INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Metertest przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 17 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1, art. 14f § 2, art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 5 marca 2014 r. znak ILPB1/415-1405/13-2/AMN, ILPP4/443-581/13-2/EWW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 marca 2014 r., wniosek uzupełniono w dniu 17 marca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w związku z zamiarem sprzedaży swoich produktów na terenie Ukrainy, zawarła z osobą fizyczną zamieszkałą na Ukrainie umowę agencyjną, na podstawie której zleciła ww. osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej pośrednictwo w sprzedaży swoich produktów. Usługi pośrednictwa będą wykonywane przez czas określony w umowie tj. w okresie dwóch lat na terenie Ukrainy. Do obowiązków pośrednika na podstawie ww. umowy agencyjnej należeć będzie m.in. prowadzenie działalności marketingowej produktów Spółki na terenie Ukrainy, wyszukiwanie klientów na terenie Ukrainy zainteresowanych nabyciem ww. produktów. Za realizację wszystkich obowiązków wynikających z ww. umowy pośrednik otrzymywał będzie uzgodnione wynagrodzenie przysługujące pod warunkiem zawarcia przez ww. Spółkę polską umowy sprzedaży z kontrahentem pozyskanym przez pośrednika i uzyskania zapłaty od tego kontrahenta za dostarczone mu w ramach ww. umowy sprzedaży produkty. Strony postanowiły, że ww. umowa będzie interpretowana i stosowana zgodnie z prawem polskim. Pośrednik nie jest polskim rezydentem podatkowym i ma miejsce zamieszkania na Ukrainie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka w związku z zamiarem sprzedaży swoich produktów na terenie Ukrainy zawarła z osobą fizyczną zamieszkałą na Ukrainie umowę agencyjną na podstawie której zleciła ww. osobie fizycznej pośrednictwo w sprzedaży swoich produktów. Usługi pośrednictwa będą wykonywane przez czas określony w umowie tj. w okresie dwóch lat na terenie Ukrainy. Usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy stanowią warunki istotne (essentialia negoti) umowy nazwanej w polskim kodeksie cywilnym (art. 758 KC) - umowy agencyjnej. Agentem przyjmującym zlecenie do wykonywania ww. usług może być jednak tylko profesjonalny przedsiębiorca. W sytuacji, gdy chociażby po jednej stronie występuje podmiot nieprofesjonalny wówczas taka umowa nie będzie traktowana jako umowa nazwana. Zasadniczo do takiej umowy pośrednictwa w sprzedaży, w której agentem będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zastosowanie powinny mieć przepisy dotyczące umów zlecenia (art. 734-751 KC). W związku z powyższym należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej będzie wykonywała na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży świadczone na Ukrainie na podstawie zawartej umowy zlecenia, której przedmiotem jest pośrednictwo w sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłata wynagrodzenia prowizyjnego z tytułu ww. usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych poza granicami Polski (na Ukrainie) przez pośrednika będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, stanowi przychód, o którym mowa w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy polska spółka zobowiązana będzie pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz sporządzić informację (IFT-1R z tytułu wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego osobie określonej w pyt. 1, w przypadku jeśli ta osoba przedstawi certyfikat rezydencji oraz w przypadku, gdy takiego certyfikatu nie przedstawi...
3. Czy w przypadku gdyby wypłata wynagrodzenia prowizyjnego wypłaconego przez polską spółkę z o. o. nastąpiła na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą z siedzibą na Ukrainie, z tytułu wykonywania przez ww. osobę usług pośrednictwa handlowego na podstawie zawarcia z tą osobą umowy agencyjnej, polska spółka byłaby zobowiązana do podatku ryczałtowego dochodowego od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy stanowią warunki istotne umowy nazwanej w polskim kodeksie cywilnym (art. 758 KC). Agentem przyjmującym zlecenie do wykonywania ww. usług może być również tylko profesjonalny przedsiębiorca. W sytuacji, gdy chociażby po jednej stronie występuje podmiot nieprofesjonalny wówczas taka umowa nie będzie traktowana jako umowa nazwana. Zasadniczo do takiej umowy pośrednictwa w sprzedaży, w której agentem będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zastosowanie powinny mieć przepisy dotyczące umów zlecenia (art. 734-751 KC).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Według art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

W świetle powyższych przepisów nie są w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Jest to tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu. Przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce zawiera cytowany wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności” wskazuje, że ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągane na terytorium Polski. Powyższe przepisy przewidują opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy). W sytuacji, gdy usługi nie są wykonywane na terytorium Polski, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądzać będzie to, czy efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce.

Powyższe ma miejsce w przypadku, gdy usługi wykonywane są na rzecz podmiotu z siedzibą w Polsce, przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, a efekt świadczonych usług wykorzystywany będzie przez polski podmiot w Polsce. W rozpatrywanej sprawie będziemy mieli do czynienia z usługami, które będą wykonywane na rzecz Spółki polskiej, czyli podmiotu mającego siedzibą w Polsce. Zostaną one wykonane na terenie Ukrainy przez osobę fizyczną mająca miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, tj. na Ukrainie. Efekt świadczonej na podstawie umowy pośrednictwa handlowego wykorzystany będzie natomiast przez spółkę polską - polski podmiot w Polsce. W świetle powyższego, wypłacone przez spółkę polską nierezydentowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług pośrednictwa należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższa okoliczność ma decydujące znaczenie przy ocenie, czy dochody (przychody) nierezydenta z ww. tytułu uznać można dochody, o których mowa w art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy tu mieć na uwadze, że zawarty w tym przepisie katalog przychodów (dochodów) nie jest wyczerpujący, mieszczą się w nim zatem również przychody, o których mowa w pytaniu pierwszym. Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 tej ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a. przychodów m.in. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobieranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zmieszania pośrednika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych a w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że usługi pośrednictwa handlowego, które świadczone będą na rzecz polskiej spółki przez zagranicznego przedsiębiorcę nie mieszczą się w katalogu usług zawartym w art. 29 § 1 pkt 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwym również uznanie ich za usługi wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, gdyż nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń. Brak jest zatem podstaw do opodatkowania wypłat wynagrodzeń prowizyjnych za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi pośrednictwa handlowego zryczałtowanym podatkiem dochodowym, na zasadach określonych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji na spółce polskiej nie ciążyłby obowiązek pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych z ww. tytułu wypłat. W związku z powyższym, w świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacone przez spółkę polską z tytułu usługi pośrednictwa handlowego wykonywanego w ramach działalności gospodarczej przez nierezydenta poza terytorium Polski mieści się w kategorii przychodów, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ze względu na status podmiotu otrzymującego to wynagrodzenie nie podlega ona opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ww. ustawy i tym samym na spółce polskiej nie ciąży obowiązek płatnika. Powyższe stanowisko uzasadniają nw. interpretacje podatkowe:

• interpretacja podatkowa z dnia 07.12.2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB1/415-555/12-2/AG,
• interpretacja podatkowa z dnia 27.07.2011 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-914/11/BG,
• interpretacja podatkowa z dnia 16.02.2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB1/415-126/12-4/AG,
• interpretacja podatkowa z dnia 28.01.201l r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IPTPBLII/1/415-847/10/AŻ.
  
  

Natomiast w przypadku, gdy wypłata prowizji następować będzie na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, mającej miejsce zamieszkania poza terytorium Polski zastosowanie będą mieć przepisy ww. art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na płatniku ww. wynagrodzenia ciążył będzie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat stosownie do art. 41 ust. 4 ww. ustawy.

Stosowanie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobranie (niezapłacenia) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania pośrednika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zatem w przypadku, gdy pośrednik przedstawi spółce polskiej aktualny certyfikat rezydencji, to spółka polska-płatnik winna zastosować stawki podatku wynikające z umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Ukrainą, czyli Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od podatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r., nr 63, poz. 269 ze zm.). W art. 14 ww. Konwencji określono, że dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Ukraina) osiąga z wykonywania wolnego zawodu, albo z innej działalności o samodzielnym charakterze podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie (Polska) dla wykonywania swej działalności.

Mając zatem na uwadze ww. przepisy należy uznać, że w przypadku, gdy osoba nieprowadząca działalności gospodarczej zamieszkała na Ukrainie otrzyma prowizję od polskiej spółki za świadczone przez nią usługi pośrednictwa w sprzedaży i przedstawi certyfikat rezydencji to zastosowanie powinien mieć ww. art. 14 ww. Konwencji i możliwe będzie opodatkowanie tej prowizji tylko na Ukrainie (gdy te dochody winny być uznane jako otrzymywane z innej działalności o charakterze samodzielnym). W ww. sytuacji Spółka zobowiązana będzie do sporządzenie informacji IFT-1R i przekazania jej do końca lutego następnego roku kalendarzowego do Urzędu Skarbowego właściwego dla nierezydentów (Urząd Skarbowy dla Wrocławia-Psie Pole) oraz do pośrednika zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku, gdy pośrednik z Ukrainy nie przedstawi aktualnego certyfikatu rezydencji, to polska spółka-płatnik zobowiązana będzie do pobrania podatku zryczałtowanego w wysokości 20% od wypłaconej pośrednikowi ukraińskiemu prowizji na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i dodatkowo sporządzić IFT-1R oraz dodatkowo PIT 8AR na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że może się zdarzyć, że Spółka w związku z zamiarem sprzedaży swoich produktów na terenie Ukrainy, wypłaci wynagrodzenie prowizyjne osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą z siedzibą na Ukrainie, z tytułu wykonywania przez ww. osobę usług pośrednictwa handlowego na podstawie zawarcia z tą osobą umowy agencyjnej. Usługi pośrednictwa będą wykonywane na terenie Ukrainy. Do obowiązków pośrednika na podstawie ww. umowy agencyjnej należeć będzie m.in. prowadzenie działalności marketingowej produktów Spółki na terenie Ukrainy, wyszukiwanie klientów na terenie Ukrainy zainteresowanych nabyciem ww. produktów. Za realizację wszystkich obowiązków wynikających z ww. umowy pośrednik otrzymywał będzie uzgodnione wynagrodzenie przysługujące pod warunkiem zawarcia przez ww. Spółkę polską umowy sprzedaży z kontrahentem pozyskanym przez pośrednika i uzyskania zapłaty od tego kontrahenta za dostarczone mu w ramach ww. umowy sprzedaży produkty. Pośrednik nie jest polskim rezydentem podatkowym i ma miejsce zamieszkania na Ukrainie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Spółkę opis sprawy, należy wskazać, że głównym celem usługi świadczonej przez pośrednika na Ukrainie jest możliwość zwiększenia sprzedaży przez Spółkę wyrobów za granicą. Działania pośrednika ukierunkowane są na zapewnienie jak najkorzystniejszych warunków współpracy z przyszłymi kontrahentami Spółki i prawidłowego przebiegu dokonywanych transakcji sprzedaży wyrobów Spółki. Zatem, świadczenie tego typu usług ma charakter usługi pośrednictwa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenie, usługi pośrednictwa handlowego (świadczone przez pośrednika z Ukrainy) polegające na wyszukaniu odpowiednich klientów na towary produkowane przez Wnioskodawcę na rynku zagranicznym nie zostały wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Mając na uwadze taki stan sprawy należy stwierdzić, że usługi pośrednictwa handlowego, które będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez zagranicznego przedsiębiorcę nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzeń prowizyjnych za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Rozstrzygnięcie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2014 r. nr ILPB1/415-1405/13-4/AMN. Natomiast wniosek dotyczący podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.