Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-76/14/AK
z 9 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Jedynym udziałowcem Spółki na dzień opisywanego zdarzenia przyszłego będzie A Sp. z o.o. (dalej: A), należąca do międzynarodowej Grupy farmaceutycznej X (dalej: Grupa).

Opisane w dalszej części działania stanowią element realizacji strategii Grupy, która zgodnie z panującą obecnie na świecie tendencją do specjalizacji działalności poszczególnych spółek należących do danej grupy kapitałowej ze względów biznesowych, podejmuje działania mające na celu wyodrębnienie/konsolidację poszczególnych funkcji w ramach jednego podmiotu. Jednym z obszarów takiego wyodrębnienia/konsolidacji jest zarządzanie prawami własności intelektualnej. Docelowo podmiotem działającym w tym obszarze ma być Wnioskodawca.

A posiada prawa własności intelektualnej, w tym w szczególności prawa ochronne na zarejestrowane znaki towarowe (prawa ochronne na znaki słowne/graficzne/słowno-graficzne), prawa ze zgłoszeń znaków towarowych, prawa z rejestracji wzorów przemysłowych, prawa do dossier rejestracyjnego dla produktów leczniczych lub receptur innych produktów (m.in. suplementów diety, wyrobów medycznych), patenty, prawa autorskie majątkowe do utworów (w tym do wskazanych powyżej znaków towarowych i dossier) oraz licencje (dalej: PWI). Znaki oraz pozostałe przedmioty praw własności intelektualnej powstały wewnątrz A (takie PWI nie zostały ujawnione w księgach A) albo zostały nabyte przez A (takie PWI zostały ujawnione w księgach TOP jako wartości niematerialne i prawne). Rejestracji (w odniesieniu do PWI podlegających rejestracji) dokonano na terytorium Polski lub w innych państwach. Działalność operacyjna A skupia się wokół produkcji i dystrybucji leków. A częściowo licencjonuje posiadane PWI za wynagrodzeniem do innych podmiotów na podstawie zawartych umów licencyjnych na korzystanie z PWI.

Obsługą PWI oraz działalnością marketingową w Grupie X w Polsce zajmuje się usługowo B. Koszty tych usług są przenoszone przez B na A na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej pomiędzy B a A. Ponadto B korzysta z usług zewnętrznego rzecznika patentowego.

W związku z powyższym, Grupa planuje restrukturyzację w Polsce obejmującą przeniesienie PWI do odrębnego podmiotu. W pierwszym kroku PWI zostaną wniesione (jako aport), w celu ich inwentaryzacji i uporządkowania, do spółki z Grupy z siedzibą w Polsce - C (dalej: Spółka C), w ramach procedury podwyższenia kapitału zakładowego Spółki IP. Akcjonariuszem Spółki C jest A, a B jest komplementariuszem Spółki C.

Przeniesienie PWI do Spółki C umożliwi:

1. zgrupowanie w ramach odrębnego podmiotu PWI w celu ich inwentaryzacji oraz oceny pod kątem przydatności do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej przez spółki z Grupy w Polsce,
2. odseparowanie niektórych PWI, które docelowo pozostaną w Spółce C od „kluczowych” PWI, które zostaną zbyte zgodnie z opisem w dalszej części,
3. po dokonaniu weryfikacji i odseparowaniu PWI, ewentualne zbycie Spółki C albo PWI, które zostały uznane za mniej przydatne dla działalności podmiotów z Grupy.
   
   

Przedmiotem aportu do Spółki C, o którym mowa powyżej, będą w szczególności następujące PWI:

1. prawa ochronne na znaki towarowe zarejestrowane w Polsce,
2. prawa ze zgłoszeń znaków towarowych,
3. majątkowe prawa autorskie dotyczące PWI,
4. patenty,
5. prawa wynikające z zawartych przez A umów licencyjnych związanych z PWI, uprawniających podmioty trzecie (w tym podmioty z siedzibą poza RP) do korzystania z części wnoszonych PWI (dalej jako „Umowy Licencyjne"),
6. prawa z rejestracji wspólnotowych wzorów przemysłowych oraz znaki krajowe zarejestrowane w innych państwach niż Polska (w tym rejestracje międzynarodowe znaków towarowych)
7. oraz ewentualnie, w zależności od decyzji biznesowych, know-how, majątkowe prawa autorskie oraz inne prawa (np. licencje) do dossier rejestracyjnego produktów leczniczych lub receptur innych produktów (m.in. suplementów diety, wyrobów medycznych)

(dalej razem: Wnoszone PWI), które będą stanowiły główne aktywa Spółki C. W wykonaniu uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki C zawarta zostanie umowa aportowa, na podstawie której nastąpi przeniesienie Wnoszonych PWI do Spółki C, przy czym zobowiązania z Umów Licencyjnych zostaną przeniesione w drodze stosownych postanowień umownych.

Wnoszone PWI zostaną wniesione do Spółki C w zamian za akcje w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki IP. Wartość nominalna akcji Spółki C wydanych na rzecz A będzie równa lub niższa od wartości rynkowej brutto przedmiotu aportu, a ewentualna nadwyżka wartości aportu ponad wartość nominalną akcji (agio) zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki C.

W stosunku do takich Umów Licencyjnych, w których przeniesiona zostanie jedynie część praw lub przejętych zostanie jedynie część zobowiązań umownych, takie Umowy Licencyjne również nie zostaną rozwiązane, lecz nastąpi cesja praw i przejęcie zobowiązań umownych z Umów Licencyjnych zawartych przez A na Spółkę C w zakresie, w jakim zakres ten będzie odpowiadał zakresowi Wnoszonych PWI (tj. dojdzie do przekształcenia takich Umów Licencyjnych w umowy trójstronne pomiędzy A i Spółką C z jednej strony, a dotychczasowym licencjobiorcą z drugiej strony).

W zakresie Wnoszonych PWI nieobjętych Umowami Licencyjnymi, bezpośrednio po dokonanym aporcie, A zawrze umowę licencyjną/umowy licencyjne ze Spółką C uprawniającą/uprawniające A do korzystania z takich, wniesionych w ramach aportu PWI (Spółka C występować będzie w ramach tej umowy jako licencjodawca, zaś A jako licencjobiorca). Zatem wniesione przez A aktywa do Spółki C będą wykorzystywane przez Spółkę C w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej m.in. na odpłatnym licencjonowaniu oraz zbywaniu PWI.

Pozostałe PWI związane bezpośrednio z produkcją i dystrybucją (tj. w szczególności prawa autorskie majątkowe do opakowań, know-how w zakresie technologii produkcji) pozostaną w ramach A, ponieważ są one bliżej związane z prowadzoną przez A główną działalnością (produkcja i dystrybucja produktów farmaceutycznych).

Wnioskodawca podkreśla, że w ramach aportu nie dojdzie do przejścia na Spółkę C żadnych pracowników A. Ponadto Wnoszone PWI, nie są i nie będą wyodrębnione w ramach A w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa A. A nie prowadzi też odrębnej ewidencji księgowej dla Wnoszonych PWI ani działalność dotycząca Wnoszonych PWI nie stanowi odrębnego centrum kosztowo - przychodowego w ramach A. W A nie ma też osób alokowanych bezpośrednio do obsługi PWI.

W ramach aportu do Spółki C nie zostaną przeniesione w szczególności następujące składniki przedsiębiorstwa A: tajemnice handlowe, księgi, firma, środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym, środki trwałe.

Zgodnie z założeniami planowanej restrukturyzacji, po wniesieniu PWI w drodze aportu do Spółki C nastąpi ich inwentaryzacja i podział na kluczowe PWI używane w bieżącej działalności operacyjnej Grupy w Polsce oraz na PWI, które w przyszłości prawdopodobnie nie będą wykorzystywane w tej działalności lub wiążą się z potencjalnym ryzykiem biznesowym. Pierwsza (prawdopodobnie liczniejsza) grupa PWI, to jest grupa kluczowych składników majątkowych Spółki C, zostanie następnie przeniesiona do podmiotu, który docelowo będzie się zajmował zarządzaniem i rozwojem PWI w ramach Grupy w Polsce (dalej: Sprzedawane PWI). Druga grupa PWI pozostanie w Spółce C (w przyszłości, w zależności od uwarunkowań biznesowych, możliwa jest ewentualna sprzedaż tych PWI lub podmiotu posiadającego te PWI.).

Planowana jest sprzedaż Sprzedawanych PWI oraz przeniesienie związanych z nimi Umów Licencyjnych (w zakresie w jakim prawa oraz zobowiązania umowne z takich Umów Licencyjnych zostały wcześniej przeniesione do Spółki C), przez Spółkę C do innej spółki, która będzie wchodziła w skład Grupy, tj. do Wnioskodawcy. Przedmiot sprzedaży będzie zatem określony węziej niż Wnoszone PWI. Cena sprzedaży Sprzedawanych PWI zostanie określona na poziomie rynkowym, na podstawie wyceny niezależnego rzeczoznawcy. Przeniesienie Umów Licencyjnych polegało będzie na wstąpieniu przez Wnioskodawcę w prawa i zobowiązania umowne Spółki C jako licencjodawcy (tzw. cesja praw i przejęcie zobowiązań umownych). Umowa licencyjna (umowy licencyjne) zawarta pomiędzy Spółką C i A po wniesieniu aportu, nie zostanie przeniesiona i zostanie zawarta nowa umowa pomiędzy Spółką a A po dokonaniu sprzedaży Sprzedawanych PWI.

W ramach sprzedaży nie dojdzie do przejścia pracowników, gdyż Spółka C nie będzie zatrudniać pracowników. Ponadto przedmiot sprzedaży, tj. Sprzedawane PWI, nie będzie wyodrębniony w ramach Spółki C w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa Spółki C.

W ramach sprzedaży na Wnioskodawcę nie przejdą także następujące składniki przedsiębiorstwa Spółki C: księgi, firma, środki pieniężne przechowywane na rachunku bankowym.

Przedmiot sprzedaży będzie obejmował zatem Sprzedawane PWI, w tym prawa ochronne na znaki towarowe zarejestrowane w Polsce, prawa ze zgłoszeń znaków towarowych, majątkowe prawa autorskie dotyczące znaków, prawa z rejestracji wspólnotowych wzorów przemysłowych oraz znaki krajowe zarejestrowane w innych państwach niż Polska (w tym rejestracje międzynarodowe znaków towarowych), patenty oraz ewentualnie, w zależności od decyzji biznesowych, know-how, majątkowe prawa autorskie oraz inne prawa (np. licencje) do dossier rejestracyjnego produktów leczniczych lub receptur innych produktów (m.in. suplementów diety, wyrobów medycznych).

Wszystkie sprzedane przez Spółkę C aktywa na rzecz Wnioskodawcy będą wykorzystywane przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej polegającej m.in. na odpłatnym licencjonowaniu do innych podmiotów Sprzedawanych PWI.

Przeniesienie Sprzedawanych PWI będących przedmiotem sprzedaży nastąpi z momentem podpisania umowy sprzedaży ze Spółką C. W wyniku zawarcia umowy sprzedaży Sprzedawanych PWI Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty ceny na rzecz Spółki C. Termin płatności z tytułu nabycia Sprzedawanych PWI zostanie ustalony przez strony w umowie sprzedaży. Część ceny z tytułu nabycia Sprzedawanych PWI może zostać uregulowana w gotówce w zależności od podjętych decyzji biznesowych i dostępności środków pieniężnych.

Dodatkowo, planowane jest, że na podstawie odrębnej umowy, Spółka C udzieli pożyczki na rzecz Wnioskodawcy lub Wnioskodawca wyemituje obligacje, które obejmie Spółka C. W związku z powyższym, Spółka będzie uprawniona z tytułu zobowiązania Spółki C do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy przewidzianej umową pożyczki lub wynikającej z objętych obligacji kwoty finansowania (dalej: Wierzytelność 1). Kwota ta będzie równa co najmniej pozostałej do zapłaty cenie sprzedaży Sprzedawanych PWI. Natomiast Spółka C w rezultacie zawartej umowy sprzedaży Sprzedawanych PWI będzie uprawniona z tytułu zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty na rzecz Spółki C pozostałej części ceny sprzedaży Sprzedawanych PWI (dalej: Wierzytelność 2). W związku z istnieniem wzajemnych wierzytelności oraz złożeniem odpowiednich oświadczeń woli przez Wnioskodawcę i Spółkę IP, nastąpi umowne potrącenie wzajemnych wierzytelności, tj. Wierzytelności 1 i Wierzytelności 2. W wyniku potrącenia wzajemne wierzytelności Wnioskodawcy i Spółki C (tj. Wierzytelność 1 i Wierzytelność 2) zostaną umorzone do wysokości roszczenia niższego. Strony rozliczą (czyli dokonają zapłaty pieniężnej i/lub potrącenia) wierzytelność Spółki C z tytułu zapłaty ceny sprzedaży Sprzedawanych PWI w dacie podpisania umowy sprzedaży PWI lub w ciągu 30 dni od tej daty.

Spłata udzielonego finansowania (pożyczki/obligacji) może nastąpić w formie gotówkowej lub poprzez potrącenie z inną wierzytelnością/wierzytelnościami.

Po sprzedaży Sprzedawanych PWI na rzecz Spółki, Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za obsługę PWI (które będą jego głównymi aktywami) i rozwijanie poszczególnych, skupionych w jego ręku marek. Jak wskazano wyżej, A zawrze umowę licencyjną/umowy licencyjne z Wnioskodawcą uprawniającą / uprawniające A do korzystania z wykorzystywanych przez A w swojej działalności Sprzedawanych PWI, z tytułu której Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie (Spółka występować będzie w ramach tej umowy jako licencjodawca, zaś A jako licencjobiorca).

W ramach swojej działalności jako podmiotu pełniącego funkcje związane z rozwojem i zarządzaniem Sprzedawanymi PWI oraz poszukiwaniem i nabywaniem nowych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca może m.in. zlecać B działania marketingowe związane z rozwojem produktów i marek Grupy X w Polsce i ewentualnie działania rejestracyjne. Koszty tych działań będą ponoszone bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Spółka będzie obciążać A oraz inne spółki z Grupy opłatami licencyjnymi z tytułu korzystania ze Sprzedawanych PWI. Dodatkowo, Spółka może gromadzić również inne nabywane w przyszłości prawa autorskie, znaki graficzne itd. W przyszłości zakres funkcji pełnionych przez Wnioskodawcę może ewoluować, w szczególności może zostać rozszerzony o działalność pośrednika w licencjonowaniu PWI.

Przeprowadzenie procesu restrukturyzacji pozwoli osiągnąć pożądaną na chwilę obecną strukturę Grupy X w Polsce, w ramach której Grupa chciałaby funkcjonować w najbliższej przyszłości. W szczególności, planowana restrukturyzacja:

1. wesprze unifikację działań związanych z zarządzaniem PWI w Polsce, a tym samym powinna pozwolić na zmniejszenie kosztów z tym związanych oraz na zwiększenie kontroli nad posiadanymi przez Grupę X PWI w Polsce, które są istotnym aktywem z punktu widzenia całego biznesu,
2. powinna umożliwić A skoncentrowanie się na jej działalności podstawowej, tj. działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej,
3. wesprze zwiększenie efektywności zarządzania strategicznymi biznesowo aktywami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane potrącenie (Wierzytelność 1 i Wierzytelność 2) będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT, a zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów z tytułu dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Sprzedawanych PWI podlegających amortyzacji (tj. od ceny nabycia, odpowiadającej wartości rynkowej z dnia ich nabycia) od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane potrącenie (Wierzytelność 1 i Wierzytelność 2) będzie stanowiło formę uregulowania należności w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów z tytułu dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Sprzedawanych PWI podlegających amortyzacji (tj. od ceny nabycia, odpowiadającej wartości rynkowej z dnia ich nabycia) od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, koszty nabycia wartości niematerialnych i prawnych (do których należy zaliczyć Sprzedawane PWI, w zakresie w jakim stanowią autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej: PWP)) zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

Ponadto, w świetle przepisów ustawy o CIT amortyzacji podlegają wartości niematerialne i prawne, które spełniają przesłanki wymienione w art. 16b ust. 1 tej ustawy o CIT. Sprzedawane PWI w zakresie, w jakim stanowią autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w PWP o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, o ile będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, będą spełniały przesłanki przewidziane w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT. W rezultacie, Sprzedawane PWI będą co do zasady podlegały amortyzacji dla celów CIT.

Zgodnie z art. 16f w zw. z art. 16g ustawy o CIT podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNiP), za którą, w przypadku, gdy wartości te zostały nabyte w drodze odpłatnego nabycia, uważa się cenę ich nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). W przedmiotowej sprawie cena nabycia będzie równa cenie sprzedaży, odpowiadającej wartości rynkowej Sprzedawanych PWI z dnia ich nabycia.

Jednocześnie, w myśl art. 15b ust. 6 i ust. 7 w zw. z art. 15b ust. 1 ustawy o CIT, obowiązującego od 1 stycznia 2013 r., odpisy amortyzacyjne od WNiP mogą być co do zasady zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli cena nabycia WNiP wynikająca z faktury (lub innego dokumentu) została uregulowana przez podatnika we wskazanych w ustawie terminach. W przeciwnym przypadku podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o tę część odpisów amortyzacyjnych, które zostały dokonane od nieuregulowanej części ceny nabycia WNiP.

Reasumując, podatnicy nie mają co do zasady prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej WNiP, odpowiadającej cenie ich nabycia, która nie została uregulowana (brak tego prawa jest czasowy - zaliczenie do kosztów jest możliwe po uregulowaniu ceny).

Ustawa o CIT nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem „uregulowania” ceny nabycia dla potrzeb art. 15b. Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że „uregulowanie” powinno być rozumiane szeroko i może być dokonane w różnych formach, np. w formie potrącenia. Przykładowo, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (sjp.pl), „uregulować” oznacza „uiścić jakąś należność”, z kolei „uiścić” to „wywiązać się z obowiązku spłacenia należności”. Za takim stanowiskiem przemawia też fakt, że rozliczenie zobowiązania w drodze potrącenia jest na gruncie ustawy o CIT traktowane co do zasady jako forma zapłaty, np. w zakresie różnic kursowych (art. 15a ust. 7 ustawy o CIT), a także w zakresie wypłat należności, od których pobierany jest podatek u źródła (art. 26 ust. 7 ustawy o CIT).

Za takim efektem podatkowym instytucji potrącenia przemawia również ugruntowane wieloletnią praktyką stanowisko organów podatkowych (tak przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 sierpnia 2011 r., Znak: IPPB3/423-468/11-2/DP oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 grudnia 2011 r., Znak: IPPB3/423-806/11-2/AG). Odmienne traktowanie tych samych terminów na gruncie ustawy o CIT dla celów różnych przepisów tej ustawy byłoby niezgodne ze spójnością systemową CIT. Konsekwentnie, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „regulowania” użyte w art. 15b ustawy o CIT należy rozumieć szeroko, co oznacza, że mieszczą się w nim różne sposoby uregulowania zobowiązania, w tym potrącenie wzajemnych wierzytelności. Tym samym, potrącenie wzajemnych wierzytelności powinno również doprowadzić do uregulowania zobowiązania z tytułu ceny za WNiP w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT.

Za takim rozumieniem przemawia również koncepcja tzw. racjonalnego ustawodawcy, który chcąc ograniczyć zakres działania powyższej regulacji np. do przepływu środków pieniężnych (np. zapłata w pieniądzu), zawarłby takie sformułowanie w treści przepisu, a nie używał pojęć o szerszym znaczeniu, czyli pojęcia „uregulowanie”.

W powyższym kontekście należy zaznaczyć, że prawo cywilne przewiduje różne sposoby uregulowania zobowiązań. Jednym z takich sposobów jest potrącenie (kompensata). Podstawę prawną do potrącenia stanowi art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. W doktrynie prawa cywilnego jednoznacznie przyjmuje się, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcje zapłaty (por. K. Zawada w Kodeks cywilny, Komentarz tom I, pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 1999, s. 1191).

Takie stanowisko zajmują również sądy administracyjne i organy podatkowe np.:

• wyrok NSA oz. w Białymstoku z 21 września 1999 r., sygn. SA/Bk 742/98,
• interpretacja Ministra Finansów z 12 sierpnia 2011 r., Znak: IPPB3/423-468/11-2/DP oraz
• interpretacja Ministra Finansów z 12 listopada 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-892/09/AM.
  
  

Z powołanych przykładowych pism wynika, że potrącenie jest co do zasady uznawane za formę uregulowania zobowiązań lub należności, rodzącą takie same skutki podatkowe jak zapłata.

Ponadto, NSA w wyroku z 5 września 2008 r., sygn. akt II FSK 757/07 oraz SN w wyroku z dnia 3 kwietnia 1998 r., sygn. akt III CKU 105/97, opubl. w Lex pod nr 359445 podkreślają, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży należy rozróżnić określenie wielkości świadczenia wzajemnego od jego wykonania prowadzącego do zaspokojenia wierzyciela. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony i skutkujący wygaśnięciem zobowiązania dłużnika. Strony umowy sprzedaży mogą się zatem rozliczyć w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności.

Mając na uwadze powyżej wskazane przepisy ustawy o CIT oraz przywołane interpretacje i wyroki, jak również stanowisko doktryny prawa podatkowego w zakresie wykładni pojęcia „uregulowania” ceny na gruncie tej ustawy należy stwierdzić, że potrącenie stanowi formę uregulowania zobowiązań lub należności.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, opisane potrącenie (Wierzytelność 1 i Wierzytelność 2) wierzytelności będzie stanowiło formę „uregulowania” zobowiązania w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT, a w konsekwencji spełnione zostaną warunki uprawniające Wnioskodawcę do rozpoznania kosztów z tytułu dokonywanych odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości od wartości początkowej Sprzedawanych PWI podlegających amortyzacji (tj. od ceny nabycia, odpowiadającej wartości rynkowej z dnia ich nabycia), tj. bez konieczności korekty o której mowa w art. 15b ust. 6 ustawy o CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.