Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-560/15/EN
z 26 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 16 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Wnioskodawcę prawa do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, stanowią podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Wnioskodawcę prawa do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, stanowią podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca otrzyma od ojca w drodze darowizny, zawartej w formie aktu notarialnego, znak towarowy oraz prawo do znaku towarowego zarejestrowanego (dalej: „Prawo”) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Szczegółowe przepisy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zawarte są w rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej: „Rozporządzenie”). Od momentu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej (tj. od 1 maja 2004 r.) ochrona wspólnotowego znaku towarowego, obejmuje także terytorium Polski. Taka rejestracja znaku towarowego nie podlega więc już konieczności rejestracji w Urzędzie Patentowym w Polsce.

Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski. W umowie darowizny Prawa zostanie określona jego wartość odpowiadająca wartości rynkowej, która zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez osoby specjalizujące się w wycenie znaku towarowego. Wartość rynkowa Prawa przekracza 3.500 zł. Po otrzymaniu darowizny, Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w której będzie wykorzystywać, otrzymane tytułem darowizny Prawo przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny Wnioskodawca zamierza wprowadzić otrzymane Prawo do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę lub umowy, na mocy których upoważni inne podmioty do odpłatnego korzystania z Prawa i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT. Taką umowę Wnioskodawca może zawrzeć m.in. ze spółką, w której jednym ze wspólników będzie on sam.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nabyte przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, stanowią podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte przez niego w drodze darowizny prawa do znaków towarowych, zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), stanowią podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „Ustawa o PIT”).

Zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej: „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1410, dalej: „Ustawa PWP”), przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT, prawo ochronne na znak towarowy może stanowić wartość niematerialną i prawną, jako jedno z praw wymienionych w ustawie prawo własności przemysłowej.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma, charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

• jednolitej procedurze rejestracyjnej
• ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.
  
  

Zgodnie z art. 153 Ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa, się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro zatem dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

W konsekwencji prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Oznacza to, że przy spełnieniu pozostałych warunków amortyzacji podatkowej znaków towarowych, czyli:

• nabyciu prawa (w tym w drodze darowizny),
• jego gospodarczej przydatności w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok, oraz
• wykorzystywania takiej wartości przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddanie przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 Ustawy o PIT;

-prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 sierpnia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-660/14/MO, z 15 maja 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-239/13/JD oraz z 1 lipca 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-759/11/CzP,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2013 r., Znak: ILPB4/423-340/13-6/MC,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 sierpnia 2012 r., Znak: IPPB3/423-372/12-2/PK1, z 30 października 2012 r., Znak: IPPB3/423-554/12-3/PK1, z 2 lutego 2011 r., Znak: IPPB3/423-781/10-2/MS oraz z 16 września 2011 r., Znak: IPPB3/423-532/11-2/PK1,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 kwietnia 2012 r., Znak: ITPB3/423-38a/12/DK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, tj. w zakresie pytania Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków 2, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.