Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.559.2016.2.AT
z 29 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2016 r., (data wpływu do tut. Biura 29 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• powstania podlegającego opodatkowaniu przychodu podatkowego w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego – jest prawidłowe,
• możliwości i sposobu amortyzacji ww. składnika majątku – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania w drodze umowy darowizny wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny (czynności nieodpłatnej) od swojego ojca prawo do znaku towarowego, który jest znakiem słowno-graficznym. Nabywane przez Wnioskodawcę prawo do znaku towarowego będzie w chwili jego nabycia podlegało ochronie wynikającej z rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. W umowie darowizny zostanie wskazana wartość rynkowa prawa. Wartość wskazana w umowie darowizny będzie ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez podmiot profesjonalnie zajmujący się dokonywaniem takich wycen. W świetle przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn nabycie w drodze darowizny praw do znaku towarowego przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn jako nabycie znaku towarowego. W przyszłości Wnioskodawca zamierza wykorzystywać znak towarowy w prowadzonej przez siebie jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny, Wnioskodawca zamierza wprowadzić otrzymany znak towarowy do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy licencyjne z osobami trzecimi (lub umowę licencyjną z osobą trzecią), na podstawie których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania z Prawa w zamian za określone wynagrodzenie w postaci opłat licencyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymanie darowizny Znaku skutkować będzie koniecznością rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu, od którego Podatnik będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy nabyty w drodze darowizny Znak będzie mógł podlegać amortyzacji u Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna - prawo własności przemysłowej?
3. Czy w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej?
4. Czy wartość początkowa Znaku powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1-4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, otrzymanie darowizną znaku towarowego nie będzie się wiązać z powstaniem dla niego jako obdarowanego przychodu, od którego byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: ustawa o PDOF), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku o spadków i darowizn. Oznacza to, że jeśli dane przysporzenie nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn, możliwe jest zastosowanie ustawy o PDOF. Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 205 ze zm.), w art. 3 pkt 2, wyłącza ze swojego zakresu przedmiotowego nabycie m.in. w drodze darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym, nabycie znaku towarowego przez Podatnika nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, a co za tym idzie będzie podlegać przepisom ustawy o PDOF. W opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PDOF. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Art. 21 ust. 20 ustawy o PDOF wskazuje, że zwolnienie z ust. 1 pkt 125 nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2. Wyłączenie stosowania zwolnienia przewidziane w art. 21 ust. 20 nie ma jednak zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przychód Wnioskodawcy z uzyskanej darowizny nie będzie pochodził ze stosunku pracy, ani z działalności wykonywanej osobiście.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są wszystkie warunki zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PDOF, tj. darowizna znaku towarowego stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o PDOF. Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował na potrzeby ustaw podatkowych zwrotu „nieodpłatne świadczenie”, jednak w opinii Podatnika nie powinno budzić wątpliwości, że umowa darowizny, jako przynosząca korzyść tylko jednej z jej stron, mieści się w zakresie tego zwrotu. Konstrukcja umowy darowizny spełnia ww. cechy. Zgodnie bowiem z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121, winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zasadniczą cechą darowizny jest jej nieodpłatność, tzn. brak ekwiwalentu dla darczyńcy z tytułu dokonanej przez niego darowizny. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darczyńca - ojciec Wnioskodawcy - jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku o spadków i darowizn. Do tej grupy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zalicza się bowiem małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów. Wartość znaku towarowego zostanie określona w umowie darowizny na kwotę równą wartości rynkowej znaku z chwili darowizny (określonej na podstawie sporządzonej wyceny znaku) - tym samym wartość znaku towarowego jako nieodpłatnego świadczenia w naturze zostanie określona zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 11 ust. 2-2b ustawy o PDOF.

Reasumując, ze względu na fakt, że znak towarowy, podlegający prawu ochronnemu, zostanie przekazany Wnioskodawcy w drodze darowizny - a więc nieodpłatnego świadczenia, darczyńcą będzie ojciec Wnioskodawcy, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę korzystać będzie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w znanych mu stanowiskach organów podatkowych, m.in.: interpretacji indywidualnej:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 maja 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-426/16-3/SŚ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/1/415-1218/14/JS oraz z 16 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-450/14/SK.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, nabyte prawo do znaku towarowego, stanowiące przedmiot dokonanej darowizny, może podlegać amortyzacji przez Wnioskodawcę jako wartość niematerialna i prawna - jedno z praw własności przemysłowej.

Ustawa o PDOF zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 22b ust. 1 ustawy o PDOF amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Aby więc prawo do znaku towarowego mogło być uznane za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy o PDOF, muszą być spełnione następujące warunki:

1. znak towarowy może zostać zakwalifikowany jako jedno z aktywów wskazanych w art. 22b ust. 1 ustawy o PDOF,
2. znak towarowy musi zostać nabyty przez podatnika,
3. znak towarowy ma być wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
4. przewidywany okres wykorzystywania znaku towarowego wynosi minimum 1 rok.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, znak towarowy stanowi przedmiot prawa określonego w ustawie Prawo własności przemysłowej, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOF. Zgodnie bowiem z art. 120 ustawy Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów drugiego przedsiębiorstwa. Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż zarejestrowany znak towarowy, o którym mowa w przepisach Prawa własności przemysłowej, może stanowić przedmiot w odniesieniu do którego przysługują prawa ochronne wynikające z przepisów powołanej wyżej ustawy. Dlatego też, nabywany przez Wnioskodawcę znak towarowy, czyli prawo do znaku towarowego stanowiącego zbiór określonych elementów słowno-graficznych stanowi podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOF.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 maja 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-426/16-3/SŚ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4511-560/15/EN oraz Znak: IBPB-1-1/4511-561/15/EN.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, w związku z nabyciem w drodze darowizny znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o PDOF, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zdaniem Podatnika, żaden z wyżej wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o PDOF przypadków nie ma do niego zastosowania. Tym samym w świetle wskazanego przepisu nie ma przeszkód, by Wnioskodawca mógł zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od znaku towarowego, który otrzymał w formie darowizny.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ustawy o PDOF, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
• spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej „Prawo własności przemysłowej”),
• wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a ust. 1 ustawy o PDOF.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w Prawie własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte, nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie art. 120 ust. 1 Prawa własności przemysłowej wskazuje, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy). Znak - jako zarejestrowane prawo ochronne na znak towarowy jest zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w przepisie art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOF. Reasumując, skoro znak towarowy, stanowiący wartość niematerialną i prawną, został przez Wnioskodawcę nabyty oraz będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej przez ponad rok, to Wnioskodawca będzie miał możliwość zaliczania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej znaku w koszty uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał m.in. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 4 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-451/14/BK.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, wartość początkowa znaku towarowego powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny. Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o PDOF, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz art. 22b. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabywanych w formie darowizny jest odrębnie uregulowany w ustawie o PDOF.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W ramach planowanej darowizny, wartość otrzymanego przez Wnioskodawcę w darowiźnie znaku towarowego zostanie określona na podstawie wyceny przygotowanej przez podmiot profesjonalnie zajmujący się dokonywaniem takich wycen i będzie równa wartości rynkowej tego prawa. Zatem w sytuacji Wnioskodawcy prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej znaku towarowego wartości rynkowej wynikającej z treści umowy darowizny. Tak jak to bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość przedmiotu tej umowy zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez podmiot profesjonalnie zajmujący się wycenami takich aktywów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 25 maja 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-426/16-3/SŚ, 27 grudnia 2013 r., Znak: ILPB1/415-1104/13-5/AG oraz 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-894/13-5/AA.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 4 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/415-451/14/BK oraz 6 lutego 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-1132/13/AB.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.