INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 17 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1, art. 14f § 2, art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 5 marca 2014 r. znak ILPB1/415-1405/13-2/AMN, ILPP4/443-581/13-2/EWW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 marca 2014 r., wniosek uzupełniono w dniu 17 marca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w związku z zamiarem sprzedaży swoich produktów na terenie Ukrainy, zawarła z osobą fizyczną zamieszkałą na Ukrainie umowę agencyjną, na podstawie której zleciła ww. osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej pośrednictwo w sprzedaży swoich produktów. Usługi pośrednictwa będą wykonywane przez czas określony w umowie tj. w okresie dwóch lat na terenie Ukrainy. Do obowiązków pośrednika na podstawie ww. umowy agencyjnej należeć będzie m.in. prowadzenie działalności marketingowej produktów Spółki na terenie Ukrainy, wyszukiwanie klientów na terenie Ukrainy zainteresowanych nabyciem ww. produktów. Za realizację wszystkich obowiązków wynikających z ww. umowy pośrednik otrzymywał będzie uzgodnione wynagrodzenie przysługujące pod warunkiem zawarcia przez ww. Spółkę polską umowy sprzedaży z kontrahentem pozyskanym przez pośrednika i uzyskania zapłaty od tego kontrahenta za dostarczone mu w ramach ww. umowy sprzedaży produkty. Strony postanowiły, że ww. umowa będzie interpretowana i stosowana zgodnie z prawem polskim. Pośrednik nie jest polskim rezydentem podatkowym i ma miejsce zamieszkania na Ukrainie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka w związku z zamiarem sprzedaży swoich produktów na terenie Ukrainy zawarła z osobą fizyczną zamieszkałą na Ukrainie umowę agencyjną na podstawie której zleciła ww. osobie fizycznej pośrednictwo w sprzedaży swoich produktów. Usługi pośrednictwa będą wykonywane przez czas określony w umowie tj. w okresie dwóch lat na terenie Ukrainy. Usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy stanowią warunki istotne (essentialia negoti) umowy nazwanej w polskim kodeksie cywilnym (art. 758 KC) - umowy agencyjnej. Agentem przyjmującym zlecenie do wykonywania ww. usług może być jednak tylko profesjonalny przedsiębiorca. W sytuacji, gdy chociażby po jednej stronie występuje podmiot nieprofesjonalny wówczas taka umowa nie będzie traktowana jako umowa nazwana. Zasadniczo do takiej umowy pośrednictwa w sprzedaży, w której agentem będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zastosowanie powinny mieć przepisy dotyczące umów zlecenia (art. 734-751 KC). W związku z powyższym należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej będzie wykonywała na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży świadczone na Ukrainie na podstawie zawartej umowy zlecenia, której przedmiotem jest pośrednictwo w sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłata wynagrodzenia prowizyjnego z tytułu ww. usług pośrednictwa w sprzedaży świadczonych poza granicami Polski (na Ukrainie) przez pośrednika będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, stanowi przychód, o którym mowa w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy polska spółka zobowiązana będzie pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz sporządzić informację (IFT-1R z tytułu wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego osobie określonej w pyt. 1, w przypadku jeśli ta osoba przedstawi certyfikat rezydencji oraz w przypadku, gdy takiego certyfikatu nie przedstawi...
3. Czy w przypadku gdyby wypłata wynagrodzenia prowizyjnego wypłaconego przez polską spółkę z o. o. nastąpiła na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą z siedzibą na Ukrainie, z tytułu wykonywania przez ww. osobę usług pośrednictwa handlowego na podstawie zawarcia z tą osobą umowy agencyjnej, polska spółka byłaby zobowiązana do podatku ryczałtowego dochodowego od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy stanowią warunki istotne umowy nazwanej w polskim kodeksie cywilnym (art. 758 KC). Agentem przyjmującym zlecenie do wykonywania ww. usług może być również tylko profesjonalny przedsiębiorca. W sytuacji, gdy chociażby po jednej stronie występuje podmiot nieprofesjonalny wówczas taka umowa nie będzie traktowana jako umowa nazwana. Zasadniczo do takiej umowy pośrednictwa w sprzedaży, w której agentem będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zastosowanie powinny mieć przepisy dotyczące umów zlecenia (art. 734-751 KC).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Według art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

W świetle powyższych przepisów nie są w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Jest to tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu. Przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce zawiera cytowany wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności” wskazuje, że ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągane na terytorium Polski. Powyższe przepisy przewidują opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy). W sytuacji, gdy usługi nie są wykonywane na terytorium Polski, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądzać będzie to, czy efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce.

Powyższe ma miejsce w przypadku, gdy usługi wykonywane są na rzecz podmiotu z siedzibą w Polsce, przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, a efekt świadczonych usług wykorzystywany będzie przez polski podmiot w Polsce. W rozpatrywanej sprawie będziemy mieli do czynienia z usługami, które będą wykonywane na rzecz Spółki polskiej, czyli podmiotu mającego siedzibą w Polsce. Zostaną one wykonane na terenie Ukrainy przez osobę fizyczną mająca miejsce zamieszkania poza terytorium Polski, tj. na Ukrainie. Efekt świadczonej na podstawie umowy pośrednictwa handlowego wykorzystany będzie natomiast przez spółkę polską - polski podmiot w Polsce. W świetle powyższego, wypłacone przez spółkę polską nierezydentowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług pośrednictwa należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższa okoliczność ma decydujące znaczenie przy ocenie, czy dochody (przychody) nierezydenta z ww. tytułu uznać można dochody, o których mowa w art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy tu mieć na uwadze, że zawarty w tym przepisie katalog przychodów (dochodów) nie jest wyczerpujący, mieszczą się w nim zatem również przychody, o których mowa w pytaniu pierwszym. Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 tej ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a. przychodów m.in. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobieranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zmieszania pośrednika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych a w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że usługi pośrednictwa handlowego, które świadczone będą na rzecz polskiej spółki przez zagranicznego przedsiębiorcę nie mieszczą się w katalogu usług zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwym również uznanie ich za usługi wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, gdyż nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń. Brak jest zatem podstaw do opodatkowania wypłat wynagrodzeń prowizyjnych za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi pośrednictwa handlowego zryczałtowanym podatkiem dochodowym, na zasadach określonych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji na spółce polskiej nie ciążyłby obowiązek pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych z ww. tytułu wypłat. W związku z powyższym, w świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacone przez spółkę polską z tytułu usługi pośrednictwa handlowego wykonywanego w ramach działalności gospodarczej przez nierezydenta poza terytorium Polski mieści się w kategorii przychodów, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ze względu na status podmiotu otrzymującego to wynagrodzenie nie podlega ona opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ww. ustawy i tym samym na spółce polskiej nie ciąży obowiązek płatnika. Powyższe stanowisko uzasadniają nw. interpretacje podatkowe:

• interpretacja podatkowa z dnia 07.12.2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB1/415-555/12-2/AG,
• interpretacja podatkowa z dnia 27.07.2011 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-914/11/BG,
• interpretacja podatkowa z dnia 16.02.2012 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB1/415-126/12-4/AG,
• interpretacja podatkowa z dnia 28.01.201l r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IPTPBII/1/415-847/10/AŻ.
  
  

Natomiast w przypadku, gdy wypłata prowizji następować będzie na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, mającej miejsce zamieszkania poza terytorium Polski zastosowanie będą mieć przepisy ww. art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na płatniku ww. wynagrodzenia ciążył będzie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat stosownie do art. 41 ust. 4 ww. ustawy.

Stosowanie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobranie (niezapłacenia) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania pośrednika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zatem w przypadku, gdy pośrednik przedstawi spółce polskiej aktualny certyfikat rezydencji, to spółka polska-płatnik winna zastosować stawki podatku wynikające z umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Ukrainą, czyli Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od podatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r., nr 63, poz. 269 ze zm.). W art. 14 ww. Konwencji określono, że dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Ukraina) osiąga z wykonywania wolnego zawodu, albo z innej działalności o samodzielnym charakterze podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie (Polska) dla wykonywania swej działalności.

Mając zatem na uwadze ww. przepisy należy uznać, że w przypadku, gdy osoba nieprowadząca działalności gospodarczej zamieszkała na Ukrainie otrzyma prowizję od polskiej spółki za świadczone przez nią usługi pośrednictwa w sprzedaży i przedstawi certyfikat rezydencji to zastosowanie powinien mieć ww. art. 14 ww. Konwencji i możliwe będzie opodatkowanie tej prowizji tylko na Ukrainie (gdy te dochody winny być uznane jako otrzymywane z innej działalności o charakterze samodzielnym). W ww. sytuacji Spółka zobowiązana będzie do sporządzenie informacji IFT-1R i przekazania jej do końca lutego następnego roku kalendarzowego do Urzędu Skarbowego właściwego dla nierezydentów (Urząd Skarbowy dla Wrocławia-Psie Pole) oraz do pośrednika zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku, gdy pośrednik z Ukrainy nie przedstawi aktualnego certyfikatu rezydencji, to polska spółka-płatnik zobowiązana będzie do pobrania podatku zryczałtowanego w wysokości 20% od wypłaconej pośrednikowi ukraińskiemu prowizji na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i dodatkowo sporządzić IFT-1R oraz dodatkowo PIT-8AR na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka w związku z zamiarem sprzedaży swoich produktów na terenie Ukrainy, zawarła z osobą fizyczną - nieprowadząca działalności gospodarczej - zamieszkałą na Ukrainie umowę agencyjną, na podstawie której zleciła ww. osobie fizycznej pośrednictwo w sprzedaży swoich produktów. Usługi pośrednictwa będą wykonywane na terenie Ukrainy. Wnioskodawca wskazał, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej będzie wykonywała na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży świadczone na Ukrainie na podstawie zawartej umowy zlecenia, której przedmiotem jest pośrednictwo w sprzedaży. Do obowiązków pośrednika na podstawie ww. umowy agencyjnej należeć będzie m.in. prowadzenie działalności marketingowej produktów Spółki na terenie Ukrainy, wyszukiwanie klientów na terenie Ukrainy zainteresowanych nabyciem ww. produktów. Za realizację wszystkich obowiązków wynikających z ww. umowy pośrednik otrzymywał będzie uzgodnione wynagrodzenie przysługujące pod warunkiem zawarcia przez ww. Spółkę polską umowy sprzedaży z kontrahentem pozyskanym przez pośrednika i uzyskania zapłaty od tego kontrahenta za dostarczone mu w ramach ww. umowy sprzedaży produkty. Pośrednik nie jest polskim rezydentem podatkowym i ma miejsce zamieszkania na Ukrainie.

Zgodnie art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

W świetle powyższego przepisu, nie jest prawnie możliwe zawarcie umowy agencyjnej z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Podmiotami takiej umowy mogą być bowiem tylko osoby fizyczne będące przedsiębiorcami lub osoby prawne, tj. podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wskazane są inne formy zatrudnienia, takie jak, na przykład: stosunek pracy, umowa zlecenia. Uzyskane na podstawie tych umów dochody opodatkowane będą zgodnie z dotyczącymi ich zasadami opodatkowania, zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawartych z państwem, którego rezydentem będzie osoba fizyczna świadcząca na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa handlowego.

Zgodnie z art. 734 Kodeks cywilnego, przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

Skoro osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej będzie wykonywała na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży na Ukrainie na podstawie zawartej umowy zlecenia, to w przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie postanowienia art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wypłata wynagrodzenia prowizyjnego z tytułu usługi pośrednictwa w sprzedaży na podstawie zawartej umowy zlecenia, świadczonych poza granicami Polski (na Ukrainie) przez pośrednika będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, będzie stanowiła przychód, o którym mowa w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika.

W przypadku, gdy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zamieszkała na Ukrainie otrzyma prowizję od polskiej spółki za świadczone usługi pośrednictwa w sprzedaży na podstawie zawartej umowy zlecenia i przedstawi certyfikat rezydencji podatkowej, wówczas Spółka obowiązana będzie wziąć pod uwagę postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Rządem Ukrainy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269), dochody które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

Zatem wskazać należy, że zgodnie z art. 14 Konwencji, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania na Ukrainie osiągnięty z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze (umowy - zlecenia), podlegają opodatkowaniu na Ukrainie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w Polsce dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

W przedmiotowej sprawie w sytuacji, gdy ww. pośrednik będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej z kraju swojego pochodzenia, przychody z tytułu zawartej umowy zlecenia, osiągnięte przez obywatela Ukrainy będą opodatkowane na Ukrainie. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, od dochodów wypłaconych obywatelowi Ukrainy. Dochód ten nie będzie podlegał bowiem opodatkowaniu w Polsce. Niemniej jednak na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz obywatelowi Ukrainy stosownej informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 oraz art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (IFT-1R).

Natomiast w sytuacji, gdy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zamieszkała na Ukrainie otrzyma prowizję od polskiej spółki za świadczone usługi pośrednictwa w sprzedaży na podstawie zawartej umowy zlecenia i nie przedstawi certyfikat rezydencji podatkowej, wówczas Spółka jako płatnik zobowiązana będzie do pobrania i odprowadzenia na konto właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowy od ww. wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia - w wysokości 20% przychodu oraz do sporządzenia informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania (IFT-1R).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Rozstrzygnięcie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia prowizyjnego pośrednikowi będącemu osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2014 r. nr ILPB1/415-1405/13-5/AMN. Natomiast wniosek dotyczący podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.