Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1731/13/AK
z 19 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na wzmocnienie rur kolektorów ściekowych warunkujące bezpośrednio możliwość przeprowadzenia inwestycji polegającej na rozbudowie zakładu, stanowią kwotę wpływającą na wartość początkową budowanych obiektów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na wzmocnienie rur kolektorów ściekowych warunkujące bezpośrednio możliwość przeprowadzenia inwestycji polegającej na rozbudowie zakładu, stanowią kwotę wpływającą na wartość początkową budowanych obiektów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka postanowiła rozbudować istniejący zakład produkcyjny. Rozbudowa zakładu polegać miała na budowie hal oraz budynku biurowego wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą. Na etapie sporządzania projektu do pozwolenia na budowę Spółka zobowiązana była przeprowadzić uzgodnienia w zakresie zasilania w energię elektryczną, ciepło, wodę a także w zakresie innych sieci wymaganych na etapie realizacji, zlokalizowanych na działkach będących własnością Spółki objętych planem realizacji.

Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji (RPWiK) zastrzegało sobie 10 metrowy obszar ochronny od kolektorów ściekowych przechodzących przez teren Spółki. Przy tak określonym obszarze ochronnym nie było technicznych możliwości rozbudowy zakładu pod planowaną inwestycję.

Zakres realizacji miał obejmować następujące obiekty:

• hala produkcyjno-magazynowa (hala dwóch wydmuchów),
• hala produkcyjna (hala dwóch metalizerów),
• budynek biurowy i niezbędną infrastrukturę.
  
  

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do RPWiK o określenie minimalnej odległości dla planowanej zabudowy nowymi obiektami od kolektorów ściekowych. W wyniku prowadzonych uzgodnień, RPWiK zgodziło się warunkowo na zaproponowany przez Spółkę wstępny projekt zabudowy działki, tj. zmniejszenie strefy ochronnej do 4 metrów pod warunkiem wykonania na etapie budowy przedmiotowych obiektów zabezpieczenia istniejących kolektorów ściekowych. Powyższe zobowiązywało Spółkę do wzmocnienia metodą bezwykopową istniejących rur kolektorów ściekowych należących do RPWiK celem zabezpieczenia ich w przyszłości przed uszkodzeniem w wyniku budowy oraz późniejszej eksploatacji nowo budowanych obiektów. W wyniku powyższego PRWiK zgodziło się na rozwiązania zawarte w projekcie do Pozwolenia na Budowę.

Reasumując - uzyskana od RPWiK zgoda, pod warunkiem zabezpieczenia przez Spółkę kolektorów ściekowych, umożliwiła wybudowanie nowych hal o gabarytach umożliwiających zainstalowanie dedykowanych urządzeń. Należy zwrócić również uwagę na istotny fakt, że mniejsza powierzchnia zabudowy tj. odstąpienie z zabudową na odległość większą niż 4 metry od kolektorów ściekowych uniemożliwiłoby przeprowadzenie całego procesu inwestycyjnego.

Wymóg zabezpieczenia kolektorów został określony w projekcie budowlanym pt:." …” oraz wydanym na jego podstawie pozwoleniu na budowę z 25 sierpnia 2011 r., wydanym przez Prezydenta Miasta.

W związku z wykonaniem opisanego powyżej zabezpieczenia istniejących kolektorów ściekowych Spółka poniosła określone nakłady. Nakłady te były związane z wykonaniem zabezpieczenia wg narzuconej przez RPWiK odpowiedniej technologii realizacji. Realizacja zakresu prac związanego ze wzmocnieniem kolektorów ściekowych należących do RPWiK limitowała uzgodnienie projektu budowlanego a tym samym realizację rozbudowy zakładu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na wzmocnienie rur kolektorów ściekowych będących własnością RPWiK, warunkujące bezpośrednio możliwość przeprowadzenia inwestycji polegającej na rozbudowie zakładu (budowie hal produkcyjnych, budynku biurowego oraz niezbędnej infrastruktury), stanowią kwotę wpływającą na wartość początkową budowanych obiektów czy też stanowią koszty działalności Spółki?

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że Spółka poniosła wydatki związane z zabezpieczeniem oraz wzmocnieniem rur kolektorów ściekowych tylko i wyłącznie w celu oraz w związku z przedmiotową realizacją budowy tj. budowa hal produkcyjnych, budynku biurowego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, wydatki te powinny powiększać wartość początkową środków trwałych (hal produkcyjnych oraz budynku biurowego). Zaznaczyć również należy, że bez zgody RPWiK na etapie uzgadniania projektu tj. możliwości wykonania obiektów w odległości 4 metrów od przedmiotowych kolektorów ściekowych przy bezwykopowym zabezpieczeniu rurociągów inwestycja nie byłaby w ogóle realizowana przez Spółkę. Są to więc wydatki niezbędne do wybudowanie przedmiotowych hal, a więc zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotowe wydatki powinny zwiększać wartość początkową środków trwałych, w związku z budową których zostały one poniesione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W art. 15 ust. 1 updop, została zawarta przesłanka negatywna dot. możliwości uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów - ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 updop katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Konstrukcja prawna przepisów określających wydatki nieuznawane za koszty, nakazuje stosowanie ich z należytą ostrożnością i rozwagą, także dlatego, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

I tak, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.
   
   

Z uwagi na fakt, że środki trwałe służą do osiągania przychodów przez dłuższy czas, również wydatki z nimi związane muszą być rozliczane w takim okresie, dlatego też obowiązuje tu zasada tzw. rozciągnięcia rozliczeń wydatków inwestycyjnych w czasie. Skutkiem powyższej reguły jest to, że wysokość wydatków inwestycyjnych zwiększa wartość początkową środka trwałego, z którym da się je powiązać, przez co nie są one uwzględniane w momencie ich poniesienia, ale podlegają rozliczeniu w czasie w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wykluczając możliwość jednorazowego uznania wydatku na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej za koszt uzyskania przychodu, ustawodawca kierował się zasadą współmierności kosztów i przychodów podatkowych.

Kluczową kwestią przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych jest prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 16g updop.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 do 14, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Przy kwalifikacji wydatku jako wydatku, który z mocy przytoczonego przepisu należy zaliczać do kosztu wytworzenia środka trwałego decydujące znaczenie ma użyty w tym przepisie zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”. Interpretując ten zwrot należy mieć na względzie to, że ustawodawca wprowadzając do ustawy pojęcie środków trwałych w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop postanowił, że wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych co do zasady nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Wynikające z przytoczonych przepisów powiązanie odpisów amortyzacyjnych z procesem zużywania środków trwałych w trakcie ich wykorzystywania do działalności podlegającej opodatkowaniu, oznacza, że użyty w przepisie art. 16g ust. 4 updop zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego. Fakt możliwości powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji. Wydatek taki może być poniesiony we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na wzmocnienie rur kolektorów ściekowych warunkujące bezpośrednio możliwość przeprowadzenia inwestycji polegającej na rozbudowie zakładu (budowie hal produkcyjnych, budynku biurowego oraz niezbędnej infrastruktury) stanowią wydatki wpływające na wartość początkową budowanych obiektów.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.