2014.04.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-103/14-2/AS
z 30 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką należącą do międzynarodowej Grupy. W ramach prowadzonej działalności, Spółka poprzez swój oddział zlokalizowany w W. (dalej jako „Centrum Doskonałości” lub „CoE") świadczy m.in. usługi typu back office dla podmiotów z Grupy prowadzących samodzielną działalność gospodarczą.

Dnia 23.07.2013 roku Spółka podpisała z Ministerstwem Gospodarki umowę o dofinansowanie projektu pt. (...) (dalej: „Projekt”) w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, oś priorytetowa 4: Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia, działanie 4.5: Wsparcie inwestycji o dużym znaczeniu dla gospodarki, Poddziałanie 4.5.2: Wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych.

Zgodnie z podpisaną umową, Spółka otrzymuje dotacje ze środków unijnych, które mają na celu realizację i współfinansowanie Projektu w zakresie kosztów stworzenia nowych miejsc pracy w Centrum Doskonałości. Uzyskane na podstawie umowy dotacje stanowią refinansowanie części dwuletnich kosztów wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na XXX nowo utworzonych miejscach pracy w CoE.

Dofinansowanie jest udzielane w formie refundacji refinansowanej ze środków unijnych oraz obejmuje część kosztów wynagrodzeń pracowniczych poniesionych przez Spółkę w ramach realizacji Projektu począwszy od lutego 2012 roku (tj. od momentu zatrudnienia nowych pracowników CoE objętych Projektem). Refundacja uzgodniona w umowie obejmuje wydatki Spółki ponoszone na wynagrodzenia pracownicze wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne i fundusze pozaubezpieczeniowe dotyczące osób zatrudnionych w ramach Projektu. Wskazane koszty pracownicze były (są) do momentu otrzymania analizowanej refundacji ponoszone (finansowane) ze środków własnych Wnioskodawcy i wypłacane nowym pracownikom CoE zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.

Biorąc pod uwagę uzgodniony w umowie proces rozliczania Projektu, Spółka otrzymuje przedmiotowe dotacje (refundacje) wskazanych wyżej kosztów realizacji Projektu począwszy od listopada 2013 roku. Zgodnie z umową, refundacje są wypłacane w transzach odnoszących się do okresów trzymiesięcznych.

W okresie od lutego 2012 roku do momentu otrzymania dotacji (refundacji), objęte Projektem wydatki pracownicze ponoszone przez Spółkę ujmowane były (są) jako koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Wydatki te spełniają bowiem przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów, jako że są związane z działalnością Wnioskodawcy, służą uzyskaniu dodatkowych przychodów Spółki, są ponoszone przez Wnioskodawcę, a także nie są wymienione w katalogu negatywnym wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. Analizowane wydatki Spółki z tytułu stosunku pracy nowych pracowników CoE zatrudnionych w ramach realizacji Projektu oraz składki z tytułu tych należności są ujmowane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z normami art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o pdop.

Obecnie, w związku z oczekiwanym otrzymaniem refundacji ze środków unijnych wskazanych wyżej wydatków pracowniczych, Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób należy ująć wpływ tej dotacji na koszty uzyskania przychodu Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji, tj. poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzymuje poszczególne transze refundacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji, tj. poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzymuje poszczególne transze refundacji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”) wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Zatem, spodziewana dotacja w formie refundacji nie będzie stanowiła przychodu podatkowego Wnioskodawcy.

Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o pdop.

Mając na uwadze przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny oraz konstrukcję wskazanego tam współfinansowania Projektu ze środków unijnych, tj. poniesienie ich w pierwszej kolejności z własnych środków a następnie dopiero ich refundację przez Ministra Gospodarki oraz brzmienie przywołanego przepisu może powstać wątpliwość, w jaki sposób odnieść należy fakt rzeczywistego otrzymania refundacji na koszty uzyskania przychodu Spółki, tj. czy ujęcie dotacji w formie refundacji:

powinno nastąpić w drodze korekty kosztów podatkowych wykazanych deklaracji za okres, w którym Spółka poniosła zrefundowane następnie koszty pracownicze i zgodnie z przepisami ujęła je jako koszty uzyskania przychodu,
czy też do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu powinny być ujęte wyłącznie wydatki poniesione przez Spółkę, które są bezpośrednio sfinansowane z już otrzymanej dotacji (refundacji), tj. uzyskana dotacja powinna efektywnie zmniejszać kwotę kosztów podatkowych ujętych przez Spółkę w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca rzeczywiście otrzyma dotację.

W powyższym zakresie Spółka pragnie wskazać, że w art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop ustawodawca posłużył się terminem „wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane” (ze środków unijnych – przypis Wnioskodawcy), nie precyzując, jak należy rozumieć przesłankę „bezpośredniego finansowania” danego wydatku, warunkującą jego wyłączenie z kosztów podatkowych.

W tym kontekście należy zauważyć, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie „bezpośrednio” oznacza: „bez pośrednictwa”, „w chwili następującej po czymś lub poprzedzającej coś, krótko przed kimś lub po kimś” (http://sjp.pwn.pl/szukaj/bezpośrednio). Natomiast zwrot „finansować” oznacza „dostarczać środków pieniężnych na coś” (http://sjp.pwn.pl/slownik/2459190/finansowac).

Przykładając powyższe definicje słownikowe do analizowanego przepisu, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że dane koszty / wydatki będą „bezpośrednio sfinansowane” z określonych środków (tu: ze środków unijnych wypłacanych w formie refundacji), wówczas gdy środki takie, posiadane przez podatnika na moment poniesienia tych kosztów posłużyły podatnikowi do ich pokrycia (zapłaty). W tym kontekście, w ocenie Spółki nie należy zaliczać do kosztów podatkowych takich wydatków i kosztów, które są bezpośrednio opłacone z otrzymanych środków stanowiących przychód zwolniony, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o pdop (tu: z dotacji w formie refundacji). Innymi słowy, wydatki pracownicze poniesione przez Spółkę w ramach realizacji Projektu ze środków własnych, zakwalifikowane w momencie ich poniesienia dla celów ustawy o pdop jako koszty uzyskania przychodu, nie mogą być uznane za „wydatki / koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów zwolnionych z podatku” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop. Tym samym, w odniesieniu do analizowanych wydatków związanych z realizacją projektu poniesionych przed otrzymaniem dotacji, Spółka prawidłowo ujęła te wydatki jako koszty uzyskania przychodu i nie zaistnieją przesłanki, na podstawie których Spółka powinna być zobowiązana do ich skorygowania (poprzez korektę deklaracji podatkowej).

W konsekwencji, według Spółki, efektywne uzyskanie przez nią analizowanych dotacji wpłynie na jej koszty podatkowe w taki sposób, że do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu Spółka powinna zaliczyć wyłącznie wydatki poniesione przez Spółkę, które są bezpośrednio sfinansowane (opłacone) z już otrzymanej dotacji (refundacji).

W analizowanym przypadku uzyskana przez Spółkę dotacja (refundacja) powinna efektywnie zmniejszać kwotę kosztów podatkowych ujętych przez Spółkę w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca rzeczywiście otrzyma dotację (tj. w roku 2013 oraz kolejnych latach podatkowych, kiedy Spółka będzie otrzymywać kolejne transze refundacji).

Podejście takie wynika w ocenie Spółki z językowej wykładni przytoczonych przepisów prawa podatkowego, która ma podstawowe znaczenie w interpretacji prawa podatkowego.

Poza wykładnią czysto językową analizowanego przepisu ustawy o CIT, zdaniem Spółki, takie rozumienie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT jest naturalną konsekwencją przyjętej przez instytucje Unii Europejskiej metody współfinansowania projektów unijnych poprzez refundacje, tj. współfinansowanie tzw. projektów unijnych w taki sposób, że beneficjenci zobowiązani są najpierw samodzielnie „sfinansować” (tj. opłacić z własnych środków, np. ze środków obrotowych, kredytu, etc.) poniesienie określonych wydatków (tzw. kosztów kwalifikowanych), a następnie dopiero (niekiedy po upływie znacznego okresu) otrzymują ich zwrot (refundację) na podstawie złożonego wniosku, obejmującego m.in. wykaz poniesionych wydatków. Jednocześnie należy wskazać, że wnioskowanie o dotację unijną stanowi długotrwały proces, który nie daje gwarancji, że poniesione przez wnioskującego wydatki zostaną ostatecznie zrefundowane.

Zdaniem Spółki, przyjęcie odmiennej interpretacji analizowanego przepisu i w konsekwencji, zastosowanie podejścia polegającego na obowiązku dokonywania, w przypadku otrzymania refundacji, wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów ujętych w okresie, w którym przedmiotowe wydatki były przez Spółkę pierwotnie zaliczane do kosztów podatkowych, zamiast ujmowania otrzymywanych dotacji (refundacji) „na bieżąco” (poprzez nieuwzględnianie w kosztach uzyskania przychodów kosztów rzeczywiście bezpośrednio sfinansowanych z otrzymanej dotacji) może wiązać się z nieusprawiedliwionymi sankcjami podatkowymi w postaci obowiązku naliczenia odsetek za zaległość podatkową.

Oznaczałoby to zatem, że otrzymanie przez Spółkę na skutek realizacji i współfinansowania Projektu ze środków unijnych, dotacji w formie refundacji byłoby w praktyce traktowane na gruncie podatkowym jako uchybienie Spółki w zakresie dokonywania przez nią rozliczeń podatkowych. W praktyce bowiem, w analizowanym przypadku, przy zastosowaniu takiego podejścia, w odniesieniu do wydatków kwalifikowanych (objętych Projektem) poniesionych przez Spółkę ze środków własnych w 2012 r. a następnie zrefundowanych (w części) w 2013 r. Spółka zobowiązana byłaby dokonać korekty deklaracji za 2012 r., odpowiednio zmniejszyć kwotę wykazanych kosztów podatkowych oraz, na skutek zwiększenia podstawy opodatkowania, zapłacić zaległy podatek wraz z odsetkami od zaległości podatkowych. Analogicznie Spółka musiałaby zachowywać się rozliczając w kolejnych latach podatkowych następne transze otrzymywanych refundacji.

W ocenie Spółki, taka wykładnia przepisów ustawy o pdop powodowałaby, że korzystanie ze środków pochodzących z Unii Europejskiej automatycznie łączyłoby się z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów w postaci odsetek od zaległości podatkowych, przy czym uniknięcie przez Spółkę tych sankcji, ze względu na jej zgodny z prawem sposób prowadzenia rozliczeń podatkowych (tu: zgodne z ustawą o pdop pierwotne ujęcie jako koszty podatkowe analizowanych kosztów realizacji Projektu), nie byłoby możliwe. Z taką wykładnią przepisów prawa podatkowego nie sposób się zgodzić. Godziłaby ona bowiem w interesy Spółki związane z realizacją Projektu oraz, w szerszym ujęciu, prowadziłaby efektywnie do negatywnego sankcjonowania przez organy podatkowe dotacji unijnych rozliczanych przez podatników na zasadzie refundacji.

Mając na względzie powyższe uwagi, Spółka stoi na stanowisku, iż sposób ujęcia kosztów uzyskania przychodów refundowanych ze środków unijnych powinien być dokonywany „na bieżąco”, tj. powinien, zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o pdop polegać na wyłączeniu z kosztów podatkowych wyłącznie wydatków poniesionych (sfinansowanych bezpośrednio) z już otrzymanej dotacji – czyli pomniejszaniu kwoty kosztów uzyskania przychodów Spółki w roku podatkowym, w którym otrzyma ona analizowane dofinansowanie.

Spółka wskazała, że jej stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Poznaniu z 3 października 2012 r., sygn. I SA/Po 702/12, wyrok WSA we Wrocławiu z 13 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 166/12 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z 1 marca 2011 r., sygn. I SA/Bd 968/10) oraz jest potwierdzane w praktyce organów podatkowych (w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2009 r., sygn. ITPB3/423-63/09/MT, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-49/10-9/AS oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 listopada 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1514/10/CzP).

Mając na względzie powyższe uwagi, Spółka wniosła o potwierdzenie stanowiska, iż dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji, tj. poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzyma poszczególne transze refundacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych, jest nieprawidłowe.

Tytułem wstępu należy wskazać, że Program Operacyjny „Innowacyjna Gospodarka”, zgodnie ze wstępnym projektem Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia (NSRO), przyjętym w dniu 14 lutego 2006 r. przez Radę Ministrów, stanowi jeden z programów operacyjnych będących podstawowym narzędziem do osiągnięcia założonych w niej celów przy wykorzystaniu środków Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że czym innym jest kwalifikacja wydatków pod względem podatkowym, a czym innym na potrzeby Projektu, w którym uczestniczy Wnioskodawca.

Ogólnie rzecz biorąc „Projekt” to przedsięwzięcie, które ma swój określony cel, budżet i ramy czasowe, realizowane przez daną grupę osób.

O projekcie europejskim mówimy wtedy, gdy przy jego realizacji zaangażowane są środki z Unii Europejskiej bądź - jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie – środki pomocowe z Funduszu Spójności Unii Europejskiej w formie bezzwrotnej dotacji z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki i kiedy poprzez swoje cele czy rezultaty nabiera on także wymiaru europejskiego.

Budżet projektu europejskiego budowany jest w podziale na koszty kwalifikowane (tj. kwalifikujące się do refundacji) i niekwalifikowane oraz szczegółowe podkategorie, zgodnie z kryteriami określonymi w konkretnym programie, w ramach którego jest on finansowany.

Ustalenie, jakie wydatki i na jakich warunkach można uznać za kwalifikujące się do refundacji jest jednym z podstawowych aspektów ubiegania się o fundusze europejskie.

Nie wszystkie wydatki mogą być objęte wsparciem. Ich zakres zależy od programu, z którego beneficjent chce skorzystać i od konkretnego działania.

Kwalifikowalność wydatków oznacza, że dany wydatek jest niezbędny do wykonania projektu i bezpośrednio jest z nim związany. Kategorie wydatków kwalifikowanych muszą być ściśle powiązane z projektami, które kwalifikują się do objęcia wsparciem w ramach danego działania stanowiącego element programu operacyjnego. Należy to rozumieć w ten sposób, że kwalifikowalność wydatków ściśle wiąże się z kwalifikowalnością projektów, tzn. wydatek jest kwalifikowalny, jeśli został poniesiony w ramach projektu kwalifikującego się do wsparcia. Są to tylko ogólne reguły dotyczące kwalifikowalności wydatków. Obok nich istnieje szereg zasad szczególnych, które określone są w wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach danego Programu Operacyjnego.

Na gruncie podatkowym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W kontekście powyższego należy wskazać, że opisane w rozpatrywanym wniosku ORD-IN środki finansowe, które Wnioskodawca otrzymuje w formie refundacji wypłacanych w transzach odnoszących się do okresów trzymiesięcznych w ramach realizowanego Projektu w zakresie kosztów stworzenia nowych miejsc pracy w Centrum Doskonałości stanowią – co do zasady – jego przychód podatkowy w dacie ich otrzymania.

Przychodem są bowiem przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Podkreślić przy tym należy, że sposób wypłaty czy okresowych rozliczeń pieniędzy z uwagi na specyfikę unijnych środków pomocowych ma charakter swoistych „rozwiązań technicznych” udzielanej pomocy w zakresie wypłat i rozliczeń dotacji wynikających z regulacji zawartej w ustawie o finansach publicznych.

Wskazać należy jednoznacznie, że otrzymane pieniądze w myśl cytowanego powyżej art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stają się przychodem podatkowym w momencie wpływu na rachunek bankowy poszczególnych transz, gdyż już od tego momentu ska może nimi dysponować jako Beneficjent realizowanego Projektu.

Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zwolnienie od opodatkowania dotacji otrzymywanych z budżetu państwa lub budżetu samorządu terytorialnego.

Stosownie bowiem do art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Wobec tego otrzymana przez Wnioskodawcę pomoc finansowa w formie dotacji na utworzenie nowych miejsc pracy w postaci refinansowania części dwuletnich kosztów wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na 825 nowo utworzonych miejscach pracy, będzie wolna od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przechodząc do meritum opisanego we wniosku ORD-IN Spółki zagadnienia należy zauważyć, że konsekwencją zwolnienia od podatku środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę jest brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków sfinansowanych z tych środków.

Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Należy przy tym zauważyć, że zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” nie oznacza, że chodzi wyłącznie o wydatki i koszty wcześniej, uprzednio sfinansowane z określonych dochodów (przychodów) podatnika, tj. sfinansowane przed ich poniesieniem, lecz również o wydatki i koszty, które zostały poniesione, a następnie zwrócone.

Innymi słowy, zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane.

Zatem, wydatki Spółki poniesione w ramach realizowanego Projektu pokryte środkami zwolnionymi od opodatkowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec tego w opisanym stanie faktycznym, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów wydatki, na które Spółka otrzyma dotację, stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowego oo osób prawnych, nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Wskazać jednak należy, że konieczność dokonania korekty nie „tworzy” odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do jej dokonania jest zatem zdarzenie pierwotne.

W kontekście powyższych ustaleń należy wskazać, że błędny jest argument Wnioskodawcy, jakoby: „otrzymanie przez Spółkę na skutek realizacji i współfinansowania Projektu ze środków unijnych, dotacji w formie refundacji byłoby w praktyce traktowane na gruncie podatkowym jako uchybienie Spółki w zakresie dokonywania przez nią rozliczeń podatkowych.

Z faktem uzyskania pomocy unijnej nie należy bowiem łączyć negatywnych skutków podatkowych, które wynikają z określonego działania podatnika w oparciu o autonomiczną regulację prawną.

Skorygowanie kosztów powinno następować w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wykazane pierwotne koszty. Otrzymanie dofinansowanie i związana z tym korekta kosztów nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Koszty powinny być zatem pomniejszone w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane.

Powyższe oznacza, że po otrzymaniu dofinansowania podatnik jest zobowiązany do skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania (zwiększenia) podatku dochodowego (zaliczek) za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. Korekta kosztów winna dotyczyć więc miesiąca (roku), w którym koszty ujęto podatkowo.

W konsekwencji, wydatki Spółki poniesione w ramach realizowanego projektu pokryte środkami wolnymi od opodatkowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Zatem – odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji – po otrzymaniu dotacji podatnik jest zobowiązany do skorygowania – zmniejszenia – kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania – zwiększenia – podatku dochodowego (zaliczek za okresy rozliczeniowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

Jak wskazano powyżej na gruncie podatkowym, wydatki kwalifikowane pokryte środkami wolnymi od opodatkowania na mocy przepisów art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.) – nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W oparciu o powyższe przepisy prawa należy zatem wskazać, że wydatki Spółki uznane za koszty kwalifikowalne Projektu są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wydatki i koszty Spółki bezpośrednio sfinansowane z przychodów (dochodów) wolnych od podatku dochodowego od osób prawnych w myśl art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Tak więc w sytuacji, gdy Spółka w ramach Projektu otrzymuje środki stanowiące refundację (zwrot) uprzednio poniesionych wydatków (kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, tj. w analizowanej sprawie – dwuletnich kosztów zatrudnienia pracowników zatrudnionych na 825 nowo utworzonych miejscach pracy), to trudno mówić, że ich kwalifikację podatkową determinuje możliwość swobodnego dysponowania tymi środkami. Możliwość wydatkowania środków na różne cele związane z bieżącą działalnością Spółki (zgodny z umową o dofinansowanie) nie zmienia faktu, że stanowią one refundację kosztów kwalifikowanych Projektu.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy w rozpatrywanej sprawie stwierdzić, że dotacje w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu z własnych środków należy odnieść na koszty podatkowe Spółki poprzez wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych bezpośrednio z już otrzymanej refundacji w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wykazane pierwotne koszty, a nie – jak wskazał Wnioskodawca – poprzez odpowiednie zmniejszenie pozycji kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym Spółka otrzymuje poszczególne transze refundacji.

Otrzymanie dofinansowanie i związana z tym korekta kosztów „wstecz” nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Koszty powinny być zatem pomniejszone w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatkowego rozliczenia dotacji w formie refundacji części kosztów pracowniczych ponoszonych z własnych środków przez Spółkę w ramach realizacji Projektu P.O. Innowacyjna Gospodarka i określenia momentu korekty kosztów podatkowych należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych:

wyrok WSA w Poznaniu z 3 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 702/12,
wyrok WSA we Wrocławiu z 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 166/12,
wyrok WSA w Bydgoszczy z 1 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 968/10

oraz interpretacjach indywidualnych:
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2009 r., sygn. ITPB3/423-63/09/MT,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-49/10-9/AS
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 listopada 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1514/10/CzP).

– należy wskazać, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. organ dokonał analizy przedstawionej w nim argumentacji, w tym w ww. rozstrzygnięciach.

Jednocześnie warto zauważyć, że w obrocie prawnym funkcjonują również rozstrzygnięcia, w których zaprezentowano odrębne, niż Wnioskodawca stanowisko w przedmiotowej sprawie. Funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono podobne stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Należy także podkreślić, że podstawowym zadaniem tutejszego organu jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie.

Należy też wyjaśnić, że ww. orzeczenia sądów administracyjnych i rozstrzygnięcia interpretacyjne zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Co istotne, na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Dostępna za pośrednictwem internetu Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych uruchomiona została, by przyczynić się do upowszechnienia wiedzy z zakresu prawa administracyjnego, przy czym baza ta ma charakter jedynie informacyjny i edukacyjny, nie jest natomiast oficjalnym publikatorem orzeczeń sądowych. Z uwagi na ich indywidualny charakter także nie może być źródłem do wywodzenia konkretnych rozwiązań, nawet w analogicznych sprawach.

Podobnie, dostępne na stronie internetowej Ministerstwa Finansów o charakterze publicznym „Archiwum” funkcjonujące w ramach bazy komputerowej Systemu Informacji Podatkowej zawiera pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne) wydawane na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa wraz z wnioskami (formularzami) o wydanie interpretacji indywidualnych. Rolą bazy orzeczeń jest upowszechnienia wiedzy z zakresu prawa podatkowego oraz udostępnienie formularzy ORD-IN dla osób zainteresowanych wydaniem interpretacji indywidualnej w ich konkretnej sprawie. Jednocześnie podkreślić należy, iż baza ta ma charakter jedynie informacyjny i edukacyjny, nie jest natomiast źródłem do wywodzenia konkretnych rozwiązań, nawet w analogicznych sprawach.

Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin