INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01.06.2012 r. (data wpływu 11.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków ponoszonych przez Spółkę na nabycie usług cateringowych, kawy, herbaty, ciastek:

• podawanych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy - jest nieprawidłowe,
• podawanych podczas wewnętrznych spotkań zarządu, wewnętrznych szkoleń - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków ponoszonych przez Spółkę na nabycie usług cateringowych, kawy, herbaty, ciastek podawanych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy oraz podawanych podczas wewnętrznych spotkań zarządu, wewnętrznych szkoleń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie ochrony osób i mienia. Podczas spotkań z kontrahentami (w siedzibie firmy) podawane są kawa, herbata, ciastka, czasami zamawiany jest catering. Podobnie dzieje się podczas wewnętrznych spotkań zarządu, wewnętrznych szkoleń, w trakcie których omawiane są założenia, cele oraz inne sprawy ważne z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki Spółki na nabycie usług cateringowych, kawę, herbatę, ciastka, w związku z wyżej opisanym stanem faktycznym stanowią koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup wymienionych produktów, w związku z okolicznościami przedstawionymi w stanie faktycznym opisanym powyżej stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W myśl tego przepisu, aby uznać dany koszt za koszt uzyskania przychodu, muszą zostać jednocześnie spełnione następujące warunki:

1. koszt musi zostać faktycznie poniesiony i odpowiednio udokumentowany,
2. koszt musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub dla zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
3. nie zachodzą przesłanki wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 updop.
   
   

Z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Spółka zauważa, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „reprezentacja” dla celów updop. W związku z brakiem definicji legalnej tego terminu, przy uwzględnieniu pierwszeństwa wykładni językowej w polskim systemie prawa, dla celów interpretacyjnych należy posiłkować się definicją słownikową.

Zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego” (pod red. prof. S. Dubisza, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2007 r.) „reprezentacja” oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Z kolei w „Słowniku Języka Polskiego” (pod red. prof. M. Szymczaka, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1998) „reprezentacja” oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”, zaś pojęcie „okazały” zostało zdefiniowane jako „wspaniały, wystawny, świetny, bogaty”, zaś „wystawny” jako „świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty”. Spółka podkreśla dodatkowo, że w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczącym pojęcia „reprezentacji” również wymienia się „wystawność” i „okazałość” jako jej cechy deskryptywne oraz uznaje się ponadto, że „reprezentacja” dotyczy działań mających na celu podniesienie prestiżu firmy u jej kontrahentów (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1472/08).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, należy przyjąć, iż przez „reprezentację” dla potrzeb updop rozumiemy wiązkę działań lub zachowań, które odznaczają się określoną okazałością, wystawnością czy też wytwornością i które ukierunkowane są na wywarcie szczególnie silnego wrażenia na osobach zaproszonych, dla których poczęstunek jest przeznaczony.

Wnioskodawca podnosi, iż powyższe jego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych z upoważnienia Ministra Finansów. W szczególności:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. ITPB3/423-235b/11/PST stwierdził m.in.: „(...) Wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie usług cateringowych obejmujących przygotowanie przekąsek (składających się przykładowo z zestawu kanapek, gorącej kawy i herbaty, owoców, sałatki) lub ciepłych posiłków dla potencjalnych czy też dotychczasowych kontrahentów odwiedzających siedzibę Spółki lub jej jednostki terenowe, podawanych podczas dłuższych spotkań, negocjacji lub seminariów nie noszą jednoznacznych znamion reprezentacji. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych, utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak z uwagi na zwyczajowy, nie związany z okazałością, charakter oferowanego poczęstunku i przyjmując ich nieznaczny koszt jednostkowy (na przykład równowartości kilkunastu złotych), nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka może zatem zaliczyć te wydatki - jako ogólne kosztów funkcjonowania - do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy, o ile przedmiotowe wydatki nie mają charakteru kosztów reprezentacji”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. ILPB3/423-206/11-2/JG stwierdził m.in.: „(…) Odnosząc natomiast powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup produktów spożywczych (kawa, herbata, soki, śmietanka do kawy, cukier, słodycze) na rzecz swoich pracowników, organów Spółki i kontrahentów, które serwowane są w siedzibie Firmy, nie noszą znamion reprezentacji. Są one zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości. Mogą zatem zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. ITPB3/423-572/10/MK uznał, iż: „(...) Wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie produktów spożywczych w postaci kawy, herbaty, drobnych słodyczy, ciastek, kanapek, napoi bezalkoholowych, drobnych, gotowych posiłków w ramach usług cateringowych, itp. pozostawionych do dyspozycji kontrahentów, kooperantów, czy też uczestników procesu produkcyjnego odwiedzających siedzibę Spółki, podawanych podczas spotkań organizacyjnych czy handlowych, nie noszą jednoznacznych znamion reprezentacji”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1406/10/MS: uznał, iż: „(...) Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż wydatki na usługi cateringowe zamawiane do siedziby Szpitala w celu poczęstunku kontrahentów w trakcie spotkań biznesowych, jeśli nie noszą znamion wystawności, jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. ILPB3/423-416/09-2/MC odniósł się do analizowanej kwestii w następujący sposób: ,,(...) Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami, zarówno dostawcami, jak i odbiorcami. Na potrzeby powyższych spotkań kupuje artykuły spożywcze, m.in. kawę, herbatę, słodycze, napoje bezalkoholowe, a czasem, gdy spotkania trwają długo, usługi cateringowe lub gastronomiczne. Spółka wskazała, iż poczęstunek ma charakter zwyczajowy i nie nosi znamion wystawności. W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż dokonywane przez Spółkę zakupy stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Zatem przedmiotowe wydatki są kosztami podatkowymi”.
  
  

Wnioskodawca podnosi, iż organy podatkowe zatem jednoznacznie wskazują, iż drobny poczęstunek w siedzibie Spółki nie nosi znamion reprezentacji, a zatem stanowi koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”.

Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”, a nie jako „wystawność, wytworność, czy okazałość”.

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie ochrony osób i mienia. Podczas spotkań z kontrahentami (w siedzibie firmy) podawane są kawa, herbata, ciastka, czasami zamawiany jest catering. Podobnie dzieje się podczas wewnętrznych spotkań zarządu, wewnętrznych szkoleń, w trakcie których omawiane są założenia, cele oraz inne sprawy ważne z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wydatki na nabycie artykułów spożywczych (kawa, herbata, ciastka) oraz usług cateringowych podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Podniesiona w uzasadnieniu wniosku Spółki kwestia dotycząca wystawności, okazałości, wytworności poczęstunku, w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na zwyczajne, okazałe, wystawne nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie usług cateringowych, kawy, herbaty, ciastek, podawanych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast wydatki ponoszone podczas wewnętrznych spotkań zarządu, wewnętrznych szkoleń (bez udziału oczywiście kontrahentów) spełniają warunki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatków poniesionych przez Spółkę na poczęstunek podawany podczas wewnętrznych spotkań i szkoleń nie należy kwalifikować do wydatków na reprezentację, podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyżej analizowanego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie usług cateringowych, kawy, herbaty, ciastek, podawanych podczas wewnętrznych spotkań zarządu, wewnętrznych szkoleń,należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Należy przy tym także podkreślić, iż obecne stanowisko organów podatkowych w powyższym zakresie pozostaje jednolite. Tytułem przykładu można powołać zmienioną interpretację Ministra Finansów z dnia 22.05.2012 r., znak DD6-033-152/SOH/09/PK-1684/09, interpretację z dnia 28.05.2012 r., znak DD6-033-117/SOH/PK-1450/09, czy też z dnia 29.05.2012 r., znak DD6-033-33/SOH/PK-1655/09/10.

W powyższych zmienionych interpretacjach zajęto stanowisko tożsame z tym, które zostało zaprezentowane przez tut. Organ w niniejszej interpretacji.

Na uwagę zasługuje fakt, iż powyższe stanowisko Organu, co do rozumienia i stosowania pojęcia „reprezentacja” potwierdza najnowsza linia orzecznicza sądów administracyjnych. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25.01.2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 (wydanym co prawda na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, jednakże mającym również zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy) wskazał:

„(…) również w prawie podatkowym termin "reprezentacja" należy rozumieć jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz", a nie jako "wystawność, wytworność, okazałość". Dotyczy to także przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 28 updop – przypis Organu). Norma ta nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Odmienna wykładnia nie uwzględniałaby znaczenia użytego w przepisie terminu w kontekście, w jakim go zastosowano oraz w odniesieniu do systematyki aktu prawnego, w którym go wykorzystano. Skoro bowiem w prawodawstwie jednolicie używa się terminu "reprezentacja" w znaczeniu "przedstawicielstwo", bezpodstawne byłoby przyjęcie, że tylko w jednym, specyficznym przepisie ustawy podatkowej (oraz w drugim, analogicznym przepisie zamieszczonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych), użyto go w znaczeniu zasadniczo odmiennym. (…) Wymaga podkreślenia, że okazałość czy wystawność oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji, gdyż o takim ich charakterze decyduje tylko związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu i w interesie podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa; próba rozróżniania wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego”.

Tożsame stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29.06.2012 r. sygn. akt II FSK 2571/10, wydany już na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.