Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 września 2009 r. znak: ILPB3/423-433/09-2/KS, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy (dalej: Spółka), przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

• zakup ciastek, czekoladek i innych słodyczy, kanapek, kawy, herbaty, cukru, śmietanki, soków i wody mineralnej na potrzeby spotkań z klientami,
• posiłki dla kontrahentów w lokalach gastronomicznych lub catering w miejscu spotkania podczas rozmów z kontrahentami

- jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

We wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Spółka zadała następujące pytania, czy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów wydatki na:

1. środki spożywcze i napoje takie jak np. ciasteczka, czekoladki i inne słodycze, kanapki, kawę, herbatę, cukier, śmietankę, soki i wodę mineralną, zakupione na potrzeby spotkań z klientami...
2. posiłki spożywane z kontrahentami w restauracjach i catering na spotkania z kontrahentami – o wartości do 100 zł na osobę...
3. nocleg dla kontrahenta,
4. opłatę za przejazd kontrahenta taksówką w granicach miasta,
5. jeżeli koszty usług gastronomicznych lub hotelarskich będą kosztami reprezentacji, to czy nieodliczony VAT z faktur dokumentujący takie koszty będzie kosztem uzyskania przychodów...

Przedmiotem niniejszej zmiany interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie.

Odnośnie pytania trzeciego i czwartego wydana została odrębna interpretacja indywidualna z dnia 2 września 2009 r. znak: ILPB3/423-433/09-3/KS. W zakresie pytania piątego wydana została interpretacja indywidualna z dnia 2 września 2009 r. znak: ILPB3/423-433/09-4/KS.

Zdaniem Spółki, ww. wydatki, o których mowa w pkt 1 i 2 stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.); dalej updop.

Spółka uważa, że ponoszone wydatki na środki spożywcze i napoje takie jak np. ciasteczka, czekoladki i inne słodycze, kanapki, kawę, herbatę, cukier, śmietankę, soki i wodę mineralną, zakupione na potrzeby spotkań z klientami nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zgodnie z definicją, reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, natomiast poczęstowanie klienta ww. artykułami należy do zwyczajowo przyjętych norm zachowania i stosowane jest powszechnie. Powyższa powszechność przejawia się tym, że wszyscy kontrahenci oczekują poczęstunku. Jego brak byłby wręcz odstępstwem od powyższych reguł i mógłby spowodować negatywną reakcję kontrahenta, np. zniechęcić kontrahenta do prowadzenia rozmów handlowych ze Spółką. Zaproponowanie kontrahentom kawy lub herbaty, poczęstowanie drobnymi słodyczami, nie jest więc działaniem o charakterze nadzwyczajnym.

Podobnie Spółka uważa, że wydatki na posiłki z kontrahentami w restauracji i catering na spotkania z kontrahentami - o wartości do 100 zł na osobę, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Normą zwyczajową oczekiwaną przez kontrahenta jest zaproszenie go podczas spotkania na obiad lub kolację. Posiłki takie mogą czasami charakteryzować się wystawnością.

Spółka uważa, że wystawność i okazałość mogą być oceniane subiektywnie, a prawo podatkowe powinno bazować na obiektywnych przesłankach. Dlatego też, zdaniem Spółki, zaproponowany limit takich wydatków do kwoty 100 zł, ma zagwarantować, że wydatki na posiłki nie wykraczające poza limit mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), odstępując na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy, wydał w dniu 2 września 2009 r. znak: znak: ILPB3/423-433/09-2/KS, w której stanowisko Spółki uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. - uznane za prawidłowe w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2009 r. (Nr ILPB3/423-433/09-2/KS) – w ocenie Ministra Finansów – jest nieprawidłowe.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku Spółki należy mieć na uwadze, iż z dniem 1 stycznia 2007 r., mocą ustawy z dnia 21 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) dokonana została zmiana przepisów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków i kosztów reprezentacji.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”, a nie jako „wystawność, wytworność, czy okazałość”.

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią, por. wyrok NSA z 2012-01-25, sygn. akt II FSK 1445/10.

Podniesiona w uzasadnieniu wniosku Spółki kwestia dotycząca zwyczajowej powszechności częstowania kontrahentów handlowych napojami czy przekąskami, a także wystawności oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Analogiczne stanowisko negujące kryterium „okazałości, wystawności” jako kryterium decydujące o uznaniu danego wydatku, np. na usługi gastronomiczne, zakup napojów za koszty reprezentacji prezentowane jest m.in. w wyrokach: WSA w Warszawie z dnia 2010-09-13, sygn. III SA/Wa 752/10, WSA w Kielcach z dnia 2010-04-15, sygn. akt I SA/Ke 202/10, WSA w Warszawie z dnia 2009-11-27, sygn. akt III SA/Wa 925/09.

Reasumując, wydatki na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych podawanych i świadczonych w trakcie spotkań z kontrahentami, niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup na potrzeby spotkań z klientami: ciastek, czekoladek i innych słodyczy, kanapek, kawy, herbaty, cukru, śmietanki, soków i wody mineralnej oraz wydatków na posiłki w lokalach gastronomicznych lub catering w miejscu spotkania podczas rozmów z kontrahentami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).