Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-668/16-2/AJ
z 16 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2016 r. (data wpływu 10 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu (proporcjonalnie do udziału w zysku) części wartości rynkowej nieruchomości w związku ze sprzedażą poszczególnych lokali - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu (proporcjonalnie do udziału w zysku) części wartości rynkowej nieruchomości w związku ze sprzedażą poszczególnych lokali.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej „Sp.k.”) jest użytkownikiem wieczystym gruntu (dalej „Nieruchomość”). Grunt ten został wniesiony do Spółki, wraz z własnością znajdujących się wówczas na nim budynków i budowli, jako wkład niepieniężny w 2010 r. przez komandytariusza Spółki - B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „B.”). Z kolei B. nabyła prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości oraz własność znajdujących się na niej budynków i budowli w 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży.

Aktualnie na Nieruchomości trwają prace mające na celu wyburzenie znajdujących się na niej budynków i budowli.

Nieruchomość, ani budynki znajdujące się na niej nie zostały wprowadzone przez Sp.k. do ewidencji środków trwałych. Nieruchomość została wniesiona do Sp.k. w celu realizacji na niej przez Sp.k. inwestycji deweloperskiej, która jednak do tej pory nie została rozpoczęta.

Obecnie rozważane jest przekształcenie Sp.k. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka”), a następnie (po przekształceniu) realizacji na Nieruchomości przez Spółkę inwestycji deweloperskiej - polegającej na budowie budynków mieszkaniowych wielorodzinnych w celu sprzedaży znajdujących się w nich lokali wraz z udziałami w prawie użytkowania wieczystego gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w chwili uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży przez Spółkę każdego lokalu znajdującego się w budynkach wzniesionych przez nią na Nieruchomości będzie mogła ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów taką część wartości Nieruchomości ustalonej przez wspólników (Sp. k.) na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak od jej wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu, jaka odpowiada udziałowi w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości zbywanemu wraz z danym lokalem ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w chwili uzyskania przez Spółkę przychodu ze sprzedaży każdego lokalu znajdującego się w budynkach wzniesionych przez nią na Nieruchomości Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów taką część wartości Nieruchomości ustalonej przez wspólników (Sp. k.) na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak od jej wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu, jaka odpowiada udziałowi w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości zbywanemu wraz z danym lokalem.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, „§ 1. Osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki nie mającej osobowości prawnej

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.”

Przepis ten ustanawia zasadę kontynuacji sytuacji podatkowej podmiotów powstałych z przekształcenia. Z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia spółki osobowej jest więc traktowana tak, jak byłaby traktowana spółka osobowa (albo jej wspólnicy, gdy sama spółka jest „przejrzysta” podatkowo), gdyby nadal prowadziła działalność. Zastrzec przy tym należy, że spółka przekształcona (tu: Spółka) staje się podatnikiem podatku dochodowego, a co za tym idzie, skutki podatkowe dokonywanych przez nią transakcji, w tym także transakcji dokonanych wcześniej w spółce przekształcanej, a jeszcze nie rozliczonych podatkowo, ujawniają się bezpośrednio w Spółce przekształconej, a nie u jej wspólników.

Oznacza to w szczególności, że na spółkę przekształconą przejdą skutki podatkowe zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej i ujętych w prowadzonych przez nią ewidencjach dla celów podatkowych, a które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie nie miało miejsca. Jeżeli w spółce przekształconej pojawią się określone przychody, koszty lub wydatki, które są konsekwencją zdarzeń zaewidencjonowanych w spółce przekształcanej, to spółka przekształcona powinna je potraktować podatkowo tak, jak uczyniłaby to spółka przekształcana, gdyby przekształcenie nie miało miejsca.

Powyższa zasada wyraża się w szczególności w kontynuacji rozliczenia przez spółkę przekształconą kosztów uzyskania przychodów poniesionych, a nierozliczonych podatkowo przez spółkę przekształcaną.

W zakresie środków trwałych podlegających amortyzacji wynika to wprost z aft. 16g ust. 9 oraz art. 16h ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych dalej „updop”, zgodnie z którymi wartość początkową środków trwałych w spółce przekształconej ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji spółki przekształcanej, a odpisy amortyzacyjne od nich są dokonywane z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz z zachowaniem metody amortyzacji przyjętej przez podmiot przekształcony.

Niemniej jednak nie budzi wątpliwości, że zasada zawarta w art. 93a Ordynacji podatkowej oznacza, że również inne koszty poniesione, a nierozliczone podatkowo w spółce przekształcanej są rozliczane podatkowo przez spółkę przekształconą na takich samych zasadach i w takiej samej wysokości, w jakiej byłyby rozliczane, gdyby nadal istniała spółka przekształcana.

Stanowisko takie zajął m.in. Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-493/11-2/JG z dnia 16.01.2012 r: „Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż materiały i towary przejęte przez sp. z o.o. w wyniku przekształcenia spółki jawnej „bezpośrednio przyczynią się do osiągania przychodu tej spółki, a jednocześnie nie zostaną one, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w spółce jawnej do dnia przekształcenia”.

W związku z powyższym, wydatki związane z wytworzeniem / nabyciem ww. materiałów i towarów stanowić będą dla sp. z o.o. koszty uzyskania przychodów, potrącałne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody - art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Odnosząc to do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że po stronie Spółki powstałej z przekształcenia Sp.k. koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia lokali znajdujących się w budynkach wzniesionych na Nieruchomości, która została wniesiona jako wkład do Sp.k., wraz ze związanymi z ich własnością udziałami w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości, powinny być ustalone w takiej samej wysokości, w jakiej byłyby one ustalone w Sp.k., gdyby to ona dokonała sprzedaży ww. lokali wraz z udziałami w Nieruchomości.

Uwzględniając powyższe, w pierwszej kolejności należy podkreślić, że do ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu nie mają zastosowania obecnie obowiązujące regulacje updop, dotyczące odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu do spółki osobowej, które zostały wprowadzone z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r. przez ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dalej „nowelizacja updop”. Zastosowanie mają zasady obowiązujące w 2010 r. Zgodnie bowiem z art. 9 nowelizacji updop, „Do przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotu wkładu wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu obowiązujące na dzień 31 grudnia 2010 r.”

Oznacza to, że koszt uzyskania przychodów z tytułu zbycia przez Spółkę Nieruchomości, wniesionej do niej jako wkład w 2010 r., należy ustalić w oparciu o przepisy updop obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010 r. Przepisy te nie regulowały w sposób precyzyjny sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia przez spółkę osobową przedmiotu wkładu niej. Zastosowanie miał w tym przypadku ogólny przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, zgodnie z którym wydatki na nabycie m.in. gruntów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia, lecz dopiero w chwili uzyskania przychodów z tytułu ich odpłatnego zbycia. Jednakże nie przesądzał on, co stanowi „wydatki” w przypadku zbycia przez spółkę osobową gruntu wniesionego jako wkład do niej.

Z uwagi na to, że wykładnia językowa przepisów updop jest niewystarczająca w celu ustalenia kosztu uzyskania przychodów konieczne jest sięgniecie do innych rodzajów wykładni, a szczególności systemowej i celowościowej. Jej wyniki przemawiają zdaniem Wnioskodawcy za uznaniem, że kosztem tym jest wartość ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa jednak od jej wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Za wnioskiem tym przemawia, po pierwsze, treść art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.), zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się „w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu”.

W przepisach updop (w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.) brak było odpowiednika tego przepisu, gdyż w ogóle nie regulowały one sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych wnoszonych jako aport do spółki osobowej. Tego rodzaju niezupełność wymagała uzupełnienia w drodze wykładni.

Z punktu widzenia wykładni celowościowej i systemowej uzasadnione było przyjęcie, że dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wartość początkowa środków trwałych wniesionych jako wkład do spółki osobowej powinna być ustalana w taki sam sposób, jak na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw do różnicowania w tym zakresie sytuacji prawnej wspólników spółek osobowych będących osobami fizycznymi i prawnymi. Dotyczyłoby to zwłaszcza sytuacji, w której wspólnikami w tej samej spółce osobowej są zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne: brak jest uzasadnienia, że dla każdej z tych grup należałoby oddzielnie i w odrębny sposób ustalać wartość początkową należących do spółki środków trwałych. Jednakże w istocie dotyczy to każdej konfiguracji wspólników - także samych osób prawnych, w spółce osobowej.

Dodatkowo przemawia za tym wniosek, że w przypadku obu ww. grup podatników ustalenie kosztów podatkowych z tytułu udziału w spółce osobowej jest kwestią pochodną (wtórną) w stosunku do ustalenia kosztów samej spółki. W takim przypadku wartość początkowa środka trwałego jest więc ustalana „w spółce” i to ona, a nie jej wspólnicy prowadzi ewidencję środków trwałych. Z tego względu brak jest uzasadnienia dia prowadzenia przez nią dwóch (podatkowych) ewidencji środków trwałych: jednej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, a drugiej dia podatku dochodowego od osób prawnych - a taka byłaby konsekwencja uznania, że wartość początkową środka trwałego wniesionego jako aport do spółki osobowej należy ustalać odmienny sposób dla celów każdego z tych podatków.

Jednocześnie z punktu widzenia wykładni celowościowej i systemowej uzasadnione jest ustalanie w analogiczny sposób kosztu uzyskania przychodów z tytułu zbycia przez spółkę osobową przedmiotu aportu do niej również w sytuacji, gdy nie stanowi on środka trwałego. Zasadność tego wniosku najlepiej obrazuje właśnie przypadek zbycia nieruchomości gruntowych: należy zauważyć, że niezależnie od tego, czy dana nieruchomość stanowi środek trwały spółki osobowej, czy też nie spełnia przesłanek do zakwalifikowania jej w taki sposób, w obu przypadkach koszt jej nabycia przez spółkę jest rozliczany podatkowo dopiero w chwili uzyskania przychodów z jej odpłatnego zbycia (nieruchomość gruntowa nie jest bowiem amortyzowana podatkowo). Zasady ustalania wartości tego kosztu powinny być spójne - takie same.

Mając zatem na względzie, że skutki prawne zbycia nieruchomości gruntowej wniesionej jako wkład do spółki osobowej, zarówno ujętej jak i nieujętej w ewidencji środków trwałych, w zakresie podatku dochodowego są identyczne, brak jest uzasadnienia dla ustalania w rozbieżny sposób kosztu uzyskania przychodów w obu ww. sytuacjach.

Powyższe stanowisko ma oparcie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe na gruncie przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2011 r. Przykładowo można wskazać na:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr lTPB1/415-228b/10/WM z dnia 9.06.2010 r.:

„Wydatkami na nabycie gruntów (nieruchomości) w sensie powyższego przepisu jest dla Spółki właśnie wartość początkowa nieruchomości wniesionych do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego, wskazana w ewidencji księgowej Spółki, ustalona (według wartości rynkowej) na dzień wniesienia wkładu. Otrzymując nieruchomości jako wkład niepieniężny Spółka wprawdzie nie „ponosi wydatków” na nabycie nieruchomości w sensie dosłownym. Jednakże wspólnicy, wnosząc nieruchomości do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego nie przenoszą tych składników majątkowych na Spółkę pod tytułem darmym. W zamian za wniesiony do Spółki wkład niepieniężny wspólnicy uzyskują bowiem pewnego rodzaju świadczenie ekwiwalentne ze strony Spółki, jakim jest prawo do udziału w zysku Spółki. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa i na dzień wniesienia tego wkładu należy określić jego wartość.

Mając więc na względzie wykładnię funkcjonalną art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać, że wartość początkową nieruchomości wniesionych do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego, określoną według wartości rynkowej na dzień wniesienia wkładu, należy traktować jako wydatki Spółki poniesione na nabycie nieruchomości w sensie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy. (...)

Reasumując - w przypadku gdy spółka komandytowa dokona sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych w budynkach, wybudowanych na gruncie, który został wniesiony aportem i stanowił dla spółki towar handlowy, kosztem uzyskania przychodu - w podatku dochodowym od osób fizycznych - ze sprzedaży tych nieruchomości będzie wartość nieruchomości (gruntu) wraz z rozpoczętą inwestycją ustaloną na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa niż wartość rynkowa w części przypadającej proporcjonalnie na zbywany lokal (udział we współwłasności gruntu).”;

• interpretację indywidualną Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach nr IBPB1/2/423-1081/09/BG z dnia 9.09.2009 r., w której uznano za prawidłowe stanowisko podatnika, iż: „W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych są wydatki na ich nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie (z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów), zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT. Użyte w przytoczonym przepisie odwołanie do „odpisów amortyzacyjnych” oraz „aktualizacji” świadczy zdaniem Spółki, iż kosztem uzyskania przychodu ze zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość początkowa ujawniona w ewidencji.
  
  

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, wartością początkową środków trwałych i wartości niematerialnych wniesionych tytułem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest wartość ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa jednak od wartości rynkowej. Zdaniem Spółki przepis ten w braku wyraźnego uregulowania w Ustawie CIT należy odpowiednio stosować również w odniesieniu do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wniesionych tytułem wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. Za takim rozwiązaniem przemawia również wykładnia systemowa, odwołująca się do uregulowań ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: „Ustawa PIT”). W myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, w przypadku środków trwałych wniesionych tytułem wkładu niepieniężnego do osobowej spółki handlowej ich wartość początkową stanowi ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Zdaniem Spółki, podobnie traktowane powinny być w tym zakresie środki trwale wniesione do spółki osobowej przez wspólników - osoby prawne, w celu zapewnienia równego traktowania wspólników spółek osobowych (bez względu na charakter ich podmiotowości prawnej).

Uregulowania art. 16g ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT nie znajdą bezpośrednio zastosowania w ocenie przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego. Jednak, zdaniem Spółki, należy zastosować je analogicznie, w konsekwencji czego kosztem uzyskania przychodów ze zbycia przez spółkę osobową środków trwałych otrzymanych w postaci wkładu niepieniężnego powinna być wartość określona w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, w przypadku środków trwałych, od wartości których odpisy takie były dokonywane. Stanowisko takie znalazło wyraz m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 czerwca 2000 r. (znak: ILPB3/423-232/09-3/MM), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r. (znak: IPPB3/423-184/08-2/MS) oraz z dnia 20 marca 2009 r. (znak: IPPB3/423-9/09-2/MS), pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 maja 2008 r. (znak: IBPB3/423-92/08/AM), a także pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 listopada 2007 r. (znak: ITPB3/423-61/07/DK).

Zdaniem Spółki, analogicznie jak przyjmuje się w odniesieniu do środków trwałych, również w przypadku sprzedaży przez spółkę osobową składników majątku nie zaliczonych przez tę spółkę do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych w formie wkładu niepieniężnego, kosztem uzyskania przychodów powinna być wartość tych składników majątkowych, ustalona dla celów ewidencji spółki osobowej (tj. przyjęta w księgach tej spółki) na moment otrzymania wkładu niepieniężnego, w wysokości nie przekraczającej wartości rynkowej.”;

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-16142/08-2/MS z dnia 24 lutego 2009 r.: „(...) w momencie zbycia przez Wnioskodawcę praw i obowiązków w spółce osobowej istotną rolę stanowi wartość wkładów określonych w umowie spółki komandytowej. Zaś zasady ich określania muszą być jednolite bez względu na rodzaj składników aportu, np. czy były to aktywa trwałe (wartości niematerialne i prawne lub rzeczowe aktywa trwałe) czy też aktywa obrotowe (rzeczowe aktywa obrotowe (zapasy), należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe). Rodzaj składników majątkowych wniesionych aportem na poczet pokrycia wkładu w spółce osobowej nie może skutkować odmiennym traktowaniem wobec prawa podmiotów. W konsekwencji, w momencie zbycia praw i obowiązków w spółce komandytowej przez Wnioskodawcę, należy rozpoznać przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i art. 14 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy w wartości wniesionego wkładu określonego w umowie spółki komandytowej”,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-435/09-3/MS z dnia 13 października 2009 r., której uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż „dla określenia wartości nieruchomości wnoszonych aportem do spółki osobowej bez znaczenia jest czy wniesione nieruchomości będą traktowane przez spółkę osobową jako jej środek trwały podlegający amortyzacji, środek trwały nie podlegający amortyzacji czy inwestycje. We wszelkich tych przypadkach, nieruchomości gruntowe powinny być wprowadzone do ksiąg osobowej spółki handlowej w wartości określonej przez Wnioskodawcę w akcie konstytuującym osobową spółkę handlową jednakże nie większej niż wartość rynkowa aportu na dzień wniesienia wkładu.”
  
  

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia więc za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż w chwili uzyskania przez Spółkę przychodu ze sprzedaży każdego lokalu znajdującego się w budynkach wzniesionych przez nią na Nieruchomości będzie mogła ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów taką część wartości Nieruchomości ustalonej przez wspólników na dzień wniesienia wkładu do Sp.k. (nie wyższej jednak od jej wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu), jaka odpowiada udziałowi w prawie użytkowania wieczystego Nieruchomości zbywanemu wraz z danym lokalem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.