Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-740/15-4/AJ
z 23 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.), uzupełnionego pismem z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu podatkowego z dnia 2 października 2015 r. (data doręczenia 19 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wypłaconego wynagrodzenia (w kontekście pozyskania właściwego certyfikatu rezydencji oraz zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wypłaconego wynagrodzenia (w kontekście pozyskania właściwego certyfikatu rezydencji oraz zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Spółki są usługi projektowe dotyczące działalności reklamowej oraz produkcji i post-produkcji filmów reklamowych. W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka świadczy, m. in. usługi polegające na przygotowaniu filmów reklamowych. Wnioskodawca często angażuje w produkcje reklamowe aktorów zagranicznych. Nawiązanie współpracy najczęściej następuje na podstawie umowy zawartej z agencją reprezentującą aktora. Umowy te mają trójstronny charakter: Spółka, agencja, aktor. Przedmiotowe umowy dotyczą artystycznego wykonania oraz udzielenia licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora utrwalonych w toku realizacji zdjęć reklamowych. Umowy określają, m.in. konkretnego aktora mającego zagrać w reklamie, kwestię wynagrodzenia obliczanego jako iloczyn określonej stawki i ilości przepracowanych godzin/dni na planie reklamowym, oraz odrębnie wartość należności licencyjnych za korzystanie z prawa do wizerunku aktora oraz do artystycznego wykonania. Wysokość należności licencyjnych uzależniona jest od zasięgu terytorialnego licencji oraz jej zakresu temporalnego.

Prawa pokrewne do artystycznego wykonania przysługują aktorowi, który udziela licencji za pośrednictwem agencji. Innymi słowy, agencja udziela licencji w imieniu aktora.

Wynagrodzenie agencji jest dwojakiego rodzaju. Obejmuje ono bowiem wynagrodzenie z tytułu należności licencyjnych oraz wynagrodzenie za wykonanie artystyczne. Zgodnie z zawieranymi umowami należności licencyjne są wypłacane agencji na podstawie wystawionych przez nią faktur, w których wyszczególnia się dwa ww. rodzaje wynagrodzenia.

Siedziba agencji często znajduje się w innym państwie niż miejsca zamieszkania reprezentowanych przez nią aktorów. Zdarzają się przypadki, że agencja mająca siedzibę w RPA reprezentuje aktora z Wielkiej Brytanii.

Spółka ma dwa przypadki:

1. wnioskodawca nie ma możliwości stwierdzić, jaka część wynagrodzenia za udzielenie licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora wypłaconego agencji przypada reprezentowanym przez nią aktorom, a jaka jest wynagrodzeniem agencji, ponieważ są to informacje objęte tajemnicą handlową,
   
2. wnioskodawca ma możliwość stwierdzić, jaka część wynagrodzenia za udzielenie licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora wypłacanego agencji przypada reprezentowanym przez nią aktorom, a jaka jest wynagrodzeniem agencji.

Po podpisaniu umowy Wnioskodawca pozyskuje od agencji świadectwo rezydencji, potwierdzające siedzibę lub miejsce zamieszkania, wydane przez właściwe dla agencji władze podatkowe.

Zdjęcia odbywają się na planie filmowym zlokalizowanym w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku ORD-IN Wnioskodawca zmodyfikował opis stanu faktycznego oraz wskazał, że:

• agencja jest osobą prawną,
  

• agencja nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zakład w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
  

• przedmiotem licencji są prawa pokrewne do artystycznego wykonania wraz z prawami zależnymi,
  

• agencja działa w imieniu i na rzecz aktora, któremu przysługują właściwe prawa.
  

• agencja posiada siedzibę w Republice Południowej Afryki, natomiast miejscem zamieszkania aktora jest Wielka Brytania.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka postępuje prawidłowo, żądając certyfikatu rezydencji agencji, a nie aktora? Czy w przypadku agencji z RPA, należy żądać certyfikatu rezydencji wydanego przez władze podatkowe RPA ?
2. Czyją umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania w stanie faktycznym opisanym we wniosku w zakresie opodatkowania należności licencyjnych agencji czy aktora powinien stosować Wnioskodawca, jeśli agencja ma siedzibę/miejsce zamieszkania w innym kraju niż aktor ma miejsce zamieszkania/siedzibę ? Czy w przypadku agencji z RPA w zakresie opodatkowania należności licencyjnych należy stosować UPO z RPA ?
3. Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka powinna jako płatnik pobrać podatek u źródła w dwóch przypadkach (i) należności licencyjnych oraz (ii) wynagrodzenia za wykonanie artystyczne ?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek w zakresie podatku od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka postępuje prawidłowo, żądając certyfikatu rezydencji agencji, a nie aktora, W przypadku agencji z RPA należy żądać certyfikatu rezydencji wydanego przez władze podatkowe RPA.
2. W stanie faktycznym opisanym we wniosku w zakresie opodatkowania należności licencyjnych powinien on stosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwą dla agencji, jeśli agencja ma siedzibę/miejsce zamieszkania w innym kraju niż aktor ma miejsce zamieszkania/siedzibę. W przypadku agencji z RPA w zakresie opodatkowania należności licencyjnych należy stosować UPO z RPA.
3. W stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka powinna jako płatnik pobrać podatek u źródła tylko w części wynagrodzenia dotyczącego należności licencyjnych, natomiast nie powinna go pobierać w części wynagrodzenia za artystyczne wykonanie.

Na podstawie art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Analogiczne postanowienia odnośnie do osób fizycznych zawiera art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W ww. przepisach wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT oraz art. 29 ust. 1 Ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2. a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
   

Z kolei w art. 29 ust. 1 Ustawy o PIT mowa jest o tym, że podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust, 2a, przychodów:

1. z działalności określonej w art . 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art . 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowane za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej -pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT oraz art. 29 ust. 2 Ustawy o PIT przepisy ust. 1 tychże ustaw stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Regulacja ta odzwierciedla zasadę wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji RP.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

W art. 21 Ustawy o CIT (art. 29 Ustawy o PIT) wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art, 26 Ustawy o CIT (art. 41 i 42 Ustawy o PIT).

Zgodnie z ust. 1 art. 26 Ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust, 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W Ustawie o PIT powyższe zagadnienie reguluje art. 41 ust. 4 oraz art. 29 ust. 2. Zgodnie z art. 41 ust. 4 Ustawy o PIT płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10. Ponadto zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 zdanie drugie).

Zatem w procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów) należy przeprowadzić analizę:

1. czy dane przysporzenie podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli tak, to,
2. czy Polska ma prawo do opodatkowania tego przysporzenia w świetle stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (o ile taka obowiązuje).

Powyższe przesłanki należy rozpatrzyć w przedmiotowej sprawie odnośnie do należności licencyjnych do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora utrwalonych w toku realizacji zdjęć reklamowych oraz odnośnie do artystycznego wykonania.

W przypadku należności licencyjnych pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona z uwagi na jednoznaczne brzmienie wyżej powołanego art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT. W ocenie Wnioskodawcy dokonywane zapłaty uzgodnionych opłat licencyjnych na rzecz agencji, stanowią w całości ich wynagrodzenie za korzystanie z artystycznego wykonania i wizerunku aktora utrwalonych w toku realizacji zdjęć reklamowych. Dlatego też w odniesieniu do tych wynagrodzeń mają zastosowanie cytowane powyżej przepisy art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca w momencie dokonania wypłaty jest obowiązany do potrącenia podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) według stawek określonych w przepisach Ustawy o CIT lub Ustawy o PIT - w zależności od tego, kto jest odbiorcą tych należności.

Analizując drugą z ww. przesłanek należy stwierdzić, że podatek u źródła należy potrącić, stosując stawkę określoną w przepisach krajowych, chyba że zastosowanie znajduje umowa międzynarodowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. W takim przypadku przepisy umowy mają pierwszeństwo przed regulacjami krajowymi, co skutkuje zastosowaniem opodatkowania zgodnego z przepisami umowy międzynarodowej. Umowy międzynarodowe w większości stanowią zazwyczaj w ich art. 12 ust. 1 do 6, że dochód z należności licencyjnych jest opodatkowany w państwie, w którym powstaje, jednakże określają zazwyczaj maksymalną stawkę tego podatku 5% lub 10%.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jednak to, od kogo powinien zażądać świadectwa rezydencji i którą umowę międzynarodową powinien zastosować:

• właściwą dla agencji albo
  

• właściwą dla aktora (aktorów).
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, ocena w jakiej kwocie istnieje obowiązek pobrania podatku u źródła powinna być dokonana na podstawie umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej ze względu na potwierdzoną świadectwem rezydencji siedzibę (miejsce zamieszkania) agencji reprezentującej aktora/aktorów.

Przemawiają za tym następujące względy:

• płatność dokonywana jest na rzecz agencji i tylko przy tej płatności Wnioskodawca może potrącić ewentualny podatek u źródła, który następnie zostanie wykazany w wystawionej dla agencji informacji na formularzu IFT, mając potrzebne dane agencji konieczne do wypełnienia tegoż formularza (dane osobowe aktora najczęściej nie są dostępne),
  

• nie można przyjąć, że płatność dokonywana na rzecz agencji jest dochodem aktora (aktorów). Wnioskodawca nie zna kwoty należności aktora (aktorów) lub też umowa wyraźnie określa, że to agencja udziela licencji,
  

• wszelkie uzgodnienia dokonywane są z agencją,
  

• Wnioskodawca nie posiada też żadnych informacji o tym, w jakim stopniu aktor (aktorzy) partycypuje w wynagrodzeniu z tytułu należności licencyjnych,
  

• agencja ponosi ryzyko związane z zawarciem umów.
  
  

Podobną argumentację można znaleźć w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 maja 2009 r., nr IBPBII/2/415-218/09/CJS, z dnia 29 maja 2009 r., nr IBPBI/2/423-247/09/AP oraz z dnia 12 sierpnia 2009 r., nr IBPBII/2/415-616/09/AK.

Mając na uwadze wyżej poczynione rozważania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku należności licencyjnych do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora utrwalonych w toku realizacji zdjęć reklamowych Spółka postępuje prawidłowo, żądając certyfikatu rezydencji agencji z RPA i stosując postanowienia UPO z RPA, w sytuacji gdy agencja ma siedzibę w RPA. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 i 2 UPO z RPA:

1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz podatek tak ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

W konsekwencji, w świetle przedstawionego zdarzenia oraz powołanych przepisów prawa, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca do opodatkowania należności licencyjnych wypłacanych agencji z RPA należy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 21 ust. 2 i art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 12 ust. 2 UPO z RPA pobrać podatek u źródła w wysokości 10% kwoty brutto w przypadku posiadania certyfikatu rezydencji agencji z RPA.

Analizując z kolei przesłanki kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym w zakresie wynagrodzenia z tytułu artystycznego wykonania, należy stwierdzić, że pierwsza przesłanka, a tym samym i druga nie zostały spełnione. Powyższe wynika z faktu, że przysporzenie z tytułu artystycznego wykonania nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Nie można bowiem zakwalifikować wynagrodzenia z tytułu artystycznego wykonania aktora na planie reklamowym do żadnego z rodzajów przychodów objętych regulacją art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT (art. 29 ust. 1 Ustawy o PIT). Teoretycznie najbardziej zbliżonym do przysporzenia z tytułu przedmiotowego artystycznego wykonania aktora na planie reklamowym rodzajem przychodów objętych opodatkowaniem u źródła jest art. 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT (art. 29 ust. 2 pkt 2 Ustawy o PIT), tj. przychód z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne (Ustawa o PIT - osoby fizyczne) mające siedzibę (Ustawa o PIT - miejsce zamieszkania) za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uregulowanie to wprowadza dwa wymogi dla opodatkowania określonych w nim świadczeń podatkiem u źródła w Rzeczpospolitej Polskiej. Po pierwsze jest to kryterium przedmiotowe. Opodatkowaniu podlegają usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej. Po drugie, zgodnie z kryterium podmiotowym, usługi te powinny być świadczone za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oba te kryteria powinny być spełnione łącznie. Oznacza to, iż przepis ten obejmuje swoim zakresem sytuacje, gdzie polski podatnik będzie organizował imprezę artystyczną, rozrywkową lub sportową, przy czym będzie korzystał tu z usług (w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej) podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczpospolitej Polskiej. Wypłata należności na rzecz tych osób będzie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT (art. 29 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT), opodatkowana w Polsce zryczałtowanym podatkiem u źródła.

W przedmiotowej sprawie kryterium przedmiotowe nie jest spełnione. Nie można bowiem zakwalifikować wynagrodzenia z tytułu tzw. artystycznego wykonania polegającego na udziale w realizacji filmu reklamowego jako opłat z za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej. Wnioskodawca pragnie wskazać, że ani Ustawa o CIT, ani Ustawa o PIT nie zawierają legalnych definicji pojęć „działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej”, dlatego dla ustalenia zakresu tych pojęć poszukiwać należy znaczenia tych wyrażeń w języku potocznym.

W takim znaczeniu „działalność” oznacza zespół działań podejmowanych w jakimś celu (www.sjp.pwn.pl). Zgodnie z ww. przepisami owa działalność powinna mieć charakter rozrywkowy, widowiskowy lub sportowy.

Pojęcie „rozrywkowy” oznacza służący rozrywce, zwłaszcza łatwej, niewymagającej wysiłku umysłowego (www.sjp.pwn.pl). Z kolei „rozrywka” to to, co służy odprężeniu, wypoczynkowi (www.sjp.pwn.pl). Innymi słowy, rozrywkowy jest wyrażaniem stosowanym na określenie czegoś, co ma służyć odzyskiwaniu sił, energii, dobrego samopoczucia, pozbywaniu się zmęczenia, stresu; odpoczynkowi, relaksowi, odprężeniu.

Jeśli chodzi o znaczenie zwrotu „widowiskowy”, to zgodnie z definicją Słownika Języka

Polskiego PWN oznacza on tyle, co mający atrakcyjną formę i wywołujący emocje, przeznaczony do wystawiania widowisk (www.sjp.pwn.pl), czyli spektakli, przedstawień teatralnych, operowych, baletowych, a więc zdarzeń odbywających się w obecności patrzących.

Natomiast „sportowy” to inaczej dotyczący sportu lub sportowców, przy czym przez sport rozumie się ćwiczenia i gry mające na celu rozwijanie sprawności fizycznej i dążenie we współzawodnictwie do uzyskania jak najlepszych wyników a przez sportowców osoby uprawiające jakiś sport.

Mając na uwadze poczynioną wyżej analizę pojęciową, należy stwierdzić, że udział w zdjęciach do filmu reklamowego nie ma charakteru rozrywkowego, ani widowiskowego, a tym bardziej sportowego. Tym samym nie jest spełnione kryterium przedmiotowe regulacji przewidzianej w art . 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT (art . 29 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT).

Podobnie jeśli chodzi o kryterium podmiotowe. W przedmiotowej sprawie ono również nie może zostać uznane za spełnione. W przepisach mowa bowiem o pośredniku zajmującym się na terytorium Polski organizowaniem działalności artystycznej, rozrywkowej lub sportowej. Organizator, który zawiera umowę z zagraniczną osobą (pośrednikiem lub bezpośrednim wykonawcą usługi) będzie musiał odprowadzić do urzędu skarbowego podatek od dokonanych wypłat należności, ale jedynie wtedy, gdy faktyczny wykonawca będzie osobą zagraniczną - wówczas zastosowanie będzie miała stawka ryczałtowa.

W przedmiotowej sprawie podmiotem uczestniczącym w zdjęciach do filmu reklamowego bez wątpienia jest podmiot zagraniczny, natomiast organizator tychże zdjęć (Wnioskodawca) nie jest podmiotem zajmującym się działalnością w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Polski.

Mając na uwadze, że możliwość zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT (art. 29 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT) uzależniona jest od łącznego spełnienia kryterium podmiotowego jak i przedmiotowego, a w przedmiotowej sprawie żadne z kryteriów nie zostało spełnione, należy stwierdzić, że regulacja ta nie może być zastosowana w przypadku wynagrodzenia aktora za udział w realizacji zdjęć do filmu reklamowego (wynagrodzenie za artystyczne wykonanie). Tym samym, Wnioskodawca nie może pobrać podatku u źródła od przysporzenia w części dotyczącej artystycznego wykonania, w przeciwieństwie do należności licencyjnych.

W omawianej sprawie zbędna jest analiza postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w tym UPO z RPA, w szczególności treści art. 17 dotyczącego opodatkowania artystów i sportowców. Należy bowiem pamiętać, że umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są jedynie zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego, punktem wyjścia są bowiem regulacje Ustawy o CIT lub Ustawy o PIT, a te nie dają podstaw do opodatkowania podatkiem u źródła przysporzenia w części dotyczącej artystycznego wykonania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania wypłaconego wynagrodzenia (w kontekście pozyskania właściwego certyfikatu rezydencji oraz zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) – jest nieprawidłowe.

Ad. pytanie nr 1 i nr 2

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej także „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie będą miały:

• właściwa kwalifikacja prawnopodatkowa dochodów/przychodów z określonych tytułów, uzyskiwanych przez opisanych we wniosku o wydanie interpretacji nierezydentów, tj. osoby prawnej z siedzibą w RPA oraz osoby fizycznej posiadającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii oraz
  

• właściwe ustalenie osoby podatnika w odniesieniu do poszczególnych rodzajów dochodów.
  
  

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem doktryny (por. np. Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, pod. Red. A. Obońskiej, A. Wacławczyka, A Walter, Wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2014, str. 229) i orzecznictwa sądów administracyjnych przychodami są wszelkie definitywne przysporzenia majątkowe podatnika, które powiększają jego majątek w tym znaczeniu, że powodują zwiększenie jego aktywów lub zmniejszenie jego zobowiązań w sposób trwały, a jednocześnie nie są jedną z kategorii, które Ustawodawca nie uznaje za przychód, ani nie są wyłączone z opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie przychody w ww. znaczeniu (tj. przysporzenia o charakterze trwałym) na terytorium Polski uzyskują:

• aktor - osoba fizyczna - z tytułu należności licencyjnych (któremu przysługują prawa pokrewne do artystycznego wykonania i prawa zależne w rozumieniu prawa autorskiego) oraz w związku z otrzymaniem wynagrodzenia za wykonanie artystyczne,
  

• agencja - osoba prawna - z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi agencyjne.
  
  

Podkreślić bowiem należy, że wynagrodzenie, które jest wypłacane agencji, która działa w imieniu i na rzecz aktora będzie jej przychodem podatkowym (w ww. rozumieniu) tylko w tej części, którą agencja będzie mogła sobie zatrzymać (inaczej do której przekazania aktorowi nie będzie zobowiązana).

Nadto do ww. przychodów mają zastosowanie:

• w odniesieniu do aktora jako podatnika (podatku dochodowego od osób fizycznych) - postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20.07.2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, dalej: UPO z UK);
  

• w odniesieniu do agencji jako podatnika - postanowienia umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 10.11.1993 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 28, poz. 124, dalej: UPO z RPA).
  
  

Zgodnie z opisem stanu faktycznego

• Wnioskodawca zawiera umowę z agencją reprezentująca aktora,
  

• agencja działa w imieniu i na rzecz aktora, któremu przysługują właściwe prawa.
  
  
  

Ww. elementy wskazują, że aktora i agencję łączy stosunek umowny o cechach charakterystycznych dla umowy agencyjnej, na mocy której przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów w imieniu zleceniodawcy i na jego rzecz. Co do zasady, umowa agencyjna jest stosunkiem prawnym dwustronnie zobowiązującym. z jednej strony, zobowiązaniem agenta jest stałe pośrednictwo przy zawieraniu z klientami (podmiotami trzecimi) umów na rzecz dającego zlecenie albo zawieranie umów w imieniu dającego zlecenia, a z kolei z drugiej strony dający zlecenie zobowiązuje się do wypłaty wynagrodzenia. Tym samym, sam fakt przekazania wynagrodzenia należnego od klienta podmiotowi dającemu zlecenie nie stanowi wykonania żadnego zobowiązania. Zobowiązanym do zapłaty na rzecz podmiotu dającego zlecenie jest bowiem tylko i wyłącznie klient - podmiot trzeci (w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca), będący stroną umowy zawartej z agencją reprezentującą aktora.

Nadto Wnioskodawca wskazał 2 przypadki, które wymagają osobnej analizy prawnopodatkowej, tj.:

1. sytuację, gdy wnioskodawca nie ma możliwości stwierdzić, jaka część wynagrodzenia za udzielenie licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora wypłaconego agencji przypada reprezentowanym przez nią aktorom, a jaka jest wynagrodzeniem agencji, ponieważ są to informacje objęte tajemnicą handlową,
2. sytuację, gdy wnioskodawca ma możliwość stwierdzić, jaka część wynagrodzenia za udzielenie licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora wypłacanego agencji przypada reprezentowanym przez nią aktorom, a jaka jest wynagrodzeniem agencji.

Przypadek 1.

W przypadku, gdy Wnioskodawcy nie jest znana okoliczność, jaką część wypłaconego wynagrodzenia będzie stanowiło wynagrodzenie agencji z tytułu usług agencyjnych (ani nie jest w stanie ustalić tej okoliczności), zgodnie z ust. 11.6 Komentarza do art. 12 Konwencji modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, jeżeli jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia.

W przypadku tym należy należy zatem w całości zakwalifikować wypłacone wynagrodzenie jako wynagrodzenie aktora, z uwagi na okoliczność, że wynagrodzenie przysługujące aktorowi (z tytułu należności licencyjnych i artystycznego wykonania) stanowi w głównej mierze o wartości kontraktu, ma przeważający udział w całości wypłaconego wynagrodzenia na podstawie umowy zawartej z agencją.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że opodatkowanie dochodów aktora regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym przypadku zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, zgodnie z którym

• w stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka postępuje prawidłowo, żądając certyfikatu rezydencji agencji, a nie aktora,
  
• w przypadku agencji z RPA należy żądać certyfikatu rezydencji wydanego przez władze podatkowe RPA
  - należy uznać za nieprawidłowe.
  
  

Ponieważ aktor jest podatnikiem, w tym przypadku Wnioskodawca powinien żądać przedstawienia certyfikatu rezydencji od aktora, a nie od agencji.

W tym przypadku bowiem agencja nie jest objęta dyspozycją art. 3 ust. 2 updop, tj. nie posiada ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

Konsekwentnie za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z którym

• w stanie faktycznym opisanym we wniosku w zakresie opodatkowania należności licencyjnych powinien on stosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwą dla agencji, jeśli agencja ma siedzibę/miejsce zamieszkania w innym kraju niż aktor ma miejsce zamieszkania/siedzibę,
  

• w przypadku agencji z RPA w zakresie opodatkowania należności licencyjnych należy stosować UPO z RPA.
  
  
  

Ponieważ prawa będące przedmiotem licencji przysługują aktorowi, a nie agencji (która działa w tym przypadku w charakterze agenta, pośrednika), za podatnika z tytułu dochodów z należności licencyjnych i wynagrodzenia za wykonanie artystyczne należy uznać aktora, który w celu ewentualnego skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania wynikającej z Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej będzie zobowiązany do przedstawienia certyfikatu rezydencji.

W tym przypadku agencja nie osiąga dochodów w Polsce.

Przypadek 2.

W przypadku, gdy Wnioskodawca ma możliwość stwierdzić, jaka część wynagrodzenia za udzielenie licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora wypłacanego agencji przypada reprezentowanym przez nią aktorom, a jaka jest wynagrodzeniem agencji należy dokonać osobnej kwalifikacji prawnopodatkowej wynagrodzenia za udzielenie licencji do korzystania z artystycznego wykonania i wizerunku aktora oraz wynagrodzenia agencji (za usługi agencji).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2. a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
   
   

W myśl art. 22 ust. 1 updop podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przychód agencji z tytułu usług agencyjnych (które Wnioskodawca określa jako „wynagrodzenie agencji”) nie mieści w kategorii przychodów wymienionych w ww. art. 26 ust. 1 updop (tj. art. 21 ust. 1 i 22 ust. 1 updop) implikujących określone tam obowiązki dla płatnika, w szczególności nie stanowi przychodu z tytułu usług o podobnym charakterze do świadczeń doradczych, czy reklamowych (inna jest istota tych świadczeń).

Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do pobrania podatku (dochodowego od osób prawnych) od tej części wypłaconego wynagrodzenia, gdy będzie mu znana jego wysokość, niezależnie od okoliczności, czy agencja przedstawi certyfikat rezydencji, czy też nie. W tym przypadku bowiem to na agencji będzie spoczywał obowiązek ewentualnego samodzielnego opodatkowania tego dochodu w Polsce, przy czym postanowienia powołanej wyżej umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki mogą dochód ten wyłączyć z opodatkowania w Polsce.

W świetle powyższych konstatacji należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 (w odniesieniu do przypadku 2), zgodnie z którym

• w stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka postępuje prawidłowo, żądając certyfikatu rezydencji agencji, a nie aktora,
  
• w przypadku agencji z RPA należy żądać certyfikatu rezydencji wydanego przez władze podatkowe RPA
  - należy uznać za nieprawidłowe.
  
  

W odniesieniu do agencji, uzyskującej w Polsce dochód z tytułu usług agencyjnych przedstawienie certyfikatu rezydencji nie ma bowiem wpływu na obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika.

Natomiast obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika w odniesieniu do dochodów aktora z tytułu należności licencyjnych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późń. zm.).

Konsekwentnie za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 (w odniesieniu do przypadku 2), zgodnie z którym

• w stanie faktycznym opisanym we wniosku w zakresie opodatkowania należności licencyjnych powinien on stosować umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwą dla agencji, jeśli agencja ma siedzibę/miejsce zamieszkania w innym kraju niż aktor ma miejsce zamieszkania/siedzibę,
  

• w przypadku agencji z RPA w zakresie opodatkowania należności licencyjnych należy stosować UPO z RPA.
  
  
  

Ponieważ prawa będące przedmiotem licencji przysługują aktorowi, a nie agencji (która działa w tym przypadku w charakterze agenta, pośrednika), za podatnika z tytułu dochodów z należności licencyjnych i wynagrodzenia za wykonanie artystyczne należy uznać aktora.

Część wypłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia (na rzecz agencji), którą agencja jest zobowiązana przekazać aktorowi nie stanowi dla niej przysporzenia majątkowego generującego przychód, nie ma bowiem charakteru definitywnego (agencja nie ma prawa swobodnego rozporządzania tym wynagrodzeniem).

Agencja (działająca w imieniu i na rzecz aktora) nie uzyskuje zatem dochodu z należności licencyjnych podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest jedynie zespołem norm kolizyjnych rozgraniczających prawo do opodatkowania danego dochodu w różnych jurysdykcjach podatkowych, nie kreuje natomiast samodzielnie obowiązku podatkowego.

Stąd postanowienia powołanej wyżej umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu nie znajdą zastosowania do dochodów agencji z należności licencyjnych, gdyż agencja takich dochodów nie uzyskuje (dochody z tego tytułu uzyskuje osoba fizyczna - aktor).

Ad. pytanie nr 3

Dochody aktora z tytułu należności licencyjnych podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, której postanowienia nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym niniejszej interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym pytanie oznaczone nr 3, dotyczące obowiązku pobrania podatku w związku z wypłatą należności licencyjnych oraz wynagrodzenia za wykonanie artystyczne w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych należy uznać za bezprzedmiotowe.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania do dochodów/przychodów aktora będącego osobą fizyczną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.