Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-389/14-5/EK
z 31 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – reprezentowanej przez pełnomocnika – przedstawione we wniosku z 29 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 7 października 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.) oraz pismem z 21 października 2014 r. (data wpływu 24 października 2014 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje różnorodnych operacji gospodarczych ze swoim większościowym udziałowcem posiadającym siedzibę na terytorium Estonii (dalej: „Udziałowiec”). Operacje te dokonywane są w walucie obcej (EURO). W szczególności, Spółka posiadała szereg pasywów – zobowiązań z tytułu pożyczek walutowych, zaciągniętych w latach 2004-2008, które zostały już spłacone, a także różnorodne zobowiązania względem udziałowca z tytułu m.in. świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług wynajmu (m.in. powierzchni magazynowych), wsparcia IT, dostawy sprzętu etc. (dalej: „zobowiązania handlowe”).

W chwili obecnej Spółka planuje uiszczenie odsetek należnych od spłaconych już udziałowcowi pożyczek (kwot głównych pożyczek).

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość co do skutków podatkowych spłaty odsetek od pożyczek w kontekście przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pod pojęciem „wartość zadłużenia”, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć zobowiązania Spółki względem udziałowca z jakiegokolwiek tytułu prawnego istniejące na dzień spłaty odsetek (np. z tytułu zobowiązań handlowych i pożyczek), wyłączywszy wartość zobowiązań spłacanych tego dnia (np. wartość płaconych na rzecz udziałowca odsetek)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zadłużenia, która przyjmowana jest na potrzeby przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, powinna zostać ustalona (skalkulowana) według stanu na koniec tego dnia (tj. na godzinę 24.00), w którym są dokonywane płatności odsetek. Jeżeli zatem na koniec dnia przedmiotowe odsetki będą już zapłacone przez Spółkę, nie należy ich uwzględniać dla potrzeb ustalenia wielkości zadłużenia Spółki, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ponieważ zobowiązanie do ich uiszczenia uległo wygaśnięciu z momentem zapłaty odsetek).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Co do zasady, na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki od pożyczek (kredytów) stanowią koszty podatkowe podatnika, pod warunkiem że zostały zapłacone lub skapitalizowane.

Niemniej jednak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek (...).

Z kolei w myśl art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

W praktyce oznacza to, że powyższe przepisy wprowadzają istotne ograniczenie w zakresie uznania płaconych odsetek za koszty uzyskania przychodów w przypadku, gdy Spółka finansowana jest przez tzw. „kwalifikowanego udziałowca”. W świetle art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na dzień spłaty odsetek, w celu określenia jaka ich część będzie stanowić koszt podatkowy, podatnik (Spółka) musi określić, czy wartość zadłużenia wobec jej udziałowca osiąga łącznie trzykrotność kapitału zakładowego. Jeśli wartość zadłużenia przekracza trzykrotność kapitału zakładowego Spółki, część odsetek od zaciągniętych pożyczek nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że użyte w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie „wartości zadłużenia” nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, dlatego przy jego interpretacji, należy posłużyć się wykładnią językową, z uwagi na fakt, że w procesie wykładni pierwszeństwo mają dyrektywy językowe. Oznacza to, że odwoływanie się do innych reguł wykładni dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku.

Zgodnie z wykładnią językową, „zadłużenie” to suma długów, „dług” z kolei oznacza zaciągniętą pożyczkę zwykle pieniężną, obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia, zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze. O długu mówi się wtedy, kiedy po stronie dłużnika istnieje zobowiązanie („Popularny Słownik Języka Polskiego” pod red. prof. Bogusława Dunaj, Wydawnictwo Wilga 2003).

Użyte w cytowanych przepisach sformułowanie „zadłużenie” oznacza zatem sumę długów. Obliczając zadłużenie podatnika należy ująć w takim sumowaniu wszystkie istniejące i niezapłacone na dany dzień długi.

Wobec powyższego, ustalając wartość zadłużenia należy mieć na względzie wszelkie transakcje zawarte przez Spółkę z udziałowcem, które powodują powstanie zadłużenia, np. handlowe zobowiązania polegające na zapłacie ceny za dostarczony towar (usługi), niewypłacona dywidenda, zaciągnięte pożyczki. Generalnie, wszystkie transakcje, które rodzą po stronie Spółki powstanie zobowiązania do dokonania określonych płatności na rzecz udziałowca stanowią zadłużenie Spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W sytuacji, gdyby ww. zobowiązania zostały uregulowane przed datą zapłaty odsetek (np. poszczególne raty pożyczek bądź zobowiązania handlowe), to nie kwalifikują się one do wliczenia ich do „wartości zadłużenia”. Natomiast, jeśli na dzień płatności odsetek, Spółka posiadałaby jakiekolwiek zobowiązania względem udziałowca rodzące obowiązek do dokonania płatności, to wartość tychże zobowiązań konstytuuje tzw. wartość zadłużenia, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co jednak istotne, zdaniem Wnioskodawcy, w wartości zadłużenia nie uwzględnia się kwoty spłacanych w danym dniu odsetek oraz ewentualnie – spłaty innych zobowiązań względem udziałowca. Taka teza wynika z faktu, iż skoro pojęcie „zadłużenie” obejmuje sumę wszystkich długów, a o długu mówi się tylko wtedy, kiedy po stronie Spółki istnieje zobowiązanie względem jej udziałowca, to w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, do wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określonego na dzień zapłaty odsetek, nie należy wliczać kwoty odsetek od pożyczek oraz wartości zadłużenia z innych tytułów spłacanych w tym dniu, ponieważ kwoty te nie stanowią już na dzień zapłaty odsetek zadłużenia. Spełnienie świadczenia wobec wierzyciela (tj. Spółki wobec udziałowca) skutkuje bowiem wygaśnięciem zobowiązania (długu).

W praktyce oznacza to, że jeśli na dzień płatności odsetek od spłaconych już pożyczek, Spółka będzie dłużnikiem udziałowca np. z tytułu zobowiązań handlowych, to wartość tych zobowiązań składać się będzie na wartość zadłużenia liczoną dla celów niedostatecznej kapitalizacji, pominąwszy jednak wartość odsetek spłacanych tego dnia.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje szerokie poparcie w wiążących interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez władze skarbowe:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, 2013.02.22, IPTPB3/423-415/12-8/IR: „Zdaniem tut. Organu, pojęcie „zadłużenie” zbliżone jest w swoim zakresie do instytucji „zobowiązania” określonej w przepisach prawa cywilnego i oznacza obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia, a więc świadczenia którego wielkość jest już stronom znana, choć świadczenie takie nie musi być jeszcze na dany moment wymagalne. Przez kwotę zadłużenia rozumie się sumę zobowiązań danej spółki, np. z tytułu pożyczek, umów handlowych. Nie uwzględnia się zaś w kwocie zadłużenia kwoty spłacanych w danym dniu odsetek oraz spłacanej raty kapitałowej pożyczki (kredytu) (...) Skoro „zadłużenie” jest sumą długów, a o długu mówi się tylko wtedy, kiedy po stronie Spółki istnieje zobowiązanie, to do wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określonego na dzień zapłaty odsetek, nie należy wliczać kwoty pożyczek, odsetek od pożyczek oraz wartości zadłużenia z innych tytułów spłacanych w tym dniu, ponieważ kwoty te nie stanowią już na dzień zapłaty odsetek zadłużenia. Spełnienie świadczenia wobec wierzyciela skutkuje bowiem wygaśnięciem zobowiązania (długu)”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 2012.10.02, ILPB4/423-206/12-2/DS: „Ustawodawca, dla oceny skutków podatkowych zastosowania ograniczenia w zakresie zaliczenia odsetek do kosztów (...) ustalił, że wartość zadłużenia ustala się „na dzień zapłaty odsetek”. Jednak, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na ten dzień Spółka nie posiadała zadłużenia z tytułu pożyczek. (...) Jednocześnie, odsetki naliczone i faktycznie zapłacone od pożyczek od udziałowca, w związku z wcześniejszą spłatą kapitału nie będą objęte przepisami w zakresie „cienkiej kapitalizacji”, a tym samym będą stanowić koszty podatkowe (...)”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 2011.12.02, ILPB3/423-425/11-2/EK: „W przepisie tym mowa jest o zadłużeniu, a nie o zadłużeniu z jakiegoś określonego tytułu. Przy zastosowaniu art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ważne jest zatem, iż wartość zadłużenia, którą porównuje się do trzykrotności kapitału zakładowego ustala się po uwzględnieniu każdego zadłużenia spółki wobec „znaczących udziałowców” to jest zarówno z tytułu pożyczek, odsetek, jak i z tytułu innych zobowiązań (np. z tytułu dostaw towarów i usług, transakcji kupna-sprzedaży walut, itd.). A zatem, ustalając wartość zadłużenia należy mieć na względzie wszelkie transakcje zawarte z ww. podmiotami, które powodują powstanie zadłużenia. Generalnie, wszystkie transakcje, które rodzą po stronie Spółki powstanie zobowiązania do dokonania określonych płatności na rzecz ww. podmiotów, stanowią zadłużenie Spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie uwzględnia się zaś w kwocie zadłużenia kwoty spłacanych w danym dniu odsetek oraz spłacanej raty kapitałowej”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 2009.11.10, ILPB3/423-643/09-3/MM: „Zdaniem Wnioskodawcy, kwota nominalna zadłużenia, która przyjmowana jest na potrzeby przepisów o niedostatecznej kapitalizacji powinna zostać ustalona według stanu na koniec tego dnia (tj. na godzinę 24.00), w którym są dokonywane płatności odsetek. Jeżeli zatem na koniec dnia w którym przypada termin spłaty odsetek, odsetki te będą już zapłacone przez Spółkę, nie należy ich uwzględniać dla potrzeb ustalenia wielkości zadłużenia Spółki, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 lub 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ponieważ zobowiązanie do ich uiszczenia uległo wygaśnięciu z momentem zapłaty odsetek). Przedstawiony powyżej pogląd niejednokrotnie znajdował potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe na wniosek podatników, przykładowo: w postanowieniu z dnia 22 września 2006 r. sygn. ŁUS-II-2-423/123/06/JB, w którym Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stanął na stanowisku, że: „... do wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy o CIT, określonego na dzień zapłaty odsetek nie należy – wliczać kwoty odsetek spłaconych w tym dniu, ponieważ odsetki te nie stanowią już zadłużenia” oraz w postanowieniu Naczelnika Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 28 września 2007 r. sygn. ZD/4061-189/2/07 i interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 lipca 2009 r. sygn. IPPB3/423-276/09-2/JB, w których organy podatkowe wyraziły pogląd, że: „... należy uznać, iż skoro „zadłużenie” jest sumą długów, a o długu mówi się tylko wtedy, kiedy po stronie Spółki istnieje zobowiązanie, to w przedstawionym stanie faktycznym do wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy o CIT, określonego na dzień zapłaty odsetek, nie należy wliczać kwoty odsetek od pożyczek oraz wartości zadłużenia z innych tytułów spłacanych w tym dniu, ponieważ kwoty te nie stanowią już na dzień zapłaty odsetek zadłużenia. Spełnienie świadczenia wobec wierzyciela skutkuje bowiem wygaśnięciem zobowiązania (długu)”. Reasumując, zdaniem Spółki, spełnienie świadczenia wobec wierzycieli poprzez zapłatę odsetek od pożyczek skutkuje wygaśnięciem zobowiązania Spółki z powyższego tytułu. Dla celów wyliczenia wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wziąć pod uwagę jedynie faktycznie istniejące na dzień spłaty odsetek (tj. pozostające do uregulowania przez Spółkę w przyszłości) zobowiązania Spółki wobec X i Y. A zatem, przy dokonanych w przeszłości spłatach odsetek od pożyczek wobec X i Y, wartość zadłużenia brana pod uwagę przy kalkulacji wskaźnika zadłużenia do kapitału nie powinna obejmować odsetek spłaconych danego dnia. Podobnie, Spółka nie powinna wliczać odsetek spłacanych danego dnia do wartości zadłużenia przy przyszłych spłatach odsetek do X lub Y”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 2012.08.10, IPPB3/423-314/12-2/MS: „Zdaniem Spółki do ustalonego zadłużenia nie wlicza się kwoty odsetek spłacanych w tym dniu, ponieważ kwoty te nie stanowią już na dzień zapłaty odsetek zadłużenia. Wynika to z faktu, iż spełnienie świadczenia wobec wierzyciela skutkuje bowiem wygaśnięciem zobowiązania –długu. Podobne stanowisko zajął I Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu (ZD/4061-189/2/07 z 28.9.2007 r.) oraz Łódzki Urząd Skarbowy (ŁUS-II-2-423/123/06/JB z 22.9.2006 r.). Wobec powyższego Spółka powinna dokonać korekty kalkulacji podatku CIT. (...) Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż skoro „zadłużenie” jest sumą długów, a o długu mówi się tylko wtedy, kiedy po stronie Spółki istnieje zobowiązanie, to w przedstawionym stanie faktycznym do wartości zadłużenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określonego na dzień zapłaty odsetek, nie należy wliczać kwoty odsetek od pożyczek oraz wartości zadłużenia z innych tytułów spłacanych w tym dniu, ponieważ kwoty te nie stanowią już na dzień zapłaty odsetek zadłużenia. Spełnienie świadczeniu wobec wierzyciela skutkuje bowiem wygaśnięciem zobowiązania (długu)”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 2011.05.27, IBPBI/2/423-212/11/MS: „Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują użytego w art. 16 ust. 1 pkt 60 tej ustawy określenia „zadłużenie”. Z uwagi na powyższe przy interpretacji tych przepisów zasadne jest odwołanie się do reguł wykładni językowej i systemowej. Zdaniem tut. Organu pojęcie „zadłużenie” zbliżone jest w swoim zakresie do instytucji „zobowiązania” określonej w przepisach prawa cywilnego i oznacza obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia, a więc świadczenia którego wielkość jest już stronom znana, choć świadczenie takie nie musi być jeszcze na dany moment wymagalne. Przez kwotę zadłużenia rozumie się sumę zobowiązań danej spółki, np. z tytułu pożyczek, umów handlowych czy deliktów. Nie uwzględnia się zaś w kwocie zadłużenia kwoty spłacanych w danym dniu odsetek oraz spłacanej raty kapitałowej pożyczki (kredytu)”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 2010.01.29, IBPBI/2/423-1318/09/AK: „Użyte w cytowanych przepisach sformułowanie „zadłużenie” oznacza zatem sumę długów. Obliczając zadłużenie podatnika należy ująć w takim sumowaniu wszystkie istniejące i niezapłacone na dany dzień długi. Wobec powyższego, ustalając wartość zadłużenia należy mieć na względzie wszelkie transakcje zawarte z udziałowcem, które powodują powstanie zadłużenia, np. handlowe zobowiązania polegające na zapłacie ceny za dostarczony towar, niewypłacona dywidenda. Generalnie, wszystkie transakcje, które rodzą po stronie Spółki powstanie zobowiązania do dokonania określonych płatności stanowią zadłużenie spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o pdop. Natomiast nie uwzględnia się w kwocie zadłużenia kwoty spłacanych w danym dniu odsetek oraz spłacanej raty kapitałowej pożyczki”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zauważyć, że Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego powołał:

• nieistniejącą jednostkę redakcyjną ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 16 ust. 1 pkt 10a) – mając jednak na względzie merytoryczną treść wniosku, tut. Organ przyjął, że Wnioskodawca miał na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ww. ustawy, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…). Przy czym dodać należy, o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonych i zapłaconych odsetek od pożyczek (kredytów) stanowi art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy; a także
• art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. W związku z nowelizacją ww. ustawy od 1 stycznia 2014 r. treść ww. przepisu uległa zmianie poprzez zastąpienie określenia „udziałowiec (akcjonariusz)” wyrazem „wspólnik”. Wspomniane zmiany mają na celu ujednolicenie używanej w ustawie siatki terminologicznej w odniesieniu do pojęcia „wspólnik”, zatem powyższe pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.
  
  

Końcowo odnosząc się do powołanych we wniosku pism urzędowych tut. Organ informuje, że rozstrzygnięcia te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.