Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-656/14-2/KS
z 11 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z 09 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu składników majątkowych z należnością sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki udzielonej przez sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy, a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie składników majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od składników majątkowych, bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu składników majątkowych z należnością sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki udzielonej przez sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy, a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie składników majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od składników majątkowych, bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”).

Spółka pozostaje również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Spółka planuje dokonać zakupu składników majątku (dalej: „Składniki Majątku”) od innego podmiotu („Sprzedawca”). W tym celu Wnioskodawca zawrze ze Sprzedawcą umowę kupna-sprzedaży Składników Majątku. Sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą VAT. Termin płatności będzie dłuższy niż 60 dni od daty zawarcia umowy sprzedaży.

Niezależnie Spółka podpisze ze Sprzedawcą umowę pożyczki (dalej: „Pożyczka”). Na podstawie umowy Pożyczki, Pożyczkodawca zobowiązany będzie do przelania na rachunek Wnioskodawcy kwoty Pożyczki.

Następnie dojdzie do potrącenia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu Składników Majątku z należnością z tytułu prawa do otrzymania przedmiotu umowy Pożyczki. Wnioskodawca zakłada, iż potrącenie nastąpi przed upływem 90 dni licząc od dnia zawarcia umowy sprzedaży Składników Majątku. W przypadku jeżeli potrącenie nie obejmie całej kwoty zobowiązania z tytułu sprzedaży Składników Majątku, pozostała część tego zobowiązania zostanie uregulowana na rachunek Sprzedawcy w gotówce.

Nabyte Składniki Majątku będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, w zakresie w jakim ich wartość początkowa będzie przekraczać 3.500 zł i przewidywany okres ich wykorzystywania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddaniem do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu, dzierżawy przekroczy 12 miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu Składników Majątkowych z należnością Sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki udzielonej przez Sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie Składników Majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od Składników Majątkowych, bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b?

Zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu Składników Majątkowych z należnością Sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki udzielonej przez Sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie Składników Majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od Składników Majątkowych, bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b.

Uzasadnienie.

Spółka będzie właścicielem podlegających amortyzacji Składników Majątkowych. Będą one wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki lub oddane przez nią do używania na podstawie umowy licencyjnej. Przewidywany okres używania Składników Majątkowych przez Spółkę będzie dłuższy niż rok. W efekcie Składniki Majątku będą podlegały amortyzacji.

Wątpliwości Spółki budzi czy w analizowanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy ust. 1 przywołanego przepisu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Równocześnie jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie [ art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych].

Istotnym wymogiem niezbędnym do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od Składników Majątkowych do kosztów podatkowych jest uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury lub innego dokumentu potwierdzającego nabycie tychże Składników Majątkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem uregulowania należy rozumieć taką sytuację, w której zobowiązanie wynikające z dokumentu będącego podstawą do ujęcia w kosztach podatkowych danego wydatku ostatecznie wygaśnie, a nabywcy nie będzie można już uznać za dłużnika zobowiązania wynikającego z takiego dokumentu. W ocenie Wnioskodawcy, pod pojęciem „uregulowania” nie należy zatem rozumieć tylko i wyłącznie dokonania zapłaty zobowiązania w gotówce. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było takie właśnie uregulowanie w treści przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca użyłby pojęcia „zapłata” a nie „uregulowanie”.

W konsekwencji, uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury będącej podstawą do ujęcia danego wydatku w kosztach podatkowych (poprzez odpisy amortyzacyjne), będzie również sytuacja, w której zobowiązanie to wygaśnie na skutek jego potrącenia.

Na prawidłowość przedstawionych konstatacji wskazuje art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Umorzenie wierzytelności skutkuje tym, że przestaje ona istnieć. W efekcie, w przypadku jeżeli, tak jak w analizowanej sprawie, potrącenie ma miejsce przed upływem terminów, o których mowa w art. 15b ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie upływu terminów korekty nie można mówić o tym, że wierzytelność pozostaje nieuregulowana (gdyż w tym momencie wierzytelność ta już nie istnieje).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że gdyby nie uznać potrącenia, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, za uregulowanie zobowiązania w rozumieniu treści przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznaczałoby to trwałe wyłączenie z kosztów podatkowych ceny zakupu Składników Majątkowych. Po dokonaniu potrącenia w żaden innych sposób nie dojdzie bowiem w przyszłości do uregulowania zobowiązania wynikającego z faktury otrzymanej przez Wnioskodawcę w związku z zakupem Składników Majątkowych – nie jest bowiem możliwe dokonanie uregulowania zobowiązania które już uprzednio wygasło w wyniku potrącenia.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Spółce będzie przysługiwało prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od Składników Majątkowych do kosztów podatkowych. Powyższe wynika z faktu, iż przed upływem terminów wskazanych w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wierzytelność z tytułu zakupu Składników Majątkowych będzie uregulowana.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in.:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 listopada 2013 r. (ILPB4/423-332/13-2/DS), w której organ potwierdził, że wnioskodawca w wyniku potrącenia uregulował kwotę wynikającą z faktury,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 października 2013 r. (IPPB5/423-650/13-2/MW), w której organ zgodził się, że wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia płaconego Kontrahentowi w ramach zwartej umowy w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 października 2013 r. potwierdzającej, że wnioskodawca po dokonaniu umownego potrącenia obciążającego go zobowiązania do zapłaty ceny za dany znak towarowy będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od majątkowych praw autorskich do znaku towarowego oraz nie powstanie po stronie wnioskodawcy obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27 września 2013 r. (IPTPB3/423-252/13-4/IR), w której organ stwierdził, że potrącenie stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu Składników Majątkowych z należnością Sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki udzielonej przez Sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w świetle art. 15b tej ustawy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie Składników Majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne od Składników Majątkowych bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).
  
  

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy (…) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W przypadku, gdy wartości te zostały nabyte w drodze odpłatnego nabycia, za wartość początkową uważa się cenę ich nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka planuje dokonać zakupu składników majątku od innego podmiotu. W tym celu Wnioskodawca zawrze ze sprzedawcą umowę kupna-sprzedaży składników majątku. Sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą VAT. Termin płatności będzie dłuższy niż 60 dni od daty zawarcia umowy sprzedaży. Niezależnie Spółka zamierza podpisać ze sprzedawcą składników majątkowych umowę pożyczki na podstawie której, pożyczkodawca zobowiązany będzie do przelania na rachunek Wnioskodawcy kwoty pożyczki. Następnie dojdzie do potrącenia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu składników majątku z należnością z tytułu prawa do otrzymania przedmiotu umowy pożyczki. Wnioskodawca zakłada, że potrącenie nastąpi przed upływem 90 dni licząc od dnia zawarcia umowy sprzedaży składników majątku. W przypadku, jeżeli potrącenie nie obejmie całej kwoty zobowiązania z tytułu sprzedaży składników majątku, pozostała część tego zobowiązania zostanie uregulowana na rachunek sprzedawcy w gotówce. Nabyte składniki majątku będą wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, w zakresie w jakim ich wartość początkowa będzie przekraczać 3.500 zł i przewidywany okres ich wykorzystywania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddaniem do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu, dzierżawy przekroczy 12 miesięcy.

Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r. poz. 1342), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., wprowadziła w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów.

Z brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W myśl art. 15b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana.

Zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów należy dokonać:

• jeżeli termin płatności zobowiązania jest krótszy lub wynosi 60 dni - z upływem 30 dnia od daty upływu terminu wymagalności (płatności) zobowiązania, lub
• jeżeli termin płatności zobowiązania jest dłuższy niż 60 dni - z upływem 90 dnia od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jak stanowi art. 15b ust. 5 cyt. ustawy, jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, jeżeli w miesiącu, w którym powinno nastąpić zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów, podatnik nie ponosi kosztów podatkowych lub poniesione koszty podatkowe są niższe niż kwota stosownego zmniejszenia, wówczas ma on obowiązek zwiększenia przychodów podatkowych o kwotę, o którą nie pomniejszył kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 15b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

Jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania – art. 15b ust. 8 ww. ustawy.

Przedstawione powyżej przepisy mają zastosowanie zarówno w sytuacji, gdy podatnik nie zapłacił całej kwoty, jak też w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części, co wynika z treści art. 15b ust. 9 ww. ustawy.

Mając na uwadze treść wyżej przywołanych ustępów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że istotnym elementem pozwalającym na zaliczenie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnej i prawnej do kosztów podatkowych jest uregulowanie w terminie określonym w ust. 1 lub 2 tego przepisu zobowiązania wynikającego z faktury lub innego dokumentu potwierdzającego nabycie tego prawa, który to dokument lub faktura stanowią, co do zasady podstawę określenia wartości początkowej takiego prawa, jako podstawy do naliczania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych. Wprowadzając przepis art. 15b tej ustawy, ustawodawca nie wyjaśnił jednak co należy rozumieć pod pojęciem „uregulowania” ceny nabycia składników majątku.

Kluczową kwestią w sprawie jest wyjaśnienie określenia „uregulowanie zobowiązania”, które przez ustawodawcę w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostało zdefiniowane. Wobec powyższego, konieczne jest odwołanie się do wykładni językowej ww. pojęcia.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić - uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a tym samym - wygaśnięciem zobowiązania.

Termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym różne formy rozliczeń, takie jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, karta płatnicza, potrącenie (kompensata).

Również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym np. potrącenie.

Podstawę prawną do potrącenia stanowi art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) zgodnie z którym, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Powyższe oznacza, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie, pomimo, że dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania.

W rozpatrywanej sprawie Spółka oraz sprzedawca są jednocześnie względem siebie dłużnikiem i wierzycielem. Spółka ma względem sprzedawcy roszczenie o wypłatę pożyczki, natomiast sprzedawca ma względem Spółki roszczenie o zapłatę za zakup składników majątkowych. W momencie dokonania potrącenia kwoty pożyczki z kwotą wynikającą z faktury dokumentującej nabycie składników majątkowych zobowiązania stron w powyższym zakresie wygasną.

W świetle powyższego, w przypadku uregulowania przez Wnioskodawcę zobowiązania z tytułu zapłaty za nabyte składniki majątkowe w drodze potrącenia z należnością sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki, w terminach wskazanych w ustawie, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie składników majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy odpisy amortyzacyjne, bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, potrącenie zobowiązania z tytułu zakupu składników majątkowych z należnością sprzedawcy z tytułu wydania przedmiotu umowy pożyczki udzielonej przez sprzedawcę będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania dla celów podatkowych wydatków na nabycie składników majątkowych poprzez stanowiące koszt podatkowy Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne, bez konieczności dokonywania korekty, o której mowa w art. 15b ww. ustawy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Jednocześnie nadmienia się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.