Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-490a/13/MK
z 13 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, organizacją pożytku publicznego. Wnioskodawca nabył prawo własności kilku nieruchomości poprzez zasiedzenie. W odniesieniu do jednej z nieruchomości w maju 2011 r. sąd wydał stosowne postanowienie, które uprawomocniło się w czerwcu 2011 r. W postanowieniu tym stwierdzono nabycie prawa własności nieruchomości z dniem 1 października 2005 r. W odniesieniu do pozostałych nieruchomości odpowiednia procedura sądowa jest w toku, lecz nie została jeszcze zakończona (do dnia złożenia niniejszego wniosku nie wydano jeszcze postanowienia, w którym stwierdzono by nabycie przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości). Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy. Wnioskodawca nie wyklucza zaistnienia podobnych zdarzeń w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W którym momencie w świetle ustawy CIT powstaje przychód z tytułu przedstawionego w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia?
2. Czy bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu osiągnięcia przychodu, o którym mowa w pytaniu nr 1 rozpoczyna się 1 stycznia drugiego roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiło nabycie prawa własności określone w postanowieniu sądu (tj. od 1 stycznia 2007 r. w zaistniałym stanie faktycznym dla podanego przypadku z następującymi datami: nabycie prawa własności nieruchomości -1 października 2005 r., wydanie postanowienia - maj 2011 r., uprawomocnienie postanowienia - czerwiec 2011 r.)?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przychód z tytułu nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia powstaje w dniu nabycia tego prawa, tj. z dniem określonym w postanowieniu sądu, co w szczególności w zaistniałym stanie faktycznym dla podanego przypadku z następującymi datami: nabycie prawa własności nieruchomości - 1 października 2005 r., wydanie postanowienia - maj 2011 r., uprawomocnienie postanowienia - czerwiec 2011 r. => nastąpi 1 października 2005 r.

Wnioskodawca uzasadnia swoje stanowisko następującymi argumentami.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W konsekwencji wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należałoby zasadniczo rozpatrywać w kategoriach przychodu z tytułu otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Zasadne jest zatem przywołanie treści art. 12 ust. 5 ustawy CIT, w świetle którego wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. W dalszej kolejności należy zatem ustalić czas uzyskania przedmiotowego przychodu.

Zważywszy, że przepisy ustawy CIT nie definiują pojęcia „zasiedzenie", w celu prawidłowego określenia momentu osiągnięcia przysporzenia w postaci nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia stanowiącego przychód w podatku CIT, należy odwołać się do definicji zawartej w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm., dalej: „k.c."), które regulują tę kwestię.

W myśl art. 172 k.c. posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze, ponadto po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Skutkiem zasiedzenia jest pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje jednak z mocy samego prawa. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny, czyli stwierdzający zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. Nie ma natomiast charakteru konstytutywnego, czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania.

Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na które będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy. W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nabycie własności nieruchomości następuje w dacie określonej w treści postanowienia sądu jako dzień, z którym Wnioskodawca nabył prawo własności danej nieruchomości, co przykładowo w przypadku przedstawionym w zaistniałym stanie faktycznym nastąpiło w dniu 1 października 2005 r. (dla przypomnienia Wnioskodawca przywołuje tu następujące daty zawarte w postanowieniu sądu dla pierwszej nieruchomości właściwe dla przykładu: dzień nabycia prawa własności nieruchomości - 1 października 2005 r., wydanie postanowienia - maj 2011 r., uprawomocnienie postanowienia - czerwiec 2011 r.).

W konsekwencji należy również uznać, iż osiągnięcie przychodu w podatku CIT następuje w dniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, tj. 1 października 2005 r. w podanym przykładzie.

Potwierdzenie powyższych tez można znaleźć w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych, w tym przez tutejszy organ (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28.05.2009 r., znak ITPB3/423-169/09/AW). Wśród innych interpretacji można wymienić następujące: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21.06.2013 r., znak ILPB3/423-132/13-4/KS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12.03.2013 r., znak IBPB1/2/423-1604/12/PC oraz z dnia 7.03.2013 r., znak IBPBI/2/423-1571/12/PP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zapisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. – przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Na podstawie art. 12 ust. 5 tej ustawy, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Stan rzeczy oraz cen rynkowych do przyjęcia wartości nabytej nieruchomości w drodze zasiedzenia należy ustalić więc według momentu powstania obowiązku podatkowego, tj. na dzień 1 października 2005 r.

Stosownie do treści art. 172 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93, z poźn. zm.), posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Skutkiem zasiedzenia jest pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje jednak z mocy samego prawa, a orzeczenie stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie ma jedynie charakter deklaratywny. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi dowód nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. Orzeczenie natomiast nie ma charakteru konstytutywnego, czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania.

Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, wartość nieruchomości gruntowej nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości gruntowej, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wartość nabytych w drodze zasiedzenia danej nieruchomości stanowi nieodpłatne przysporzenie majątkowe będące dla Stowarzyszenia przychodem podatkowym, stanowiące źródło dochodu w dacie nabycia w drodze zasiedzenia, tj. w niniejszej sprawie 1 października 2005 r.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Ponadto podkreślenia wymaga, że przywołane przez Spółkę we wniosku interpretacje indywidualne nie mają charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie mogły być wiążące w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.