Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.862.2016.1.IZ
z 30 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy, zważywszy, że transakcje zabezpieczające odnoszą się do działalności strefowej (zabezpieczają kurs rozliczenia transakcji sprzedaży wyrobów strefowych przychody i koszty wynikające z rozliczenia kontraktów terminowych na waluty (forward i opcje) powinny zostać zaliczone do przychodów/kosztów osiągniętych w ramach działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwanej: „updop”) czy do działalności pozastrefowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy, zważywszy, że transakcje zabezpieczające odnoszą się do działalności strefowej (zabezpieczają kurs rozliczenia transakcji sprzedaży wyrobów strefowych przychody i koszty wynikające z rozliczenia kontraktów terminowych na waluty (forward i opcje) powinny zostać zaliczone do przychodów/kosztów osiągniętych w ramach działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 updop czy do działalności pozastrefowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X (dalej zwany: „Podatnikiem” lub „Spółką”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz ma siedzibę i zarząd na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w swym Oddziale H, znajdującym się w granicach (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwoleń nr … z 5 lipca 2011 r. oraz nr … z 23 grudnia 2013 r., zgodnie z którymi zwolnieniu podlega między innymi dochód z tytułu działalności produkcyjnej, usługowej i handlowej związanej, ujętej w PKWiU pod numerem 23.13 (szkło gospodarcze).

Transakcje sprzedaży wyrobów gotowych, wytwarzanych w ramach działalności strefowej, zawierane są w złotych polskich, jak również i walutach obcych. Z tego tytułu w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje rozliczeń z kontrahentami w walutach obcych. Spółka zawiera kontrakty terminowe typu forward i opcje na waluty, które mają na celu zabezpieczenie (tzw. hedging) pozycji walutowych Spółki wynikających ze sprzedaży wyrobów strefowych objętych zwolnieniem i ograniczenie ryzyka kursowego.

Podmioty działające na rynku międzynarodowym, w tym rynku opakowań szklanych, zmuszone są często do podejmowania szeregu działań mających na celu utrzymanie rentowności prowadzonej działalności gospodarczej. Wynikiem takich działań jest w szczególności redukcja poziomu dodatkowych kosztów generowanych m.in. na skutek dokonywania transakcji z kontrahentami w walutach obcych i związanym z nimi ryzykiem wahań/zmiany kursów walutowych (ryzyko wahań kursów walutowych naraża przedsiębiorców na straty finansowe). Jednym ze sposobów ograniczania ryzyka kursowego jest właśnie zawieranie terminowych kontraktów zabezpieczających, poprzez które Podatnik uzyskuje zagwarantowaną możliwość wymiany waluty w przyszłości po określonym z góry kursie. Kontrakty terminowe zawierane są wyłącznie w celu zapewnienia godziwej wartości przyszłych wpływów ze sprzedaży (zgodnie z polityką zabezpieczeń przyjętą przez Spółkę) oraz nie stanowią samoistnych, niezależnych operacji spekulacyjnych, oderwanych od podstawowej działalności strefowej. Innymi słowy, kontrakty terminowe zawierane przez Spółkę mają na celu wyłącznie zabezpieczenie czynności podejmowanych w ramach działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu. Spółka nie prowadzi odrębnej działalności finansowej polegającej na spekulacyjnym obrocie kontraktami terminowymi. Realizowane przez Spółkę transakcje - w zależności od relacji ceny wykonania i rzeczywistego kursu walutowego w dniu wykonania transakcji - prowadzą do powstania przychodów albo kosztów finansowych Spółki. Przedmiotowe przychody/koszty traktowane są przez Spółkę jako przychody/koszty opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W zakresie ewidencji księgowej pochodnych instrumentów finansowych Spółka stosuje zapisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. Nr 149 poz. 1674 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”). Sposób ujęcia w księgach rachunkowych skutków wyceny instrumentów pochodnych wynika z ich kwalifikacji przez Spółkę jako instrumenty zawierane w ramach polityki zabezpieczeń (instrumenty zabezpieczające).

Ważny element opisu sprawy został zawarty również we własnym stanowisku Spółki, w którym wskazano, że (…) jej głównym zadaniem jest wspieranie działalności podstawowej – w przedmiotowym stanie faktycznym - produkcji i sprzedaży wyrobów szklanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, zważywszy, że transakcje zabezpieczające odnoszą się do działalności strefowej (zabezpieczają kurs rozliczenia transakcji sprzedaży wyrobów strefowych przychody i koszty wynikające z rozliczenia kontraktów terminowych na waluty (forward i opcje) powinny zostać zaliczone do przychodów/kosztów osiągniętych w ramach działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwanej: „updop”) czy do działalności pozastrefowej?

Zdaniem Spółki, dochód z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych, wyprodukowanych na terenie (…) SSE korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop oraz zezwoleń na prowadzenie działalności nr … oraz … . Zgodnie z treścią przywołanych zezwoleń, zwolnieniem podatkowym jest objęty m.in. dochód z tytułu działalności produkcyjnej, usługowej i handlowej związanej, ujętej w PKWiU pod numerem 23.13 (szkło gospodarcze). Jednakże, działalność podstawowa, również ta ujęta wprost w zezwoleniach strefowych nr … i …, nie może istnieć bez szeregu procesów, stanowiących działalność pomocniczą wobec działalności podstawowej.

Zdaniem podatnika, działalność pomocnicza nie jest odrębnym źródłem przychodów (czy to strefowych, czy poza strefowych), choć może je generować okazjonalnie. Jednakże, jej głównym zadaniem jest wspieranie działalności podstawowej - w przedmiotowym stanie faktycznym - produkcji i sprzedaży wyrobów szklanych. W opinii Podatnika, na prowadzoną przez niego działalność o charakterze pomocniczym składają się w szczególności marketing własnych wyrobów, ich projektowanie, planowanie produkcji, zakup surowców, obrót odpadami z produkcji, doradztwo i serwis świadczone na rzecz klientów w zakresie nabywanych przez nich wyrobów strefowych, procesy księgowe, kadrowe, czy wreszcie, będące przedmiotem niniejszego zapytania - finansowanie produkcji i sprzedaży wyrobów strefowych, w szczególności poprzez zapewnienie rozliczenia sprzedaży po założonym kursie wymiany, zabezpieczającym marżę z działalności przed wahaniami kursów dewiz.

W ocenie Spółki, nie można rozdzielać przychodów i kosztów związanych z podstawową działalnością strefową (produkcją i sprzedażą wyrobów szklanych) oraz efektu zabezpieczenia wyników tejże działalności, np. poprzez zawarcie kontraktu terminowego. Czynności tego typu są nierozerwalnie związane z osiąganiem przychodów w ramach strefy, służą bowiem zabezpieczeniu ich źródła i w istocie stanowią gwarancję zastosowania obligatoryjnego zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Opisane wyżej procesy nie stanowią samodzielnego przedmiotu działalności gospodarczej Podatnika, nie spełniając definicji działalności gospodarczej, zawartej w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, stanowiąc jednocześnie działalność pomocniczą, zdefiniowaną w załączniku do rozporządzenia Rady nr 696/93 z 15 marca 1993 r. w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (Dz.U. L 76 z 30 marca 1993 r.). Zgodnie z postanowieniami sekcji IV, lit. B ust. 1 tej regulacji, za działalność pomocniczą uznaje się taką działalność, która spełnia łącznie następujące warunki:

• służy tylko jednostce, do której się odnosi (wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie),
• porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych,
• wytwarza usługi lub, wyjątkowo, dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki,
• wpływa na koszty bieżące samej jednostki.
  
  

Zgodnie z dominującą linią orzeczniczą i interpretacjami organów podatkowych, brzmienie przepisów updop i updof pozwala objąć zwolnieniem pewne rodzaje działalności pomocniczej. W rezultacie, pomimo że dany rodzaj działalności nie został wymieniony w zezwoleniu, przychody i koszty z tej działalności mogą wpłynąć na wynik podatkowy z działalności strefowej. W świetle interpretacji podatkowych, spośród rodzajów działalności pomocniczej, w kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania można uwzględniać m.in. rozliczenia związane z:

• funkcjonowaniem działu administracyjnego (interpretacja Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 września 2009 r., nr ITPB3/423-318a/09/DK),
• działalnością marketingową (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 stycznia 2009 r., nr ILPB3/423-656/08-2/ŁM);
• usługami serwisowymi (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 grudnia 2011 r., nr IBPBI/2/423-1208/11/AP).
  
  

Ze zwolnienia podatkowego mogą korzystać również niektóre przychody z działalności finansowej. Dotyczy to jednak tych przychodów, które związane są bezpośrednio z działalnością objętą zezwoleniem, np. odsetek z rachunku bankowego obsługującego wyłącznie transakcje w obrębie działalności strefowej (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 lipca 2011 r., nr ILPB3/423-296/10/11-S-2/JG). Podobnie, dochody generowane w ramach cash-poolingu, w części, w jakiej związane są z działalnością objętą zezwoleniem, mogą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lutego 2011 r., nr IBPBI/2/423-1630/10/PC).

Wpływ na wynik podatkowy z działalności w strefie mają również niektóre różnice kursowe. Przykładowo, różnice kursowe wynikające ze spłaty pożyczek i kredytów, którymi finansowana jest działalność gospodarcza objęta zwolnieniem, zwiększają przychody z działalności zwolnionej, jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów z tej działalności, jako ujemne różnice kursowe (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 lutego 2011 r., nr ILPB3/423-941/10-2/MM). W analogiczny sposób traktuje się różnice kursowe powstałe z tytułu otrzymania należności i zapłaty zobowiązań związanych z działalnością objętą zezwoleniem (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 marca 2012 r., nr ITPB3/423-682a/11/AW), czy właśnie z hedgingu walutowego (interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: z 27 marca 2009 r. nr IBPBI/2/423-7/09/MO, z 17 września 2010 r. nr IBPBI/2/423-823/10/AK oraz z 6 grudnia 2010 r. nr IBPBI/2/423-1168/10/AK, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 marca 2013 r. nr IPPB3/423-555/11-6/S/13/MS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 października 2010 r. nr ILPB3/423-616/10-2/MM).

W przywołanych interpretacjach, organy podatkowe oraz sądy uznawały, że do przychodów objętych zwolnieniem zalicza się również różnice kursowe oraz rezultaty transakcji na pochodnych instrumentach finansowych (kontrakty terminowe, opcje), realizowanych w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym, w takim zakresie, w jakim odnoszą się do transakcji zakupu lub sprzedaży materiałów i towarów niezbędnych do wytworzenia wyrobów oraz sprzedaży wyrobów spełniających warunek wytworzenia w strefie i w zakresie objętym zezwoleniem. Interpretacje zawierające stanowiska przeciwne były konsekwentnie uchylane przez sądy administracyjne, m.in. w postępowaniach o sygnaturach akt I SA/Wr 453/11 (wyrok z 7 czerwca 2011 r.) czy III SA/Wa 263/12 (wyrok z 16 października 2012 r.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym jednoznacznie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE).

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.
  
  

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle. Przedmiotowe zwolnienie podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej fizycznie na terenie strefy. Jeżeli cześć działalności podmiotu prowadzona jest poza strefą, dochód z tej części pochodzący nie podlega zwolnieniu. Dochód „uzyskany” z działalności to wyłącznie taki dochód, którego źródłem przychodów jest prowadzona działalność gospodarcza. Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 125/10, dochód „uzyskany” z działalności to wyłącznie taki dochód, którego źródłem przychodów jest działalność gospodarcza. Dochód czyniący zadość wymogom art. 17 ust. 1 pkt 34 o podatku dochodowym od osób prawnych to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany przez aktywność przedsiębiorcy, którą można nazwać działalnością gospodarczą, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej. Dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z działalności są dochody w postaci należności uzyskiwanych od kontrahentów, jeżeli zakres świadczonych w ramach umów czynności objęty jest zakresem zezwolenia.

Zwolnienie podatkowe uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop w związku z art. 12 ustawy o SSE nie jest zwolnieniem podmiotowym w tym sensie, że nie dotyczy wszystkich dochodów osiąganych przez podmiot posiadający status przedsiębiorcy wyposażonego w zezwolenie umożliwiające prowadzenie działalności na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. Jest zwolnieniem, które uzależniono od dziedziny stosunków prawnych, w jakie wstępuje przedsiębiorca-adresat zezwolenia na działalność strefową. Stosunki te muszą być stosunkami gospodarczymi celowo ukierunkowanymi na osiągnięcie dochodu lub stanowiącymi nieodzowne następstwo realizacji tych pierwszych, wskutek ich złożonej natury. Ich zakres przedmiotowy ustalono za pomocą dwóch kryteriów: przedmiotu działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu wydanym na podstawie art. 16 ust. 1 cyt. ustawy o SSE oraz miejscem realizacji czynności prawnych skutkujących powstaniem dochodu - terenem specjalnej strefy ekonomicznej.

Niezależnie od stanowiska wypracowanego przez sądy administracyjne należy stwierdzić, że umowa kontraktu terminowego typu forward nie należy do zakresu czynności podejmowanych przez spółkę w ramach działalności gospodarczej. Nie jest działalnością generującą bezpośrednio dochód z działalności określonej w zezwoleniu udzielonym spółce. Nie jest także nieodłącznym następstwem węzłów prawnych, bez których prowadzenie na terenie specjalnej strefie ekonomicznej działalności określonej w zezwoleniu, okazałoby się niemożliwe, jak ma to miejsce np. w przypadku umów o pracę, umowy rachunku bankowego, umów dostawy lub umów ubezpieczenia. Przeciwnie, zawieranie umów na kontrakty terminowe typu forward oraz opcji na waluty jest odrębną od działalności gospodarczej dziedziną aktywności przedsiębiorcy.

Dochody powstałe w wyniku ujęcia przychodów i kosztów wynikających z realizacji walutowych kontraktów terminowych nie są dochodami ze źródła przychodów, jakim jest działalność określona w zezwoleniu, lecz dochodami uzyskanymi na skutek dokonania określonych niezależnych operacji finansowych. Zatem, dochody te nie stanowią dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Tut. Organ nie podziela również zdania Spółki jakoby finansowanie produkcji i sprzedaży wyrobów strefowych, w szczególności poprzez zapewnienie rozliczenia sprzedaży po założonym kursie wymiany, zabezpieczającym marżę z działalności przed wahaniami kursów dewiz stanowiło działalność o charakterze pomocniczym względem działalności podstawowej, prowadzonej przez Spółkę w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów szklanych.

Wskazać należy, że zawieranie umów na kontrakty terminowe typu forward oraz opcji na waluty jest odrębną od działalności gospodarczej dziedziną aktywności przedsiębiorcy, który kierując się racjonalnością inicjowanych stosunków prawnych także w sferach niezwiązanych ze świadczoną na co dzień sprzedażą (...). Dochody powstałe w wyniku ujęcia przychodów i kosztów wynikających z realizacji walutowych kontraktów terminowych finansowych nie są dochodami ze źródła przychodów, jakim jest działalność określona w zezwoleniu, lecz dochodami uzyskanymi na skutek dokonania określonych niezależnych operacji finansowych. Zatem, dochody te nie stanowią dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy. W konsekwencji, wykorzystanie instrumentów zabezpieczających, do których odnosi się przedmiotowe pytanie, uznać należy za przejaw wskazanej „dodatkowej” działalności finansowej przedsiębiorcy, nieokreślonej w treści zezwolenia, nie będącej jednocześnie działalnością pomocniczą względem działalności podstawowej korzystającej ze zwolnienia podatkowego. Tym samym, wynik realizowany na niniejszych instrumentach, generowany w ramach działalności finansowej, odrębnej od działalności określonej w zezwoleniu, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W świetle powyższych wyjaśnień, kwoty wynikające z rozliczenia kontraktów terminowych na waluty (forward i opcje) nie mogą zostać zaliczone do przychodów lub kosztów osiąganych lub ponoszonych w ramach działalności objętej zezwoleniem i tym samym nie są objęte zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Za prawidłowością podjętego przez tut. Organ rozstrzygnięcia przemawiają również tezy wyroków, przykładowo:

• Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2039/09,
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 7 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 453/11 czy
• Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Olsztynie z 14 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 706/13.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W stanowisku Spółka wskazała wyroki sądów administracyjnych zapadłych w zbliżonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, które wspierają argumentację Wnioskodawcy. Należy wszakże zwrócić uwagę, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i wiążą jedynie strony postępowania, w toku którego zapadły. Oznacza to, że tut. Organ wydając przedmiotową interpretację nie jest związany tymi rozstrzygnięciami.

Odnosząc się natomiast do powołanych – na poparcie stanowiska Wnioskodawcy – interpretacji organów podatkowych należy zauważyć, że organ dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniającą w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.