Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-227/14-2/PR
z 11 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 15 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest pracodawcą w rozumieniu przepisów art. 3 Kodeksu pracy i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka działa w branży produkcyjnej (wyroby ze stali).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka użytkuje pojazdy samochodowe, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 t. W niektórych przypadkach samochody te przydzielane są pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i pełnioną w Spółce funkcję, tj. użytkownikami powierzonych samochodów służbowych są przede wszystkim pracownicy pełniący funkcje kierownicze oraz zarządcze (w tym Dyrektor Firmy, Dyrektor Finansowy, Dyrektor Personalny, Kierownik Lakierni, Kierownik ds. Planowania, Dyrektor ds. Jakości i Bezpieczeństwa i Ochrony Środowiska, Dyrektor Sprzedaży, Manager ds. zakupów stali (dalej jako: kadra menadżerska).

Do zadań kadry menadżerskiej zatrudnionej w Spółce należy prowadzenie w imieniu pracodawcy interesów Spółki oraz zajmowanie się sprawami majątkowymi Spółki, co wymaga od tych pracowników częstych wyjazdów poza miejsce świadczenia pracy, określone w umowie o pracę.

Ponadto pracownicy kadry menadżerskiej Spółki lub inni pracownicy (np. główny informatyk) są zobowiązani do pozostawania w stałej gotowości do wykonywania obowiązków służbowych. Wnioskodawca dąży do zapewnienia możliwie dużej elastyczności i dostępności tej kategorii pracowników i w przypadku konieczności umożliwienia im szybkiego dojazdu do miejsca pracy (w tym również o nietypowych porach). Jak opisano powyżej, ze względu na funkcje pełnione przez wymienionych pracowników oraz specyfikę działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę (przedsiębiorstwo produkcyjne), może zdarzyć się, że pracownicy będą zobowiązani do niezwłocznego stawienia się w siedzibie Spółki, w celu rozwiązania nietypowej sytuacji biznesowej lub usunięcia skutków awarii technicznej.

Decyzja o przyznaniu danemu pracownikowi samochodu służbowego uzależniona jest zatem od charakteru jego pracy, zajmowanego stanowiska, wymogów co do jego mobilności (konieczność wykonywania czynności służbowych poza siedzibą Spółki) i dyspozycyjności. Pracownicy, którym powierzane są samochody służbowe należą do kadry menadżerskiej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy.

Miejsce świadczenia pracy kadry menadżerskiej lub miejsce, do którego należy się udać w celu prowadzenia spraw Spółki często znajduje się w znacznym oddaleniu od miejsca garażowania/postoju samochodu.

W Spółce obowiązuje procedura zarządzania flotą samochodową (dalej jako: Procedura), która określa zasady przekazywania i użytkowania samochodów służbowych przez pracowników Spółki. Procedura szczegółowo określa zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Procedura nakłada na pracowników (użytkowników samochodów), w związku z korzystaniem z powierzonych im samochodów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązani do należytego zabezpieczania samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Ponadto, użytkownicy samochodów zobowiązani są do:

• używania samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom,
• wydania pojazdu Spółce w stanie niepogorszonym po zaprzestaniu korzystania z samochodu służbowego,
• przestrzegania terminów przeglądów i badań technicznych.
  
  

W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników związaną z zajmowanymi stanowiskami oraz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w miejscu ich zamieszkania lub pobytu (np. w sytuacji czasowego wynajmu mieszkania przez pracownika poza miejscem jego stałego zamieszkania lub delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych). Takie zasady garażowania/parkowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, samochody służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a miejscem garażowania/parkowania samochodu służbowego. Procedura nie przewiduje dodatkowego wynagrodzenia dla pracowników za garażowanie/parkowanie samochodu służbowego.

Powierzone samochody służbowe służą zatem realizacji obowiązków służbowych, w szczególności w sytuacjach wymagających zapewnienia stałej gotowości pracowników Spółki (w tym przede wszystkim kadry menadżerskiej) do użytkowania samochodów w celu służbowym i osiągania przychodów przez Spółkę.

Spółka dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych na warunkach określonych w Procedurze. W tym jednak przypadku wartość świadczenia związanego z wykorzystywaniem samochodu osobowego do celów prywatnych stanowi przychód dla pracownika Spółki.

Ze względu na powyższe rozwiązanie konsekwentnie pracownicy wykorzystują samochód służbowy na przejazdy z miejsca zamieszkania (miejsce garażowania) do miejsca wykonywania pracy (siedziba Spółki bądź inne miejsce wykonywania obowiązków służbowych) i z powrotem. Spółka użytkuje do celów działalności gospodarczej własne samochody oraz samochody na podstawie umów leasingowych (leasing operacyjny).

Spółka ponosi wydatki związane z używaniem w działalności gospodarczej ww. pojazdów samochodowych (służbowych) takich jak: czynsz leasingowy, wydatki na paliwo, ubezpieczenie pojazdów, koszty napraw i przeglądów, części zamienne do samochodów, koszty myjni samochodowych, odpisy amortyzacyjne – w przypadku samochodów stanowiących własność Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z używaniem samochodów osobowych (w rozumieniu art. 4a pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wykorzystywanych do celów działalności gospodarczej stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z używaniem samochodów osobowych (w rozumieniu art. 4a pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wykorzystywanych do celów działalności gospodarczej stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 wspomnianej ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych wskazuje się, iż aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Należy przy tym zauważyć, iż w odniesieniu do samochodów osobowych wykorzystywanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingowej (leasing operacyjny) bądź stanowiących własność Spółki, ustawodawca nie uzależnia kwalifikacji wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Ustawodawca nakłada taki obowiązek jedynie w odniesieniu do samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika (art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Przy czym zgodnie z art. 16 ust. 3b ww. ustawy, powyższa regulacja nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

W konsekwencji powyższego, kwalifikacja podatkowa wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych przez Spółkę, które są wykorzystywane do działalności gospodarczej następuje wyłącznie w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wszelkie zatem wydatki związane z używaniem samochodów osobowych w ramach działalności gospodarczej Spółki stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów.

Z kolei odpisy amortyzacyjne (od własnych samochodów osobowych stanowiących środki trwałe) stanowią koszt podatkowy, jeżeli są dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16 (art. 15 ust. 6 ww. ustawy). Również w tym przypadku ustawodawca nie uzależnia kwalifikacji kosztowej odpisów amortyzacyjnych od prowadzenia przez Spółkę ewidencji przebiegu pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie nadmienia się, że w analizowanej sprawie należy mieć również na uwadze inne wyłączenia z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące kosztów związanych z samochodami osobowymi.

I tak stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Kosztem podatkowym Spółki nie będą również, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a–16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji, gdyby samochód o którym mowa w stanie faktycznym nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku jego utraty lub likwidacji oraz kosztów remontów powypadkowych takiego samochodu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.