Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-377/14-2/MK
z 11 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty z tytułu udostępniania własności intelektualnej – jest prawidłowe,
• momentu rozpoznania kosztu podatkowego – jest prawidłowe,
• obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłatą należności z tytułu udostępniania własności intelektualnej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty z tytułu udostępniania własności intelektualnej,
  
• momentu rozpoznania kosztu podatkowego,
  
• obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłatą należności z tytułu udostępniania własności intelektualnej.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

A. P. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka, A. P.) wprowadza na rynek, promuje, prowadzi dystrybucję oraz sprzedaje wachlarz produktów, rozwiązań oraz usług z zakresu rozwiązań sieciowych. Na asortyment produktów składają się głównie zaawansowane technologicznie gotowe rozwiązania sieci bezprzewodowych, kompleksowe rozwiązania z zakresu zarządzania siecią oraz inne powiązane produkty (dalej: Produkty).

A. P. i A. S. spółka z siedzibą w Singapurze (dalej: „A. S.”) wchodzą w skład Grupy A., sieci powiązanych spółek zaangażowanych w działalność z zakresu rozwoju, produkcji, promocji, reklamy, sprzedaży oraz dystrybucji określonych zaawansowanych technologicznie systemów transmisji mikrofalowej. Grupa A. dostarcza również, kompleksowe rozwiązania z zakresu zarządzania siecią, aby umożliwić swoim klientom wdrażanie, monitorowanie i zarządzanie systemami A., jak również pełen zakres usług wsparcia.

Dla celów działalności prowadzonej w Polsce, Spółka nabywa towary oraz usługi od różnych dostawców, głównie od podmiotów należących do Grupy A. z siedzibą poza terytorium Polski (w tym również od A. S.). Niemniej, część zakupów może być dokonywana również lokalnie, na terytorium Polski.

W związku z faktem iż Produkty, które są/będą dostarczone przez A. P. stanowią złożone rozwiązania technologiczne, kontakty z klientem, dystrybucja oraz serwisowanie Produktów wymaga dogłębnego zrozumienia zastosowanych rozwiązań technologicznych oraz zdolności do zaprezentowania tych rozwiązań klientom. Ponadto, w związku z faktem że nazwa A. jest dobrze znana wśród klientów A. P., A. P. korzysta z prawa do używania nazwy w ramach prowadzonej sprzedaży oraz marketingu. A. S. jest właścicielem własności intelektualnej związanej głównie z technologią, na której opierają się Produkty oraz marki „A.” i umożliwia A. P. korzystanie ze wspomnianej własności intelektualnej (m.in. poprzez zapewnienie dostępu do rozwiązań technicznych dotyczących konstrukcji i zastosowania Produktów oraz możliwość korzystania z marki „A.”).

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, iż własność intelektualna udostępniana jest przez A. S. na rzecz A. P., aby wesprzeć działalność gospodarczą A. P. i aby A. P. osiągał z tego tytułu korzyści, w przypadku, kiedy działalność A. P. spowoduje osiągnięcie zyskowności na poziomie wyższym niż ustalony w danym okresie (zgodnie z modelem cen transferowych stosowanym przez Grupę), Spółka przekazuje tzw. „opłatę za wsparcie techniczne” (dalej: TAF) na rzecz A. S., obliczoną jako nadwyżka nad ustalonym poziomem rentowności Spółki. Należy przy tym wskazać, że własność intelektualna jest również udostępniana w przypadku, kiedy zyskowność A. P. znajduje się na poziomie niższym niż ustalony, w takim przypadku Spółka nie ponosi opłaty TAF.

Ponadto, w drugim przypadku (tj. kiedy zyskowność A. P. znajduje się na poziomie niższym niż ustalony), zgodnie z modelem działalności gospodarczej stosowanym w Grupie, A. S. przekazuje środki na rzecz A. P. w celu pokrycia kosztów operacyjnych Spółki - w takim zakresie, aby A. P. osiągnęła docelową rentowność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w zaprezentowanym stanie faktycznym, opłata TAF stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustwy o PDOP?
   
2. Czy opłata TAF - zakładając że jest kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy - powinna zostać ujęta w kosztach podatkowych Spółki na bieżąco tj. w momencie jej poniesienia rozumianym jako dzień, na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych w oparciu o dokument stanowiący podstawę zapłaty (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem)?
   
3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym należy pobrać podatek „u źródła” z tytułu płatności na rzecz A. S.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Opłata TAF stanowi w całości koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej jako: ustawa o PDOP), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie zaś z poglądem przyjętym w praktyce oraz wyrażonym w doktrynie, możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów, istnienie racjonalnego (a nawet jedynie potencjalnego) związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanym przychodem oraz właściwego udokumentowania tego wydatku, przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Zatem, w oparciu o brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP oraz stanowisko zaprezentowane powyżej (które podzielane jest przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne), co do zasady konkretny wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu jeżeli:

• został poniesiony przez podatnika;
  
• jest definitywny (rzeczywisty);
  
• pozostaje w związku z działalnością gospodarczą podatnika, która z założenia generuje przychody podatkowe;
  
• został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub ma inny (nawet potencjalny) wpływ na wysokość uzyskanych przychodów;
  
• został właściwie udokumentowany oraz
  
• nie może zostać zaklasyfikowany do jakiejkolwiek kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, których możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów została wyraźnie wyłączona przez ustawodawcę.
  
  

Pierwszym z powyżej wymienionych warunków uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest poniesienie go przez podatnika, rozumiane jako pokrycie przedmiotowego wydatku z własnych zasobów majątkowych tego podatnika.

Zgodnie z drugim warunkiem, wydatek musi mieć charakter definitywny (rzeczywisty). Warunek ten stanowi odzwierciedlenie poglądu, iż aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy, jego poniesienie nie powinno być obciążone jakimkolwiek elementem niepewności.

Kolejne dwa warunki uznania danego wydatku za koszt podatkowy, mianowicie; (i) związek pomiędzy wydatkiem a działalnością gospodarczą podatnika, która z definicji generuje przychody podatkowe oraz (ii) dowód na to, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, powinny zostać rozpatrzone łącznie, jako że generowanie przychodów (jak również zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów) stanowi nieodłączny element działalności gospodarczej.

Ocena, czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przez podatnika przychodu z danego źródła. Dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztu uzyskania przychodów podatnika istotne jest zatem, aby wydatek ten przynajmniej potencjalnie mógł być powiązany z przychodem z działalności gospodarczej tego podatnika. Innymi słowy, wydatek ten powinien wykazywać pewien racjonalny związek przyczynowo skutkowy z przychodem z działalności gospodarczej podatnika.

Kolejne kryterium do spełnienia dotyczy właściwej dokumentacji faktu poniesienia przez podatnika wydatku. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą w tym zakresie, w celu udokumentowania poniesionego wydatku zaliczanego do kosztów podatkowych, podatnik może przedstawić fakturę (VAT)/paragon/inny dowód otrzymany od kontrahenta lub dowód zastępczy sporządzony wewnętrznie przez podatnika.

Końcowo, ostatnim warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest wymóg, aby dany wydatek nie został wskazany w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w treści art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Indywidualna sytuacja Spółki

Mając na uwadze powyższe, w celu ustalenia, czy opłata TAF faktycznie spełnia warunki pozwalające na zaliczenie jej do kosztów uzyskania przychodów, koniecznym wydaje się dogłębne przeanalizowanie charakteru oraz celu poniesienia przez Spółkę tego wydatku.

Przedmiotowa analiza powinna być w szczególności nakierowana na ustalenie, czy powyższa płatność spełnia wszystkie wymogi zawarte w odpowiednich przepisach ustawy o PDOP oraz wymogi wynikające ze stanowiska prezentowanego przez ograny podatkowe i sądy administracyjne, w tym zakresie będące warunkiem koniecznym dla uznania tej płatności za koszty podatkowe w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle powyższego, analizy wymagają następujące aspekty związane z przedmiotową płatnością:

1. czy została poniesiona przez Wnioskodawcę;
   
2. czy była definitywna (rzeczywista),
   
3. czy możliwe będzie wskazanie związku tej płatności z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą;
   
4. czy została poniesiona w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
   
5. czy Wnioskodawca odpowiednio udokumentował fakt jej poniesienia oraz
   
6. czy płatność ta nie została wymieniona w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w treści art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Ad. 1. oraz 2.

Zdaniem Spółki, w omawianym przypadku, spełnienie dwóch pierwszych warunków wskazanych powyżej, obejmujących wymóg faktycznego poniesienia przedmiotowej płatności przez Wnioskodawcę oraz jej definitywności (rzeczywistość) będzie w kontekście treści wniosku oczywista. W szczególności, dokonanie omawianej płatności przez Spółkę jest konieczne w celu uregulowania zobowiązań wynikających z faktu, że Spółka korzystała z własności intelektualnej A. S.. Ponadto poniesienie przedmiotowej płatności skutkować będzie faktycznym uszczupleniem majątku Spółki.

Ad. 3. oraz 4.

Kolejne dwa kryteria tj. (i) istnienie związku pomiędzy dokonaniem tej płatności a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz (ii) wykazanie, iż płatność ta jest i zostanie poniesiona w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów powinny być, jak wskazano wcześniej, analizowane łącznie, jako że generowanie przychodów (jak również zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów) stanowi nieodłączny element prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że dystrybucja produktów oraz wdrażanie rozwiązań sieciowych jak również świadczenie usług naprawy i serwisowania stanowią trzon prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak również główne źródło jego dochodów. Zważywszy na złożoność technologiczną Produktów A., ich dystrybucja oraz serwisowanie wymaga dogłębnego zrozumienia zastosowanych rozwiązać technologicznych oraz zdolności do zaprezentowania tych rozwiązać klientom. Ponadto, w związku z faktem, że marka „A.” jest dobrze znana wśród klientów, A. P. korzysta z prawa do używania nazwy w ramach prowadzonych działań sprzedażowych oraz marketingowych. W związku z powyższym, A. S. umożliwia A. P. korzystanie z własności intelektualnej, która związana jest głównie z technologią, na której opierają się Produkty oraz marką „A.”. Własność intelektualna, z której korzysta A. P. jest niezbędna do prowadzenia i kontynuowania działalności gospodarczej Spółki. Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, że działalność gospodarcza Spółki opiera się na dystrybucji, wdrażaniu oraz serwisowaniu produktów A., korzystanie z własności intelektualnej jest dla Wnioskodawcy warunkiem koniecznym, aby uzyskać przychody podatkowe.

Mając na uwadze powyższe, zważywszy na fakt, że:

1. opłata TAF jest związana z własnością intelektualną udostępnioną Spółce,
   
2. korzystanie z praw własności intelektualnej jest konieczne do prowadzenia i kontynuowania działalności gospodarczej Spółki oraz do uzyskania dochodu podlegającego opodatkowaniu

Biorąc po uwagę powyższą argumentację, należy podkreślić, że opłata TAF jest niezaprzeczalnie związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością i w konsekwencji, jest konieczna w celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Ad. 5.

Również kolejny wymóg warunkujący uznanie przedmiotowej płatności za koszt uzyskania przychodu, tj. wymóg odpowiedniego udokumentowania przedmiotowej płatności jest w analizowanym przypadku spełniony. Podstawą dokonania płatności będzie bowiem odpowiedni dokument księgowy potwierdzający fakt jej poniesienia, a ponadto zapłata zostanie faktycznie dokonana.

Ad. 6.

Należy również podkreślić, że przedmiotowa płatność nie została ujęta w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w treści art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na przedstawionej poniżej analizie przepisów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy o PDOP, wydatków na nabycie lub wytworzenie przez podatnika we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o PDOP licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegają amortyzacji.

Zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy o PDOP, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Wnioskodawca podkreśla, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, że A. P. ponosi opłaty z tytułu korzystania z własności intelektualnej A. S. (TAF), a wysokość opłaty TAF uzależniona jest od wysokości potencjalnej nadwyżki nad uzgodnionym poziomem rentowności Wnioskodawcy. Natomiast na rentowność Spółki niewątpliwe wpływa fakt, że korzysta ona z własności intelektualnej A. S..

Zatem, w świetle wspomnianego art. 16g ust. 14 ustawy o PDOP, zważywszy na fakt, że wysokość opłaty TAF uzależniona jest od rentowności licencji, niniejsza opłata nie wpłynie na wartość początkową licencji. W rzeczywistości, opłata TAF będzie stanowić koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało w interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie z dnia 30 sierpnia 2012 r. (IPTPB3/423-193/12-3/MF).

Podsumowanie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

Zważywszy na fakt, że płatność na rzecz A. S. z tytułu korzystania z własności intelektualnej:

1. została poniesiona w całości przez Wnioskodawcę;
   
2. miała charakter definitywny (rzeczywisty);
   
3. możliwe będzie wskazanie związku tej płatności z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą;
   
4. została poniesiona w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy;
   
5. fakt poniesienia przedmiotowej płatności został odpowiednio udokumentowany przez Wnioskodawcę oraz
   
6. płatność ta nie została wymieniona w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP,
   
   - nie powinna budzić żadnych wątpliwości możliwość zaliczenia przedmiotowej płatności, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli opłata TAF zostanie uznana za koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, płatność ta powinna zostać ujęta w kosztach podatkowych Wnioskodawcy na bieżąco, tj. w momencie jej poniesienia rozumianym jako dzień, na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych w oparciu o dokument stanowiący podstawę zapłaty (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem) - z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

W zakresie pytania dotyczącego momentu rozpoznania przez Wnioskodawcę kosztu z tytułu płatności za korzystanie z własności intelektualnej, należy odwołać się do przepisów ogólnych regulujących moment poniesienia kosztu.

W tym celu, należy rozstrzygnąć czy opłata za korzystanie z własności intelektualnej stanowi na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych koszt podatkowy poprzez odpisy amortyzacyjne (od wartości niematerialnych i prawnych), czy też będzie możliwe zaliczanie jej do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4 lub 4d ustawy o CIT.

Jak wyjaśniono w punkcie 1 uzasadnienia Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku, na wysokość opłaty TAF składa się potencjalna nadwyżka nad ustalonym poziomem rentowności Wnioskodawcy; w oparciu o zasady ustanowione w art. 16g ust. 14 ustawy o PDOP, przedmiotowa kwota nie może zostać uznana za wartość początkową praw majątkowych. Zatem w zakresie możliwości zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów należy odnieść się do treści art. 15 ustawy o PDOP.

Z perspektywy uznania wydatków za koszty podatkowe, które nie mają postaci odpisów amortyzacyjnych istotnym jest ustalenie, czy opłata TAF powinna być zaklasyfikowana jako koszt bezpośrednio związany z przychodem (art. 15 ust. 4) czy też koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem (art. 15 ust. 4d).

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na fakt, że opłata TAF nie ma bezpośredniego związku z jakimkolwiek konkretnym przychodem, przedmiotowa opłata powinna zostać uznana za koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodem. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, koszty tego rodzaju powinny być zasadniczo potrącalne w dacie ich poniesienia.

W ocenie Wnioskodawcy wybrany sposób kalkulacji należnego A. S. wynagrodzenia (odnoszącego się do rentowności osiąganej przez A. P.) nie wpływa na zakwalifikowanie przedmiotowego wydatku do kosztów innych bezpośrednio związane z przychodami. Wartość sprzedaży zrealizowanej w danym okresie przez A. P. jest jedynie wskaźnikiem zastosowanym w celu obliczenia opłaty i nie przekłada się na związek z konkretnymi przychodami i TAF.

Art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, w związku z art. 15 ust. 4a i art. 15 ust. 4F – art. 15 ust 4h ustawy o PDOP, stanowi iż dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury albo innego dokumentu, jest datą poniesienia kosztu uzyskania przychodu (z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Zdaniem Wnioskodawcy, odnosząc powyższe przepisy do opisanego we wniosku stanu faktycznego, należy przyjąć, że omawiane płatności stanowią koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodami, a w konsekwencji powinny zostać rozpoznane w dacie ich poniesienia. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie z dnia 18 stycznia 2013 r. (IPTPB3/423-341/12-4/MF) uznał, iż: „(...) w związku z faktem, iż wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego opłaty za używanie znaku towarowego w latach 2006 - 2010 nie można w sposób jednoznaczny i bezpośredni powiązać z osiągnięciem konkretnego przychodu, powinna być ona rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego, stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.” Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 22 października 2010 r. (IBPBI/2/423-971/1O/MO) stwierdził: „Mając na uwadze, iż opłaty ponoszone w związku z ww. umową sublicencyjną stanowią dla Spółki koszty pośrednie, potrącalne na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d updop, należy stwierdzić, iż będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.” Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w piśmie z dnia 30 sierpnia 2013 r. wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPB3/423-341/12-4/MF).

W świetle przytoczonych powyżej argumentów, zdaniem Wnioskodawcy uzasadnionym jest rozpoznanie przedmiotowych wydatków jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w momencie, na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Spółki od płatności na rzecz A. S. należy pobrać podatek „u źródła” według stawki 10% dla płatności wypłaconych do 31 grudnia 2014 r. oraz według stawki 5% dla płatności wpłaconych od 1 stycznia 2015 r. (w obu przypadkach pod warunkiem posiadania odpowiedniego certyfikatu rezydencji podatkowej wystawionego dla A. S.).

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 3

W opinii Spółki, w omawianym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, od płatności na rzecz A. S. wypłacanych do dnia 31 grudnia 2014 r. należy pobrać podatek u źródła według stawki 10%, podczas gdy od płatności na rzecz A. S. wypłacanych od 1 stycznia 2015 r. należy pobrać podatek u źródła według stawki 5% (w obu przypadkach pod warunkiem posiadania odpowiedniego certyfikatu rezydencji podatkowej wystawionego dla A. S.).

Stosownie do art. 21 ustawy o PDOP, co do zasady opłaty za know-how i wsparcie doradcze podlegają podatkowi u źródła w wysokości 20%. Jednakże przepisy prawa krajowego powinny być stosowane z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, przy czym obowiązująca umowa 23 kwietnia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1994 r. Nr 38, poz. 139, dalej jako: UPO obowiązująca) przewiduje 10% stawki podatku do płatności klasyfikowanych jako należności licencyjne (umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z 4 listopada 2012 r. Dz. U. z 2014 r., poz. 443, dalej: UPO nowa, przewiduje stawkę 5%).

Ustawowa definicja określenia „należności licencyjne” obejmuje między innymi prawo do użytkowania wszelkich urządzeń przemysłowych, handlowych czy naukowych, znaku towarowego, patentu, wzorów, wzorów zdobniczych lub informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Zgodnie z UPO nową określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania każdego prawa autorskiego, oprogramowania komputerowego, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Z kolei zgodnie z UPO obowiązującą określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin i taśmami dla transmisji telewizyjnych lub radiowych, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Odnosząc się do powyższych regulacji, Spółka pragnie podkreślić, iż dokonując kwalifikacji prawnej oraz podatkowej opłat ponoszonych przez spółkę z tytułu korzystania z własności intelektualnej udostępnianej przez A. S., oczywistym jest, iż przedmiotowa opłata stanowi należność za prawo do korzystania z własności intelektualnej oraz informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), zatem dochód A. S. znajduje odzwierciedlenie w treści art. 21 ustawy o PDOP jak również w definicji należności licencyjnych określonej zarówno w UPO obowiązującej jak i w UPO nowej, w konsekwencji czego powinna zostać opodatkowana w Polsce podatkiem u źródła w wysokości 10% (w okresie do 31 grudnia 2014 r.) i 5%(w okresie od 1 stycznia 2015 r.) kwoty brutto należności licencyjnych.

W świetle powyższego, zgodnie z art. 26 ustawy o PDOP, zastosowanie stawki podatku określonej w UPO jest możliwe jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika (dla celów podatkowych), w formie wystawionego dla podatnika przez odpowiednie organy państwowe certyfikatu rezydencji.

W konsekwencji, przedmiotowa płatność (o ile zostanie wypłacona do 31 grudnia 2014 r.), powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła przy zastosowaniu przewidzianej w UPO obowiązującej stawki 10% (pod warunkiem posiadania odpowiedniego certyfikatu rezydencji podatkowej wystawionego dla A. S.). Z kolei przedmiotowa płatność (o ile zostanie wypłacona w okresie od 1 stycznia 2015 r.), powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła przy zastosowaniu przewidzianej w UPO nowej stawki 5% (pod warunkiem posiadania odpowiedniego certyfikatu rezydencji podatkowej wystawionego dla A. S.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.