Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-859/10-2/JB
z 10 marca 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB3/423-859/10-2/JB
Data
2011.03.10



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przychody --> Przychody

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przychody --> Sprzedaż nieruchomosci i praw majątkowych


Słowa kluczowe
banki
cena
odsetki
wierzytelność


Istota interpretacji
Bank wnosi o potwierdzenie, że w świetle art. 14 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) i art. 12 ust. 4e ustawy o PDOP, w przypadku sprzedaży portfela wierzytelności rozliczenie ceny uzyskanej ze sprzedaży poszczególnej wierzytelności może nastąpić w oparciu o proporcjonalną alokację otrzymanej ceny na kwotę główną zbywanej wierzytelności oraz odsetki.



Wniosek ORD-IN 466 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 15.12.2010r.(data wpływu 20.12.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiocie potwierdzenia, że w przypadku sprzedaży portfela wierzytelności rozliczenie ceny uzyskane z poszczególnej wierzytelności może nastąpić w oparciu o proporcjonalną alokację otrzymanej ceny na kwotę zbywanej wierzytelności oraz odsetki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.12.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie potwierdzenia, że w przypadku sprzedaży portfela wierzytelności rozliczenie ceny uzyskane z poszczególnej wierzytelności może nastąpić w oparciu o proporcjonalną alokację otrzymanej ceny na kwotę zbywanej wierzytelności oraz odsetki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Bank (dalej: Bank, Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udziela kredytów m.in. klientom indywidualnym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jak i podmiotom gospodarczym. Z tytułu udzielonych kredytów Bank posiada znaczną liczbę wierzytelności, w tym wierzytelności o niskiej jakości (w szczególności wierzytelności niespłacone terminowo, w stosunku do których Bank podejmował lub podejmuje czynności windykacyjne). Wierzytelności z poszczególnych umów kredytowych zawartych z Bankiem przez danego klienta (wierzytelności kredytowe) składają się, co do zasady, z wierzytelności głównej oraz praw ubocznych, tj. w szczególności odsetek.

Obecnie Bank rozważa sprzedaż wybranych kategorii wierzytelności kredytowych (dalej: Portfel), w szczególności wierzytelności niespłacanych terminowo. Z uwagi na rozmiar i rodzaj prowadzonej działalności możliwe jest, że w ramach danego Portfela nastąpi zbycie nawet kilkudziesięciu tysięcy wierzytelności. Można spodziewać się też, że z uwagi na liczbę posiadanych wierzytelności kredytowych oraz kontynuację prowadzonej działalności w zakresie udzielania kredytów, Bank będzie przeprowadzał tego typu transakcje w przyszłości więcej niż jeden raz, tzn. że w przyszłości Bank może dokonywać zbycia różnych Portfeli wierzytelności. Bank dokonywał tego typu transakcji również w przeszłości.

Wierzytelności stanowiące przedmiot sprzedaży są wierzytelnościami własnymi Banku, tj. wierzytelnościami powstałymi w ramach prowadzonej przez niego działalności kredytowej, zgodnie z przepisami Prawa bankowego. W stosunku do części wierzytelności zostały dokonane odpisy z tytułu utraty wartości (w zakresie dotyczącym kwoty głównej kapitału), traktowane jako koszty uzyskania przychodu w wysokości i na zasadach określonych w ustawie o PDOP (art. 16 ust. 1 pkt 26 w związku z art. 38b ust. 2 ustawy o PDOP).

Z prawnego punktu widzenia zbycie będzie miało formę cesji wierzytelności, w której nabywca występuje jako cesjonariusz, zaś Bank jako cedent.

Na tym etapie nabywca Portfela nie jest jeszcze znany i zostanie wybrany w toku postępowania ofertowego w drodze wyboru najkorzystniejszej oferty zakupu, spośród ofert przedstawianych przez niezależnych oferentów. Wnioskodawca nie wyklucza sprzedaży Portfela podmiotom, których przedmiotem działalności będzie m.in. obrót wierzytelnościami, czy też ściąganie długów.

Bank rozważa również możliwość sprzedaży Portfela do polskiego funduszu sekurytyzacyjnego. Bank i potencjalni nabywcy nie będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP.

Co do zasady, przedmiotem sprzedaży w ramach Portfela będzie cała wierzytelność kredytowa od danego klienta, tj. oprócz wierzytelności z tytułu kwoty nominalnej udzielonych kredytów, przedmiotem sprzedaży będą również wierzytelności akcesoryjne z nią związane, w szczególności wierzytelności odsetkowe (stanowiące uboczne prawa majątkowe). W Portfelu przeznaczonym do sprzedaży mogą się również znaleźć wierzytelności zabezpieczone. W takiej sytuacji, ustanowione na wierzytelności zabezpieczenie również, co do zasady, przejdzie na nabywcę.

Ponadto, ze względu na zróżnicowany skład Portfela rodzaj i wartość zabezpieczeń, status prawny dłużników, itp.) oraz istotny wolumen transakcji, w praktyce Bank spodziewa się otrzymać oferty zakupu wierzytelności, które określać będą cenę poszczególnych wierzytelności.

W przypadku zawarcia przez Bank umowy sprzedaży wierzytelności obejmującej określony Portfel, będzie ona określała listę wierzytelności, stanowiących przedmiot danej transakcji, wraz z określeniem cen sprzedawanych wierzytelności.

Na podstawie znanej Bankowi rynkowej praktyki w opisywanym zakresie, Bank spodziewa się, że umowa sprzedaży może określać cenę nabycia danej wierzytelności w oparciu o kwotowanie zaproponowane przez oferenta i tytułem przykładu będzie określona odrębnie dla części kapitałowej oraz dla części odsetkowej proporcjonalnie do udziału kapitału / odsetek w wartości danej wierzytelności. W takim przypadku, gdyby alokacja taka miała doprowadzić do przypisania danemu składnikowi wierzytelności ceny niższej niż 1 PLN, możliwe jest również dokonywanie zaokrągleń do tej kwoty.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że mogą zdarzyć się również sytuacje, w których cena za poszczególne elementy Portfela tj. wierzytelności jak i odsetki nie będzie określona w ofercie i w umowie, lecz będzie pokazana jako łączna cena za daną wierzytelność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Bank wnosi o potwierdzenie, że w świetle art. 14 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) i art. 12 ust. 4e ustawy o PDOP, w przypadku sprzedaży portfela wierzytelności rozliczenie ceny uzyskanej ze sprzedaży poszczególnej wierzytelności może nastąpić w oparciu o proporcjonalną alokację otrzymanej ceny na kwotę główną zbywanej wierzytelności oraz odsetki.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 14 ust. 1 w związku z art. 12 ust 3 oraz art. 12 ust 4 pkt 15 lit. c) i art. 12 ust 4e ustawy o PDOP w przypadku sprzedaży portfela wierzytelności rozliczenie ceny uzyskanej ze sprzedaży jednostkowej wierzytelności może nastąpić w oparciu o proporcjonalną alokację otrzymanej ceny na kwotę główną zbywanej wierzytelności oraz odsetki.

Wierzytelność – w tym również wierzytelność kredytowa jak również akcesoryjne do niej roszczenie o odsetki - jest prawem majątkowym które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

W przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych, sposób określenia przychodu na gruncie ustawy o PDOP został określony w art. 14 ust 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z tym przepisem przychodem w takiej sytuacji jest wartość praw majątkowych wyrażona w cenie określonej w umowie chyba ze cena bez uzasadnionej przyczyny odbiegałaby znacznie od wartości rynkowej zbywanych praw co w ocenie Wnioskodawcy w omawianym stanie faktycznym nie powinno budzić wątpliwość ze względu na stosowany sposób wyboru nabywcy (oferty składane przez niezależnych oferentów) oraz fakt ze nabywca nie jest podmiotem powiązanym.

W ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, przychód z tytułu zbycia Portfela będzie stanowił dla Banku przychód należny (jako związany z szeroko rozumianą działalnością gospodarczą Banku).

Powyższe zasady modyfikowane są częściowo w przypadku sprzedaży praw do funduszu sekurytyzacyjnego. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) ustawy o PDOP, nie zalicza się do przychodów podatkowych „przychodów ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu (...) wierzytelności z tytułu kredytów (...) - do wysokości niespłaconej części udzielonych kredytów”.

Jednocześnie, zasada ta nie ma jednak zastosowania - zgodnie z art. 12 ust. 4e ustawy o PDOP - do przychodów w części przypadających na odsetki.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b) w związku z art. 38b ust. 2 ustawy o PDOP, w związku z przeprowadzaną transakcją zbycia Portfela wierzytelności, Bank będzie w pierwszej kolejności zobowiązany do rozpoznania przychodu w kwocie stanowiącej równowartość utworzonych uprzednio odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (stanowiących przedmiot sprzedaży) i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 26 w związku z art. 38b ust. 2 ustawy o PDOP.

W świetle powyższych uwag, w ocenie Wnioskodawcy zasadą jest zatem, że przychodem ze sprzedaży prawa majątkowego jest wartość tego prawa wyrażona w cenie określonej w umowie. Z powołanych powyżej przepisów wynika również, że w przypadku sprzedaży do Funduszu dla celów podatkowych istotnym jest, czy zbywana wierzytelność kredytowa obejmuje jedynie należność główną, tj. kapitał kredytu, czy również część odsetkową. Tylko część odsetkowa stanowi bowiem przychód podatnika w takiej sytuacji.

Mając na uwadze powyższe przepisy, Bank stoi na stanowisku, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie byłoby prawidłowym alokowanie ceny jednostkowej wyłącznie do kapitału każdej zbywanej wierzytelności, bez przypisania ceny do części odsetkowej. Powstaje jednak pytanie odnośnie sposobu alokacji ceny na część kapitałową.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro:

  • brak jest szczegółowych uregulowań podatkowych w zakresie alokacji ceny przy sprzedaży portfela wierzytelności wraz z prawami akcesoryjnymi, oraz
  • otrzymane oferty zakupu Portfela zawierać będą ofertę ceny za część kapitałową i część odsetkową odpowiadającą alokacji proporcjonalnej, oraz
  • cena tak określona zostanie przyjęta dla celów umowy sprzedaży wierzytelności zawartej pomiędzy Bankiem a oferentem,

należy uznać, że w celu rozliczenia ceny uzyskanej ze sprzedaży powinna znaleźć zastosowanie metoda alokacji proporcjonalnej.

Podobnie, zdaniem Banku, będzie on zobowiązany do rozliczenia ceny z tytułu sprzedaży wierzytelności w analogiczny do opisanego powyżej sposób także wówczas, gdy ani oferta, ani umowa sprzedaży danego Portfela nie będą wskazywały podziału uzyskanej ceny na kwotą główną i odsetki. W takiej sytuacji ustawa o PDOP nie precyzuje bowiem innej metodologii rozliczenia ceny uzyskanej za poszczególne składniki. Bank pragnie jednak wskazać, że na prawidłowość wskazanej metodologii rozliczenia otrzymanego przychodu wskazuje także znana mu praktyka rynkowa w omawianym zakresie.

Na potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w podobnej kwestii wypowiadały się już organy skarbowe (por.: pismo Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2005r. (1471/DPD1/423-94/05/SG), pismo Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 listopada 2006r. (1471/DPD1/423-122/06/SG), interpretacja Ministra Finansów z dnia 30 lipca 2009r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB3/423-279/09-2/JB).

Przykładowo, w piśmie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2005r., organ podatkowy podkreślił, że przepisy ustawy o PDOP nie zawierają szczególnych uregulowań odnośnie sposobu, w jaki bank powinien alokować cenę sprzedaży całej wierzytelności między przychody ze sprzedaży wierzytelności dotyczącej niespłaconego kredytu /nie podlegające opodatkowaniu/, a przychody ze sprzedaży wierzytelności w części dotyczącej należnych odsetek i innych opłat”. W konsekwencji, organ potwierdził możliwość „proporcjonalnego, w stosunku do wartości sprzedawanego pakietu wierzytelności, podziału płaconej przez fundusz ceny na poszczególne wierzytelności, a następnie podziału pojedynczej wierzytelności na jej poszczególne składniki”, uznając tym samym, że: „przychodem podatkowym ze zbycia poszczególnych wierzytelności będzie ich cena określona w umowie, pomniejszona o ustaloną w proporcji, o której mowa powyżej, wartość ceny płaconej przez fundusz, przypadająca na niespłacony kapitał kredytu lub pożyczki”.

Konkludując, z uwagi na brak szczegółowych uregulowań podatkowych w zakresie alokacji ceny przy sprzedaży Portfela wierzytelności wraz z prawami akcesoryjnymi, Bank stoi na stanowisku, że cena za poszczególne składniki sprzedawanych wierzytelności powinna być alokowana proporcjonalnie na kapitał i pozostałe prawa związane z wierzytelnością (tj. odsetki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj