niedostatecznej kapitalizacji wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez określone podmioty, w części, w jakiej zadłużenie spółki wobec określonych kwalifikowanych podmiotów przekroczy łącznie trzykrotność jej kapitału zakładowego.

Ograniczenie to dotyczy pożyczek udzielanych spółce przez udziałowca posiadającego co najmniej 25% udziałów spółki, udziałowców posiadających łącznie co najmniej 25% udziałów spółki lub przez inną spółkę, jeśli ten sam udziałowiec posiada co najmniej po 25% udziałów w spółce udzielającej pożyczkę i spółce będącej pożyczkobiorcą. Powyższe przepisy regulujące kwestię tzw. „niedostatecznej kapitalizacji” ograniczają zatem możliwość ujęcia w kosztach podatkowych odsetek od pożyczek udzielanych spółkom przez ich udziałowców i spółki-siostry (przy spełnieniu określonych warunków).

Jednocześnie, przepisy ustawy o CIT określają w sposób szczegółowy, co należy rozumieć pod pojęciem pożyczki dla celów przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. W szczególności, zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, przez pożyczkę, do której zastosowanie mają przepisy o niedostatecznej kapitalizacji, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

Zdaniem Spółki, z powołanego wyżej przepisu wynika, że w analizowanym przypadku regulacje odnośnie niedostatecznej kapitalizacji nie znajdują zastosowania. Przepis ten jasno określa bowiem, że umową pożyczki, do której stosują się ograniczenia przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, jest umowa zawierana pomiędzy dwoma podmiotami, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na biorącego pożyczkę pewną określoną sumę pieniędzy. Tę samą sumę pieniędzy biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić.

W analizowanym przypadku nie będzie natomiast dochodziło do zawarcia umowy, w której określony podmiot zobowiązywałby się do przeniesienia określonej sumy pieniędzy na rzecz innego podmiotu (w tym Spółki). Podmioty biorące udział w Systemie wyrażają jedynie gotowość użyczenia swoich środków finansowych na pewien czas innym uczestnikom Systemu. Tym samym, przystąpienie do Umowy nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które dany uczestnik Systemu będzie udostępniał.

Co więcej, uczestnicy Systemu posiadający nadwyżkę środków finansowych na swoich rachunkach podstawowych nie będą mieli bezpośredniego wpływu na to, jaka część ich dodatnich sald zostaje wykorzystana przez konkretnych uczestników Systemu. Analogicznie, w przypadku zasilenia rachunków podstawowych uczestników Systemu o niedoborze finansowym, następującego za pośrednictwem rachunków nadrzędnych Lidera, na których kumulują się środki zgromadzone w ramach Systemu, środki na sfinansowanie takiego debetu mogą w praktyce pochodzić od kilku uczestników Systemu. Wobec tego, w analizowanym przypadku nie będzie można wskazać podmiotów, które spełniałyby definicje stron umowy pożyczki (tj. pożyczkodawcy oraz pożyczkobiorcy).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, udostępnienie środków finansowych innym podmiotom z grupy B. w ramach Systemu nie będzie wypełniać przesłanek pozwalających na uznanie ich za pożyczkę w rozumieniu ustawy o CIT, do której znajdują zastosowanie przepisy o niedostatecznej kapitalizacji.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, zaliczanie odsetek wypłacanych przez Spółkę w wyniku uczestnictwa w Systemie do kosztów uzyskania przychodów nie będzie podlegało ograniczeniom wynikającym z tych przepisów.

Spółka zwraca uwagę, że stanowisko, zgodnie z którym operacje wykonywane w ramach systemu cash poolingu nie powodują konieczności zastosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, znajduje potwierdzenie w ugruntowanej praktyce organów skarbowych. Stanowisko takie prezentują min. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej 24 maja 2011 r. (sygn. IPPB5/423-159/11-6/JC), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej 4 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-718/10-2/JC) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji wydanej 26 października 2010 r. (sygn. ILPB3/423-650/10-4/MM).

Ad. 5. Brak konieczności potrącenia przez Spółkę podatku u źródła od odsetek obciążających Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy nieposiadający na terenie Polski siedziby lub zarządu podlegają tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. tylko od przychodów (dochodów), które osiągają na terytorium Polski. Do przychodów takich, na postawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zalicza się m.in. przychody z odsetek, dla których zryczałtowany podatek dochodowy, tzw. podatek u źródła, ustala się w wysokości 20% tych przychodów (z pewnymi wyjątkami odnoszącymi się do wybranych podmiotów powiązanych mających siedzibę na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego). Niemniej jednak, przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (dalej: „umowy o UPO”), których stroną jest Polska. Umowy te przewidują generalnie preferencyjne zasady opodatkowania odsetek podatkiem u źródła w Polsce.

Płatnikiem podatku u źródła są podmioty dokonujące wypłaty należności z tytułu odsetek. Płatnicy ci są co do zasady obowiązani do pobrania podatku u źródła od dokonywanych wypłat w dniu dokonania wypłaty (lub kapitalizacji). Możliwe jest jednocześnie zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o UPO albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową pod warunkiem udokumentowania miejsca rezydencji podatkowej zagranicznego beneficjenta płatności, uzyskanym od tego podatnika certyfikatem rezydencji (dodatkowym warunkiem jest istnienie określonej podstawy prawnej dla wymiany informacji między polskimi organami podatkowymi a organami podatkowymi państwa, w którym beneficjent płatności ma rezydencję podatkową).

Mając na uwadze powyższe przepisy ustawy o CIT, w opinii Spółki, regulacje określone tymi przepisami nie będą miały zastosowania do odsetek obciążających Spółkę od środków transferowanych na jej konta podstawowe w ramach Systemu w przypadku, gdy środki te będą pochodziły od polskich uczestników Systemu. W rezultacie, w takich przypadkach Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania podatku u źródła.

Natomiast w stosunku do obciążających Spółkę odsetek od ewentualnych środków transferowanych na jej rachunki podstawowe z rachunków Lidera (tj. podmiotu francuskiego nieposiadającego siedziby ani zarządu na terytorium Polski), które nie będą pochodziły od polskich uczestników Systemu, zdaniem Spółki, zastosowanie znajdą postanowienia polsko- francuskiej umowy o UPO.

Zgodnie z art. 11 polsko-francuskiej umowy o UPO, odsetki, które pochodzą z jednego umawiającego się państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie (z pewnymi zastrzeżeniami nie mającymi zastosowania w niniejszej sprawie).

Spółka zaznacza, że polsko-francuska umowa o UPO zawiera stosowną klauzulę o wymianie informacji podatkowej pomiędzy organami umawiających się państw. Tym samym, na podstawie polsko-francuskiej umowy o UPO, ewentualne odsetki należne Liderowi, mającemu siedzibę dla celów podatkowych we Francji, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, jeżeli na moment kapitalizacji odsetek obciążających Spółkę od środków transferowanych z rachunków Lidera na jej rachunki podstawowe, które nie będą pochodziły od polskich uczestników Systemu, Spółka będzie posiadała aktualny certyfikat francuskiej rezydencji podatkowej BS., to Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania podatku u źródła również od tych odsetek.

W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że ewentualne odsetki wypłacane przez nią w związku z uczestnictwem w Systemie (tj. w praktyce pomniejszające saldo środków Spółki w ramach Systemu) nie będą rodziły obowiązku pobrania przez Spółkę podatku u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się odnośnie konsekwencji zawarcia umowy cash poolingu, w tym:

• ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów – za prawidłowe,

• powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy pdop – za prawidłowe,

• ustalenia, czy odsetki przysługujące/obciążające Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie będą stanowiły dla Spółki przychody podatkowe/koszty uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji – za prawidłowe,

• zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy pdop o niedostatecznej kapitalizacji – za prawidłowe,

• poboru zryczałtowanego podatku dochodowego – za prawidłowe.
  
  

Umowa „cash poolingu” jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowana przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej, lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Sprowadza się ona do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Pozwala to na kompensowanie przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jedne z podmiotów z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy poprzez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia cash poolingu uczestnicy wskazują podmiot organizujący cash pooling i zarządzający systemem, tzw pool leadera, którym może być wyspecjalizowany bank, jak również jednostka z grupy. Zarządzający systemem w ramach umowy zapewnia dla wszystkich uczestników systemu środki finansowe na pokrycie sald ujemnych, a przypadku wystąpienia sald dodatnich na rachunkach uczestników to na jego rachunek trafiają środki finansowe.

Stanowisko Organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej jako: updop), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Do przychodów, w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 powołanej ustawy, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto z treści art. 12 ust. 4 pkt 6a wynika, iż do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Jak wskazuje Wnioskodawca: przepływy środków pieniężnych, jakie będą dokonywane pomiędzy rachunkami podstawowymi Spółki a rachunkami nadrzędnymi Lidera w ramach Systemu, będą miały charakter korzystania przez Spółkę ze środków należących do tych innych podmiotów biorących udział w Systemie lub też udostępniania środków Spółki tym innym podmiotom. W wyniku dokonywanych transferów nie będzie natomiast dochodziło do trwałego przeniesienia środków finansowych na inny podmiot. Transfery będą więc miały charakter zwrotny i nie będą skutkowały ani trwałym przysporzeniem majątkowym po stronie Spółki, ani trwałym przekazaniem środków finansowych na rzecz innego podmiotu.

W konsekwencji, transfery kwot bazowych dokonywane w ramach Systemu będą neutralne z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z zawarciem umowy cash poolingu należało uznać za prawidłowe.

Stanowisko Organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2.

Stanowisko Spółki w zakresie powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy pdop w związku z zawarciem umowy cash poolingu należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2.

Stanowisko Organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3.

Stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy odsetki przysługujące/obciążające Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie będą stanowiły dla Spółki przychody podatkowe/koszty uzyskania przychodów w momencie ich kapitalizacji w związku z zawarciem umowy cash poolingu należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3.

Stanowisko Organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 7b powołanej ustawy przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Umowa cash poolingu nie jest formą tradycyjnej pożyczki udzielanej sobie nawzajem przez podmioty powiązane, lecz ma charakter bieżącego wyrównywania sald w drodze wielostronnych i wielokrotnych świadczeń konsolidacyjnych o charakterze zwrotnym.

W przypadku „cash poolingu” mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz bankiem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu. Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot. Spółka uczestnicząc w Systemie nie jest zobowiązana do przeniesienia z góry ustalonej ilości pieniędzy na rzecz określonego podmiotu.

W konsekwencji powołane przepisy dotyczące niedostatecznej kapitalizacji w opisanej strukturze nie powinny mieć zastosowania, z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek wskazanej w tych przepisach: podstawą dokonywanych transferów w ramach struktury nie będą bowiem pożyczki, o których mowa w tych przepisach.

W kontekście powyższego, w odniesieniu do odsetek obciążających Spółkę w związku z uczestnictwem w Systemie nie znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z przepisów o tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Tym samym, stanowisko Spółki w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy pdop o niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawarciem umowy cash poolingu należało uznać za prawidłowe.

Stanowisko Organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 5.

Stanowisko Spółki w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zawarciem umowy cash poolingu należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 5.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawieranej umowy cash poolingu. Ocena ta zostanie poddana badaniu w prowadzonych przez organy skarbowe postępowaniach kontrolnych.

Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.