Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-14/13/14-7/S/KS
z 20 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1834/13 (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, cukier, mleko, woda, soki owocowe, herbatniki, paluszki, delicje udostępnianych podczas wykonywania obowiązków służbowych:

• pracownikom - jest prawidłowe,
• współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy – zlecenia - jest prawidłowe,
• współpracownikom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie projektowania, budowania i obsługi inwestycyjnej obiektów sportowych. W celu wykonania swoich obowiązków Spółka zatrudnia pracowników i współpracowników. Współpracownicy Spółki wykonują powierzone im obowiązki na podstawie umowy zlecenia lub samozatrudnienia (prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą) w siedzibie Spółki, z wykorzystaniem jej infrastruktury oraz przy pomocy i według wskazówek Prezesa M. Sp. z o.o. Również w kontaktach bezpośrednich czy za pomocą środków komunikacji elektronicznej z potencjalnymi kontrahentami współpracownicy działają w imieniu i na rzecz Spółki.

Na potrzeby sekretariatu Spółka dokonuje zakupu kawy, herbaty, cukru, mleka, wody, soków owocowych, a także drobnych artykułów spożywczych, tj. herbatników, paluszków oraz delicji. Powyższe produkty są udostępniane pracownikom i współpracownikom podczas wykonywania obowiązków służbowych, tj. podczas wewnętrznych spotkań, narad oraz odpraw, na których omawiane są szczegóły dotyczące koordynacji wykonywanych wspólnie projektów czy omawiane są bieżące problemy. Napoje są zużywane przez pracowników i współpracowników nie tylko podczas spotkań, ale w miarę potrzeb w trakcie pracy w siedzibie Spółki.

Podczas wewnętrznych spotkań planowane są nowe projekty, koordynowane bieżące albo podsumowywane zakończone. Kierownictwo Spółki stara się uczulić pracowników i współpracowników na niedociągnięcia, które pojawiły się w trakcie prowadzonych inwestycji oraz oczekuje wskazówek, jak można poprawić jakość wykonywanych projektów i ulepszyć stosunki z klientami. Spotkania takie często trwają cały dzień i odbywają się w siedzibie Spółki. Część współpracowników i zleceniobiorców przyjeżdża spoza Warszawy, gdyż Spółka obsługuje projekty na budowę obiektów sportowych na terenie całego kraju. Bez zapewnienia napojów oraz drobnych artykułów spożywczych przeprowadzenie tych spotkań byłoby niemożliwe.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 marca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny dotyczący wniosku z dnia 02 stycznia 2013 r. o następujące informacje:

Zgodnie z przepisami rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), w szczególności z § 112 Wnioskodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. W/w rozporządzenie zostało wydane przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 237(15) § 1 Kodeksu pracy.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ponoszenia opisanych we wniosku z dnia 2 stycznia 2013 r. wydatków związanych z artykułami spożywczymi lub napojami na rzecz współpracowników na podstawie zawartych umów. Spółka ponosi w/w wydatki w celu zapewnieniu znośnych warunków współpracy w czasie odbywanych spotkań, narad i odpraw. W tych spotkaniach uczestniczą współpracownicy spoza Warszawy, często trwają one cały dzień. Zdaniem Wnioskodawcy brak możliwości podania współpracownikom wody lub ciepłego napoju wpłynąłby negatywnie na przebieg i efektywność w/w spotkań. Napoje zużywane są też przez współpracowników w trakcie wykonywania przez nich pracy w siedzibie Spółki.

Stwierdzenie „Powyższe produkty są udostępniane pracownikom i współpracownikom podczas wykonywania obowiązków służbowych” ma umocowanie w faktach. Pracownicy lub współpracownicy nie mogą w/w produktów wynieść poza firmę, mogą spożyć je tylko na terenie zakładu. Pracownicy i współpracownicy są upoważnieni do przebywania w siedzibie Spółki tylko w celu wykonywania pracy na rzecz Wnioskodawcy. Pracownicy lub współpracownicy nie mogą przebywać na terenie firmy w celu wykonywania innych zadań, niż określonych w umowach o pracę lub umowach o współpracę zawartych z Wnioskodawcą.

Obowiązki służbowe wynikają z umowy o pracę lub zlecenia, bądź umowy o współpracy, zawartych pomiędzy pracownikami i współpracownikami a Spółką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od zakupów w/w produktów udostępnionych pracownikom, współpracownikom, zleceniobiorcom Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczenia podatku należnego?
   
2. Czy wydatki na zakup w/w produktów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?
   
   
   

Interpretacja dotyczy pytania Wnioskodawcy z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) - zwanej dalej jako „ustawa CIT”, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z przepisami rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. Jednocześnie należy wskazać, iż ustawodawca nie sprecyzował, jakiego rodzaju mają to być napoje, pozostawiając decyzję w gestii pracodawcy, pod warunkiem, iż woda i inne napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracowników w ciągu całej zmiany roboczej.

W trakcie pracy występuje potrzeba spotkań wewnętrznych z pracownikami oraz współpracownikami. Podczas tych spotkań Spółka uzgadnia nowe projekty, koordynuje bieżące oraz podsumowuje zakończone. Spotkania nierzadko trwają cały dzień, odbywają się w siedzibie Spółki, a uczestniczą w nich także współpracownicy, którzy są spoza Warszawy. W spotkaniach takich nie uczestniczą klienci Spółki.

Wątpliwości Spółki budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w przypadku poczęstunku pracowników lub współpracowników w czasie narad. Zdaniem Spółki wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego, a związane są z bieżącymi potrzebami Spółki, gdyż są racjonalne i wykazują związek przyczynowo -skutkowy z przychodami.

Mając na uwadze powyższe Spółka uważa, że wydatki na ww. produkty pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami, i tym samym mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-14/13-4/KS stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, cukier, mleko, woda, soki owocowe, herbatniki, paluszki, delicje udostępnianych podczas wykonywania obowiązków służbowych:

• pracownikom - jest prawidłowe,
  
• współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy – zlecenia - jest prawidłowe,
  
• współpracownikom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą - jest nieprawidłowe.
  
  

Organ uznał, że wydatki na napoje przeznaczone dla pracowników Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na fakt, że ponosząc te wydatki Spółka realizuje ustawowy obowiązek zapewnienia pracownikom napojów. Wydatki na herbatniki, paluszki, delicje mogą zostać zarachowane do kosztów uzyskania przychodu, pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami. Wydatki na zakup produktów spożywczych przeznaczonych dla pracowników zatrudnionych na podstawie umów zlecenia również stanowią koszty uzyskania przychodów pod warunkiem właściwego udokumentowania ich związku z osiąganymi przychodami, zachowaniem, bądź zabezpieczeniem ich źródeł. Natomiast wydatki na zakup produktów spożywczych dla współpracowników Spółki prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Spółki, ponieważ są kosztami innego podmiotu i wiążą się z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą, a nie z działalnością Wnioskodawcy.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka wniosła w dniu 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym tutejszemu organowi zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 391 ze zm.) - zwaną dalej u.p.d.o.p. - poprzez uznanie, że wydatki ponoszone przez M. Sp. z o.o. na zakup artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, cukier, mleko, woda, soki owocowe, herbatniki, paluszki, delicje, udostępnianych podczas wykonywania obowiązków służbowych współpracownikom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ze względu na brak związku pomiędzy tymi wydatkami a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Odpowiedzi na powyższe wezwanie udzielono pismem z dnia 20 maja 2013 r. znak Nr IPPB5/423-14/13-6/KS (skutecznie doręczonym w dniu 23 maja 2013 r.).

W dniu 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 26 czerwca 2013 r.) Spółka wniosła do tut. organu podatkowego skargę na ww. interpretację, w której wnioskowała o jej uchylenie w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, cukier, mleko, woda, soki owocowe, herbatniki, paluszki, delicje, udostępnianych podczas wykonywania obowiązków służbowych współpracownikom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą.

Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1834/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Zdaniem Sądu, w okolicznościach przedstawionych przez Skarżącą nie istnieje żadna zasadnicza różnica pomiędzy współpracownikami zatrudnionymi na podstawie umów zlecenia i współpracownikami prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą, przyjmując jako kryterium ocenne związek wydatków z przychodami Skarżącej. Jedni i drudzy realizują te same cele, które w efekcie finalnym mają służyć uzyskaniu przychodów przez Skarżącą. Okoliczność, iż ci drudzy (prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą) wykonują zadania na rzecz Skarżącej w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pozostaje bez znaczenia. Ważne są okoliczności, w jakich realizowana jest współpraca. Jak to wyżej wskazano, Skarżąca podała m.in., że współpracownicy wykonują powierzone im obowiązki w siedzibie Spółki, z wykorzystaniem jej infrastruktury oraz przy pomocy i według wskazówek Prezesa Spółki. W kontaktach z potencjalnymi kontrahentami współpracownicy działają w imieniu i na rzecz Spółki. Produkty spożywcze są podawane podczas wewnętrznych spotkań, narad oraz odpraw, na których omawiane są szczegóły dotyczące koordynacji wykonywanych wspólnie projektów oraz bieżące problemy. Współpracownicy są upoważnieni do przebywania w siedzibie Spółki tylko w celu wykonywania pracy na jej rzecz. Zatem wszystkie wskazane przez Skarżącą kryteria współpracy służą jednemu celowi - zwiększeniu przychodu Skarżącej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle treści tego przepisu, za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust. 1. Za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., zdaniem Sądu, przyjąć trzeba kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (np. również w stanie polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty.

Wykładnia językowa przepisów zawartych w art. 15, a także art. 16 u.p.d.o.p. musi uwzględniać konstrukcję oraz wypływający z niej charakter podatku dochodowego od osób prawnych. Konstrukcja ta polega na opodatkowaniu dochodu jaki powstaje u podatnika, a niekiedy przychodu. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie nie stanowiącymi kosztów - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z tymi przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Oznacza to, że podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogły mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 16 u.p.d.o.p. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r., II FSK 702/11, dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Sąd zauważył, że niniejszej sprawie obie strony sporu są zgodne, iż wydatki na produkty spożywcze ponoszone w warunkach przedstawionych przez Skarżącą nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 u.p.d.o.p.

Podsumowując Sąd stwierdził, że skoro Minister Finansów uznał, że wydatki na zakup produktów spożywczych przeznaczonych dla pracowników zatrudnionych na podstawie umów zlecenia stanowią koszty uzyskania przychodów pod warunkiem właściwego udokumentowania ich związku z osiąganymi przychodami, to również za takie koszty winien uznać wydatki na produkty spożywcze pożytkowane przez współpracowników Skarżącej prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. Zdaniem Sądu, Skarżąca wykazała, że w każdym z tych przypadków wydatki są racjonalne i pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami.

Sąd zauważył, że w orzecznictwie przyjmuje się, że za koszt uzyskania przychodu może być uznany wydatek na poczęstunek dla kontrahenta, tym bardziej więc drobny poczęstunek, o jakim mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, może być uznany za koszt uzyskania przychodu, jeśli służy on uzyskaniu bardziej wydajnej pracy, chociażby poprzez minimalizowanie przerw w trakcie jej świadczenia na „organizowanie” we własnym zakresie napoju lub drobnej przekąski.

W wyroku w składzie 7 sędziów z dnia 17 czerwca 2013, II FSK 702/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „podane przez spółkę wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodów, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki te jak podano to "drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata)" oraz "obiad lub inny posiłek na koszt zapraszającego", to nic innego jak wydatek mieszczący się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku złożonym w dniu 7 stycznia 2013 r., po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) sygn. Akt III SA/Wa 1834/13, w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, cukier, mleko, woda, soki owocowe, herbatniki, paluszki, delicje udostępnianych podczas wykonywania obowiązków służbowych:

• pracownikom - jest prawidłowe,
• współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy – zlecenia - jest prawidłowe,
• współpracownikom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą - jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.