Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1295/14/SD
z 16 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 października 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania, że wygaśnięcie zobowiązania w wyniku konfuzji, należy uznać za uregulowanie zobowiązania w myśl art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe,
  
• zastosowania art. 15b ww. ustawy w przypadku wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji - jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania, że wygaśnięcie zobowiązania w wyniku konfuzji, należy uznać za uregulowanie zobowiązania w myśl art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• zastosowania art. 15b ww. ustawy w przypadku wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji.
  
  

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która w przyszłości zostanie wspólnikiem osobowej spółki prawa handlowego z siedzibą w Polsce (dalej: „SPV”). W przyszłości planuje nabyć od SPV prawo ochronne na słowno-graficzny znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Znak towarowy”). Znak towarowy zostanie zakupiony z uwzględnieniem aktualnej jego wartości rynkowej, w oparciu o wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego. SPV wystawi z tytułu sprzedaży na rzecz Spółki fakturę VAT. Termin płatności za zakup Znaku towarowego określony na fakturze będzie dłuższy niż 60 dni.

W związku z zakupem Znaku towarowego, Spółka zamierza wprowadzić Znak towarowy do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostanie zakupiony.

Po wprowadzeniu Znaku towarowego do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, jego wartość początkowa zostanie ustalona w oparciu o cenę nabycia z faktury VAT wystawionej przez SPV. Nastepnie, spółka zamierza rozpoznawać jako koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Znaku towarowego począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Znak towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Możliwe jest, że po transakcji sprzedaży Znaku towarowego, a przed dokonaniem zapłaty przez Spółkę na rzecz SPV za nabyty Znak towarowy, dojdzie do połączenia Spółki z SPV która zostanie wcześniej przekształcona w kapitałową spółkę prawa handlowego z siedzibą w Polsce (dalej: „Przekształcona SPV”). Nastąpi to w drodze przejęcia całości majątku Przekształconej SPV przez Spółkę, która będzie spółką przejmującą, czyli spółką, która będzie kontynuować działalność. W tej sytuacji dojdzie m.in. do wygaśnięcia zobowiązania Spółki z tytułu transakcji nabycia Znaku towarowego na skutek tzw. „konfuzji”, tj. połączenia w rękach tego samego podmiotu (Spółki) prawa (wierzytelności Przekształconej SPV wobec Spółki) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Spółki wobec Przekształconej SPV).

Jednocześnie, połączenie Wnioskodawcy z Przekształconą SPV nastąpi przed terminem wskazanym w treści art. 15b ust. 2 ustawy CIT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy przed zapłatą za Znak towarowy dojdzie do połączenia Spółki z Przekształconą SPV i wygaśnięcia zobowiązania z tytułu tej transakcji na skutek tzw. konfuzji, w stosunku do Spółki nie znajdzie zastosowania art. 15b ust. 6 ustawy CIT, zobowiązujący do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów tj. do korekty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości nabytego Znaku towarowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia Znaku towarowego w drodze umowy sprzedaży, gdy przed zapłatą dojdzie do połączenia Spółki z Przekształconą SPV i wygaśnięcia zobowiązania z tytułu tej transakcji na skutek tzw. konfuzji, w stosunku do Spółki nie znajdzie zastosowania obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów tj. korekty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od Znaku towarowego.

Spółka nabędzie Znak towarowy w wyniku umowy sprzedaży. Możliwe jest, że przed dokonaniem płatności dojdzie do połączenia Spółki z Przekształconą SPV. W wyniku połączenia na Spółkę przejdzie cały majątek Przekształconej SPV (spółki przejmowanej). Połączenie Wnioskodawcy z Przekształconą SPV nastąpi przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej: „KSH”) oraz art. 93 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, Spółka stanie się sukcesorem praw i obowiązków Przekształconej SPV zarówno na gruncie prawa handlowego, jak i prawa podatkowego.

Ze względu na powyższe, może się zdarzyć, że uregulowanie (całości lub części) należności za nabyty Znak towarowy nie nastąpi w formie pieniężnej, lecz w formie połączenia w ramach tego samego podmiotu (Spółki) prawa (wierzytelności Przekształconej SPV wobec Spółki) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Spółki wobec Przekształconej SPV).

W doktrynie prawa, skumulowanie się praw wierzyciela i dłużnika w jednym podmiocie określa się pojęciem konfuzji. Kodeks Cywilny (dalej: „KC”) nie zawiera definicji konfuzji, ani konkretnego przepisu regulującego następstwa prawne połączenia długu i wierzytelności w jednej osobie. Niemniej jednak, skutek ten można wyinterpretować z ogólnych zasad prawa zobowiązań. Zgodnie bowiem z art. 353 § 1 KC zobowiązanie jest stosunkiem prawnym, w którym jedna osoba (wierzyciel) może żądać od drugiej (dłużnik) świadczenia, a ta ostatnia powinna to świadczenie spełnić.

Jak słusznie podkreśla Tomasz Henclewski w artykule „Instytucja konfuzji w polskim prawie cywilnym” opublikowanym w Przeglądzie Prawa Handlowego - numer 4/2011 na treść każdego stosunku zobowiązaniowego składa się istnienie uprawnienia po stronie wierzyciela i skorelowanego z nim obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania po stronie dłużnika. Nie może wiec zasadniczo istnieć ani wierzytelność bez odpowiadającego jej długu, ani też dług bez wierzytelności, gdyż nikt nie może być swoim własnym dłużnikiem i wierzycielem. Warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron - wierzyciela i dłużnika, a w przypadku zaniku jednej z nich, zobowiązanie wygasa. Nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także go egzekwować. Zobowiązanie takie nie miałoby sensu, a ponadto, nie byłoby już przeciwstawności stron w takim stosunku, z których każda reprezentowałaby inne interesy. Tym samym zobowiązanie wygasa na skutek zaniku istotnych elementów stosunku zobowiązaniowego, a w konsekwencji - przestaje istnieć więź o charakterze prawnym (vinculum iuris). Warto dodać, że do wystąpienia konfuzji wystarczający jest już sam fakt połączenia długu z wierzytelnością, bez względu na czas trwania tego stanu.

Trafnie również zauważa prof. Szumański w komentarzu do art. 494 KSH (S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, Tom 4, Wydanie 3, Warszawa 2012), w którym stwierdza, że istnieją sytuacje, w których w przypadku łączenia spółek i ogólnej zasady sukcesji uniwersalnej, prawo lub zobowiązanie wygasają z mocy prawa. Jedną z takich sytuacji, jest właśnie konfuzja, którą prof. Szumański tłumaczy w ten sposób, że przypadek pierwszy (konfuzja – przyp. Spółki) dotyczy np. sytuacji, w której spółka przejmująca była wierzycielem spółki przejmowanej. W wyniku połączenia się spółek dług spółki przejmowanej przeszedł na spółkę przejmującą, wskutek czego spółka przejmująca, jako wierzyciel stała się jednocześnie z tego samego stosunku prawnego swym dłużnikiem. Przypadek ten może obejmować też sytuację odwrotną, w której spółka przejmująca była dłużnikiem, spółka przejmowana zaś jej wierzycielem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że konfuzja jest jednym z rodzajów wygasania zobowiązań. Zobowiązanie takie wygasa z mocy samego prawa, w związku z utratą cech stosunku zobowiązaniowego. Dłuższe jego istnienie jest z punktu widzenia zasad logiki bezcelowe.

Mając powyższe na względzie, połączenie Spółki z Przekształconą SPV doprowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki wobec Przekształconej SPV i wierzytelności Przekształconej SPV wobec Spółki wskutek skumulowania w ramach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i zobowiązań dłużnika.

Należy podkreślić, że na gruncie ustawy CIT ustawodawca nie odnosi się do kwestii konfuzji.

Zgodnie z treścią art. 15b ust. 1 ustawy CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Ponadto, stosownie do treści art. 15b ust. 2 ustawy CIT, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1 dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Natomiast zgodnie z treścią art. 15b ust. 6 ustawy CIT, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, u przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, w przypadku połączenia Spółki i Przekształconej SPV, przepis art. 15b ustawy CIT nie znajdzie zastosowania. Nie znajduje on bowiem zastosowania w przypadku, gdy dochodzi do uregulowania należności. Przepis ten nie wymienia form wygaśnięcia zobowiązania stanowiących jednocześnie formę uregulowania należności, zatem należy uznać, że każde uregulowanie, w tym również bezgotówkowe, tj. potrącenie czy konfuzja, powoduje wyłączenie zastosowania powyższej regulacji.

Tym samym ze względu na fakt, że w żadnym z przepisów ustawy CIT nie zawarto zastrzeżeń w zakresie uregulowania należności w formie konfuzji, w ocenie Spółki, uregulowanie należności, do jakiego odwołuje się art. 15b ustawy CIT, oznacza również wygaśnięcie zobowiązania wskutek konfuzji zobowiązania Spółki wobec Przekształconej SPV oraz wierzytelności Przekształconej SPV wobec Spółki wynikającej z połączenia tych dwóch podmiotów. Takie podejście wpisuje się w koncepcję neutralności podatkowej łączenia spółek.

Powyższe stanowisko Spółki znalazło potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo wskazać można m.in. interpretację indywidualną z 9 września 2014 r. (Znak: IBPBI/2/423-646/14/PC), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyraźnie stwierdził, że w związku z faktem, że połączenie Spółki i SPV, skutkujące wygaśnięciem wzajemnych zobowiązań i wierzytelności Spółki i SPV z tytułu sprzedaży prawa ochronnego nastąpi przed upływem terminu wskazanego w art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to art. 15b ww. ustawy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania.

Takie stanowisko wyrażone zostało również w interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 marca 2013 r. (Znak: IBPBI/2/423-1570/12/CzP oraz IBPBI/2/423-226/13/CzP) oraz 26 września 2013 r. (Znak: IBPBI/2/423-1214/13/AP),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 czerwca 2012 r. (Znak: ITPB3/423-115b/12/AM) oraz z 16 czerwca 2012 r. (Znak: ITPB3/423-126/10/MT),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Lodzi z 27 sierpnia 2012 r. (Znak: IPTB3/423-216/12-2/PM).
  
  

Podsumowując, mając na względzie powyższe, w opinii Spółki, spowodowane połączeniem Spółki i Przekształconej SPV wygaśniecie wzajemnego zobowiązania i wierzytelności Spółki i Przekształconej SPV z tytułu sprzedaży i nabycia Znaku towarowego w wyniku umowy sprzedaży oznaczać będzie uregulowanie należności. W rezultacie, w powyższej sytuacji art. 15b ustawy CIT nie znajdzie zastosowania. Tym samym, Spółka nie będzie zobowiązana do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów tj. do korekty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od nabytego Znaku towarowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną. Stosownie do art. 492 § 1 pkt 1 ww. ustawy, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie). Jak stanowi art. 494 § 1 ww. ustawy, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Wskazać należy, że na spółkę przejmującą przechodzi nie tylko majątek spółki przejmowanej, lecz drogą sukcesji uniwersalnej przechodzą na nią wszystkie prawa i obowiązki, jakie spółka ta posiadała na dzień wykreślenia jej z rejestru sądowego; następuje zatem uniwersalna sukcesja materialnoprawna i formalnoprawna.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Ustawa z 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r. poz. 1342), która weszła w życie 1 stycznia 2013 r., wprowadziła w art. 15b updop rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów.

Z brzmienia art. 15b ust. 1 updop wynika, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W myśl art. 15b ust. 2 updop, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Z kolei, w myśl art. 15b ust. 6 updop, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 7 updop, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

Wprowadzenie regulacji zmierzających do likwidacji zatorów płatniczych nie oznacza odstąpienia od stosowania zasady memoriałowej, gdyż generalnie w dalszym ciągu podatnicy stosują ją do kwalifikowania ponoszonych kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy nie dokonają zapłaty w odpowiednim terminie, wówczas są zobowiązani do dokonania stosownej korekty kosztów.

Powyższe regulacje mają odpowiednie zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, z kosztów uzyskania przychodów są wyłączone odpisy amortyzacyjne, w tej części, która odpowiada nieuregulowanym płatnościom składającym się na wartość początkową.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje nabyć od SPV Znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Znak towarowy zostanie zakupiony z uwzględnieniem aktualnej jego wartości rynkowej, w oparciu o wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego. Termin płatności za zakup Znaku towarowego określony na fakturze będzie dłuższy niż 60 dni. W związku z zakupem Znaku towarowego Spółka zamierza wprowadzić go do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu, w którym zostanie zakupiony i rozpoznawać jako koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Znaku towarowego począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostanie wprowadzony do ewidencji. Możliwe jest, że po transakcji sprzedaży Znaku towarowego, a przed dokonaniem zapłaty, dojdzie do połączenia Spółki z SPV która zostanie wcześniej przekształcona w spółkę kapitałową. Nastąpi to w drodze przejęcia całości majątku Przekształconej SPV przez Spółkę. W tej sytuacji dojdzie m.in. do wygaśnięcia zobowiązania Spółki z tytułu transakcji nabycia Znaku towarowego na skutek tzw. „konfuzji”. Jednocześnie, ww. połączenie nastąpi przed terminem wskazanym w treści art. 15b ust. 2 updop.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy updop nie odnoszą się wprost do skutków instytucji konfuzji. Odnosząc się do wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji, należy jednak zwrócić uwagę, że zobowiązanie jest rodzajem stosunku cywilnoprawnego. Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), zobowiązanie jest stosunkiem prawnym, w którym jedna osoba (wierzyciel) może żądać od drugiej (dłużnik) świadczenia, a ta ostatnia powinna to świadczenie spełnić. Na treść każdego stosunku zobowiązaniowego składa się istnienie uprawnienia po stronie wierzyciela i skorelowanego z nim obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania po stronie dłużnika. Nie może więc zasadniczo istnieć ani wierzytelność bez odpowiadającego jej długu, ani też dług bez wierzytelności, gdyż nikt nie może być swoim własnym dłużnikiem i wierzycielem. Warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron – wierzyciela i dłużnika, a w przypadku zaniku jednej z nich, zobowiązanie wygasa. Nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także go egzekwować.

Zatem, w przypadku wygaśnięcia zobowiązania w wyniku konfuzji trudno jest mówić o jakiejkolwiek formie uregulowania zobowiązania przez dłużnika. Należy zauważyć, że regulacje art. 15b updop, posługują się pojęciem uregulowania zobowiązania. W przypadku konfuzji nieuprawnione jest jednak twierdzenie, że mamy do czynienia z uregulowaniem zobowiązania. W wyniku konfuzji dochodzi do wygaśnięcia stosunku prawnego (zobowiązania), pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia. Tym samym, postanowienia art. 15b updop, nie będą miały zastosowania w odniesieniu do tych skutków podatkowych wynikających ze zobowiązania objętego konfuzją, które miałyby miejsce po konfuzji. Z uwagi bowiem na jego wygaśnięcie, brak jest płatności, do której mogłyby być stosowane przepisy podatkowe odnoszące się do korekty (zwiększenia) kosztów podatkowych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że skoro połączenie Spółki i SPV, skutkujące wygaśnięciem wzajemnych zobowiązań i wierzytelności Spółki i SPV z tytułu sprzedaży Znaku towarowego, nastąpi przed upływem terminu wskazanego w art. 15b ust. 2 updop, Spółka nie będzie zobowiązana do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o dokonane odpisy amortyzacyjne.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki w zakresie:

• uznania, że wygaśnięcie zobowiązania w wyniku konfuzji, należy uznać za uregulowanie zobowiązania w myśl art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe,
• zastosowania art. 15b ww. ustawy w przypadku wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Z

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.