Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-471/15-2/JBB
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2014r., poz.851) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015r. (data wpływu 25 maja 2015r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia kwoty kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności, w części dotyczącej kapitału pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2015r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kwoty kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbywanej wierzytelności w części dotyczącej kapitału pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową, mającą swoją siedzibę w Polsce i podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest w szczególności świadczenie usług finansowych polegających na udzielaniu pożyczek poza systemem bankowym. W praktyce występują przypadki, gdy pożyczkobiorcy nie spłacają swoich zobowiązań z tytułu umowy pożyczki. W takiej sytuacji Spółka może podjąć decyzję dotyczącą sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów pożyczek (dalej: „Wierzytelności”) na rzecz podmiotów trzecich. Wierzytelności te mogą składać się w szczególności z kapitału udzielonych pożyczek oraz innych elementów stanowiących należność Spółki które były, bądź też nie były zaliczone do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy CIT, w zależności od ich charakteru. W zamian za sprzedane Wierzytelności Spółka otrzymuje cenę, stanowiącą jej przychód należny. Cena otrzymana ze sprzedaży jest zazwyczaj niższa od wartości nominalnej Wierzytelności. W umowie sprzedaży wierzytelności Strony określają łączną cenę za całość Wierzytelności (wszystkie jej elementy). Cena ustalona przez strony w umowie wynika z wartości rynkowej Wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób w razie sprzedaży Wierzytelności ustalić kwotę kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbywanej wierzytelności w części dotyczącej kapitału pożyczki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży Wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek poniżej ich wartości nominalnej Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty kapitału pożyczki do wysokości przychodu ze sprzedaży (ceny), który przypada proporcjonalnie na sprzedawaną kwotę kapitału, w proporcji do całości wartości nominalnej sprzedawanych wierzytelności.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio została zarachowana jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy CIT.

Natomiast art. 12 ust. 3 ustawy CIT stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Na gruncie wyżej wyszczególnionych przepisów pożyczki są neutralne podatkowo, tj. nie jest kosztem uzyskania przychodów wartość udzielonej pożyczki (kapitał) i nie jest przychodem wartość zwróconego kapitału. Przychodem są odsetki faktycznie otrzymane oraz inne opłaty i prowizje.

Ustawa CIT nie zawiera przepisu szczegółowo regulującego sposób ustalania przychodu podatkowego w sytuacji, gdy zbywana Wierzytelność obejmuje różne składniki w tym kapitał pożyczki.

Zdaniem Spółki konieczne jest uwzględnienie w rachunku podatkowym zasad opodatkowania odrębnie dla każdego składnika Wierzytelności. W tym celu Spółka powinna ustalić proporcję w jakiej pozostaje wartość nominalna każdego składnika Wierzytelności w jej ogólnej kwocie i taką proporcją posłużyć się w celu wyliczenia kwoty przychodu podatkowego uzyskanego ze zbycia poszczególnych części Wierzytelności. Z kolei dla wyznaczenia kosztu uzyskania tak obliczonego przychodu (z tytułu zbycia Wierzytelności obejmującej kapitał udzielonych pożyczek), należy uwzględnić wartość nominalną kapitału wierzytelności, do wysokości przychodu ze zbycia Wierzytelności z tytułu kapitału udzielonych pożyczek. Nadwyżka wartości nominalnej części kapitałowej Wierzytelności ponad przychód z tytułu zbycia części kapitałowej pożyczek (będący proporcjonalną częścią uzyskanej ceny) nie będzie mogła być uznana za koszt uzyskania przychodu ponieważ stanowi stratę z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przepisy nie wyłączają samej wartości kosztu z tytułu sprzedaży w wysokości wartości nominalnej zbywanych wierzytelności, która nie przekracza ceny za jaką sprzedawane są wierzytelności.

Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotowy koszt spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów wskazaną w art. 15 ust. 1 CIT, jako że pomiędzy jego poniesieniem a przychodami ze sprzedaży wierzytelności istnieje związek przyczynowo - skutkowy, o którym mowa w tym przepisie.

Takie stanowisko znajduje poparcie także w orzecznictwie. Przykładowo WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 1 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Gl 201/11 (orzeczenie prawomocne) uznał: „Z kolei w każdym przypadku, gdy wierzytelność zbywana przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego będzie niejednorodna (tak jak wskazała we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, przedstawiając zdarzenie przyszłe, strona skarżąca), tzn. gdy w jej skład wchodzić będą oprócz kwoty niezapłaconego kredytu (pożyczki) także odsetki (w tym odsetki skapitalizowane), kwotę uzyskaną ze sprzedaży tej wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników wierzytelności, według proporcji w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności w skalkulowanej wartości nominalnej wierzytelności z podziałem wierzytelności na poszczególne elementy.”

Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. w wyroku NSA z dnia 21 listopada 2012 r., sygn. II FSK1509/11.

Podobne stanowisko zajmują również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-705/12-2/MS,
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 10 marca 2011 r., sygn. IPPB3/423-859/10-2/JB.
  
  
  

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż aby wyliczyć cenę ze sprzedaży przypadającą na kwotę sprzedawanego kapitału pożyczki należy najpierw skalkulować w jakiej proporcji kapitał Wierzytelności pozostaje do całkowitej wartości nominalnej Wierzytelności. W przypadku kapitału pożyczki będącego elementem Wierzytelności Spółka uprawniona będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty niespłaconego kapitału do wysokości uzyskanej ceny ze sprzedaży alokowanej proporcjonalnie na kwotę sprzedawanego kapitału pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.