Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-155/15/JD
z 11 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 lutego 2015 r. (wpływ do tut. BKIP 12 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z realizacją Programu Motywacyjnego – jest prawidłowe,
• momentu zaliczenia ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z realizacją Programu Motywacyjnego oraz ich kwalifikacji.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT („Wnioskodawca”). Wnioskodawca wraz innymi spółkami kapitałowymi od 1 kwietnia 2014 r. tworzą podatkową grupę kapitałową będącą podatnikiem podatku CIT w rozumieniu art. 1a ustawy o CIT. W umowie o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, Wnioskodawca został wskazany jako podmiot reprezentujący podatkową grupę kapitałową w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT (art. 1a ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT).

Wnioskodawca zamierza wprowadzić program motywacyjny („Program Motywacyjny”) dla członków zarządu Wnioskodawcy („Uczestnik Programu Motywacyjnego”) w celu zwiększenia ich motywacji do osiągania przez Wnioskodawcę coraz lepszych wyników finansowych, opodatkowanych podatkiem CIT. Uczestnictwo w Programie Motywacyjnym jest dobrowolne i wymaga zawarcia przez Uczestnika Programu Motywacyjnego z Wnioskodawcą umowy o przystąpieniu do Programu Motywacyjnego.

Zgodnie z Programem Motywacyjnym, przyznane jest warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego („Prawo do Rozliczenia Pieniężnego”), którego wysokość uzależniona jest od wartości uzyskanego wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy za dany rok obrotowy Wnioskodawcy („Rozliczenie Pieniężne”), przy czym wysokość Rozliczenia Pieniężnego jest procentowym wyliczeniem wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy za dany rok obrotowy. Uczestnik Programu Motywacyjnego nie otrzyma Rozliczenia Pieniężnego w przypadku nieosiągnięcia przez Wnioskodawcę poziomu wyniku finansowego (zysku) za dany rok obrotowy, określonego w Programie Motywacyjnym. Wartość uzyskanego wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy jest ustalana na podstawie danych zawartych w sprawozdaniu finansowym Wnioskodawcy za dany rok obrotowy. Realizacja Prawa do Rozliczenia Pieniężnego będzie dokonywana poprzez wypłatę określonej wysokości Rozliczenia Pieniężnego - ustalonej w Programie Motywacyjnym - w ustalonym terminie po zakończeniu roku obrotowego Wnioskodawcy (po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Wnioskodawcy za dany rok obrotowy) na żądanie Uczestnika Programu Motywacyjnego.

W związku z tym, że Prawo do Rozliczenia Pieniężnego jest warunkowe, to brak jest gwarancji co do otrzymania przez Uczestnika Programu Motywacyjnego Rozliczenia Pieniężnego (gdy warunki wynikające z Programu Motywacyjnego nie zostaną spełnione, np. Wnioskodawca nie osiągnie poziomu wyniku finansowego (zysku) za dany rok obrotowy określonego w Programie Motywacyjnym). Wysokość Rozliczenia Pieniężnego jakie uzyska Uczestnik Programu Motywacyjnego jest niezależna od wysokości uzyskiwanego przez niego wynagrodzenia od Wnioskodawcy.

Rozliczenie Pieniężne przysługuje Uczestnikowi Programu Motywacyjnego pod warunkiem pozostawania członkiem zarządu Wnioskodawcy (niezależnie od formy współpracy/zatrudnienia Uczestnika Programu Motywacyjnego) przez cały rok obrotowy Wnioskodawcy, za który przysługuje Rozliczenie Pieniężne. W przypadku gdyby Uczestnik Programu Motywacyjnego pozostawał członkiem zarządu Wnioskodawcy (niezależnie od formy współpracy/zatrudnienia Uczestnika Programu Motywacyjnego) przez część roku obrotowego Wnioskodawcy za który przysługuje Rozliczenie Pieniężne - wysokość Rozliczenia Pieniężnego zostanie ustalona w proporcji do okresu pozostawania członkiem zarządu Wnioskodawcy. Prawo do Rozliczenia Pieniężnego zostanie przyznane Uczestnikowi Programu Motywacyjnego odpłatnie - cena nabycia wynosi 1 zł (cena nabycia Prawa do Rozliczenia Pieniężnego odpowiada wartości rynkowej tego prawa w dniu jego nabycia przez Uczestnika Programu Motywacyjnego); będzie ono niezbywalne, aż do momentu realizacji tego prawa.

W ocenie Wnioskodawcy, przyznane Uczestnikowi Programu Motywacyjnego Prawo do Rozliczenia Pieniężnego będzie stanowiło tzw. „instrument finansowy” w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 94 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, wypłacone przez Wnioskodawcę na rzecz Uczestnika Programu Motywacyjnego Rozliczenie Pieniężne z tytułu realizacji Prawa do Rozliczenia Pieniężnego w ramach Programu Motywacyjnego będzie stanowiło dla Wnioskodawcy w pełnej wysokości koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i powinno być ujęte w ciężar kosztów uzyskania przychodu wg zasad przewidzianych dla kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4, ust. 4b oraz ust. 4c ustawy o CIT, tj. w roku podatkowym (obrotowym) następnym po roku podatkowym (obrotowym), za który Rozliczenie Pieniężne jest należne?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, wypłacone przez Wnioskodawcę Rozliczenie Pieniężne na rzecz Uczestnika Programu Motywacyjnego z tytułu realizacji Prawa do Rozliczenia Pieniężnego w ramach Programu Motywacyjnego będzie stanowiło dla Wnioskodawcy w pełnej wysokości koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i powinno być ujęte w ciężar kosztów uzyskania przychodu wg zasad przewidzianych dla kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4, ust. 4b oraz ust. 4c ustawy o CIT, tj. w roku podatkowym (obrotowym) następnym po roku podatkowym (obrotowym), za który Rozliczenie Pieniężne jest należne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Jak stanowi art. 15 ust. 4, ust. 4b i ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i 4c (ustawy o CIT). Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b ustawy o CIT).

Stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w art. 15 ust. 4b pkt 1 albo pkt 2 (ustawy o CIT), są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Określony wydatek niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może zatem stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zachowanie (zabezpieczenie) źródła przychodu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we Wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie niewątpliwie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami, jakie Wnioskodawca poniesie w związku z wypłatą Rozliczenia Pieniężnego na rzecz Uczestnika Programu Motywacyjnego z tytułu realizacji Prawa do Rozliczenia Pieniężnego w ramach Programu Motywacyjnego a osiągnięciem przychodu (określonego poziomu wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy określonego w Programie Motywacyjnym). Z uwagi na fakt, że Realizacja Prawa do Rozliczenia Pieniężnego będzie dokonywana poprzez wypłatę określonej wysokości Rozliczenia Pieniężnego - ustalonej w Programie Motywacyjnym - w ustalonym terminie po zakończeniu roku obrotowego Wnioskodawcy (po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Wnioskodawcy za dany rok obrotowy), na żądanie Uczestnika Programu Motywacyjnego, oznacza to, że Rozliczenie Pieniężne powinno być ujęte w ciężar kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym (obrotowym) następnym po roku podatkowym (obrotowym), za który Rozliczenie Pieniężne jest należne.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z 14 listopada 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1008/14/MS.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja – zgodnie z zakresem wniosku ujętym w sformułowanym pytaniu – dotyczy jedynie kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z realizacją Programu Motywacyjnego oraz ich kwalifikacji. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w szczególności, czy przyznane Uczestnika Programu Motywacyjnego Prawo do Rozliczenia Pieniężnego będzie stanowiło tzw. „instrument finansowy” w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Koszty uzyskania przychodów dzieli się na koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (tzw. „koszty pośrednie”). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają przy tym kryteriów, jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami albo do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. W praktyce przyjmuje się, że kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami są te wydatki, których poniesienie służy uzyskaniu określonego, konkretnego przychodu i przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym.

Natomiast „pośrednie” koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza wdrożyć program motywacyjny dla członków zarządu Wnioskodawcy („Uczestnik Programu Motywacyjnego”) w celu zwiększenia ich motywacji do osiągania przez Wnioskodawcę coraz lepszych wyników finansowych, opodatkowanych podatkiem CIT. Uczestnictwo w Programie Motywacyjnym jest dobrowolne i wymaga zawarcia przez Uczestnika Programu Motywacyjnego z Wnioskodawcą umowy o przystąpieniu do Programu Motywacyjnego. Zgodnie z Programem Motywacyjnym, przyznane jest warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego, którego wysokość uzależniona jest od wartości uzyskanego wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy za dany rok obrotowy Wnioskodawcy („Rozliczenie Pieniężne”), przy czym wysokość Rozliczenia Pieniężnego jest procentowym wyliczeniem wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy za dany rok obrotowy. Uczestnik Programu Motywacyjnego nie otrzyma Rozliczenia Pieniężnego w przypadku nieosiągnięcia przez Wnioskodawcę poziomu wyniku finansowego (zysku) za dany rok obrotowy, określonego w Programie Motywacyjnym. Wartość uzyskanego wyniku finansowego (zysku) Wnioskodawcy jest ustalana na podstawie danych zawartych w sprawozdaniu finansowym Wnioskodawcy za dany rok obrotowy. Realizacja Prawa do Rozliczenia Pieniężnego będzie dokonywana poprzez wypłatę określonej wysokości Rozliczenia Pieniężnego - ustalonej, w Programie Motywacyjnym - w ustalonym terminie po zakończeniu roku obrotowego Wnioskodawcy (po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Wnioskodawcy za dany rok obrotowy) na żądanie Uczestnika Programu Motywacyjnego. W związku z tym, że Prawo do Rozliczenia Pieniężnego jest warunkowe, to brak jest gwarancji co do otrzymania przez Uczestnika Programu Motywacyjnego Rozliczenia Pieniężnego (gdy warunki wynikające z Programu Motywacyjnego nie zostaną spełnione, np. Wnioskodawca nie osiągnie poziomu wyniku finansowego (zysku) za dany rok obrotowy określonego w Programie Motywacyjnym). Wysokość Rozliczenia Pieniężnego jakie uzyska Uczestnik Programu Motywacyjnego jest niezależna od wysokości uzyskiwanego przez niego wynagrodzenia od Wnioskodawcy. Rozliczenie Pieniężne przysługuje Uczestnikowi Programu Motywacyjnego pod warunkiem pozostawania członkiem zarządu Wnioskodawcy (niezależnie od formy współpracy/zatrudnienia Uczestnika Programu Motywacyjnego) przez cały rok obrotowy Wnioskodawcy, za który przysługuje Rozliczenie Pieniężne. W przypadku gdyby Uczestnik Programu Motywacyjnego pozostawał członkiem zarządu Wnioskodawcy (niezależnie od formy współpracy/zatrudnienia Uczestnika Programu Motywacyjnego) przez część roku obrotowego Wnioskodawcy za który przysługuje Rozliczenie Pieniężne - wysokość Rozliczenia Pieniężnego zostanie ustalona w proporcji do okresu pozostawania członkiem zarządu Wnioskodawcy. Prawo do Rozliczenia Pieniężnego zostanie przyznane Uczestnikowi Programu Motywacyjnego odpłatnie - cena nabycia wynosi 1 zł (cena nabycia Prawa do Rozliczenia Pieniężnego odpowiada wartości rynkowej tego prawa w dniu jego nabycia przez Uczestnika Programu Motywacyjnego); będzie ono niezbywalne, aż do momentu realizacji tego prawa.

Odnosząc powyższe do przedstawionego wcześniej stanu prawnego sprawy należy stwierdzić, że wydatki związane z realizacją Programu Motywacyjnego pozostają w związku z osiąganymi przychodami, czym wypełniają przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te nie zostały także wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 updop, a więc - zgodnie z powołanymi przepisami mogą – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jednocześnie, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty te wykazują bezpośredni związek z uzyskiwanym przychodem, bowiem nie przekładają się one wprost na wysokość przychodu; jedynie ich wysokość jest uzależniona od uzyskanego wyniku finansowego. Stwierdzić zatem należy, że poniesione wydatki są kosztami innymi niż bezpośrednio związanymi z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast, stosownie do art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z realizacją Programu Motywacyjnego będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów w momencie poniesienia, stosownie do cytowanego wyżej art. 15 ust. 4d updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z realizacją Programu Motywacyjnego – jest prawidłowe,
• momentu zaliczenia ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.