2015.06.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-194/15-4/TK
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również jako: VAT, podatek).

W latach 2014-2015 Gmina ponosi wydatki na realizację inwestycji w zakresie budowy stacji uzdatniania wody (dalej: stacja uzdatniania wody, obiekt). Przedmiotowe wydatki obejmują przede wszystkim sporządzenie kosztorysów, roboty budowlane, w tym budowę układu technologicznego oraz usługi nadzoru budowlanego. Wydatki na przedmiotową inwestycję są zasadniczo udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Gmina finansuje budowę stacji uzdatniania wody częściowo ze środków własnych, a częściowo z dofinansowania do kwoty netto wydatków z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (dalej: PROW). Inwestycja będzie stanowić dla Gminy środek trwały o wartości przekraczającej kwotę netto 15 tys. PLN.

W dniu 5 lutego 2015 r. Gmina ogłosiła przetarg nieograniczony na budowę stacji uzdatniania wody. W wyniku przeprowadzonego postępowania dokonano wyboru najkorzystniejszej oferty, tj. oferty złożonej przez Sp. z o.o. (dalej: Spółka, SPK), a w konsekwencji Gmina podpisała ze Spółką umowę na wykonanie robót budowlanych. Zgodnie z treścią § 2 umowy, termin zakończenia robót będących przedmiotem umowy ustalono nie później niż 30 kwietnia 2015 r.

Od początku prowadzenia prac budowlanych Gmina zamierzała udostępnić stację uzdatniania wody odpłatnie na rzecz Spółki, będącej spółką komunalną utworzoną przez Gminę, celem powierzenia jej zadań Gminy w zakresie świadczenia usług komunalnych na terenie Gminy, w tym przede wszystkim zadań własnych Gminy dotyczących wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych. Spółka powstała na mocy uchwały Rady Miejskiej z marca 2014 r. w sprawie utworzenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Całość udziałów w Spółce objęła Gmina pokrywając je na moment zawiązania Spółki wkładem pieniężnym. W dniu 24 kwietnia 2014 r. Spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w trakcie kolejnych kilku tygodni również dla celów statystycznych, otrzymując numer REGON oraz dla celów podatkowych, w tym dla celów VAT, otrzymując numer NIP. Od czerwca 2014 r. Spółka rozpoczęła regularną działalność w zakresie świadczenia usług użyteczności publicznej.

Gmina po zakończeniu prac budowlanych związanych z budową stacji uzdatniania wody, zamierza przyjąć obiekt na stan środków trwałych dokumentem OT. Zakończenie realizacji całej inwestycji planowane jest na przełomie II/III kwartału 2015 r.

Gmina zamierza oddać stację uzdatniania wody w odpłatne użytkowanie Spółki w drodze umowy dzierżawy, którą planuje zawrzeć ze Spółką niezwłocznie po uzyskaniu zgody instytucji finansującej (PROW) na tzw. przeniesienie posiadania dofinansowanego obiektu (które następuje na podstawie umowy dzierżawy). W wyniku zawarcia umowy dzierżawy, Gmina będzie obciążać Spółkę stałą miesięczną bądź kwartalną kwotą czynszu. Gmina będzie ujmować przedmiotową sprzedaż w swoich ewidencjach sprzedaży VAT, deklarować ją w składanych deklaracjach VAT i będzie odprowadzać z tego tytułu podatek VAT należny do urzędu skarbowego.

Na podstawie zawartej umowy dzierżawy, Gmina przekaże Spółce stację uzdatniania wody do korzystania w celu wykonywania działalności opodatkowanej VAT w postaci świadczenia usług wodnokanalizacyjnych na terenie Gminy. Spółka zna i akceptuje intencję Gminy w tym zakresie. Strony zamierzają zawrzeć tzw. list intencyjny na moment oddania stacji uzdatniania wody do użytkowania, w którym pisemnie potwierdzą zgodny zamiar zawarcia umowy dzierżawy i sprecyzują warunki przyszłego stosunku dzierżawnego.

Jednocześnie już w trakcie realizacji inwestycji w budowę obiektu (ewentualnie na moment ukończenia inwestycji – jeżeli zasady programu nie pozwolą na skierowanie pisma wcześniej), Gmina wystąpi do instytucji finansującej z wnioskiem o wyrażenie zgody na przeniesienie posiadania stacji uzdatniania wody na Spółkę na podstawie umowy dzierżawy (załączając do wniosku wzór umowy dzierżawy, która ma być zawarta). Zgodnie z dotychczasową praktyką Gminy, instytucja finansująca wyraża zgodę na zawarcie umowy dzierżawy dopiero po całkowitym rozliczeniu dofinansowanej inwestycji, tj. w praktyce w okresie kilku miesięcy od dnia oddania stacji uzdatniania wody do użytkowania (powinno to nastąpić najprawdopodobniej w IV kwartale 2015 r.).

Tym samym, zawarcie pisemnej umowy dzierżawy w czasie późniejszym niż moment oddania stacji uzdatniania wody na stan środków trwałych Gminy oraz przekazania jej do korzystania Spółce będzie spowodowane wyłącznie czynnikami zewnętrznymi związanymi z procedurą wynikającą z aspektów prawnych związanych z uzyskaniem pisemnej zgody PROW na zawarcie umowy. W szczególności bowiem, przed formalnym podpisaniem umowy dzierżawy ze Spółką, konieczne jest otrzymanie zgody od instytucji finansującej na odpłatne udostępnienie stacji uzdatniania wody na rzecz Spółki (inny sposób działania wiązałby się z naruszeniem zasad zawartej przez Gminę umowy o dofinansowanie). W konsekwencji, okres bezumownego korzystania przez Spółkę z obiektu nie będzie wynikał z braku woli Gminy i Spółki do zawarcia porozumienia regulującego odpłatność za świadczone przez Gminę na rzecz Spółki usługi dzierżawy, ale z okoliczności zewnętrznych niezależnych od obu Stron.

Podsumowując powyższe, Gmina planuje zaraz po oddaniu do użytkowania stacji uzdatniania wody udostępnić ją na rzecz Spółki i podpisać ze Spółką list intencyjny, który potwierdzi formalnie zamiar udostępnienia tego obiektu docelowo na podstawie umowy dzierżawy. Jednak dopiero po uzyskaniu formalnej zgody instytucji finansującej Gmina będzie mogła potwierdzić istniejący stan rzeczy w drodze podpisania umowy dzierżawy ze Spółką. Zawarta umowa będzie regulowała zasady świadczonej usługi, a także jej cenę – w tym również w okresie od momentu oddania do użytkowania obiektu do faktycznego podpisania umowy dzierżawy.

Tym samym, na moment podpisania umowy dzierżawy Gmina zamierza dokonać jednorazowego obciążenia Spółki za okres tzw. bezumownego korzystania ze stacji uzdatniania wody, tj. za okres od oddania stacji uzdatniania wody do użytkowania i korzystania przez Spółkę do miesiąca poprzedzającego formalne zawarcie umowy dzierżawy i jednocześnie momentu rozpoczęcia regularnego, comiesięcznego (bądź cokwartalnego) wystawienia faktur z tytułu czynszu dzierżawnego. Za okres bezumownego korzystania Gmina rozumie okres, w którym Spółka będzie korzystała ze stacji uzdatniania wody do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci dostarczania wody, w którym jednocześnie nie zawarto pisemnej umowy dzierżawy pomiędzy Gminą a Spółką, a jedynie z podpisanego listu intencyjnego i złożonego wniosku do instytucji finansującej o zgodę na tzw. przeniesienie posiadania obiektu na rzecz Spółki w drodze umowy dzierżawy będzie wynikało, że umowa ta ma być formalnie zawarta w najbliższej przyszłości. Tym samym, bezumowne korzystanie będzie stanowiło w praktyce korzystanie przez Spółkę ze stacji uzdatniania wody bez podpisania formalnej umowy i otrzymywania faktur dokumentujących wynagrodzenie Gminy w tym zakresie. W tym czasie bowiem Gmina będzie oczekiwała na zgodę instytucji finansującej.

Gmina nie zamierza zmieniać w żaden sposób użytkowania stacji uzdatniania wody w przyszłości, w szczególności w okresie kilku najbliższych lat.

Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę stacji uzdatniania wody. Zanim Gmina dokona wdrożenia przedstawionego scenariusza w postaci obciążenia za usługę świadczoną w okresie bezumownego korzystania, Gmina chciałaby potwierdzić kwalifikację takiego obciążenia na gruncie ustawy o VAT w drodze niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody.

Uzasadnienie stanowiska Gminy:

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W świetle wskazanej regulacji prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek – nabywcą towarów i usług jest podatnik VAT oraz nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Gmina dokonuje nabycia towarów i usług związanych z budową stacji uzdatniania wody jako podatnik VAT. Jednocześnie, przyjmując (za stanowiskiem Gminy wskazanym w odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2), że udostępnienie obiektu przez Gminę na rzecz SPK będzie stanowić od początku świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT (w związku z przyszłym obciążeniem SPK kwotą wynagrodzenia za okres tzw. bezumownego korzystania), Gminie powinno przysługiwać prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z budową stacji uzdatniania wody wskazanej w opisie sprawy.

W ocenie Gminy, w tym przypadku nie można bowiem uznać, że stacja uzdatniania wody będzie przez Gminę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT dopiero od momentu podpisania przez Gminę umowy dzierżawy z SPK. Jak bowiem argumentuje Gmina w uzasadnieniu do stanowiska dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku nr 2, od początku oddania stacji uzdatniania wody do użytkowania Gmina będzie świadczyć przy jej pomocy usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Brak sformalizowania przedmiotowej transakcji uzależniony będzie wyłącznie od czynników zewnętrznych. Niezachowanie jednak wymogów formalnych transakcji nie ma wpływu na kwalifikację tego świadczenia jako odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W praktyce bowiem od początku wolą stron jest podpisanie umowy dzierżawy, na mocy której SPK będzie użytkował obiekt odpłatnie.

W konsekwencji, od momentu oddania stacji uzdatniania wody do użytkowania Gmina będzie wykorzystywać ją do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, a moment pobrania przez Gminę wynagrodzenia za użytkowanie obiektu w okresie tzw. bezumownego użytkowania ma znaczenie drugorzędne, niemające wpływu na prawo Gminy do pełnego odliczenia VAT od wydatków na budowę stacji uzdatniania wody. Nie może bowiem moment podpisania umowy oraz wystawienia faktury zadecydować o tym, czy dana transakcja była opodatkowana VAT, a jednocześnie o prawie podatnika do odliczenia VAT od wydatków, które na moment ich ponoszenia są ponoszone celem wykorzystania do czynności opodatkowanych VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy zauważyć, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Z art. 86 ust. 10b ustawy z kolei wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik:
1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on zobowiązany rozliczyć ten podatek;
ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z art. 86 ust. 13 ustawy wynika, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że korekty deklaracji można dokonać jedynie za miesiąc, w którym nastąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponosi wydatki na realizację inwestycji w zakresie budowy stacji uzdatniania wody. Przedmiotowe wydatki obejmują przede wszystkim sporządzenie kosztorysów, roboty budowlane, w tym budowę układu technologicznego oraz usługi nadzoru budowlanego. Wydatki te są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Gmina finansuje budowę stacji uzdatniania wody częściowo ze środków własnych, a częściowo z dofinansowania do kwoty netto wydatków z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Inwestycja będzie stanowić dla Gminy środek trwały o wartości przekraczającej kwotę netto 15 tys. PLN.

W dniu 5 lutego 2015 r. Gmina ogłosiła przetarg nieograniczony na budowę stacji uzdatniania wody. W wyniku przeprowadzonego postępowania dokonano wyboru oferty złożonej przez Sp. z o.o. – Gmina podpisała ze Spółką umowę na wykonanie robót budowlanych. Zgodnie z treścią umowy, termin zakończenia robót ustalono nie później niż do 30 kwietnia 2015 r.

Od początku prowadzenia prac budowlanych Gmina zamierzała udostępnić stację uzdatniania wody odpłatnie na rzecz Spółki, będącej spółką komunalną utworzoną przez Gminę celem powierzenia jej zadań Gminy w zakresie świadczenia usług komunalnych na terenie Gminy, w tym przede wszystkim zadań własnych Gminy dotyczących wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych. Spółka powstała na mocy uchwały Rady Miejskiej w sprawie utworzenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Całość udziałów w Spółce objęła Gmina. Od czerwca 2014 r. Spółka rozpoczęła regularną działalność w zakresie świadczenia usług użyteczności publicznej.

Gmina po zakończeniu prac budowlanych związanych z budową stacji uzdatniania wody zamierza przyjąć obiekt na stan środków trwałych dokumentem OT. Zakończenie realizacji całej inwestycji planowane jest na przełomie II/III kwartału 2015 r.

Gmina zamierza oddać stację uzdatniania wody w odpłatne użytkowanie Spółce w drodze umowy dzierżawy, którą planuje zawrzeć ze Spółką niezwłocznie po uzyskaniu zgody instytucji finansującej (PROW) na tzw. przeniesienie posiadania dofinansowanego obiektu (które następuje na podstawie umowy dzierżawy). W wyniku zawarcia umowy dzierżawy, Gmina będzie obciążać Spółkę stałą miesięczną bądź kwartalną kwotą czynszu.

Podsumowując, Gmina planuje zaraz po oddaniu do użytkowania stacji uzdatniania wody udostępnić ją na rzecz Spółki i podpisać ze Spółką list intencyjny, który potwierdzi formalnie zamiar udostępnienia tego obiektu docelowo na podstawie umowy dzierżawy. Jednak dopiero po uzyskaniu formalnej zgody instytucji finansującej Gmina będzie mogła potwierdzić istniejący stan rzeczy w drodze podpisania umowy dzierżawy ze Spółką. Zawarta umowa będzie regulowała zasady świadczonej usługi, a także jej cenę – w tym również w okresie od momentu oddania do użytkowania obiektu do faktycznego podpisania umowy dzierżawy.

Gmina nie zamierza zmieniać w żaden sposób użytkowania stacji uzdatniania wody w przyszłości, w szczególności w okresie kilku najbliższych lat.

Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę stacji uzdatniania wody.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody.

Należy w tym miejscu wskazać, że w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2015 r. nr ILPP1/4512-1-194/15-3/TK rozstrzygnięto, że jednorazowe obciążenie SPK za okres tzw. bezumownego korzystania ze stacji uzdatniania wody będzie stanowić dla Gminy wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz SPK związane z odpłatnym udostępnieniem obiektu i będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Podkreślić należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a wydatki poniesione przez Zainteresowanego na budowę stacji uzdatniania wody mają związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy stacji uzdatniania wody (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek w zakresie uznania czynności wydzierżawiania stacji uzdatniania wody na rzecz Spółki za świadczenie usług opodatkowane podstawową stawką VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) w zdarzeniu przyszłym został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2015 r. nr ILPP1/4512-1-194/15-2/TK.

Z kolei wniosek w zakresie uznania, czy jednorazowe obciążenie Spółki za okres tzw. bezumownego korzystania ze stacji uzdatniania wody będzie stanowić dla Gminy wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz SPK związane z odpłatnym udostępnieniem obiektu i będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) w zdarzeniu przyszłym został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2015 r. nr ILPP1/4512-1-194/15-3/TK.

Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie uznania, czy w odniesieniu do kwot wynagrodzenia z tytułu czynszu dzierżawnego i jednorazowego obciążenia za okres bezumownego korzystania, o których mowa w pytaniach nr 1 i nr 2, będą miały zastosowanie regulacje zawarte w art. 32 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) rozpatrzono w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2015 r. nr ILPP1/4512-1-194/15-5/TK.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin