2015.10.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-689/15-2/MT
z 8 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury postępowania w trybie art. 89a ustawy o VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności z tytułu użytkowania wieczystego gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury postępowania w trybie art. 89a ustawy o VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Miasto (dalej: Wnioskodawca) stosownie do treści ustawy jest gminą mającą status miasta na prawach powiatu. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca realizuje zadania z zakresu administracji samorządowej należące do gminy i powiatu określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm., dalej: u.s.g.) oraz w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2013 r., poz. 595 z późn. zm., dalej: u.s.p.).

W ramach realizacji tych zadań Wnioskodawca gospodaruje nieruchomościami (art. 7 ust. 1 pkt 1 u.s.g. oraz art. 4 ust. 1 pkt 10 u.s.p.).

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518 z późn. zm., dalej: ustawa o gospodarce nieruchomościami) ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego.

Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

W myśl art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej. Natomiast według art. 71 ust. 1 i ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, co do zasady podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok (...). Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

W oparciu o powołane powyżej przepisy również Wnioskodawca oddaje w użytkowanie wieczyste grunty, w zamian otrzymując od użytkowników pierwszą opłatę i opłaty roczne. Użytkownikami wieczystymi gruntów mogą być zarówno osoby fizyczne, osoby prawne jak i inne jednostki. W praktyce oznacza to, iż Wnioskodawca oddaje w użytkowanie wieczyste grunt podmiotom będącym czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług oraz podmiotom nie posiadającym takiego statusu.

Jak wskazano powyżej oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste wymaga zawarcia pisemnej umowy w formie aktu notarialnego. W przypadku gdy Wnioskodawca ustanawia wieczyste użytkowanie gruntu, jednym z obligatoryjnych elementów aktu notarialnego jest termin płatności opłat rocznych ponoszonych przez każdego użytkownika, tj. z góry za dany rok do 31 marca tego roku. Dodatkowo użytkownikowi wieczystemu przysługuje prawo do zmiany terminu płatności opłaty rocznej, po uprzednim wyrażeniu zgody przez Wnioskodawcę.

Wskazać również należy na treść art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), gdzie mowa, iż w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Oznacza to zatem, że użytkownik wieczysty może w ramach swoich uprawnień sprzedać ustanowione na swoją rzecz prawo użytkowania wieczystego. Niemniej Wnioskodawca dla celów rozliczeń w zakresie opłat rocznych za termin płatności, dla każdego użytkownika, uznaje ustawowy termin 31 marca każdego roku (o ile użytkownik nie skorzystał z prawa do zmiany tego terminu). Tylko w przypadku podwyższenia opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu w wyniku orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego lub sądu po zakończeniu roku, za który podwyższono opłatę, termin płatności określany jest na dzień, w którym następuje uprawomocnienie orzeczenia SKO lub sądu.

Stosowanie do treści art. 15 ust. 1 oraz ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nie uznaje się natomiast za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jak zostało to już napisane wcześniej ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu odbywa się, co do zasady, w ramach umowy cywilnoprawnej, w konsekwencji w odniesieniu do opłat ponoszonych przez użytkowników (dla prawa ustanowionego po 30 kwietnia 2004 r.) Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach której dokonano m.in. zmian w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca po dokonaniu wnikliwej analizy znowelizowanych przepisów wystąpiło z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla opłat (pierwszej i rocznych) ponoszonych w związku z ustanowieniem prawa użytkowania wieczystego gruntu. W odpowiedzi na skierowany wniosek Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający z upoważnienia Ministra Finansów w dniu 12 lutego 2014 r. wydał interpretację Nr IPPP1/443-1271/13-2/JL, w której za prawidłowe zostało uznane stanowisko, zgodnie z którym: „(...) w przypadku pierwszej jednorazowej opłaty wniesionej nie później niż do dnia zawarcia umowy, w formie aktu notarialnego, o oddanie przedmiotowej nieruchomości, w użytkowanie wieczyste, obowiązek podatkowy w stanie prawnym po dniu 1 stycznia 2014 będzie powstawał na zasadach określonych w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Natomiast odnośnie opłat rocznych, wnoszonych przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok, obowiązek podatkowy będzie powstawał, w oparciu o art. 19a ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy o VAT, tj. z końcem okresu, do którego odnoszą się płatności. Jeżeli jednak przed dniem 31 grudnia dokonana zostanie w całości lub części wpłata z tytułu opłaty rocznej, obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwila jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.”

W praktyce dochodzi do sytuacji, w których użytkownicy wieczyści nie regulują w terminie opłat rocznych, bądź nie regulują ich w ogóle. W wyniku takiego zaniechania ze strony użytkownika wieczystego Wnioskodawca - jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług - uprawnione jest w przypadkach przewidzianych przepisami prawa do skorzystania z procedury rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca powzięło wątpliwości co do okresu rozliczeniowego oraz momentu, w którym uprawnione jest do zastosowania procedury postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności stanowiących nieuregulowane opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, w zakresie w jakim pozwalają na to przepisy prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W rozliczeniu, za który okres Wnioskodawca uprawnione jest do zastosowania procedury postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności stanowiących nieuregulowane do dnia 31 grudnia danego roku opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu?
W którym momencie Wnioskodawca uprawnione jest do zastosowania procedury postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności stanowiących nieuregulowane do dnia 31 grudnia danego roku opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wytyczne w zakresie postępowania wierzyciela nieściągalnych wierzytelności zawarte są w art. 89a ustawy o VAT.

W myśl art. 89a ust. 1 ustawy o VAT podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z treścią art. 89a ust. la ustawy o VAT nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepis art. 89a ust. 2 ustawy o VAT stanowi natomiast, iż przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony);
na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony);
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
(uchylony).

W art. 89a ust. 3 ustawy o VAT mowa, iż korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 89a ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części

Według art. 89a ust. 5 ustawy o VAT wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Natomiast w treści art. 89a ust. 7 ustawy o VAT wskazano, iż przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Dodatkowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej Nr IPPP3/443-1172/13-2/KT z dnia 17 marca 2014 r. wydanej dla Wnioskodawca poczynił następujące rozważania w zakresie momentu, w którym możliwe jest skorzystanie z procedury postępowania wobec nieściągalnych wierzytelności: „Zatem, Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty VAT w dowolnym terminie przypadającym pomiędzy okresem rozliczeniowym, w którym upłynie 150 dni od terminu płatności wystawionej przez niego faktury sprzedażowej a upływem okresu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym wystawiono fakturę. Należy jednak mieć na względzie, że o ile Wnioskodawcy przysługuje swoboda w wyborze terminu dokonania czynności korekty podatku wynikającego z nieopłaconej faktury - według wskazanych wyżej wymagań i w ramie czasowej, o tyle nie ma On możliwości swobodnego wyboru okresu rozliczeniowego, za który deklarację będzie korygował. Korekta podatku należnego musi bowiem dotyczyć zawsze okresu, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, tj. musi być dokonana w deklaracji za okres, w którym upłynął 150. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze.”

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów prawa oraz powołanej interpretacji indywidualnej uznać należy jednoznacznie, iż podatnik - jakim jest również Wnioskodawca - uprawniony jest do pomniejszenia kwoty podatku należnego w odniesieniu do nieuregulowanych na jego rzecz wierzytelności, w rozliczeniu za okres, w którym upływa 150 dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze.

Termin płatności opłat rocznych, wynikający z zawartych umów o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego ustalany jest zgodnie z ustawową dyspozycją wynikającą z ustawy o gospodarce nieruchomościami na dzień 31 marca każdego roku. Na termin płatności opłat rocznych ponoszonych przez użytkownika nie ma wpływu sprzedaż tego prawa. Od tej reguły w praktyce wystąpić mogą wyjątki; gdy na wniosek użytkownika nastąpi zmiana terminu płatności lub gdy użytkownik jest zobowiązany do dopłaty różnicy pomiędzy opłatą dotychczasową a opłatą orzeczoną przez SKO lub sąd. Zasadniczo termin płatności opłaty rocznej stanowi jeden z elementów faktur wystawianych z tego tytułu.

Zatem dla opłat rocznych, dla których termin płatności wynikający z umowy o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, bądź wystawionej faktury przypada na dzień 31 marca, Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z procedury postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności w rozliczeniu, w którym upływa 150. dzień od tego terminu, tj. w rozliczeniu za sierpień danego roku. Jeżeli natomiast dojdzie do zmiany terminu płatności prawo do skorzystania z tej procedury powstanie w okresie, w którym upływa 150 dzień od daty tego zmienionego terminu. Natomiast w przypadku wyżej wymienionych orzeczeń w rozliczeniu za okres, w którym upływa 150. dzień od terminu ich uprawomocnienia (wymagalności dopłaty). Paradoksem przedmiotowego przypadku jest to, iż dochodzi do sytuacji, w której prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności powstaje co do zasady wcześniej niż obowiązek podatkowy w zakresie tych wierzytelności. Bowiem obowiązek podatkowy w odniesieniu do opłat rocznych, które nie zostały uregulowane w trakcie trwania tego roku, powstaje z dniem 31 grudnia danego roku.

Uwzględniając powyższe zauważyć należy, iż procedura postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności stanowi możliwość odzyskania odprowadzonego już podatku należnego. W związku z tym nie jest możliwe wystąpienie o zwrot niezapłaconego podatku na podstawie przepisów art. 89a ustawy o VAT.

W konsekwencji, uprawnienie do skorzystania z procedury postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, w przypadku będącym przedmiotem tego wniosku powstanie w dniu, w którym uregulowana zostanie kwota podatku należnego dotycząca tych wierzytelności, tj. w dniu, w którym uregulowana zostanie kwota podatku należnego za grudzień danego roku.

Z uwagi natomiast na to, iż prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego przysługuje w rozliczeniu za okres, w którym upływa 150. dzień od terminu płatności wynikającego z umowy lub faktury koniecznym będzie dokonanie korekty deklaracji za właściwy okres.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony)
na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
- wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
- dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony)
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
(uchylony)

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy o VAT, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy o VAT, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest gminą mającą status miasta na prawach powiatu, która realizuje zadania z zakresu administracji samorządowej należące do gminy i powiatu oraz w ramach realizacji tych zadań Wnioskodawca gospodaruje nieruchomościami. Wnioskodawca oddaje w użytkowanie wieczyste grunty, w zamian otrzymując od użytkowników pierwszą opłatę i opłaty roczne. Użytkownikami wieczystymi gruntów mogą być zarówno osoby fizyczne, osoby prawne jak i inne jednostki. W praktyce oznacza to, że Wnioskodawca oddaje w użytkowanie wieczyste grunt podmiotom będącym czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług oraz podmiotom nie posiadającym takiego statusu. Jak wskazano powyżej oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste wymaga zawarcia pisemnej umowy w formie aktu notarialnego. W przypadku gdy Wnioskodawca ustanawia wieczyste użytkowanie gruntu, jednym z obligatoryjnych elementów aktu notarialnego jest termin płatności opłat rocznych ponoszonych przez każdego użytkownika, tj. z góry za dany rok do 31 marca tego roku. Dodatkowo użytkownikowi wieczystemu przysługuje prawo do zmiany terminu płatności opłaty rocznej, po uprzednim wyrażeniu zgody przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca dla celów rozliczeń w zakresie opłat rocznych za termin płatności, dla każdego użytkownika, uznaje ustawowy termin 31 marca każdego roku (o ile użytkownik nie skorzystał z prawa do zmiany tego terminu). Dochodzi do sytuacji, w których użytkownicy wieczyści nie regulują w terminie opłat rocznych, bądź nie regulują ich w ogóle. W wyniku takiego zaniechania ze strony użytkownika wieczystego Wnioskodawca - jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług - uprawnione jest w przypadkach przewidzianych przepisami prawa do skorzystania z procedury rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą okresu rozliczeniowego oraz momentu, w którym uprawnionej jest do zastosowania procedury postępowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności stanowiących nieuregulowane opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, w zakresie w jakim pozwalają na to przepisy prawa.

Z uwagi na przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT, w przypadku braku zapłaty opłaty rocznej, której termin płatności przypada na dzień 31 marca danego roku (i termin ten nie został zmieniony stosowną decyzją), w ostatnim dniu roku podatkowego, tj. w chwili powstania obowiązku podatkowego dla nieopłaconej opłaty rocznej. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca oddaje w użytkowanie wieczyste grunty, w zamian otrzymując pierwszą opłatę i opłaty roczne. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste wymaga zawarcia pisemnej umowy w formie aktu notarialneg. Zawierana umowa odwołuje się do ustawy o gospodarce gruntami i, co do zasady nie może zawierać zapisów naruszających tę ustawę. Oznacza to między innymi, że terminy określone w ustawie o gospodarce nieruchomościami dla opłat rocznych są jednocześnie terminami określonymi w umowie o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Użytkownik wieczysty jest zobowiązany do zapłaty opłaty rocznej do 31 marca każdego roku podatkowego. Wobec powyższych okoliczności, w przypadku gdy nie dokona on płatności do dnia 31 marca danego roku może dojść do sytuacji gdy 150 dzień od dnia upływu terminu płatności nastąpi wcześniej niż obowiązek podatkowy dla tej opłaty. W sytuacji braku decyzji zmieniającej termin płatności opłaty rocznej i spełnienia warunków wynikających z art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, to w miesiącu, w którym upływa 150 dzień od terminu zapłaty (tj. sierpniu) Wnioskodawca mógłby skorzystać z prawa do korekty podatku należnego, jednakże ze względu na to, że nie wystąpił jeszcze obowiązek podatkowy korekta nie jest możliwa. Dlatego w takiej sytuacji Wnioskodawca prawo do korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT (pomimo zapisów art. 89a ust. 3 ustawy o VAT) będzie miał dopiero w miesiącu, w którym powstanie obowiązek podatkowy, tj. Wnioskodawca w deklaracji za grudzień roku podatkowego wykaże obrót i podatek należny z tytułu opłaty rocznej i jednocześnie (w przypadku gdy opłata nie została uiszczona) Wnioskodawca może skorzystać z prawa do korekty VAT należnego zgodnie z art. 89a ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin