Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1235/14/SD
z 7 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 października 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia zwrotu części wynagrodzenia, zapłaconego za świadczenie usług doradczych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia zwrotu części wynagrodzenia, zapłaconego za świadczenie usług doradczych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych prowadzącym działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie stosownego zezwolenia. Spółka funkcjonuje w globalnej grupie (dalej: „Grupa”).

W ramach Grupy podjęto działania zmierzające do centralizacji procesu zakupów w celu uzyskania korzyści wynikających z efektu synergii (przede wszystkim korzystniejszych warunków handlowych wynikających ze skali zakupów). W związku z powyższym, powołano Spółkę A, w której skupione zostały funkcje związane z procesem zakupów. Spółka ta świadczy na rzecz Wnioskodawcy oraz innych spółek z Grupy usługi doradcze w zakresie wskazanego procesu. Usługi te nabywane są w celu osiągnięcia przychodu z działalności produkcyjnej, z której cały dochód objęty jest zwolnieniem strefowym. Usługi Spółki A świadczone na rzecz Wnioskodawcy dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Spółkę A.

Spółka reguluje należności za wskazane usługi w ramach nettingu wewnątrzgrupowego, a koszty nabywanych usług traktuje jako koszty pośrednie. Koszty te stanowią koszty związane z przychodem korzystającym ze zwolnienia (koszty strefowe), są one bowiem w 100% związane z działalnością produkcyjną Spółki, z której cały dochód objęty jest zwolnieniem strefowym.

W 2014 r. w wyniku rekalkulacji cen usług doradczych świadczonych przez Spółkę A, Spółka otrzymała zwrot wynagrodzenia zapłaconego za świadczenie tych usług w poprzednich okresach. Zwrot ten Spółka otrzymała za pośrednictwem Spółki B (spółki z Grupy) będącej regionalnym liderem odpowiedzialnym za rynek europejski. Spółka B otrzymała bowiem od Spółki A zbiorczą kwotę zwrotu przeznaczoną dla wszystkich europejskich podmiotów z Grupy korzystających z usług Spółki A uprawnionych do zwrotu wynagrodzenia. Zbiorczą kwotę zwrotu Spółka B rozdysponowała pomiędzy europejskie spółki z Grupy (w tym Spółkę).

Otrzymanie przez Spółkę kwoty zwrotu od Spółki A (za pośrednictwem Spółki B) zostało udokumentowane wydaną przez Spółkę B notą uznaniową z 22 stycznia 2014 r. Dodatkowo, Spółka otrzymała od Spółki B pismo potwierdzające powyższy schemat rozliczeń pomiędzy Spółką A, Spółką B i europejskimi spółkami z Grupy (w tym Spółką). Należność od Spółki B została rozliczona w ramach nettingu 4 marca 2014 r.

W takim stanie faktycznym, Spółka nabrała wątpliwości, czy w związku z otrzymanym zwrotem powinna dokonać zmniejszenia uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodów (kosztów strefowych), czy też, niezależnie od tego, że otrzymany zwrot wynikał z rekalkulacji wynagrodzenia za nabywane usługi, Spółka powinna wykazać otrzymaną kwotę jako przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zwrotem otrzymanym za pośrednictwem Spółki B, Spółka powinna rozpoznać przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychód zwolniony) powstały zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT w momencie otrzymania zapłaty, czy też Spółka powinna obniżyć koszty uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym o wysokość zwrotu, nie wyższą jednak niż kwota wynagrodzenia uprzednio zapłaconego Spółce A odnoszącego się do świadczenia przez ten podmiot usług doradczych w konkretnym roku podatkowym w okresie, w którym koszt został pierwotnie ujęty?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zwrotem otrzymanym za pośrednictwem Spółki B, Spółka powinna rozpoznać przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychód zwolniony) w momencie otrzymania zapłaty i nie jest zobowiązana do dokonywania obniżenia kosztów uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, przy czym niezaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno w tym wypadku wynikać z obiektywnej niemożności zaliczenia danych wydatków zgodnie z przepisami ustawy do kosztów uzyskania przychodów, nie zaś z decyzji podatnika w tym zakresie. W konsekwencji, a contrario z art. 12 ust. 4 pkt 6a wynika, że o ile dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, jego zwrot stanowi przychód podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W konsekwencji, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, wydatek ten:

• musi być faktycznie poniesiony,
• nie może być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów,
• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

W ocenie Spółki, w przypadku wydatków na nabycie usług doradczych od Spółki A powyższe warunki są spełnione. W szczególności:

• niezależnie od późniejszego zwrotu dokonanego przez Spółkę A za pośrednictwem Spółki B, w roku podatkowym, w którym Spółka zaliczała te wydatki do kosztów uzyskania przychodów, wydatki te były faktycznie poniesione, tj. kwoty wykazane na fakturach dokumentujących nabycie usług doradczych zostały zapłacone przez Spółkę w ramach nettingu wewnątrzgrupowego, a Spółka faktycznie poniosła ich ciężar ekonomiczny;
• wydatek na świadczenie usług doradczych nie jest wprost wyłączony z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT;
• wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, nabycie usług doradczych od Spółki A jest bowiem ściśle związane z możliwością zakupu na korzystnych warunkach towarów bądź usług niezbędnych do wykonywania przez Spółkę działalności produkcyjnej będącej głównym źródłem jej przychodu - przy czym Spółka zaznacza, że ocena związku poniesionego kosztu z przychodem nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.
  
  

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, skoro wydatek na nabycie usług doradczych od Spółki A, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowił koszt uzyskania przychodów, jego późniejszy zwrot powinien stanowić jej przychód.

W dalszej kolejności rozważenia wymaga, czy kwotę otrzymaną od Spółki B można uznać za zwrot wydatków. Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, aby otrzymana kwota mogła zostać uznana za wydatek zwrócony, musi stanowić ona wydatek „ten sam” a nie „taki sam”, tj. za wydatek zwrócony nie można uznać kwoty, która jedynie wartością odpowiada poniesionemu wydatkowi. W ocenie Spółki, niezależnie od przyjętego modelu rozliczeń, tj. dokonania zwrotu na rzecz Spółki przez Spółkę A za pośrednictwem Spółki B, kwotę otrzymaną przez Spółkę należy uznać za zwrot jej wydatku poniesionego na rzez Spółki A. W ostatecznym rozrachunku, Spółka A nie zatrzymała bowiem kwoty zapłaconej przez Spółkę (w części objętej zwrotem) i to ona faktycznie poniosła ekonomiczny ciężar dokonanego zwrotu. Przekazanie Spółce przez Spółkę A kwoty zwrotu za pośrednictwem Spółki B było jedynie technicznym sposobem dokonania zwrotu pozostającym bez wpływu na to, że Spółka otrzymała z powrotem ten sam wydatek poniesiony pierwotnie na rzecz Spółki A, a nie wydatek „taki sam”, tj. wydatek jedynie wartością odpowiadający poniesionemu kosztowi.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, z uwagi na fakt, że wydatki na nabycie usług doradczych stanowiły koszt uzyskania przychodów, a kwota otrzymana od Spółki B stanowiła zwrot tych wydatków, Spółka powinna wykazać przychód w związku z otrzymanym zwrotem.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 (m.in. przychody związane z działalnością gospodarczą), uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis tego ustępu stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d ustawy o CIT).

Niemniej, ustawodawca przewidział odrębny sposób ustalania momentu powstania przychodu, dla sytuacji, w których przepisy wskazanych ustępów art. 12 ustawy o CIT (ust. 3a, 3c i 3d) nie znajdą zastosowania. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3e w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W ocenie Spółki w przypadku otrzymanego zwrotu, za datę powstania przychodu należy uznać dzień otrzymania zapłaty (tj. dzień rozliczenia w ramach nettingu wewnątrzgrupowego), kwota otrzymana od Spółki B nie stanowi bowiem wynagrodzenia za sprzedaż rzeczy bądź prawa lub wykonanie usługi i w konsekwencji nie znajdą do niej zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, 3c i 3d ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Art. 17 ust. 5 i ust. 6 dotyczy zaś cofnięcia zwolnienia strefowego i nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

W świetle powyższego, za wolne od podatku należy uznać dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. W ocenie Spółki, za takie właśnie dochody należy uznać dochody z tytułu zwrotu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Jedyną bowiem podstawą ich uzyskania, jest uprzednie poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, stanowiące niewątpliwe element takiej (strefowej) działalności gospodarczej. Analogiczne stanowisko w odniesieniu do przychodu z tytułu umorzenia zobowiązania zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 16 listopada 2009 r. (Znak: IBPBI/2/423-942/09/AM), który wskazał, że przychód powstały w wyniku umorzenia zobowiązań, stanowi w części przychód strefowy tj. w wysokości zaliczonych uprzednio wydatków do kosztów strefowych.

W konsekwencji, w przypadku, gdy Spółka poniosła wydatek na usługi nabywane w celu osiągnięcia przychodu z działalności produkcyjnej objętego zwolnieniem strefowym (przychodu zwolnionego), późniejszy zwrot wydatków na te usługi wynikający z rekalkulacji cen powinien być w całości uznany za przychód korzystający ze zwolnienia.

Jednocześnie Spółka pragnie zwrócić uwagę, że za kwalifikacją wskazanego przychodu jako przychodu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT przemawia również okoliczność, że analizowany zwrot stanowi w istocie obniżenie ceny za usługi nabywane od Spółki A (tj. korektę kosztu poniesionego w celu uzyskania przychodu objętego zwolnieniem). W konsekwencji, w ocenie Spółki, zwrot ten powinien wpływać wyłącznie na kalkulację wyniku podatkowego (podwyższenie dochodu) Spółki z działalności, z której dochód objęty jest zwolnieniem (działalności strefowej). Taki bowiem skutek byłby osiągnięty, gdyby od razu wynagrodzenie należne Spółce A od Spółki skalkulowane zostało w prawidłowej wysokości.

Z powyższego względu, zdaniem Spółki, alternatywnie można by przyjąć, że w analogicznej sytuacji podatnik byłby zobowiązany dokonać obniżenia kosztów uzyskania przychodów z działalności objętej zezwoleniem strefowym (kosztów strefowych) o wysokość zwrotu. W konkretnym roku podatkowym maksymalna wartość, o którą można dokonać obniżenia powinna zaś wynikać z zapłaconego usługodawcy wynagrodzenia odnoszącego się do świadczenia przez ten podmiot usług (w przypadku Spółki A - doradczych) w tym konkretnym roku.

W ocenie Spółki, można bowiem przyjąć argumentację, że w części odpowiadającej otrzymanemu zwrotowi podatnik nie poniósł ekonomicznego ciężaru kosztu, a zatem (w tej części) kosztu nie można uznać za poniesiony. W konsekwencji, wysokość pierwotnie wykazanego kosztu uzyskania przychodu z działalności strefowej powinna podlegać obniżeniu o kwotę otrzymanego zwrotu. Wskazana korekta powinna zaś zostać dokonana w okresie, w którym koszt został pierwotnie wykazany, w wyniku otrzymania zwrotu data poniesienia kosztu nie uległa bowiem zmianie.

Przy czym, biorąc pod uwagę przytoczone na wstępnie przepisy ustawy o CIT, pomimo, że ekonomiczny (i podatkowy) efekt obu podejść jest tożsamy, tj. wykazania, w związku z otrzymanym zwrotem przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychodu zwolnionego) lub dokonania zmniejszenia wysokości uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym (korekta kosztu strefowego), prawidłowe będzie przyjęcie pierwszego rozwiązania.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, w związku ze zwrotem otrzymanym za pośrednictwem Spółki B powinna rozpoznać przychód z działalności objętej zezwoleniem strefowym (przychód zwolniony) w momencie otrzymania zapłaty i nie jest zobowiązana do dokonywania obniżenia kosztów uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE. W ramach Grupy w której funkcjonuje powołano Spółkę A, w której skupione zostały funkcje związane z procesem zakupów. Spółka ta świadczy na rzecz Wnioskodawcy oraz innych spółek z Grupy usługi doradcze w zakresie wskazanego procesu. Spółka reguluje należności za wskazane usługi w ramach nettingu wewnątrzgrupowego, a koszty nabywanych usług traktuje jako koszty pośrednie. Koszty te stanowią koszty związane z przychodem korzystającym ze zwolnienia, są one bowiem w 100% związane z działalnością produkcyjną Spółki z której cały dochód objęty jest zwolnieniem strefowym. W 2014 r. w wyniku rekalkulacji cen usług doradczych świadczonych przez Spółkę A, Spółka otrzymała zwrot wynagrodzenia zapłaconego za świadczenie tych usług w poprzednich okresach. Zwrot ten Spółka otrzymała za pośrednictwem Spółki B.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.
  
  

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o pdop),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d, 4e ustawy o pdop).
  
  

Przepisy ustawy o pdop, nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Wskazać jednak należy, że konieczność dokonania korekty nie „tworzy” odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do jej dokonania jest zatem zdarzenie pierwotne.

Korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być zatem odniesiona do momentu, w którym koszty te zostały uprzednio uwzględnione w rachunku podatkowym. Nie może budzić wątpliwości, że bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego konieczność skorygowania kosztu nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.

W świetle powyższych przepisów, zwrot części wynagrodzenia, zapłaconego uprzednio z tytułu usług doradczych świadczonych przez Spółkę A dokonany za pośrednictwem Spółki B nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Spółka jest zatem zobowiązana do dokonywania obniżenia kosztów uzyskania przychodu z działalności objętej zezwoleniem strefowym w okresie sprawozdawczym, w którym zostały one pierwotnie wykazane.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.